Η φασιστική ιστορία του ΝΑΤΟ (Α μέρος)

Γράφει ο Tim Anderson 

 

Τα τελευταία χρόνια το ΝΑΤΟ – ουσιαστικά οι ΗΠΑ και η Δυτική Ευρώπη – έχει αποκαλύψει τις φασιστικές του ρίζες με πολλαπλές επεμβάσεις σε τέσσερις ηπείρους. Τα κράτη του ΝΑΤΟ υποστήριξαν φασιστικά πραξικοπήματα στη Βενεζουέλα, την Ονδούρα και τη Βολιβία, επέβαλαν αποκλεισμούς σε δεκάδες έθνη, υποδαύλισαν τη θρησκευτική τρομοκρατία της Αλ Κάιντα/ISIS/Μπόκο Χαράμ για να αποσταθεροποιήσουν τη Λιβύη, το Ιράκ, τη Συρία και τη Νιγηρία και τώρα εξοπλίζουν ανοιχτούς νεοναζί στην Ουκρανία.

 

Όλα αυτά φαίνεται να έρχονται σε αντίθεση με την έντονα προωθούμενη αυτοεικόνα των κρατών του ΝΑΤΟ: ως πρότυπα φιλελευθερισμού και δημοκρατικών αξιών, κάνοντας μάλιστα διαλέξεις σε άλλες χώρες για το θέμα αυτό. Ισχυρίζονται ότι πολέμησαν τόσο τον φασισμό όσο και τον κομμουνισμό. Ωστόσο, ήταν ο ευρωπαϊκός και βορειοαμερικανικός ιμπεριαλισμός και αποικιοκρατία που έθεσαν τα θεμέλια για τον φασισμό του 20ου αιώνα.  

 

Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – μια τεράστια σύγκρουση που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερα από 70 εκατομμύρια ανθρώπους – τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι Δυτικοευρωπαίοι κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να αποκρύψουν τη συμβολή και τις θυσίες τόσο της Σοβιετικής Ένωσης (κυρίως της Ρωσίας) όσο και της Κίνας, των εθνών που έχασαν τις περισσότερες ζωές στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από οποιοδήποτε άλλο.  

 

Πράγματι, το 2019 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει τόσο την ΕΣΣΔ υπό τον Ιωσήφ Στάλιν, όσο και τη ναζιστική Γερμανία υπό τον Αδόλφο Χίτλερ, ως συνυπεύθυνες για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το εν λόγω ψήφισμα υποστήριζε ότι «ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος … ξεκίνησε ως άμεσο αποτέλεσμα της περιβόητης ναζιστικο-σοβιετικής συνθήκης μη επίθεσης της 23ης Αυγούστου 1939».  

 

Αν όχι εντελώς κυνικό, αυτό ήταν μια εξαιρετική αυτοεξαπάτηση και το αποκορύφωμα μιας μακράς εκστρατείας όπου οι σοσιαλιστές ηγέτες Στάλιν και Μάο Τσετούνγκ παρουσιάζονταν, επί δεκαετίες, ως ηθικά ισοδύναμα του δυτικοευρωπαίου φασίστα Αδόλφου Χίτλερ.  

 

Αυτή η παραπλάνηση έκανε χρήση ψευδών ισχυρισμών ότι ο Στάλιν και ο Μάο είχαν υποκινήσει λιμούς που σκότωσαν πολλά εκατομμύρια ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, οι λιμοί τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Κίνα ήταν οι τελευταίοι σε έναν μακρύ κύκλο λιμών της προ-σοσιαλιστικής εποχής. Ο Αμερικανός ιστορικός Grover Furr έχει καταρρίψει τον μύθο ότι ο λιμός του ουκρανικού «Ολοντόμορ» ήταν μια σκόπιμη πράξη του Στάλιν.  

