«Ὀρθόδοξοι» λυκοποιμένες σέ βέβηλα διαβολοπανήγυρα

Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας

 

Πολλά γράφτηκαν (καί δικαίως) γιά τήν προδοσία τῆς πίστης μας πού συντελέστηκε πρό ἡμερῶν στή Θάσο καί για τόν μολυσμό πού προκάλεσαν τά μιαρά συλλείτουργα μέ τόν ἀχειροτόνητο κλόουν του Κιέβου. Δυστυχῶς ὅμως δέν ἦταν μόνο αὐτό. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχή, ὑπῆρξε καί ἄλλο μέρος ὅπου εἶδαν τά δύσμοιρα μάτια μας ἀφόρητα πράγματα καί ἄκουσαν τά ταλαίπωρα αὐτιά μας τρομερές βλασφημίες. Ὁ λόγος γιά τό νέο δαιμονικό πανηγύρι πού στήθηκε ἐπί γερμανικοῦ ἐδάφους, στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». Τό ὁποῖο μπορεῖ κάποιοι νά τό ὀνόμασαν κάποτε ἐπισήμως ἔτσι, ἀλλά στήν πραγματικότητα βεβαίως δέν εἶναι παρά μία φρικώδης παγκόσμια κουρελοῦ αἱρέσεων καί μάλιστα ξετσίπωτα ὁλοφάνερη πλέον. 

 

Ἡ μπόχα τοῦ ἐν λόγῳ ψευτοσυμβουλίου ἦταν φυσικά ἀφόρητη ἐξαρχῆς, ἀκόμη δηλαδή καί ὅταν παρίστανε ἐδῶ καί 70 χρόνια, τόν χῶρο γνωριμίας καί συζήτησης μέ δῆθεν στόχο τή χριστιανική ἑνότητα. Καί μόνο ὁ τίτλος ἄλλωστε (πού περιλάμβανε τόν ὅρο «Ἐκκλησίες») ἦταν προκλητικά προβοκατόρικος, καθώς ἡ Ἐκκλησία εἶναι βεβαίως μόνο μία, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἁπλῶς ζοφερές πλάνες καί δαιμονικά παραμάγαζα, ἦταν συνεπῶς ἀκόμη καί ἐκ τοῦ τίτλου ἀπαράδεκτο τό ὅτι συμμετείχαμε καί ἐμεῖς ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἤδη ἀπό τότε σέ ὅλο αὐτό. Πλέον ὅμως ἔχει καί ἐκεῖ καταπέσει κάθε φύλλο συκής καί κάθε ἴχνος σοβαροφάνειας καί ζοῦμε ἕνα ἀδιανόητο παρδαλοπολύχρωμο τσίρκο πού ἀπεικονίζει ἀπροκάλυπτα τήν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων, ἀλλά καί θυμίζει ἔντονα καί τά οὐράνια τόξα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (ἄλλωστε ὅλα αὐτά στήν ἴδια ἀκριβῶς νεοεποχίτικη ἀτζέντα ἐντάσσονται καί τήν ἔλευση τῆς ἴδιας θρησκείας - τῆς παγκόσμιας Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου - προωθοῦν). 

 

Καί δέν εἶναι τυχαῖο ἀσφαλῶς τό ὅτι ὅλα αὐτά συνέβησαν τήν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ χρόνου, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν 1η Σεπτεμβρίου (αὐτή εἶναι ἡ πραγματική Πρωτοχρονιά γιά τούς Ὀρθοδόξους) καί μέ ἀποκορύφωμα τήν 8η τοῦ ἴδιου μῆνα, γενέθλια ἡμέρα τῆς Παναγίας μας. Τόν καιρό δηλαδή πού ἡ Ἐκκλησία μας εὐλογεῖ τόν νέο ἐνιαυτό καί πανηγυρίζει τήν ἔναρξη τοῦ θείου σχεδίου γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τό Γενέσιο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις, μέσα στόν ἀνάποδο κόσμο τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐπιχειροῦν ἀκριβῶς τό ἀντίστροφο: τόν μαγαρισμό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, «ἑορτάζοντας» καί αὐτές τόν ζοφερό τους βόρβορο καί τό ἀντίστροφο σχέδιο, τό δαιμονικό, γιά τή διάδοση τῆς δικῆς τους σκοτεινῆς θρησκείας. 

