ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΛΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ «ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ» ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ;

Μνημείο των θυμάτων του πλοίου ΣΤΡΟΥΜΑ στην πόλη Χολόν του Ισραήλ. Η εγκληματίας Τουρκία σύμμαχος των ΝΑΖΙ στον ΒΠΠ, οδήγησε στον θάνατο στις 24 Φεβρουαρίου 1942, 791 πρόσφυγες Εβραίους (781 επιβάτες και 10 μέλη του πληρώματος). Επέζησε μόνο ένας 19χρονος επιβάτης, ο David Stoliar.

 

Επιμέλεια – Αποσπασματική έρευνα από Αντώνη Αντωνά.

 

Αν ναι, ας θυμηθεί τα ολίγα πιο κάτω το Ισραήλ, περί εγκληματικής συμπεριφοράς των Τούρκων και στον Α ΠΠ και στον Β ΠΠ και κατά των Εβραίων αλλά και όλων των μειονοτήτων και ας σημειώσει ότι η οχιά και η Τουρκιά δεν έχουνε μπιστιά και Τούρκο φίλευε και κ@@ο φύλαγε. 

 

– «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, οι άνθρωποι της Βίβλου (Εβραίοι) μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κι αισθάνονται καθυποταγμένοι» (9: 29). Κοράνι. 

 

Και μερικές παλαιότερες δηλώσεις του Ερντογάν κατά Ισραήλ…. 

 

Δριμεία επίθεση κατά του Ισραήλ, εντείνοντας τη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών, έκανε παλαιότερα ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με αφορμή νόμο που ψηφίστηκε στην ισραηλινή Βουλή σύμφωνα με τον οποίο το Ισραήλ ορίζεται ως «το κράτος-έθνος του εβραϊκού λαού» και μόνο οι Εβραίοι πολίτες έχουν δικαίωμα αυτοδιάθεσης στη χώρα. Όπως είπε, το Ισραήλ είναι ένα «φασιστικό, ρατσιστικό» κράτος, εντός του οποίου «αναβίωσε η ψυχή του Χίτλερ στο σώμα αξιωματούχων του». 

 

Μιλώντας στην τουρκική Εθνοσυνέλευση, στην κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος Ελευθερίας και Ανάπτυξης (AKP), ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε το Ισραήλ «το πιο σιωνιστικό, φασιστικό, ρατσιστικό κράτος στον κόσμο». 

 

Όπως είπε, η «ψυχή του Χίτλερ έχει αναβιώσει εντός ορισμένων Ισραηλινών αξιωματούχων» και «δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της εμμονής του Χίτλερ περί καθαρής φυλής και της ιδέας ότι αυτά τα αρχαία εδάφη ανήκουν μόνο στους Εβραίους». Μάλιστα, προειδοποίησε ότι ο νόμος περί κράτους-έθνους που ψηφίστηκε από την ισραηλινή Βουλή θα φέρουν στην περιοχή και τον κόσμο «αίμα, φωτιά και οδύνη», ενώ υποσχέθηκε να στηρίξει τον παλαιστινιακό λαό. Η πρώτη αντίδραση στις δηλώσεις Ερντογάν ήρθε από τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος μέσω Twitter δήλωσε ότι υπό την προεδρία Ερντογάν η Τουρκία «έχει μετατραπεί σε σκοτεινή δικτατορία». Και τότε … το επιστέγασμα της ρήξης των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ, έβαλε με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα και συγκεκριμένα στο Instagram, ο γιος του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Ο Γιάιρ Νετανιάχου, ανάρτησε ένα… περιποιημένο «Fuck Turkey», αλλά αυτό δεν ήταν το χειρότερο: Το «C» της υβριστικής λέξης, έχει αντικατασταθεί από την ημισέληνο και δίπλα έχει και το αστέρι, το οποίο μαζί με το κόκκινης απόχρωσης φόντο, παραπέμπει ευθέως στην τουρκική σημαία. Ο Γιάιρ έλαβε δεκάδες χιλιάδες θετικά σχόλια …. Η απάντηση κύκλων του ισραηλινού πρωθυπουργού όταν τους ζητήθηκε να σχολιάσουν την ανάρτηση, απάντησαν ότι ο Γιάιρ Νετανιάχου είναι ιδιώτης, όπως ιδιωτικός είναι και ο λογαριασμός του στο Instagram… 

 

Αυτούσιο όπως δημοσιεύθηκε και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. 

