Ο Κώστας Μόντης, ένας ακόμη μεγάλος ποιητής που γέννησε η Κύπρος, περιέγραψε την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο το 1974 με το εξαιρετικό του χάρισμα:
«…η Ελλάδα δεν ήρθε. Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα, κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει, λυπόταν, δεν το περίμενε, ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ. Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι, και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια, και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…»
Σαρανταεννέα χρόνια μετά, η επαπειλούμενη «ποινή» στον Ελληνισμό, ταυτοχρόνως με τα μνημόνια και την κατάλυση της οικονομικής κυριαρχίας, είναι η Σκύλλα της προσάρτησης των κατεχομένων από τον Χίτλερ της Άγκυρας και από την άλλη η Χάρυβδη της κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας με τη Διζωνική Δικοινοτικής Ομοσπονδία.
Από τη μία πλευρά η πράξη του κατακτητή και από την άλλη το ίδιο προϊόν με περιτύλιγμα «λύσης» , που αποτελεί το αποτέλεσμα της πολιτικής της Τουρκίας για την ολοκληρωτική , με «δημοκρατικό» τρόπο, τουρκοποίηση της Κύπρου, της ολοκληρωτικής κατάκτησης από την Τουρκία.
Το σχέδιο αυτό αποτελεί την κατάληξη της πορείας μέσα από την οποία υλοποιείται η «Λύση», που συμπυκνώνεται στο ρατσιστικό μόρφωμα τύπου απαρτχάιντ της Διζωνικής -Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία δεν προσφέρει καμία ασφάλεια και μέλλον για την Κύπρο και ευρύτερα για τον Ελληνισμό.
Η Τουρκία επιζητεί την εδραίωση και βεβαίως την νομιμοποίηση της στρατιωτικής κατοχικής παρουσίας της στην Κύπρο μέσα από τη «Λύση», με στόχο την εξυπηρέτηση των στόχων της στην περιοχή. Μέσα από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και αφού προτάσσεται η εκ προτέρων κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εσχάτως απαίτησε την ονομασία της πλέον με συντεταγμένες (!), η Τουρκία επιδιώκει να ασκεί συγκυριαρχία πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο.
Καλλιεργείται η εντύπωση ότι υπάρχει μια «καλή» μορφή Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο, με την οποία θα αποκτήσουν Κράτος οι Τουρκοκύπριοι στο οποίο θα είναι η Διοικούσα Κοινότητα, ισότιμη προς την Ελληνοκυπριακή Κοινότητα η οποία θα διοικεί το Ελληνοκυπριακό Κράτος, και ταυτόχρονα θα αποκατασταθούν και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των προσφύγων με επιστροφή στις περιουσίες, οικίες κλπ.
Επιμένοντας στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδίας έχει γίνει αποδεκτό το βασικό κατοχικό δεδομένο, του γεωγραφικού διαχωρισμού και βεβαίως η εισβολή και η κατοχή. Έτσι νομιμοποιείται η στρατιωτική εισβολή Κράτους- Μέλους του ΟΗΕ σε βάρος άλλου Κράτους- μέλους και τα παράγωγα της σε ότι αφορά τη συρρίκνωση της Κυριαρχίας του Κράτους. Προβάλλεται, ότι, αφού συμφωνηθεί μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα φύγουν όλα τα Τουρκικά στρατεύματα ή ένας αριθμός τους, κάτι απίθανο βεβαίως, ενώ παράλληλα θα νομιμοποιηθεί ο γεωγραφικός διαχωρισμός.
Η νομιμοποίηση της βίαιης αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου, θα αποτελεί από μόνη της ίσως την πιο σοβαρή παραβίαση Αρχών και του Διεθνούς Δικαίου και των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αφού το θέμα αφορά ανθρώπους που εκδιώχθηκαν δια της βίας. Το γεγονός ότι η Κύπρος θα διαχωριστεί γεωγραφικά στη βάση φυλής και θρησκείας συνιστά ουσιαστική παραβίαση Αρχών, του Διεθνούς Δικαίου και των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που απαγορεύουν ρατσιστικές συμπεριφορές και διακρίσεις.