 

Καί καλά ὅμως ὅλοι αὐτοί οἱ δαιμονολάτρες. Καλά ὅλοι αὐτοί οἱ παλιάτσοι καί τά ἀναρίθμητα θλιβερά ἀποκούρελα πού ὑποδύονται τίς «Ἐκκλησίες» καί συμμετέχουν σέ αὐτό τό συνολικό ἐλεεινό καί βέβηλο καραγκιοζλίκι. Οἱ δικοί μας ἱεράρχες ὅμως πῶς τολμοῦν νά μετέχουν ἀκόμη στό ὄνειδος; Μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν ἦταν οἱ γελοῖες προφάσεις τῶν δῆθεν διαλόγων. Τώρα πού τελείωσε πιά κάθε πρόφαση καί κάθε φτιασίδι καί ἔχει ἐκφυλιστεῖ ἡ κατάσταση σέ αὐτό τό ἀπερινόητο ἀνθυποσούργελο, ποιά ἀκριβῶς εἶναι ἡ δικαιολογία; 

 

Μέ ποιό δικαίωμα π.χ. ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας καί ἐπίσης οἱ - διαβόητοι γιά τόσους λόγους - μητροπολῖτες Ἰωαννίνων Μάξιμος καί Νέας Ἰωνίας Γαβριήλ (ὑπάρχει πληθώρα σχετικῶν φωτογραφιῶν και ἀποκαλυπτικῶν βίντεο) παίρνουν μέρος, ψάλλοντες καί συμπροσευχόμενοι, στίς παραστάσεις αὐτοῦ τοῦ τσίρκου; 

 

Μέ ποιό δικαίωμα γενικότερα ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία συνεχίζει νά μετέχει στήν ἀθλιότητα; Γιά χάρη τῆς... ἀγάπης καί τῆς ἀνάγκης γιά χριστιανική ἑνότητα, θά ἀπαντήσουν ἀναμφίβολα καί πάλι οἱ γνωστοί λυκοποιμένες. Πού ἀρνοῦνται φυσικά μέσα στή φρικτή πλάνη τους νά καταλάβουν ὅτι δέν ὑπάρχει ἀγάπη βασισμένη στό ψέμα καί ὅτι γιά τήν περίφημη καί πολυδιαφημισμένη ἑνότητα μία καί μόνη προϋπόθεση στήν πραγματικότητα ὑφίσταται: ἡ μετάνοια ὅλων τῶν αἱρετικῶν καί ἡ ἐπιστροφή τους στή Μία, Ἁγία καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, δηλαδή τήν Ὀρθόδοξη. 

 

Ἀλλά φυσικά αὐτά εἶναι ὀπισθοδρομικά ἀποκυήματα ξεπερασμένων ἀπό τή ζωή δογμάτων καί ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἔτσι δέν πιστεύουν ὅλοι αὐτοί οἱ (ἀν)ιεράρχες; Καί ὅτι ὄχι μόνο ὅλες οἱ λεγόμενες «χριστιανικές ὁμολογίες» (κατ' εὐφημισμόν καί αὐτό, καθότι μόνο Χριστό δέν ὁμολογοῦν), ἀλλά καί ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν κομμάτια τῆς ἀλήθειας καί εἶναι ἰσότιμοι δρόμοι πού ὁδηγοῦν στόν Θεό, αὐτά δέν ἀκοῦμε ἀπό τά βλάσφημα χείλη τους; 

 

Ὅσο ἀποτρόπαια, μολυσματικά καί ὀδυνηρά ὅμως καί ἄν εἶναι ὅλα αὐτά πού ζοῦμε τά τελευταῖα χρόνια, συγχρόνως εἶναι καί χρήσιμα. Καί τό οἰκουμενιστικό ξεσάλωμα ἰδίως μετά τό Κολυμπάρι καί τά διαβολοπανήγυρα τοῦ δυσώδους Π.Σ.Ε. καί ἡ φρίκη τῶν συλλείτουργων μέ τούς σχισματικούς καί φυσικά ἡ στάση τῶν τραγικῶν ἐπισκόπων μας στό θέμα τῆς ψευτοπανδημίας. 

 

Χρήσιμη ἡ πλήρης πτώση ὅλων τῶν προσωπείων καί ἡ ξεδιάντροπη ἀπόρριψη κάθε προσχήματος. Γιατί μόνο ἔτσι θά μπεῖ τό μαχαίρι στό κόκκαλο καί θά φτάσουμε μιά μέρα στό πλῆρες ξεκαθάρισμα τῆς κατάστασης. Ἕνα ξεκαθάρισμα πού γίνεται ἀσφαλῶς ὅλο καί πιό ἐπιτακτικά ἀναγκαῖο πλέον...

Share