Αγκάλιασε ρε τον βιαστή της μάνας σου... Τι σου ζητάμε; (πάντα επίκαιρο)

Γράφει ο Κώστας Δημητριάδης - Ιστορικός ερευνητής 

 

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστορική κυπριακή εφημερίδα "ΜΑΧΗ" που ίδρυσε ο Νίκος Σαμψών.

 

Το έχω πει εκατοντάδες φορές. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο πιά. Τίποτα...

Έχουμε μπερδέψει την σοβαρότητα, την ευγένεια, την πολιτική ορθότητα, τον καθωσπρεπεισμό, με τον ραγιαδισμό...

 

Αλλά τι εστί Ραγιαδισμός;

 

Η λέξη ραγιάς είναι αραβική (r-a-ya) και ακολούθως χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους.

Το να έχει κάποιος ραγιαδίστικη νοοτροπία, αποδέχεται την μοίρα του ραγιά και τη δουλεία. 

Με λίγα λόγια ο Ραγιαδισμός ως όρος είναι συνώνυμος της υποτέλειας και της δουλοπρέπειας ή δουλοφροσύνης.

Και μιάς και φτάσαμε στο σημείο να ξέρουμε τι σημαίνει "Ραγιαδισμός" ως όρος, καλό θα ήταν ανατρέχοντας στην σημερινή πραγματικότητα, να δούμε πως εκφράζεται αυτός σήμερα. 

 

Ο ραγιαδισμός λοιπόν σήμερα δεν επιβάλλεται με την ωμή βία όπως παλαιά. 

Σήμερα ο ραγιαδισμός είναι αποτέλεσμα ψυχολογικών αιτιών, ψυχολογικής βίας αν θέλετε (και το αίσθημα της απώλειας της ευμάρειας, του ευδαιμονισμού και της καλοζωΐας, είναι ένα είδος ψυχολογικής βίας) και ο ραγιάς, έχει αποφασίσει μόνος του κάτω από αυτήν την πίεση, ότι θα είναι ραγιάς.

 

Ο ραγιάς σήμερα, είναι αυτός που ντρέπεται που είναι Έλληνας. Πολλώ δε μάλλον που προσπαθεί να αποποιηθεί το γεγονός ότι είναι Έλληνας.

Είναι αυτός, που είδε τα γυαλιστερά στολίδια της Δύσης και πείστηκε ότι αυτά είναι ανώτερα της παράδοσης και του πολιτισμού μας. 

Είναι αυτός, που αν βρισκόταν στο εξωτερικό, θα προτιμούσε λόγω ντροπής να μην αναφέρει ότι είναι Έλληνας. 

Είναι αυτός, που αν αναγκαστεί να πει ότι είναι Έλληνας,.... θα προσπαθήσει να συμπληρώσει με λόγια και με πράξεις, ότι δεν είναι "σαν τους άλλους" Έλληνες.

 

Αυτός, θα προσπαθήσει να κρύψει την ταυτότητά του, και προσπαθεί να πείσει, ότι είναι "δυτικός" ή κάτι άλλο και μόνο εξ αίματος Έλληνας, γιατί «έτσι το ‘φερε η κατάρα»! 

 

Και τέλος, ο ραγιάς αν δεν πιστεύει, θα ντραπεί να παρουσιάσει και να αποκαλύψει την σοφία των προγόνων μας, και θα υποκριθεί ότι οι "δυτικές" ιδέες που του παρουσιάζονται κάθε τόσο, είναι αυτούσιες και αυτόχθονες των "δυτικών". Είναι αυτός που με πάθος θα παπαγαλίσει ρητά και γραπτά "δυτικών" αλλά δεν θα τολμούσε ποτέ να αναφέρει κάποια σοφά λόγια από το πρωτότυπο των προγόνων του...των πρώτων διδαξάντων.

 

Ο σημερινός ραγιαδισμός, είναι συνήθως ανάλογος με τον προσωπικό πλούτο που διαθέτει κανείς. 

Και είναι και συνήθως ανάλογος με την θέση στην κοινωνία που έχει κανείς. 

Όσο πιο πολλά λεφτά και οικονομική ευκολία έχει κανείς, ή όσο πιο ψηλά βρίσκεται στην κοινωνία, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες, να έχει γαλουχηθεί ως ραγιάς. 

Και αυτό γιατί πολύ απλά, οι πηγές του ραγιαδιστικού επηρεασμού, συγκεντρώνονται πολύ περισσότερο σε αυτούς τους χώρους. 

 

Η δυτική "παιδεία" ειδικά και πολύ σημαντικά στα αρχικά στάδια, είναι διαθέσιμη κυρίως σε αυτούς που έχουν χρήματα. 

Ο ραγιάς λοιπόν, δεν γεννιέται, ο ραγιάς γίνεται. 

Η "ραγιαδοποίηση" αρχίζει από το σπίτι. 

Οι πράξεις και τα λεγόμενα των γονιών, των φίλων και των συγγενών, γεννούν ένα αίσθημα ντροπής και αποφυγής προς οτιδήποτε Ελληνικό. 

 

Ο ραγιάς, μαθαίνει από μικρός, ότι ο Έλληνας σήμερα "βρωμάει". Και γι αυτό, αποφασίζει πολύ μικρός, ότι το Ελληνικό στοιχείο που έχει μέσα του, είναι κάτι που πρέπει να εξοντώσει, κάτι που αν δεν μπορεί να το εξοντώσει, τότε πρέπει να κρύψει, να το θάψει. Και η μετατροπή του Έλληνα σε ραγιά συνεχίζεται με τις διάφορες συναναστροφές, και "παιδεία". Αυτοί που είναι ήδη ραγιάδες, του διδάσκουν πράγματα, αποκρύπτοντας κάθε τι το ουσιαστικό που είναι Ελληνικό. 

 

Στην επαγγελματική τους ζωή, θα σπεύσουν να ασπασθούν τα "δυτικά ιδεώδη". Θα βάλουν την "εργασία" πάνω από όλες τις άλλες εκφράσεις της ζωής. Και θα χρησιμοποιήσουν όλες τις "τεχνικές", για να εφαρμόσουν αυτά τα ιδεώδη, χάνοντας την ουσία και σκοπό της ζωής.

 

Μόλις ο ραγιαδισμός αποκρυσταλλωθεί, τότε ο ραγιάς προχωρά να ζήσει την ζωή του.

 

Σε κάθε περίπτωση που καλείται να "βοηθήσει" την Πατρίδα του, γι αυτόν ο στόχος είναι να γίνουν όλοι σαν και αυτόν. Να γίνουν όλοι οι Έλληνες ραγιάδες. Να ξεχάσουν ότι είναι Έλληνες, γιατί πολύ απλά το να είσαι Έλληνας, είναι ντροπή και δεν βοηθά σε τίποτα. Και για να υλοποιήσει όλα αυτά, θα συνεργαστεί με τους δυτικούς. Με πλήρη υποτέλεια, που έχει ως καύσιμο το βαθύ του αίσθημα κατωτερότητας, θα ακολουθήσει πιστά τις εντολές και συμβουλές αυτών που τόσο τον εμπνέουν. 

 

Βεβαίως, οι μέθοδοι και οι σκοποί του είναι τραγικοί. Και είναι τραγικοί γιατί ο "δυτικός", τον βλέπει ως ραγιά. Βλέπει την ντροπή του και βλέπει την συμβιβασμένη προσωπικότητα. Και γι αυτό, ο "δυτικός" θα τον εκμεταλλευτεί. Και δεν θα βοηθήσει, γιατί ο σκοπός του "δυτικού" δεν είναι να βοηθήσει. Είναι να εξαπλώσει τον έλεγχο του σε όποιον μπορεί και πόσο μάλλον σε αυτόν που εκλιπαρεί για αυτόν...

 

Κάποια στιγμή, ο σημερινός ραγιάς, θα εξελίξει την εθελοτυφλία του, σε πραγματική τύφλωση. 

Θα του είναι πλέον αδύνατον, να δει ότι αυτός που τόσο θαυμάζει, όχι μόνο δεν θέλει να τον βοηθήσει, αλλά θέλει να τον κάνει υποχείριό του. 

