Σε έναν κόσμο με απώλεια σημείων αναφοράς και προοπτικής, ξεφεύγοντας εν μέρει από οποιαδήποτε απόπειρα ορθολογικής ανάλυσης, συνιστάται να τοποθετηθεί ο καθένας τον εαυτό του κάπου και να πάρει επαρκή απόσταση για να πιάσει μια γενική θεά από μια όψη που επηρεάζεται ανάλογα με τη γωνία θέασης.
Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ περιέγραψε, σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal, την Κίνα ως απειλή Νο 1 για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών, κατηγορώντας την ότι παραβιάζει και ως εκ τούτου κλέβει τα αμερικανικά βιομηχανικά και τεχνολογικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα αντιγράφει, αντικατασταίνοντας τις εταιρείες των ΗΠΑ και της Δυτικής που παράγουν τα προϊόντα που πηγάζουν από αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Σε αυτήν την πρώτη κατηγορία, αρκετά κλασική, προστίθεται ένα νέο μάλλον εκπληκτικό στοιχείο: η Κίνα κατηγορείται ότι διενεργεί απαγορευμένες βιολογικές έρευνες για να δημιουργήσει υπερ-στρατιώτες, εκμεταλλευόμενη την απουσία ηθικών φραγμών στον τομέα της γενετικής μηχανικής. και της χρήσης του εργαλείου CRISP. Τέλος, η Κίνα, την οποία μερικοί Αμερικανοί και Δυτικοί αξιωματούχοι συγχέουν σκόπιμα με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, κατηγορείται ότι θέλει να επιβάλει την οικονομική, στρατιωτική και τεχνολογική ηγεμονία της στον υπόλοιπο κόσμο.
Οι κατηγορίες αυτές έρχονται τη στιγμή που η Κίνα κατάφερε να στείλει έναν σεληνιακό ανιχνευτή, το Chang’e 5, γύρω από το φεγγάρι και να προσσεληνώσει μια μονάδα για να διατρυπήσει τη σεληνιακή επιφάνεια και να εξαγάγει μια μικρή ποσότητα σεληνιακού βράχου την οποία θα σταλεί πίσω στη γη.
Επίσημα και σύμφωνα με την παγκόσμια συμφωνημένη ιστορία που διδάσκεται σε όλα τα σχολεία και τα πανεπιστήμια του πλανήτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν, από το 1968 έως το 1972, οκτώ επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι, έξι εκ των οποίων (Apollo XI-Apollo XVII) είχαν καταφέρει να προσσεληνώσουν αστροναύτες στο φυσικό δορυφόρο της Γης. Η τελευταία αποστολή, το Apollo XVII, που ξεκίνησε στις 7 Δεκεμβρίου 1972, ήταν μια από τις πιο θεαματικές και η τελευταία αποστολή αυτού του πολύ φιλόδοξου προγράμματος.
48 χρόνια μετά τον Απόλλωνα XVII, η Κίνα εκτόξευσε στις 23 Νοεμβρίου 2020, το Chang’e 5, μια αυτόματη αποστολή που στοχεύει να φέρει στη Γη μια μικρή ποσότητα σεληνιακού βράχου (στόχος: 02 κιλά SI) ως μέρος ενός προγράμματος που στόχο έχει να εγκαταστήσει τελικά έναν τροχιακό σταθμό γύρω από το φεγγάρι και να διερευνήσει τρόπους εκμετάλλευσης των σεληνιακών πόρων για οικονομικούς σκοπούς.
Πριν από το κλάμα του λύκου, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν σχεδόν μισό αιώνα πλήρους ηγεμονίας των επανδρωμένων αποστολών στο φεγγάρι, επειδή ακόμη και η πρώην Σοβιετική Ένωση, πρώτη δύναμη που κατάφερε να θέσει σε τροχιά ένα τεχνητό δορυφόρο, το διάσημο Σπούτνικ, το 1957 και στη συνέχεια να στείλει τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά (τον Γιούρι Γκαγκάριν το 1961) και να επιτύχει το πρώτο διαστημικό περίπατο ενός κοσμοναύτη (Alexis Leonov, 1965), δεν κατάφερε ποτέ να στείλει άνθρωπους στο φεγγάρι και αρκέστηκε σε αποστολές αυτόματων ανιχνευτών.
Ως αποτέλεσμα, η Ουάσινγκτον αναγκάζεται να ενδιαφερθεί ξανά για το φεγγάρι, όχι για χάρη της επιστήμης, αλλά για στρατηγική αντιπαλότητα με έναν αντίπαλο που επιδίωξε απεγνωσμένα τνα βρει μετά τη πτώση του Ανατολικού Μπλοκ το οποίο αντικατέστησε με μια υποθετική πράσινη απειλή που ποτέ δεν πήρε μορφή αλλά προσέφερε το πρόσχημα για διαφθορά αστρονομικών διαστάσεων. Η αποτυχία στη Συρία σηματοδότησε το τέλος του πολυτομεακού υβριδικού πολέμου με θεματική που επικεντρώθηκε υποκριτικά στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η μοίρα του κόσμου άρχισε να ταλαντεύεται. Ενώ η Ουάσινγκτον και οι υποτελείς σύμμαχοί της έτρεχαν σαν τα πρόσωπα του πολύ διάσημου Γουέστερν “The Good, the Bad, and the Ugly” του Sergio Leone στην τελική σκηνή του νεκροταφείου πίσω από το ατελείωτο τζάκποτ των “Endless Wars on Terror” στις τέσσερις γωνίες του πλανήτη, η Κίνα έκανε ό, τι μπορούσε για να βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, να βελτιώσει τα εκπαιδευτικά της συστήματα, να οικοδομήσει υποδομές και να απογειώσει την οικονομία της.