 

Ομοίως, ο ισχυρισμός ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το «άμεσο αποτέλεσμα» του σοβιετικογερμανικού «συμφώνου μη επίθεσης» είναι ένα απόλυτο ψέμα. Υπήρχαν πολλές παρόμοιες ευρωπαϊκές συμφωνίες με τη ναζιστική Γερμανία πριν από αυτό, και αρκετές ήταν πιο ουσιαστικές.  

 

Η αγγλογερμανική ναυτική συμφωνία του 1935, για παράδειγμα, βοήθησε τη Γερμανία να ανοικοδομήσει τον στόλο της, ενώ η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία παραχώρησαν τις αξιώσεις του Βερολίνου για μέρος της Τσεχοσλοβακίας, στο Σύμφωνο του Μονάχου του 1938. Στη συνέχεια, υπήρχαν οι ενεργές φασιστικές συνεργασίες μεταξύ Γερμανίας, Ισπανίας και Ιταλίας, συμπεριλαμβανομένου του ιταλογερμανικού συμφώνου του χάλυβα.  

 

Πίνακας 1: Βασικές ευρωπαϊκές συμφωνίες με τη ναζιστική Γερμανία  

 

1933, 20 Ιουλίου
Κονκορδάτο με το Βατικανό
Αμοιβαία αναγνώριση και μη παρέμβαση
https://www.concordatwatch.eu/reichskonkordat-1933-full-text–k1211  

 

1933, 25 Αυγούστου
Συμφωνία της Χαβάρα με τους Γερμανοεβραίους σιωνιστές
Συμφωνία για τη μεταφορά κεφαλαίων και ανθρώπων στην Παλαιστίνη
https://www.jewishvirtuallibrary.org/haavara  

 

1934, 26 Ιανουαρίου
Γερμανοπολωνικό σύμφωνο μη επίθεσης
Για να εξασφαλιστεί ότι η Πολωνία δεν θα υπογράψει στρατιωτική συμμαχία με τη Γαλλία.

https://avalon.law.yale.edu/wwii/blbk01.asp  

 

1935, 18 Ιουνίου
Αγγλογερμανική ναυτική συμφωνία
Η Βρετανία συμφώνησε να επεκτείνει η Γερμανία το ναυτικό της στο 35% του μεγέθους του βρετανικού. https://carolynyeager.net/anglo-german-naval-agreement-june-18-1935  

 

1936, Ιούλιος
Η ναζιστική Γερμανία βοηθά τους φασίστες στην Ισπανία
Ο Χίτλερ έστειλε αεροπορικές και τεθωρακισμένες μονάδες για να βοηθήσει τον στρατηγό Φράνκο. https://spartacuseducational.com/SPgermany.htm  

 

1936
Συμφωνία Ρώμης-Βερολίνου για τον Άξονα
Ιταλογερμανική φασιστική και αντικομμουνιστική συμμαχία. https://www.globalsecurity.org/military/world/int/axis.htm  

 

1936, Οκτώβριος-Νοέμβριος
Σύμφωνο κατά της Κομιντέρνας
Αντικομμουνιστική συνθήκη, που ξεκίνησε από τη ναζιστική Γερμανία και την Ιαπωνία το 1936 και στην οποία αργότερα προσχώρησαν 9 ευρωπαϊκά κράτη: Ιταλία, Ουγγαρία, Ισπανία, Βουλγαρία, Κροατία, Δανία, Φινλανδία, Ρουμανία και Σλοβακία.  

 

1938, 30 Σεπτεμβρίου
Σύμφωνο του Μονάχου
Η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία παραχωρούν τις διεκδικήσεις της Γερμανίας για τη Σουδητία (Τσεχία). https://www.britannica.com/event/Munich-Agreement  

 

1939, 22 Μαΐου
Σύμφωνο του χάλυβα
Ενοποιεί την ιταλογερμανική συμφωνία του 1936.
https://ww2db.com/battle_spec.php?battle_id=228  

 

1939, 7 Ιουνίου
Γερμανο-Λατβικό Σύμφωνο μη επίθεσης
Επιδίωκε την ειρήνη με τη ναζιστική Γερμανία.
https://www.jstor.org/stable/43211534  

 