Και τότε, μόλις δηλαδή επέλθει η ολοκληρωτική του τύφλωση, ο ραγιάς θα προχωρήσει στο επόμενο στάδιο. 

Στο στάδιο της προδοσίας.

 

Πεπεισμένος όπως είναι για τις "αγαθές προθέσεις" του αντικειμένου του θαυμασμού του, θα συνεχίσει την ψυχολογική κατρακύλα, και όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, θα γίνει και δωσίλογος. Θα ξεπουλήσει όλες τις αξίες του, υλικές, πνευματικές και ψυχικές, για να λάβει την "βοήθεια" αυτού που θαυμάζει. Αν είναι μέρος του κράτους, τότε θα κάνει το ίδιο και με την ίδια την Πατρίδα μας. Στην λίστα των προτεραιοτήτων τους, οι επί μέρους ιδεολογίες που μπορεί να έχουν, δεν φτάνουν ούτε καν κοντά στην βαθειά ντροπή που έχουν για την Ελληνικότητά τους, και τον απόλυτο θαυμασμό για τους άλλους. 

 

Οι περισσότεροι πολιτικοί μας σήμερα, είναι τέτοιοι ραγιάδες. Ντρέπονται που είναι Έλληνες κι ας μην το λένε φωναχτά. Το νιώθουν μέσα τους. Και το αποτέλεσμα είναι στο τέλος η προδοσία. Γι αυτούς βέβαια, δεν είναι προδοσία. Είναι "Καθήκον".

 

Άσχετα αν εξολοθρεύουν τον Λαό υποδουλώνουν το υπόλοιπο μέρος που θα επιβιώσει. Άσχετα αν ξεπουλάνε τα πάντα. Και άσχετα αν αυτό που κάνουν είναι προφανώς ανήθικο. Για αυτούς, είναι σωτηρία. Είναι "επιτέλους", η πολυπόθητη τους απαγκίστρωση από την σιχαμερή γι αυτούς "Ελληνικότητα".

 

Αντίθετα, ο Λαός βρίσκεται σε απόγνωση. 

Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. 

Δεν μπορεί να καταλάβει τι "σπρώχνει" τους δωσίλογους. 

Δεν μπορούν να καταλάβουν τι τους κάνει να ξεπουλούν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές. 

Γιατί ο Λαός δεν είναι ραγιάς. Το μεγαλύτερο μέρος του Λαού είναι απελπισμένο, είναι σε κατάσταση σόκ. Και δεν μπορεί να σκεφθεί καθαρά. Ένα μικρότερο μέρος αυτού του Λαού είναι πεπεισμένο ότι οι πολιτικοί μας είναι ραγιάδες. 

 

Αλλά τι να κάνουμε εμείς για να μην γίνουμε ραγιάδες; 

Είναι προφανές. 

Πρέπει κάθε στιγμή, να αντιστρέφουμε τους λόγους που δημιουργούν τον ραγιά. 

Πρέπει να είμαστε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ και ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ που είμαστε Έλληνες! 

Να χαιρόμαστε που είμαστε Έλληνες! 

Πρέπει να βάλουμε σε κατώτερο επίπεδο στις προτεραιότητές μας τις ιδεολογίες, τις πολιτικές ή κομματικές μας πεποιθήσεις. 

Πρωταρχική Ιδεολογία είναι ΜΙΑ: Η ΠΑΤΡΙΔΑ

 

Πρέπει να μάθουμε και να διδάσκουμε στα παιδιά μας και τους συμπολίτες μας, ότι καλό έχει να μας προσφέρει η πολιτιστική και πνευματική παράδοσή μας, συνεχώς και με πάθος. Να διδάσκουμε την Ιστορία αυτού του Έθνους που άντεξε σε βάρβαρους κατακτητές, σε βαρβάρους λαούς που ήλθαν να μας εξανδραποδίσουν. 

 

Πρέπει να ξυπνήσουμε την ταυτότητά μας, όχι απλά ως αυτοσκοπό. Αλλά να καταλάβουμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε ανάξιοι, αλλά είμαστε εν δυνάμει ένα δυνατό φως για τον υπόλοιπο κόσμο. 

 

Να γίνουμε δηλαδή παράδειγμα στον κόσμο, πολύ περισσότερο από ότι παίρνουμε εμείς ως παράδειγμα τους άλλους. 