Ενώ η Ουάσινγκτον εφεύρε ηγέτες τρομοκρατών για τους οποίους κινούσε δισεκατομμύρια δολάρια των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό πήγαινε σε προμήθειες και δωροδοκιών σε αυξημένο κατάλογο « στρατιωτικών contractors » και παρασίτων του βιομηχανο-στρατιωτικού συμπλέγματος, οι Κινέζοι δούλευαν σκληρά και θυσίαζαν ολόκληρες τάξεις ηλικίας για τις επόμενες γενιές, έτσι ώστε να έχουν καλύτερο μέλλον παρά τις αναπόφευκτες συνέπειες που επηρεάζουν οποιοδήποτε περίπλοκο σύστημα από άποψη εντροπίας, διαφθοράς, ρύπανσης και σπατάλης πόρων.
Η Κίνα κατάφερε να προσαρμόζεται επιτυχώς και να εκμεταλλεύεται μια αρπακτική παγκοσμιοποίηση που εκμεταλλεύεται τις πιο αδύναμες χώρες και επιδιώκει να μετριάσει όσο το δυνατόν περισσότερο το κόστος των εισροών και της εργασίας ως χώρα που προσφέρει συγκριτικά πλεονεκτήματα για τις μεγάλες πολυεθνικές που προσελκύονται από μια τεράστια δεξαμενή καταναλωτών. Από φτωχή χώρα, η Κίνα κατάφερε όχι μόνο να ανέβει στην κορυφή των οικονομικών δυνάμεων του κόσμου, αλλά και να ξαναχτίσει τον παλιό Δρόμο του Μεταξιού της με τη μορφή ενός νέου σχεδίου οικονομικής συνεργασίας προς τον υπόλοιπο κόσμο.
Υποτιμημένη και περιφρονημένη, η Κίνα περικυκλώθηκε από μια αυτοκρατορία σίγουρη για τη στρατιωτική της δύναμη που πίστευε ότι οι τεράστιες κοινωνικές αλλαγές που επέφεραν ο καπιταλισμός και οι ξένες άμεσες επενδύσεις θα διευκόλυναν μια έγχρωμη επανάσταση ή κάποια άλλη μορφή υβριδικού πολέμου, με στόχο ένα κινεζικό σύστημα του οποίου η πραγματική φύση δεν είναι ακόμη κατανοητή. Από τη χερσόνησο της Κορέας έως την Ταϊβάν περνώντας από το Χονγκ Κονγκ και από το οροπέδιο του Θιβέτ έως το Σιντζιάνγκ ή κινεζικό Τουρκεστάν, η Κίνα είναι εκ των πραγμάτων περιτριγυρισμένη από μυριάδες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, το Γκουάμ και το Αφγανιστάν. Οι Κινέζοι ηγέτες είναι λογικοί. Περίμεναν υπομονετικά την αναπόφευκτη εξάντληση μιας αυτοκρατορίας που εμπλέκεται σε όλα τα μέτωπα και αρκούνταν να ενισχύσουν τη θέση τους του κορυφαίου μεταποιητή στον κόσμο. Αγόραζαν τα αμερικανικά χρέη και κατάφεραν να παίξουν το παιχνίδι ενός εγγενώς αρπακτικού και άδικου διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Σήμερα η Κίνα στοχεύει το φεγγάρι, κατάφερε να αναπτύξει τους δικούς της στροβιλο-αντιδραστήρες για την αεροναυπηγική, έχει αναπτύξει έναν κβαντικό υπολογιστή 10 δισεκατομμύρια φορές πιο ισχυρός από την Google, εστιάζει στην πυρηνική σύντηξη ως δυνητική νέα πηγή ενέργειας, επενδύει μαζικά στην Αφρική και τη Νότια Αμερική, είναι ηγέτης στην τεχνολογία 5G και σύντομα 6G στις τηλεπικοινωνίες και έχει πολύ υψηλές οικονομικές φιλοδοξίες. Ήταν σε εκείνη την ακριβή στιγμή της Ιστορίας που η Ουάσιγκτον αποφάσισε να κατατάξει αυτήν τη χώρα ως τον κυριότερο αντίπαλο. Μια ιστορική ανοησία.
Επειδή το κέντρο του κόσμου έχει ήδη μετατοπιστεί προς την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Η εποχή των πυροβόλων όπλων και της λεηλασίας της απαγορευμένης πόλης από τα δυτικά στρατεύματα έχει τελειώσει, αλλά δεν έφυγε ποτέ από το κινέζικο πνεύμα και το τελευταίο γνωρίζει πολύ καλά ότι αρκεί μια απόφαση για την αντικατάσταση του δολαρίου ΗΠΑ από άλλο νόμισμα που βασίζεται στα τεράστια αποθέματα χρυσού της Κίνας για να καταρρεύσει η αντίπαλη αυτοκρατορία σαν χάρτινος πύργος …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου