άρθρο του Γιώργου Ρωμανού
Όσοι έχουμε άμεσες εμπειρίες από τις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού, τον Ιούλιο του 1974 και όχι μόνο, γνωρίζουμε καλά το δήθεν αξιόμαχο του τουρκικού στρατού και το πώς αυτός πολεμάει. Όπως έχουμε ξεκάθαρη εικόνα και αδιάσειστα στοιχεία για το ότι τότε λόγω του εγκληματικού και εθνοκτόνου πραξικοπήματος τα αποδιοργανωμένα και ασυντόνιστα σπαράγματα των ελληνικών δυνάμεων (Εθνική Φρουρά και ΕΛΔΥΚ), χωρίς αεροπορική και ναυτική κάλυψη, είχαν να αντιμετωπίσουν μια πλήρως οργανωμένη τουρκική στρατιά άνω των εκατό χιλιάδων ανδρών, με απόλυτη ναυτική και αεροπορική κάλυψη-υπεροχή. Κι όμως η Τουρκία δεν θα νικούσε! Το απέδειξαν οι επικές μάχες των Ελλήνων στον Άγιο Ιλαρίωνα, (η νυχτερινή καταδρομή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Κύπρου, με επικεφαλής τον ηρωικό Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ, η οποία είχε καθολικά… ολέθριο αποτέλεσμα για τους Τούρκους).
Ηγέτης της 33ης ήταν ο αείμνηστος Ταγματάρχης, τότε, Γεώργιος Κατσάνης, ο οποίος στις δέκα το πρωί, της 21ης Ιουλίου 1974, έπεσε μαχόμενος υπέρ βωμών και εστιών πολεμώντας, όρθιος και ατρόμητος μπροστά από τους λοκατζήδες του. Τον ίδιο ηρωικό θάνατο είχε και ο Υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας που έπεσε στο ίδιο σημείο μαχόμενος ως άλλος Λεωνίδας, τελικά μόνος του, προκειμένου να καλύψει, ως τελευταίος…, τους άντρες του. Στο Αεροδρόμιο Λευκωσίας, οι Τούρκοι νικήθηκαν εξευτελιστικά από την Α΄ Μοίρα Καταδρομών, με απαράμιλλο ηγέτη τον Ταγματάρχη Παπαμελετίου. Τα ίδια συνέβησαν στο Κιόνελι, στη Διάβαση Βασιλείας και σε δεκάδες άλλα μέρη όπου οι Έλληνες μαχόμενοι σταμάτησαν τους υπερπολλαπλάσιους Τούρκους και τους Μεγάλους Συμμάχους τους. Αυτοί και πολλοί άλλοι ηρωικοί πολεμιστές και οι οικογένειές τους αγνοήθηκαν και περιφρονήθηκαν βάναυσα επί δεκαετίες από την ένοχη ελληνική πολιτεία της Μεταπολίτευσης, και έπρεπε οι απόστρατοι συνάδελφοί τους και ιδιώτες να φροντίσουν για την αποκατάσταση της ιερής μνήμης τους και να στήσουν τις προτομές τους κάνοντας εράνους.
Ωστόσο για να ηττηθούν τελικά οι ελληνικές δυνάμεις χρειάστηκε να βοηθήσουν αποφασιστικά τους Τούρκους οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ρωσία, ο ΟΗΕ (οι δυνάμεις του έβαλαν κατά των ελληνικών στο Αεροδρόμιο της Λευκωσίας), το ΝΑΤΟ…, καθώς και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης που συνέδραμαν παντοιοτρόπως την Τουρκία μέχρι και την τελική διχοτόμηση της νήσου. Τότε, γνωστή μεγάλη δύναμη, με ηλεκτρονικές παρεμβολές, είχε “τυφλώσει” κατ’ επανάληψη τα ραντάρ των ελληνικών αντιτορπιλικών της γραμμής επιχειρήσεων. Άλλη δυτική δύναμη απογείωνε από βάση της, και από γνωστό… ελικοπτεροφόρο, πολεμικά αεροσκάφη της τα οποία αρχικά “έδιναν” στους Τούρκους τα ακριβή στίγματα των ελληνικών θέσεων προκειμένου να τις βομβαρδίσουν, αλλά βλέποντας την αστοχία των Τούρκων ανέλαβαν τον βομβαρδισμό οι ίδιοι. Στη συνέχεια η ίδια μεγάλη δύναμη επιτίθετο εναντίον των Ελλήνων καλύπτοντας τις τραγικές αδυναμίες της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, η οποία από τότε κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ απωλειών, χάνοντας 24 αεροσκάφη της όλων των τύπων σε 24 ώρες. Ετέρα δύναμη που είχε στρατηγικό συμφέρον από την σύγκρουση μεταξύ “συμμάχων” του ΝΑΤΟ ανέθεσε σε ειδικά πλοία της την ανακοπή του πλου των ελληνικών υποβρυχίων τα οποία μπορούσαν να διαλύσουν την τουρκική απόβαση και στις δύο φάσεις της “Αττίλας” Ι και ΙΙ.