 

Γιατί χωρίς να στεκόμαστε στα πόδια μας με την αξιοπρέπεια που μας πρέπει, δεν μπορούμε να ωφεληθούμε ούτε και από ότι καλό θα μπορούσε να μας προσφέρει ο άλλος. 

Αν εμείς δεν έχουμε ψυχή, τότε καμιά άλλη ψυχή δεν θα μας βοηθήσει. 

Και αν εμείς δεν στηρίζουμε την Πατρίδα, τότε δεν μας αρμόζει και καμιά άλλη "πατρίδα".

 

Θα μου πει κάποιος ότι καλά όλα αυτά που μας λές αλλά θεωρητικά… Πολύ φρου φρου…

Πως θα γίνουν όλα αυτά όταν ο τρόπος έκφρασης των νέο-Ελλήνων, δηλαδή των Κρητικών, Ροδίων, Κυπρίων, Πειραιωτών, Κοζανιτών, Θεσσαλονικέων, Συριανών, Καλαματιανών, κλπ είναι τα Κόμματα, όπου εκεί είναι φυτώριο ραγιαδισμού….

Που όλο αυτό το Μεταπολιτευτικό Πολιτικό Σύστημα προωθεί μόνο όσους έχουν τέτοιες συμπεριφορές;

«Σωφροσύνη» την ονομάζουν αγνοώντας το ρηθέν υπό του Θουκυδίδου «…το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα…» δηλαδή η σωφροσύνη είναι η δικαιολογία του ΔΕΙΛΟΥ!

 

Και βέβαια ο Ραγιαδισμός εμφανίζεται σε πολλές εκφάνσεις:

* κάποιος απόστρατος αξιωματικός, συναντιέται και χαιρετάει στρατιωτικά έναν επίσης απόστρατο εχθρό του και ακολούθως τα πίνει μαζί του, σε ένα πνεύμα στρατιωτικής αλληλεγγύης και ιπποσύνης, καθήν στιγμήν ακόμα είναι νωπό το αίμα των ανάνδρως εκτελεσθέντων αδήλωτων αιχμαλώτων, η κραυγές τους από τα κολαστήρια των Αδάνων και του Μπολού αργότερα. Αν αυτός δεν είναι ραγιαδισμός, δεν είναι δουλοπρέπεια, δεν είναι εξευτελισμός της ιδιότητας που φέρεις μέχρι τον θάνατό σου, τότε τι είναι;;;

 

* ενώ ακόμα υπάρχουν μανάδες, αδελφοί και αδελφές, παιδιά και εγγόνια, που κλαίνε προσμένοντας να εμφανισθεί ο αγνοούμενος για 43 χρόνια λεβέντης τους, υπάρχουν κάποιοι που αγκαλιάζονται σήμερα με τον βασανιστή και δολοφόνο του. Όχι δεν είναι η λήθη που πάει να σβήσει την προσμονή. Είναι ο ραγιαδισμός που λέει «δεν έχεις να χωρίσεις τίποτα με τον πρώην εχθρό σου». Κι όμως έχεις. Σε χωρίζει ένας ποταμός αίμα, αίμα που δεν ξεραίνεται γιατί παραμένει νωπό μέσα στο ποτάμι… Πώς να συγχωρήσεις όταν δεν έχεις ακούσει μια «συγγνώμη», ή έναν παρηγορητικό λόγο. Αν συγχωρήσεις χωρίς αυτά είσαι ο ορισμός του «ραγιά»!

 

* πας στο κατεχόμενο χωριό σου. Θες να δεις το σπίτι που γεννήθηκες και μεγάλωσες, στο οποίο σήμερα κατοικούν χωρίς την θέλησή σου άλλοι… Άλλοι που δεν τους γνώρισες ποτέ. Και σε υποδέχονται ευχάριστα. Προθυμοποιούνται να σου φτιάξουν και καφέ. Και εσύ νιώθεις ευτυχισμένος… Λες από μέσα σου: «τι καλοί άνθρωποι». Μωρόπιστε ραγιά. Γιατί να μην είναι καλός μαζί σου; Δεν τον ικανοποιεί θαρρείς που σου έδωσε εκείνος την άδεια να κάτσεις στο καθιστικό ΣΟΥ, να περπατήσεις στην αυλή ΣΟΥ…;;; Και αποχωρείς πλημμυρισμένος από δουλοπρέπεια, λέγοντας «τι έχουμε να χωρίσουμε με αυτά τα πλάσματα;