Το γεγονός ότι θα νομιμοποιηθούν με τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας οι παράνομες πράξεις της Τουρκικής κατοχής, δηλαδή θα νομιμοποιηθεί το παράνομο καθεστώς που συνιστά σοβαρότατη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Παράλληλα συνιστά και προσβολή προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το οποίο βρίσκει το καθεστώς στα κατεχόμενα παράνομο και υποτελές στην κατοχή, ενώ ταυτόχρονα εκκρεμούν εντάλματα σύλληψης για στελέχη του κατοχικού καθεστώτος για τις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού.
Αποτελεί επίσης έλλειψη σεβασμού και προσβολή για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο με τα ψηφίσματα του, 541 και 550, αποκαλεί παράνομο το καθεστώς στα κατεχόμενα και καλεί όλα τα Κράτη μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών να μην το αναγνωρίσουν. Το γεγονός ότι γίνεται αποδεκτός ο γεωγραφικός διαχωρισμός όπως προέκυψε από την εισβολή και κατοχή και η αναγωγή του Κυπριακού σε θέμα Διακοινοτικής διαφοράς, διαγράφονται τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε η Τουρκία (αφαίρεση ζωής, βιασμοί, κακοποιήσεις-βασανισμοί, λεηλασίες κινητής περιουσίας και στέρηση κατοχής και νομής ακινήτου περιουσίας, αιχμαλωσία και εκτοπισμός προσώπων, παραβιάσεις του οικογενειακού ασύλου, διάλυση οικογενειών, αγνοούμενοι, εξαφάνιση ατόμων, "εγκλωβισμένοι", κ.ά)
Εκτός από τις παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι Τούρκοι παραβίασαν και συνεχίζουν να παραβιάζουν και το Διεθνές Δίκαιο σε ότι αφορά τη σύληση, καταστροφή και βεβήλωση των εκκλησιών, των κοιμητηρίων, τη συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, την απόδοση Τουρκικών ονομάτων σε πόλεις και χωριά, σε τοπωνύμια, σε δρόμους στα κατεχόμενα και τον εποικισμό των κατεχομένων με Τούρκους από την Ανατολία, στους οποίους διένειμε τις περιουσίες των εκδιωχθέντων.
Μπορεί να υπάρξει λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στη βάση των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, ή συζητείται η κατάλυση της κυριαρχίας, η πλήρης τουρκοποίηση της Κύπρου, η διαχείριση του Κυπριακού ως θέματος διακοινοτικής διαφοράς και όχι ως θέματος εισβολής, κατοχής και καταπάτησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;
Οι στιγμές που ζούμε 49 χρόνια μετά την εισβολή, είναι ιστορικές στο εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο και προφανώς οι «υπεύθυνοι» στην Αθήνα και τη Λευκωσία μπορούν να δώσουν πρόταση εξόδου από τις Συμπληγάδες και ιδιαιτέρως «Λύσης».
Η μαρτυρία της Χαρίτας Μάντολες, της γυναίκας- σύμβολο του Ελληνισμού για δικαιοσύνη και ελευθερία, της Ελληνίδας με τους δώδεκα αγνοούμενους, είναι σημαντική:
«Στις 21 Ιουλίου του '74, στην Ελιά, εχαθήκαν ο σύζυγός μου, ο πατέρας μου, οι σύζυγοι της μικρής και μεγαλύτερης αδελφής μου, ο θείος μου και νονός μου —αδελφός της μάμας μου— μαζί με τον γιο του. Οι Τούρκοι μάς είχαν πάρει από το σπίτι και, μετά την κακοποίηση, εκτέλεσαν εν ψυχρώ τους άντρες μας μπροστά μας. Σύνολο, εχάσαμεν δώδεκα ανθρώπους. Συνεχίζω να αγωνίζουμαι για όλες τις μανάδες που έχουν ακόμα μωρά αγνοούμενους. Αγώνας! Αυτό. Αγώνας για Απελευθέρωση. Μας κοροϊδεύουν. Μας κοροϊδεύει και ο Τούρκος. Φτάνει πια»
Η Κύπρος δεν είναι μακριά, η σωτηρία της πατρίδας μας βρίσκεται στα χέρια μας!
.jpg)
3 σχόλια:
ΦΙΛΤΑΤΕ ΘΕΟΦΑΝΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ.
Επ ευκαιρία προσθέτω.
ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ. 20 ΛΕΠΤΑ ΠΤΗΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ ΑΠΟ ΑΔΕΛΦΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ... ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΑΚΡΑΝ. (28 ΛΕΠΤΆ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟΝΗΣΟ ΚΡΗΤΗ.)
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΜΑΚΡΑΝ Η ΚΥΠΡΟΣ... ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΚΙΜΩΝΑ ...
Κίμων ο Μιλτιάδου. Η ζωή, η δράση και η εκστρατεία του στην Κύπρο (που τότε δεν ήταν μακριά…) εναντίον των Περσών (450 π.Χ.). 2473 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ!!!!
Με 200 αθηναϊκές τριήρεις και πιθανότατα, άλλες 100 συμμαχικές, ο Κίμωνας το 450 π.Χ. έπλευσε στην Κύπρο για να την απελευθερώσει από τους εισβολείς Πέρσες. Εκεί ναυλοχούσε ο Πέρσης ναύαρχος Αρτάβαζος με 300 τριήρεις, ενώ στην απέναντι ακτή της Κιλικίας, στρατοπέδευε ο Μεγάβαζος με 300.000 άνδρες.
Ενώ ο στόλος ήταν έτοιμος ν’ αποπλεύσει, ο Κίμωνας είδε ένα όνειρο. Ο μάντης φίλος του Αστύφιλος ο Ποσειδωνιάτης, ερμηνεύοντας το, είπε στον Κίμωνα ότι αυτό «προαναγγέλλει» τον θάνατό του. Παρ’ όλα αυτά, ο Κίμωνας δεν ματαίωσε την εκστρατεία. Έστειλε 60 πλοία στην Αίγυπτο, με ανώτερο σκοπό να διαλύσει όλο το περσικό κράτος και με τα υπόλοιπα καταναυμάχησε τον περσικό στόλο που τον αποτελούσαν πλοία της Φοινίκης και της Κιλικίας. Έτσι, έγινε κύριος όλων των παράλιων περιοχών απέναντι από την Κύπρο. Αφού κυρίευσε το Μαρίον, πολιόρκησε το ισχυρό Κίτιον, αλλά στη διάρκεια της πολιορκίας αρρώστησε ή τραυματίστηκε και μετά από λίγο πέθανε. Λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή, διέταξε τους αξιωματικούς του να λύσουν την πολιορκία αφού εκδίωξαν τους εισβολείς και να αποκρύψουν από τους άνδρες του τον θάνατό του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διατηρηθεί ψηλά το ηθικό των στρατιωτών, οι οποίοι λίγες μέρες αργότερα νίκησαν τους Πέρσες έξω από τη Σαλαμίνα της Κύπρου σε ναυμαχία και πεζομαχία, όπως γράφει ο Θουκυδίδης. Από τον διπλό αυτό θρίαμβο, έμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα». *Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Οι συμπολίτες του τον έθαψαν με μεγάλες τιμές μπροστά στις Μελίτιδες πύλες κοντά στους τάφους των προγόνων του.
ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΙΚΑ. ΑΥΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ-ΚΥΠΡΟΥ ΤΟΤΕ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΝΔΟΞΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ 1974 ΜΕΤΑΞΥ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ.....
*Κατά τον θρύλο, ο Κίμωνας ετάφη στο Κίτιον, διότι οι Αθηναίοι δεν ήθελαν να αλλοιωθεί το σώμα του κατά την πολυήμερη επιστροφή τους στην Αθήνα. Μεταφέρθηκε ο στρατιωτικός του εξοπλισμός μόνο σε κενοτάφιο. Οι Αθηναίοι τιμούσαν ιδιαίτερα τα σώματα των πεσόντων και ποτέ δεν άφηναν τον χρόνο να τα οδηγήσει σε σήψη. Με τιμές τα έθαβαν αμέσως.
Μεγάλος αδριάντας κοσμεί την παραλία Λάρνακας-Κιτίου, εκεί όπου έγινε και η νικηφόρα μάχη των ΕΛΛΗΝΩΝ.
Προσθέτω για τους ριψάσπιδες του 1974, ότι επανειλημμένα ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, κυρίως αθηναϊκές, εστάλησαν κατά των Περσών στην Κύπρο.
Συνέχεια...
Α.Α.