 

Εν συνεχεία, σήμερα ….ο δόλιος Ερντογάν: Από τις ύβρεις στις κολακείες για το Ισραήλ. Το Ισραήλ από «κράτος – τρομοκράτης», που κάποτε συμπεριελάμβανε στον «άξονα του κακού» σήμερα γίνεται ένα κράτος, που είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας να αναπτύξει εκ νέου σχέσεις μαζί του. «Κράτος τρομοκράτη» είχε χαρακτηρίσει ο Τούρκος πρόεδρος το Ισραήλ ….. 

 

Ισραήλ και Τουρκία ως γνωστό έχουν αρχίσει εδώ και μήνες να βαδίζουν το δρόμο της «συμφιλίωσης». Με τον τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να δείχνει για μία ακόμα φορά ότι μπορεί να περάσει από τις ύβρεις στις κολακείες εξαιρετικά εύκολα. Ανάλογα με τα συμφέροντα του. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΤΡΟΠΗ. ΜΟΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ( Τουρκική παροιμία) 

 

Μετά από 12 χρόνια *τουρκικό πολεμικό στο Ισραήλ…. 

 

Σκάφη του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού δεν έχουν ελλιμενιστεί στο Ισραήλ εδώ και 12 χρόνια, από τότε που ξέσπασε η κρίση ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ, με αφορμή το αιματηρό επεισόδιο στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά. 

 

*Πληροφορίες από Ισραηλινά ΜΜΕ αναφέρουν ….

Για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια τουρκικό πολεμικό πλοίο ελλιμενίστηκε το Σάββατο το πρωί στο λιμάνι της Χάιφα, στο Ισραήλ, στο πλαίσιο άσκησης του ΝΑΤΟ. Δεν τους άφησαν να βγουν στη στεριά Πρόκειται για τη φρεγάτα TCG Kemalreis, κλάσης Barbaros, με 203 άτομα πλήρωμα, που συνόδευε το αμερικανικό αντιτορπιλικό Forrest Sherman, στο πλαίσιο νατοϊκής περιπολίας. Ωστόσο, όπως αποκάλυψε η ισραηλινή kan.org.il, δεν επιτράπηκε στο πλήρωμα του τουρκικού σκάφους, ναύτες και αξιωματικούς, να βγουν στη στεριά. Το υπουργείο Εξωτερικών Τουρκίας επικοινώνησε με το υπουργείο Εσωτερικών Ισραήλ και εξουσιοδότησε τέσσερις ανώτερους αξιωματικούς του αντιτορπιλικού να αποβιβαστούν κατά την άφιξή του για να μεταβούν στην πρεσβεία και να εκδώσουν ταξιδιωτικά έγγραφα για τους επιβαίνοντες στο πλοίο…. Το υπουργείο Εσωτερικών Ισραήλ ισχυρίστηκε ότι οι τέσσερις ανώτεροι Τούρκοι αξιωματικοί που είχαν λάβει έγκριση να αποβιβαστούν δεν το είχαν κάνει, και έτσι οι υπόλοιποι Τούρκοι ναύτες δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο Ισραήλ χωρίς βίζα – παρόλο που έφτασαν ως μέρος αποστολής του ΝΑΤΟ. H πρόσφατη επίσκεψη του ισραηλινού προέδρου Ισαάκ Χέρτζογκ στην Τουρκία τον περασμένο Μάρτιο, την οποία ακολούθησαν αμοιβαίες επισκέψεις των υπουργών Εξωτερικών των δύο πλευρών, συνέβαλε στη «βελτίωση» των σχέσεων μεταξύ Αγκυρας και Τελ Αβίβ. Στο δια ταύτα για την ιστορία μια σταγόνα αφύπνισης μνήμης, για τους Ισραηλίτες περί Τούρκων βαρβάρων και τις επαίσχυντες μέρες και πράξεις τους … 