1939, 24 Ιουλίου
Γερμανο-Εσθονικό Σύμφωνο μη επίθεσης
Επιδίωκε ειρήνη με τη ναζιστική Γερμανία.
https://www.jstor.org/stable/43211534  

 

1939, 23 Αυγούστου
Σύμφωνο μη επίθεσης ΕΣΣΔ (Μολότοφ-Ρίμπεντροπ)
Επιδίωκε ειρήνη με τη ναζιστική Γερμανία, πρωτόκολλο που καθόριζε σφαίρες επιρροής.
https://universalium.en-academic.com/239707/German-Soviet_Nonaggression_Pact  

 

Τι είναι ο φασισμός; Ο όρος χρησιμοποιείται πολύ συχνά, αλλά έχει πραγματική σημασία. Δεν μπορούμε να παγιδευτούμε από συγκεκριμένες ιστορίες του φασισμού του 20ού αιώνα – πρέπει να προσδιορίσουμε τα εννοιολογικά στοιχεία.  

 

Ο φασισμός είναι ένα έντονα στρατιωτικοποιημένο, αντιδημοκρατικό και ρατσιστικό-αποικιακό καθεστώς που εμπλέκεται με μια ιδιωτική, καπιταλιστική ολιγαρχία. Ενώ ο πρωτογενής φασισμός είναι ένα αυτοκρατορικό σχέδιο, υπάρχει επίσης υποδεέστερος φασισμός σε πρώην αποικίες όπως η Βραζιλία και η Χιλή, ο οποίος ενσωματώνεται στην εκάστοτε αυτοκρατορική δύναμη. Τα φασιστικά καθεστώτα είναι ιδιαίτερα εχθρικά προς τα σοσιαλιστικά και ανεξάρτητα κράτη και λαούς. Διαφέρουν από τα ακροδεξιά καθεστώτα μόνο στο ότι συντρίβουν ανοιχτά κάθε επίφαση κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας. Οι αυτοκρατορικές κουλτούρες και επεμβάσεις, οι οποίες πάντα και παντού αναιρούν τη δυνατότητα τοπικής δημοκρατίας ή λογοδοσίας, είναι εγγενώς φασιστικές και παραμένουν στη ρίζα του σύγχρονου φασισμού.  

 

Ο φασισμός του ΝΑΤΟ οικοδομήθηκε από την αυτοκρατορική και αποικιακή ιστορία πολλών (αλλά όχι όλων) των ευρωπαϊκών κρατών, όπου η συντριβή των τοπικών κοινοτήτων και εθνών δικαιολογούνταν από κατασκευασμένες θεωρίες φυλής και φυλετικής ανωτερότητας. Η άρνηση αυτής της αποικιοκρατικής-φασιστικής ιστορίας έχει οδηγήσει σε προτάσεις ότι, όπως το έθεσε ένα ρωσικό ντοκιμαντέρ, η άνοδος του Χίτλερ ήταν «κάτι άτυπο για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες- το δόγμα του Φύρερ περί ανώτερων και κατώτερων φυλών μάλλον εμφανίστηκε από το πουθενά στην Ευρώπη λόγω μιας άτυχης τροπής των γεγονότων».  

 

Στην πραγματικότητα, ο φασισμός της ναζιστικής Γερμανίας είχε βαθιές ρίζες στην ευρωπαϊκή αποικιακή ιστορία και κουλτούρα. Όπως επισημαίνεται στο βιβλίο του Gerwin Strobl «The Germanic Isle«, ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν μεγάλος θαυμαστής της «αδίστακτης» Βρετανικής Αυτοκρατορίας και ονειρευόταν τέτοια επιτεύγματα. Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ οικοδόμησαν μύθους «ελευθερίας», ενώ παράλληλα λειτουργούσαν τη μεγαλύτερη οικονομία δουλείας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όπως είπε ο μεγάλος Λατινοαμερικανός ηγέτης της αντίστασης Σιμόν Μπολίβαρ πριν από δύο αιώνες, «οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται ότι είναι προορισμένες από την Πρόνοια να μαστίζουν την Αμερική με δυστυχία στο όνομα της ελευθερίας».  