Η πρώτη, αναφερόμενη εκστρατεία Ελλήνων στην Κύπρο αναφέρεται ότι έγινε από τους Ίωνες στα χρόνια της Ιωνικής επανάστασης, που βοήθησαν τον Ονήσιλο το 499-8 π.Χ. Γίνεται επίσης λόγος για κάθοδο Ερετριέων στις κυπριακές θάλασσες, όπου συνήψαν ναυμαχία προς τον περσικό στόλο (στον οποίο μετείχαν και Κύπριοι).
Το 477 π.Χ. πάλι, ο Σπαρτιάτης στρατηγός Παυσανίας εστάλη στην Κύπρο με στόλο από 20 σπαρτιατικά και 30 αθηναϊκά καθώς κι άλλα καράβια. Ο Παυσανίας, ήρωας της ελληνικής νίκης κατά των Περσών στις Πλαταιές, είχε διαταχθεί να ελευθερώσει τις ελληνικές πόλεις του νησιού, και κατόρθωσε πράγματι να ελευθερώσει όλη σχεδόν την Κύπρο (Θουκυδίδης, 1.94, 1-2, Διόδωρος, 11.44, 1-3).
Το 461 π.Χ. ανελήφθη μια νέα εκστρατεία στην Κύπρο, καθαρά αθηναϊκή, με εκστρατευτικό σώμα από 200 καράβια και με αρχηγό τον Χαριτιμήδη κ.ά..
Οι Αθηναίοι επίσης ενίσχυσαν κατά καιρούς και τις προσπάθειες του Ευαγόρα Α', επί ημερών του οποίου πολλοί βρίσκονταν εγκατεστημένοι στην Κύπρο, ιδίως στη Σαλαμίνα. Το 387-6 π.Χ. εστάλη στην Κύπρο ο Αθηναίος Χαβρίας* με 10 τριήρεις και 800 πελταστές. Φαίνεται όμως ότι, μετά από τις επιτυχίες του και αφού κατατρόπωσε τους Πέρσες αναγκάστηκε ν' αποχωρήσει εξ αιτίας της Ανταλκιδείου* ειρήνης.
*Η Ανταλκίδειος ειρήνη (ή Βασίλειος ειρήνη ή Ειρήνη του Βασιλέως) ήταν η έκβαση του Κορινθιακού πολέμου (395-387 π.Χ.), που σηματοδότησε το τέλος του.
Οι Σπαρτιάτες εξαντλημένοι από τον πόλεμο με τους Αθηναίους, τους Θηβαίους, τους Ευβοείς και τους λοιπούς Έλληνες έστειλαν ένα ναύαρχό τους, τον Ανταλκίδα, να υπογράψει ειρήνη με τους Πέρσες του Αρταξέρξη Β΄ (386 π.Χ.). Με τη συνθήκη αυτή συμφωνήθηκε μεταξύ των Σπαρτιατών και του Πέρση βασιλιά α) να "παραδοθούν" σε αυτόν οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και "η Κύπρος" β) να διακηρυχθεί η αυτονομία των ελληνικών πόλεων εκτός από τις αθηναϊκές κληρουχίες της Λήμνου, της Ίμβρου και της Σκύρου και γ) να επιβλέπουν οι Σπαρτιάτες την τήρηση της ειρήνης στον ελλαδικό χώρο.
Ας ευχόμαστε λοιπόν ότι δεν θα υπάρξει μια νέα Ανταλκίδειος Ειρήνη και παραδοθεί και η Ελληνική Κύπρος και μέρος του Αιγαίου στους βαρβάρους Τούρκους ...!
Α.Α. Πρόσφυγας από Αγία Μεσαορία και αδελφός εθνομάρτυρα.
Ίτε παίδες Ελλήνων… νυν υπέρ πάντων ο αγών: Για την Ελευθερία της Ελληνικής Κύπρου!
Ω ΔΑΙΜΟΝΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΜΕΧΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΥΜΝΗΝ ΑΝΑΚΡΟΎΣΕΣΘΕ;
Εδω ισχυει η λαικη μας παροιμια.
Η γλωσσα κοκαλα δεν εχει και κοκκαλα τσακιζει.
Και η γραφιδα πιο αιχμηρη απο σπαθι ειναι.
Σ.Μ.
Δημοσίευση σχολίου