 

Πριν από αρκετά χρόνια, είχε δοθεί στη δημοσιότητα μια αποκαλυπτική έκθεση από το Τμήμα Ιστορίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που αναφερόταν στη στάση της επίσημης Τουρκίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και απέναντι στους Εβραίους, καθώς και στον εφοδιασμό της χιτλερικής Γερμανίας από την Τουρκία με χρώμιο και άλλα μέταλλα, γεγονός που συνέβαλε στην ενίσχυση της πολεμικής μηχανής των ναζιστών. Η έκθεση αυτή συντάχθηκε υπό την εποπτεία τού τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Στούαρτ Αϊζενστάτ (Stuart Eizenstat) και παρουσιάστηκε σε μια διεθνή διάσκεψη για τον ναζιστικό χρυσό που είχε πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο στις 1-4 Δεκεμβρίου 1997, ενώ ακολούθησε πρόσθετη ιστορική τεκμηρίωση για το ίδιο θέμα που είχε παρουσιαστεί από τις ΗΠΑ στις αρχές του 1998 και αναφερόταν στις ποσότητες του χρυσού των χιτλερικών που είχαν λάβει χώρες με φασιστικά καθεστώτα, όπως η Ισπανία του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, η Πορτογαλία του δικτάτορα Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ, αλλά επίσης η Τουρκία και η Αργεντινή. Με βάση στοιχεία της έκθεσης, που δόθηκαν από τη CIA και τα υπουργεία Εξωτερικών, Αμυνας, Δικαιοσύνης, Οικονομικών και Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα οι Γερμανοί τα πλήρωναν στην Τουρκία με χρυσό που έκλεβαν από τις κατακτημένες χώρες. Το μεγαλύτερο μέρος δε του χρυσού αυτού προερχόταν από τα θύματα, κυρίως Εβραίους της ναζιστικής βαρβαρότητας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στις καταγγελίες εκείνες αντέδρασε η τουρκική κυβέρνηση. Και ο τότε υπουργός Εσωτερικών και εκπρόσωπος Τύπου Σουκρού Γκιουρέλ ισχυρίστηκε ψευδώς ότι όχι μόνο η χώρα του δεν συμμετείχε στη ρευστοποίηση του χρυσού, που άρπαξαν οι ναζιστές από τους Εβραίους, αλλά και ότι η Τουρκία «συγκαταλέγεται στις χώρες που αντιπαρατάχθηκαν στη ναζιστική Γερμανία»!!!!!!! 

 

Ο Γκαίμπελς καλός δάσκαλος των Τούρκων υπήρξε…. Οι εκάστοτε κυβερνώντες στην Αγκυρα διαχρονικά φαίνεται να «ξεχνούν» ποια ήταν η στάση της επίσημης Τουρκίας έναντι των χιτλερικών καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Την ώρα που ο ελληνικός λαός μέσα από τις αντιστασιακές του οργανώσεις, όπως και οι λαοί των υπόλοιπων υπόδουλων ευρωπαϊκών λαών πολεμούσαν με νύχια και με δόντια κατά των χιτλεροφασιστών κατακτητών η δόλια Τουρκία υπέγραφε σύμφωνα φιλίας και συμμαχίας με τους ΝΑΖΙ. 

 

Η Γερμανο–Τουρκική Συνθήκη Φιλίας (γερμανικά: Türkisch-Deutscher Freundschaftsvertrag‎, τουρκικά: Türk-Alman Dostluk Paktı) ήταν σύμφωνο μη επίθεσης που υπεγράφη μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της Τουρκίας στις 18 Ιουνίου 1941 στην Άγκυρα από τον Γερμανό πρέσβη στην Τουρκία, τον Φραντς φον Πάπεν και τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Σουκρού Σαράτζογλου. Αυτή άρχισε να ισχύει την ίδια ημέρα. Το σύμφωνο, το οποίο προοριζόταν να είναι σε ισχύ για μια περίοδο δέκα ετών, κράτησε μόνο μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου του 1945, όταν η Τουρκία «κήρυξε» πόλεμο στη Γερμανία, αφού ήδη οι σύμμαχοι είχαν *νικήσει ολοκληρωτικά τους ΝΑΖΙ και απέμενε μόνο η πλήρης συνθηκολόγηση της Γερμανίας…. 