 

Πέρα από τον ευρωπαϊκό «κατευνασμό» της ναζιστικής Γερμανίας υπήρξε ενεργή ευρωπαϊκή και βορειοαμερικανική συνεργασία με τους φασίστες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.  

 

Πρώτα απ’ όλα η Αγγλογερμανική Ναυτική Συμφωνία του 1935 βοήθησε στον επανεξοπλισμό της ναζιστικής Γερμανίας, σπάζοντας τα όρια της Συνθήκης των Βερσαλλιών του 1919 για τα γερμανικά πλοία και υποβρύχια, αλλά προσποιούμενη ότι το γερμανικό ναυτικό ήταν ένα κλάσμα του βρετανικού. Στη συνέχεια, αρκετές βορειοαμερικανικές εταιρείες, κυρίως η General Motors, η Ford και η IBM, επένδυσαν άμεσα στην οικονομία, τις υποδομές και τον στρατό του ναζιστικού καθεστώτος. Υπήρχαν πολλοί σημαίνοντες Βορειοαμερικανοί και Βρετανοί θαυμαστές των Ναζί. Στα πρόθυρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανοί τραπεζίτες διοχέτευσαν χρυσό τρίτων (Τσέχων) στις ελεγχόμενες από τους Ναζί τράπεζες.  

 

Η Ford βοήθησε τη ναζιστική πολεμική μηχανή πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέσω των εργοστασίων αυτοκινήτων της στη Γερμανία και στην κατεχόμενη Γαλλία του Βισύ. Χρησιμοποίησε τη γερμανική εργασία σκλάβων από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αν και η εταιρεία παραπονέθηκε αργότερα ότι δεν είχε κανέναν έλεγχο σε αυτά τα εργασιακά καθεστώτα. Ενώ η εταιρεία Ford αγωνιζόταν να ξεφύγει από αυτούς τους ισχυρισμούς, Πολωνοί αξιωματούχοι και πρώην κρατούμενοι κατονόμασαν τη Ford ως «μία από τις 500 εταιρείες που είχαν δεσμούς με [την εργασία σκλάβων από το ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου] το Άουσβιτς». Η ΙΒΜ, μια εταιρεία του «New Deal» που ήταν κοντά στη διοίκηση Ρούσβελτ, επένδυσε επίσης στη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και μέχρι τα πρώτα χρόνια του πολέμου, βοηθώντας στη δημιουργία ναζιστικών πληροφοριακών συστημάτων.  

 

Οι Ελβετοί πούλησαν εκατομμύρια σε όπλα στους Ναζί, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρά τα προσχήματα ουδετερότητας, μεταξύ 1940 και 1944, «το 84% των ελβετικών εξαγωγών πυρομαχικών πήγε σε χώρες του Άξονα». Ωστόσο, σύμφωνα με τον ερευνητή Bradford Snell, «η General Motors ήταν πολύ πιο σημαντική για τη ναζιστική πολεμική μηχανή από ό,τι η Ελβετία … Η GM ήταν αναπόσπαστο μέρος της γερμανικής πολεμικής προσπάθειας».  

 

Οι βορειοαμερικανικές και ευρωπαϊκές επενδύσεις και η συνεργασία με τους Ναζί συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια πτυχή αυτού ήταν η επιθυμία να συμμετάσχουν σε αυτό που ήταν, μεταξύ 1940 και 1942, «μια θεαματική επενδυτική έκρηξη, που κατευθύνθηκε κυρίως προς τη διεύρυνση της βιομηχανικής βάσης για τον πόλεμο». Χωρίς αμφιβολία, αυτό ενθάρρυνε τη Ford και τη GM να συνεχίσουν να συνεργάζονται με τον Χίτλερ.  

 

συνεχίζεται στο Β μέρος

 

Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Πηγή: Almayadeen 

Κανένα Ζόρι

Share