 

Θα σου πω εγώ. ‘Εχεις να χωρίσεις την συμπεριφορά τους αν τους έλεγες την ώρα που έπινες τον καφέ, ότι το σπίτι είναι δικό σου και το διεκδικείς να το πάρεις πίσω. Εκεί να δεις κατανόηση… Που θα βγουν τα μαχαίρια από τα θηκάρια να σε σφάξουν που τόλμησες και να το σκεφθείς αυτό. Οπότε προς τι ο ραγιαδισμός;;;;

 

Είναι πλέον πασιφανές ότι όλο το Πολιτικό Σύστημα που στηρίζεται πάνω στα Κόμματα στην Κύπρο, όπως και σε όλον τον κόσμο, έχει αποτινάξει από πάνω του κάθε τι Πατριωτικό, προκειμένου να μπορέσει να προσεγγίσει με έναν άκρως δουλοπρεπή και ραγιαδίστικο τρόπο, τον ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ σου…

 

Σου ζητούν να ξεχάσεις… Σου ζητούν να εξωραΐσεις… Σου ζητούν να συγχωρέσεις… Σου

ζητούν να δείξεις ρεαλισμό…

 

Και το ερώτημα που γεννιέται είναι: Kαι με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσω να πάρω το σπίτι μου στα κατεχόμενα πίσω;;;

Η απάντηση είναι ΙΣΩΣ. Τι να το κάνεις όμως το σπίτι αν έχεις χάσει την ψυχή σου, τον πατριωτισμό σου, την προσήλωσή σου στο δίκιο;

Όταν έχεις χάσει την αξιοπρέπεια σου που θυσιάστηκε στον βωμό του να δεις 4 σκλαβωμένους τοίχους όπου μέσα από αυτούς έπαιζες αμέριμνο ως μικρό παιδί…. τι να το κάνεις το σπίτι;;; Τι να το κάνεις το σπίτι, το κτήμα;;;

Ε ΛΟΙΠΟΝ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ…

ΜΗΝ ΕΝΔΩΣΕΙΣ…

ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ ΛΥΓΙΣΕΣ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ…

 

Και προπάντων μην δεχθείς να ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ όπως σε καλούν τα τουρκοπροσκυνημένα κομματόσκυλα που μαζί με αργυρώνητους Δημοσιοκάφρους επιδοκιμάζουν ότι κάνουν Τουργολάγνοι ιδιοτελείς ανθρώποι, εκεί στο ξεκίνημα της ελεύθερης Κύπρου στην οδό Λήδρας. Μην τους ακολουθήσεις στο ελεεινό παραλήρημα τους.

 

Άλλωστε εξέχοντα μέλη της κίνησης τους (unite#cyprus#now) έχουν απερίφραστα δηλώσει ότι «ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ Η ΚΥΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΕΨΕΙ… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ, ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ….» 

Ένας ραγιάς ήταν και ο Δημήτριος Νενέκος …

Και ήταν η πιο χαρακτηριστική μορφή ΠΡΟΔΟΤΗ μέχρι που ο Κολοκοτρώνης διέταξε την εξόντωσή του.

ΘΑΡΡΟΣ… ΘΕΛΕΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ

ΘΑΡΡΟΣ… ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ ΑΠΟΠΟΜΠΗ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΜΑΓΑΡΙΖΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΑΙΜΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΓΗ. 

 

Οπότε στην «Προσταγή» του κάθε τυχάρπαστου ΡΑΓΙΑ να ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ, για να τον εξευμενίσεις, να ενδώσεις, να ταπεινωθείς… η απάντηση πρέπει να είναι το «κελάϊδισμα» του πολυβόλου με προορισμό τα «χαμένα» κορμιά των Νενέκων.

 

ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΤΙΣΙΗ (ΑΛΙMΟΝΟ) ΜΑΣ

 

πηγή

Share