 

Στις 30 Απριλίου 1945 αυτοκτονεί και ο σύμμαχος της Τουρκίας Χίτλερ!!!! Η Τουρκία όπως πάντα δεν είχε μπέσα, παρά μόνο μπαμπέσα …και οι δόλιοι σύμμαχοι μέχρι σήμερα δεν διδάχθηκαν τίποτα από τις προδοσίες της Τουρκίας. Ίσως αν φάνε ένα ηχηρό χαστούκι σήμερα με τυχόν συμφωνία συμμαχίας και φιλίας Τουρκίας – Ρωσίας, να αφυπνιστούν …. 

 

Στις 8 Μαίου 1945, στις 3 μ.μ. ώρα Ελλάδας, ο κόσμος μάθαινε επίσημα ότι τελικά η Γερμανία είχε παραδοθεί άνευ όρων και είχε έρθει το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την Ευρώπη. Και η Τουρκία ένιπτε τας χείρας της … 

 

*Ακόμη και όταν η ήττα της Γερμανίας ήταν πλέον δεδομένη έγραφαν πρωτοσέλιδα όλες οι φιλοκυβερνητικές Τούρκικες εφημερίδες:  

 

Ενδεικτικά.  

«Σε όλο αυτό τον πόλεμο δείξαμε τη φιλία μας στους Γερμανούς και το κάναμε την στιγμή, που είχαν την μεγαλύτερη ανάγκη. Εφημ Ανατολή  

«Παραμένουμε φίλοι της Γερμανίας μέχρι τέλος». Σον Ποστάν κ.ά.
 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της προδοσίας της Τουρκίας έναντι των συμμάχων ήταν η εισβολή, την άνοιξη του 1941, των χιτλερικών στρατευμάτων στα Βαλκάνια. Τότε, η Αγγλία ζήτησε από την Αγκυρα να διακόψει τουλάχιστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Αξονα ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Ελληνες. Ομως ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ρουστού Σαράτσογλου, όχι μόνο αρνήθηκε να προσχωρήσει η χώρα του στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων, αλλά απέρριψε ακόμη και μια απλή, συμβολική, διπλωματική αποδοκιμασία της επίθεσης κατά της γειτονικής Ελλάδας. Αντιθέτως, η Τουρκία υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη Γερμανία, τον Ιούλιο του 1941, σε μια εποχή δηλαδή που ολόκληρη η Ευρώπη αγωνιζόταν κατά των δυνάμεων του Αξονα. 

 

Ηθελαν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης! 

 

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το διάστημα εκείνο, παρά τις περί «ουδετερότητας» διακηρύξεις της, η Τουρκία διαπραγματευόταν την έξοδό της στον πόλεμο στο πλευρό των ναζιστών έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων. Τα ίδια ανταλλάγματα η Αγκυρα ζητούσε κρυφά και από τη Βρετανία, παίζοντας ταυτόχρονα «σε δύο ταμπλό». Στις διαπραγματεύσεις οι Τούρκοι απαιτούσαν όχι μόνο εδάφη, όπως τη Θράκη, την Κριμαία, την Υπερκαυκασία, αλλά και δικαιώματα με το αναχρονιστικό σύστημα των «εντολών» στη Συρία, στο Ιράκ, στην Αίγυπτο και στην Αλβανία. Επίσης, εξέφραζαν την επιθυμία να αποκτήσουν ελληνοκατοικημένες περιοχές, όπως τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο και επιπλέον το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η βρετανική κυβέρνηση, δυσαρεστημένη έντονα από την τουρκική στάση, στέλνει τον Φεβρουάριο του 1941 στην Αγκυρα τον υπουργό Εξωτερικών Αντονι Ιντεν. Οι Σύμμαχοι διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να ελπίζουν σε βοήθεια της Τουρκίας για αντίσταση στη γερμανική εισβολή στα Βαλκάνια. Αντίθετα, τέσσερις ημέρες πριν από την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ενωσης, και συγκεκριμένα στις 18 Ιουνίου 1941, υπογράφτηκε ύστερα από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Φον Πάπεν και στην τουρκική κυβέρνηση γερμανοτουρκική συμφωνία «μη επιθέσεως, φιλίας και συμμαχίας». 