Το εγκληματικό και εθνοκτόνο πραξικόπημα της δεύτερης Δικτατορίας, (25 Νοεμβρίου 1973–20 Ιουλίου 1974), επί Ιωαννίδη, που εξελίχθηκε στην Κύπρο σε θανάσιμη παγίδα για τον ελληνισμό, έγινε με ενθάρρυνση και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις “υπηρεσιακών” παραγόντων της υπερδύναμης, ότι δήθεν θα στήριζαν την ένωση Ελλάδος–Κύπρου. Ενώ, την ίδια στιγμή, η επίσημη πολιτική των ΗΠΑ, δια του ΥΠΕΞ Χ. Κίσινγκερ, στήριζε απόλυτα την Τουρκική εισβολή και την Διχοτόμηση υπό την απόλυτη συναίνεση της εταίρας «Εγγυήτριας Δύναμης», της Αγγλίας, η οποία βρισκόταν σε πλήρη συνεννόηση με αυτόν.
Το πολύτιμο βιβλίο« Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2014» της Φανούλας Αργυρού, αλλά και πλήθος στοιχείων που έχουμε υπόψη μας αποδεικνύουν ότι στις 17 Ιουλίου 1974 ο Τζέημς Κάλαχαν, ΥπΕξ. της Βρετανικής Κοινοπολιτείας υποσχέθηκε στον Τούρκο πρωθυπουργό Ετσεβίτ να μπλοκάρει την Ελλάδα, πράγμα που έπραξε, ώστε να μην σπεύσει σε βοήθεια της Κύπρου. Η άμεση παρέμβαση υψηλά ισταμένων πολιτικών, Αμερικανών και Άγγλων, υπέρ των Τούρκων είναι πασίγνωστη και αυταπόδεικτη πλέον.
Έτσι, στις 20 Ιουλίου 1974 ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Χένρι Τάσκα και ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζόζεφ Σίσκο, ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ συμμετείχαν στο Ελληνικό Πολεμικό Συμβούλιο και σε συνεννόηση με τους Βρετανούς, τελικά…, έδωσαν χρόνο στην Τουρκία να παγιώσει την κατάσταση. Ο Σίσκο, μάλιστα, πηγαίνει και στην Άγκυρα προκειμένου να επιβεβαιώσει ο ίδιος τους Τούρκους για τα σχέδια ΗΠΑ (Κίσινγκερ) και Αγγλίας. Τον Σίσκο συνοδεύει ο Έλσγουερθ (Αμερικανός αξιωματούχος του υπουργείου Άμυνας). Άμεσα σχετική με τα γεγονότα και η υπαρκτή…, (προς το Λονδίνο), αναφορά του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα σερ Ρόμπιν Χούπερ, με ημερομηνία 20 Ιουλίου 1974. Εκ των υστέρων κάποιοι παρουσιάζουν τον Σίσκο ως θύμα της πανουργίας Κίσινγκερ. Έτσι ή αλλιώς το εφιαλτικό (εκ του προδότη Εφιάλτη…) αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Χωρίς τις πολλές και συντονισμένες βοήθειες των ύπουλων και εκ του αποτελέσματος καταστροφικών “Συμμάχων” της Ελλάδος, οι Τούρκοι δεν θα κατόρθωναν τίποτε και θα υφίσταντο δεινή ήττα.