 

Με βάση τη συμφωνία που ακύρωνε την αγγλοτουρκική συνθήκη του 1939, εξασφαλιζόταν η νοτιοανατολική πτέρυγα της Γερμανίας, ενώ με το εμπορικό σύμφωνο, στις 9 Οκτωβρίου 1941, η Τουρκία μετατρέπεται σε πηγή πρώτων υλών για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία, καθώς αναλαμβάνει να εφοδιάσει τη Γερμανία με δεκάδες χιλιάδες τόνους χρωμίου και άλλες πρώτες ύλες την περίοδο 1943-44 έναντι αδράς αμοιβής…η οποία προερχόταν από τις λεηλασίες των Γερμανών σε κατεχόμενες χώρες, αλλά και την καταλήστευση των περιουσιών των κρατουμένων σε Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το φλερτ όμως Αγκυρας-Βερολίνου δεν σταματούσε εκεί. Ετσι, κατά την επιδρομή των ναζιστικών ορδών στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Τούρκος πρόεδρος ανταλλάσσουν φιλικά μηνύματα. Στην απάντησή του, με ημερομηνία 14 Νοεμβρίου 1941, ο Ινονού τονίζει ότι «δεν υπάρχουν αιτίες για οποιαδήποτε σύγκρουση ανάμεσα στον τουρκικό στρατό και στα στρατεύματα του Ράιχ». 

 

Στις 15 Δεκεμβρίου 1941 κι ενώ ο ελληνικός λαός γνωρίζει το μαρτύριο της πείνας, λόγω της καταλήστευσης των ειδών διατροφής από τις αρχές κατοχής, καταφτάνει στο λιμάνι του Πειραιά το φορτηγό πλοίο «Κουρτουλούς», μεταφέροντας βοήθεια, που συνέλλεξαν Έλληνες, Εβραίοι κ.ά. Μικρασιάτες, κυρίως σε τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Ομως, μόνο το ένα τρίτο των ειδών που συγκεντρώθηκαν μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Σύμφωνα δε με την «Ελληνική Ενωση Κωνσταντινουπολιτών», από τους +50.000 τόνους της βοήθειας που είχε συγκεντρωθεί, χάρη κυρίως στην πρωτοβουλία των κοινοτικών, φιλανθρωπικών, πολιτικών και θρησκευτικών συλλόγων των Ελλήνων της Πόλης, μόνο οι 17.500 τόνοι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα τα κατέσχεσε η Τουρκία και ο Έλληνες πέθαιναν στους δρόμους…. Τον Δεκέμβριο του 1941 το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο απαγόρευσε την περαιτέρω μεταφορά τροφίμων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να περιέλθουν στο τουρκικό κράτος σημαντικές ποσότητες σιταριού, τροφίμων και ιατρικών εφοδίων, που είχαν συγκεντρωθεί στις αποθήκες της τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου στο λιμάνι του Γαλατά. 

 

Έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το τμήμα Ιστορίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφορικά με τον εφοδιασμό της χιτλερικής Γερμανίας από την Τουρκία κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με χρώμιο και άλλα μέταλλα, γεγονός που συνέβαλε στην ενίσχυση της πολεμικής μηχανής των ναζιστών, φέρνει για μία ακόμη φορά στην επιφάνεια την τουρκική στάση στον πόλεμο, αλλά και τη συμπεριφορά της γειτονικής μας χώρας και έναντι των Εβραίων. Η Τουρκία τότε επέβαλε εξοντωτικό φόρο και ο φόρος υπολογιζόταν αυθαίρετα με τρόπο κατάφωρα άδικο για τους Εβραίους, τους Ελληνες και τους Αρμένιους, που κλήθηκαν να πληρώσουν ποσά πολλαπλάσια από όσα ζητήθηκαν από τους άλλους κατοίκους της χώρας. Στην πράξη, σύμφωνα με τον ανώτατο λειτουργό του τουρκικού υπουργείου Οικονομικών εκείνης της εποχής Faik Okte, ο φόρος αυτός έγινε όργανο φυλετικού κεφαλαίου, δεδομένου ότι καθοριστικό στοιχείο ήταν το θρήσκευμα και η εθνικότητα των φορολογουμένων. Οσοι δεν κατέβαλλαν μέσα σε 15 ημέρες τον φόρο, στέλνονταν στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, στο Askale, όπου απασχολούνταν καταναγκαστικά σε έργα οδοποιίας και εκχιονισμού. Οι μισοί περίπου από τους εκτοπισμένους ήταν Ντονμέδες, οι εξισλαμισμένοι από τον ΙΖ’ αιώνα Εβραίοι και έτυχαν δυσμενέστερης μεταχείρισης και εξολοθρεύτηκαν, όπως και οι υπόλοιπες μειονότητες.. 

 

Επίσης ακολουθώντας μια ρατσιστική πολιτική, οι τουρκικές αρχές όχι μόνο δεν χορηγούσαν όπλα στους Εβραίους που επιστρατεύθηκαν στα χρόνια του πολέμου, αλλά τους οδηγούσαν και σε καταναγκαστικά έργα (όπως και στους Ελληνες και Αρμενίους άλλωστε), ενώ αφαιρέθηκε η τουρκική υπηκοότητα από τούρκους Εβραίους, που ζούσαν εκτός της χώρας, με τραγικές συνέπειες για όσους κατοικούσαν σε χώρες υπό γερμανική κατοχή στο να μην μπορούν να επιστρέψουν στην Τουρκία και να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ..Επίσης, απαγορεύθηκε αυστηρά η διαμονή σε Εβραίους με ξένη υπηκοότητα, που προσπάθησαν να καταφύγουν στο τουρκικό έδαφος. 

 

Την 1η Ιουνίου 1942 υπογράφεται μία ακόμη εμπορική συμφωνία Βερολίνου – Αγκυρας: η Γερμανία παραλαμβάνει 45.000 τόνους χρωμίου και στέλνει σε αντάλλαγμα οπλισμό. Ενώ από το 1943 ως το 1944 θα εξαχθούν από την Τουρκία στη ναζιστική Γερμανία άλλοι 90.000 τόνοι χρωμίου. Ο Χίτλερ, από τον οποίο δεν διαφεύγει η φασιστική τάση της ηγεσίας της Αγκυρας, δηλώνει στον Μουσολίνι, στις 29 Απριλίου 1942 στο Σάλτζμπουργκ, ότι «η Τουρκία πολύ γρήγορα θα γίνει σύμμαχος και συζητείται να της παραχωρήσουν τα ελληνικά νησιά.» Ο εφοδιασμός των ναζιστών καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από την Τουρκία με χρώμιο και άλλα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα, θα οδηγήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να δώσει στη δημοσιότητα με καθυστέρηση μισού και πλέον αιώνα την έκθεση που προαναφέραμε. Στην έκθεση σημειώνεται ότι η Τουρκία και άλλες τρεις επίσης «ουδέτερες» εκείνη την εποχή χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία και Σουηδία) με τις εξαγωγές μετάλλων διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη συντήρηση της πολεμικής μηχανής του Χίτλερ. Παρατίθεται δε ένα μνημόνιο του υπευθύνου του εξοπλιστικού προγράμματος των ναζιστών, Αλμπερτ Σπίερ, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1943 ενημέρωνε τον Χίτλερ ότι αν τερματιζόταν η παροχή χρωμίου από την Τουρκία, ο πόλεμος θα τελείωνε σε δέκα μήνες, δηλαδή τον Οκτώβριο του 1944. Σχετικά δε με τον χρυσό, με τον οποίο πλήρωναν οι Γερμανοί τους Τούρκους για τις υπηρεσίες τους, στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι τα αποθέματα χρυσού της Τουρκίας από 27 τόνοι που ήταν στην αρχή του πολέμου έφτασαν στο τέλος του σε περισσότερους από 216 τόνους ματωμένου χρυσού. Ο κόσμος δεν έχει ντροπή. Μόνο συμφέρον. Τούρκικη παροιμία. 

 

Και ανάμεσα στα μυριάδες εγκλήματα των Τούρκων κατά των Εβραίων κ.ά. ένα ενδεικτικό απεχθές έγκλημα πολέμου … 

 

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1942, 10 μίλια βόρεια του πορθμού του Βοσπόρου, χτυπήθηκε από τορπίλη και βυθίστηκε το φορτηγό πλοίο Στρούμα (Struma), το οποίο μετέφερε Εβραίους πρόσφυγες από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και είχε προορισμό την Παλαιστίνη. 

 

Το Στρούμα είχε φτάσει στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Δεκεμβρίου του 1941 από την Κωστάντζα της Ρουμανίας, από όπου είχε ξεκινήσει. Για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών παρέμενε αγκυροβολημένο στο στενό του Βοσπόρου, ενώ απαγορευόταν από την Τουρκία στους επιβάτες να αποβιβαστούν σε σημείο, που οι πρόσφυγες Εβραίοι χωρίς τρόφιμα να οδηγούνται σε αργό θάνατο…  

 

Τελικά στις 23 Φεβρουαρίου το Στρούμα αφού οι Τούρκοι ενημέρωσαν τους συμμάχους τους Γερμανούς ΝΑΖΙ, δια της βίας ρυμουλκήθηκε από τις τουρκικές Αρχές ακυβέρνητο αφού δεν του χορήγησαν καύσιμα, πίσω στην Μαύρη Θάλασσα παρά τους κλαυθμούς και οδυρμούς των προσφύγων. Οι Γερμανοί γνωρίζοντας το ακριβές στίγμα του πλοίου το *βύθισαν την επόμενη ημέρα, αφού χτυπήθηκε από τορπίλη Γερμανικού υποβρυχίου. Αρχικά οι Τούρκοι διέδωσαν ότι Σοβιετικό υποβρύχιο βύθισε το Στρούμα, αλλά τα γεγονότα τους διέψευσαν αφού πολεμικά πλοία συμμαχικά και ρωσικά δεν υπήρχαν στην περιοχή. Οι δόλιοι Τούρκοι είχαν απαγορεύσει διέλευση συμμαχικών πλοίων από Βόσπορο και επέτρεπαν μόνο στα Γερμανικά πλοία να μπαινοβγαίνουν μέσω των Δαρδανελλίων. 

 

*Άλλη εκδοχή είναι ότι οι Τούρκοι με εντολές των Γερμανών είχαν παγιδεύσει το πλοίο με Γερμανικά εκρηκτικά, τα οποία με χρονοδιακόπτη πυροδοτήθηκαν.  

 

(‘Όπως προαναφέρθηκε πάνω στο σαπιοκάραβο Στρούμα υπολογίζεται ότι επέβαιναν 791 άνθρωποι (781 επιβάτες και 10 μέλη του πληρώματος). Επέζησε μόνο ένας 19χρονος επιβάτης, ο David Stoliar.) 

 

Το Στρούμα έμφορτο από Εβραίους πρόσφυγες. Ουδείς επέζησε πλην ενός… Ούτως ή άλλως λόγω καραντίνας των εγκληματιών Τούρκων συμμάχων των ΝΑΖΙ, από πείνα, δίψα, μεταδοτικές ασθένειες και κακουχίες θα άφηναν την τελευταία τους πνοή στην Τουρκία, η οποία ασυγκίνητη οδηγούσε τους ανθρώπους αυτούς σε αργό θάνατο … 

 

Οι Τούρκοι δεν έστειλαν σκάφη διάσωσης μέχρι που διαπίστωσαν ότι ουδείς επέζησε. «Διέσωσαν»…. μόνο έναν επιζώντα (David Stoliar). Όλοι οι 768 από τους άλλους επιβάτες έχασαν τη ζωή τους…!!! 

 

Αυτά τα ολίγα και άλλα μύρια για τους εγκληματίες βαρβάρους Τούρκους …. 

Τέλος σημειώνεται ότι η μικρή Ελληνική Κύπρος, που ήταν τότε υπό την κατοχή των Άγγλων αποικιοκρατών χιλιάδες Εβραίους πρόσφυγες φιλοξένησε και ο Κυπριακός λαός από το υστέρημα του, τους βοήθησε και τους αγκάλιασε με στοργή … Πολλοί από αυτούς παρέμειναν στην Κύπρο μόνιμα …. 

 

Και στην Ελλάδα εκατοντάδες Εβραίοι διασώθηκαν από Έλληνες … 

Αυτοί οι Έλληνες, που βοήθησαν τους Εβραίους το έπραξαν είτε επειδή ήταν αντίθετοι στο ναζιστικό ρατσισμό, είτε ένιωθαν συμπόνια ή το θεωρούσαν χριστιανικό θρησκευτικό ή ηθικό καθήκον τους. Πολλές φορές ολόκληρες κοινότητες καθώς και μεμονωμένα άτομα συνέβαλαν στη διάσωση Εβραίων. Αυτό το έκαναν με αυτοθυσία διατρέχοντας πολύ μεγάλους κινδύνους. Σε πολλά μέρη, η παροχή καταφύγιου σε Εβραίους επέσειε τη θανατική ποινή. 

 

Αυτό είναι το χάσμα μεταξύ Ελληνικής φιλοξενίας και Τουρκικής απανθρωπιάς και βαρβαρότητας …. Μιας εγκληματικής βαρβαρότητας, που οδήγησε στην κατεχόμενη από βαρβάρους Ελληνική Μικρά Ασία όλες τις Χριστιανικές μειονότητες και τους Εβραίους σε αφανισμό ….. 

 

Ενδεικτικά, ιδού και οι σφαγές των Ελλήνων προσφύγων Μικρασιατών…. 

 

Όπου σταυρός και γενοκτονία … Πολλοί θα διερωτηθούν … Τι απέγιναν τα ιερά οστά των εκατοντάδων χιλιάδων αγνοουμένων. Στο Βιβλίο ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ της συνεργάτιδας μου Π.Β. αποκαλύπτεται …. Μέχρι εμπόριο οστών έκαναν οι Τούρκοι αποστέλλοντας σε εργοστάσια της Ευρώπης χιλιάδες τόνους ανθρώπινων οστών. Ενδεικτικά έγραφε τότε η εφημερίδα MIDI… Συζητιέται πολύ η προσεχής άφιξη του πλοίου Ζευς, που μεταφέρει για τις βιομηχανίες της Μασσαλίας 400 τόνους ανθρώπινα λείψανα. (Μετά την Μικρασιατική καταστροφή.) Αυτά προέρχονται από τα Τουρκικά στρατόπεδα σφαγής Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων, που είχαν την ατυχία να πέσουν σε χέρια «κανίβαλων» …. και ιερόσυλων. Δεν ήταν το πρώτο πλοίο, ούτε και το τελευταίοι, που μετέφερε μακάβριο φορτίο από Τουρκία. 

 

Αντώνης Αντωνάς

 

Πηγές. Αποσπάσματα από παλαιότερα άρθρα Σ. Κουζινόπουλου, Α. Αντωνά, Διεθνής Τύπος, Ισραηλινά, Ελληνικά και Τουρκικά ΜΜΕ, Wikipedia, ιστορικά βιβλία της φίλης Μικρασιάτισσας Π.Β. και άλλα κοινής ιστορικής χρήσης με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες.  

 

Σημ. Το πιο πάνω μεταφράζεται και θα κοινοποιηθεί και σε έγκυρες Ισραηλινές ιστοσελίδες ενημέρωσης. 

 

Διαβάστε επίσης:

Οι ανέκαθεν προδοσίες της Τουρκίας κατά των συμμάχων

Share