Στα 46 χρόνια της Μεταπολίτευσης, που το αποτέλεσμά της ήταν τα 4 εξίσου εθνοκτόνα Μνημόνια (τα 2 επί ΣΥΡΙΖΑ και με την εκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας μας για 99 χρόνια), διογκώθηκε στο έπακρο μόνο το –από κάθε πλευρά– εγκληματικό πραξικόπημα της δικτατορίας Ιωαννίδη, που έδωσε την ολέθρια αφορμή να κατακτηθεί αρχικά μέχρι και το 7,4% του εδάφους της Κύπρου. Οι Τούρκοι από τις 20 ως τις 22 Ιουλίου παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις κατά στίφη από ξηρά, θάλασσα και αέρα, το μόνο που είχαν κατορθώσει ήταν ένα μικρό και απελπισμένο προγεφύρωμα, με μια μικρή δύναμη στην ακτή «Πέντε Μίλι».
Ωστόσο, αποσιωπάται επιμελώς το ότι επί δημοκρατικής ελληνικής κυβέρνησης, μετά τις 23 Ιουλίου, παραδόθηκε στους Τούρκους πολλαπλάσιο ποσοστό εδάφους το οποίο έφτασε στο 36,4 % της Κύπρου. Την Ελλάδα κυβερνούσε τότε η οικουμενική κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με υπουργούς τους Ε. Αβέρωφ, ΥΠΕΘΑ, και Γ. Μαύρο, ΥΠΕΞ. Στον Κ. Καραμανλή έχει χρεωθεί η ρήση-απόφαση: “η Κύπρος κείται μακράν…” πριν την εγκαταλείψει στο (μη) έλεος των Τούρκων. Όπως μαρτυρούν οι ζώντες πολεμιστές μας είχαν διαταγές, επί Ε. Αβέρωφ, στο μεν Πολεμικό Ναυτικό “να παραμείνουν τα πυροβόλα στο διάμηκες…”, δηλαδή ούτε καν να στρέψουν τα πυροβόλα κατά των τουρκικών πλοίων τα οποία είχαν εγκλωβίσει (!) τα ελληνικά στις 1.800 γιάρδες… Δηλαδή κάποιοι είχαμε οπτική επαφή! Ενώ, στις δυνάμεις πεζικού στην Κύπρο, κατά την διαβόητη εκεχειρία μετά τις 23 Ιουλίου, εν δημοκρατία, η διαταγή ήταν να μη πέσει σφαίρα κατά την τουρκική προέλαση.
46 χρόνια μετά ο κατ’ ευφημισμόν λεγόμενος “Φάκελος της Κύπρου” ανοίγει και κλείνει επιλεκτικά, σύμφωνα με τα πολιτικά συμφέροντα του ενιαίου Κυβερνητισμού της χώρας μας, και καταφανώς δεν θα ανοίξει πλήρως ποτέ. Έτσι δεν θα μάθει ποτέ ο ελληνικός λαός αυτά που κάποιοι γνωρίζουν καλά, αφού τα έζησαν στα πεδία των μαχών ή σε κρίσιμες επιτελικές θέσεις. Κι όπως έχουμε ξαναγράψει: “αν δεν γνωρίζεις την αληθινή Ιστορία σου είσαι καταδικασμένος να την ξαναζήσεις ως την μελλοντική καταστροφή σου.”
Τότε οι ελληνικές δυνάμεις πολέμησαν με απαράμιλλη γενναιότητα εναντίον των Τούρκων, μόνο και μόνο από πατριωτισμό και φιλότιμο, έστω κι αν δέχονταν τις απολύτως απαράδεκτες εντολές της καταστροφικής στρατιωτικής ηγεσίας της Δικτατορίας Ιωαννίδη, και μετά τις 23 Ιουλίου τις φοβικές εντολές Ε. Αβέρωφ ο οποίος διέταξε και την τελική υποχώρηση με τα γνωστά ολέθρια εθνικώς αποτελέσματα. Έτσι, τα ετοιμοπόλεμα 16, από τα 17…, Phantoms δεν πέταξαν ποτέ (ούτε καν στις 14 Αυγούστου 1974!…) ούτε τα υποβρύχια Γλαύκος και Νηρεύς χτύπησαν, που με 13 τορπίλες το καθένα μπορούσαν να διαλύσουν τελείως την τουρκική απόβαση.
Αυτά τα ελάχιστα στοιχεία, ας τα λάβουν υπόψη τους στο κυνικό πεδίο της Γεωπολιτικής αυτοί που ανησυχούν πραγματικά με όσα “πολεμικά” συνέβησαν στο Αιγαίο, τον Ιούλιο του 2020. Δυστυχώς η πολιτική κάποιων ελίτ στις ΗΠΑ αποδείχθηκε ολέθρια για τη χώρα μας σε πολλές περιπτώσεις Μεταπολεμικά. Τελευταία “επιτυχία” των ΗΠΑ, και της Γερμανίας, η πλέον της εικοσιπενταετίας! αφόρητα εκβιαστική πολιτική για επιβολή της “Συμφωνίας των Πρεσπών”, με την παράδοση του ονόματος και της Ιστορίας της μίας και μοναδικής Μακεδονίας μας στο τουρκο-αλβανο-σλαυο-ρομά εθνοτικό ψηφιδωτό, με καταπιεσμένο και τρομαγμένο το ελληνικό ιθαγενές στοιχείο του. Μια “επιτυχία” που φέρνει τις ΗΠΑ και την Γερμανία σε αντίθεση με περισσότερο από το 80 % του ελληνικού λαού.
Οι πρόσφατες (22/7/2020) δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για “διαφιλονικούμενα ή αμφισβητούμενα ύδατα” στην περιοχή της -οψέποτε ανακηρυχθησομένης(;)- ελληνικής ΑΟΖ δείχνουν πως για μία ακόμη φορά κάποιοι στις ΗΠΑ συνεχίζουν την ίδια πολιτική σε βάρος της Ελλάδος, που για τους γνωρίζοντες κορυφώθηκε πιεστικά το 1964. Από τότε υπάρχει διαχρονικά σταθερή στάση των αμερικανικών ελίτ, για “συνεκμετάλλευση με την Τουρκία” με οποιοδήποτε κόστος για την Ελλάδα. Σε αυτό οφείλεται και η μη ανακήρυξη ΑΟΖ εκ μέρους όλων των ενδοτικών ελληνικών κυβερνήσεων του ενιαίου (και σε αυτό το μέγιστο ζήτημα) Κυβερνητισμού της χώρας μας.
Σήμερα οι ίδιες ανθελληνικές ελίτ των ΗΠΑ έχουν κάνει την επιλογή τους, μαζί με τον στενότατο σύμμαχό τους, επιστήθιο φίλο του προέδρου Τραμπ, τον Ερντογάν, που είναι επιφανές μέλος των Αδελφών Μουσουλμάνων τους οποίους κατά τα άλλα μάχονται οι ΗΠΑ. Τελικός στόχος τους είναι το να ακρωτηριαστεί η κυριαρχία της Ελλάδος. Το πολλαπλώς διαρρέον σχέδιό τους προβλέπει μερική ανακήρυξη ΑΟΖ Ελλάδος–Τουρκίας, και μοίρασμα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και πλούτου με τους Τούρκους. Ενώ, τα “υπόλοιπα” της ελληνικής ΑΟΖ θα μείνουν για το μέλλον μέχρι να τα αποδεχτεί η επόμενη κυβέρνηση ελληνώνυμου ενδοτισμού.
Απόδειξη αυτού του σχεδίου αποτελούν οι δηλώσεις (28/7/2020) του ΥΠΕΞ Δένδια: «Θα μπορούσε η συμφωνία με την Αίγυπτο να έχει φάσεις, και η πρώτη φάση να είναι μία μερική οριοθέτηση». Αλλά έτσι η Ελλάδα απεμπολεί τα δικαιώματα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, και τα παραβιάζει η ίδια υπέρ των θέσεων της Τουρκίας! Στην ίδια συνέντευξη ο ΥΠΕΞ προχώρησε σε μερική αναγνώριση του παράνομου Τουρκο-λιβυκού Συμφώνου, λέγοντας: «Για μας είναι τελείως ανύπαρκτο, η αντίληψη ότι μπορείς να μοιράζεις θαλάσσιες ζώνες αγνοώντας την Κρήτη, δεν αντέχει σε κριτική, βεβαίως εμείς δεν το έχουμε τελείως αρνηθεί(;) από κει και πέρα όμως το θεωρούμε ανύπαρκτο». Με τα εκπεμπόμενα αυτά μηνύματα όμως από πλευράς Αθηνών, αυξάνεται κατακορύφως ο κίνδυνος να θεωρηθεί ενδοτική, υποχωρητική και ηττοπαθής η Ελλάς, και σε συνδυασμό με την «γερμανική ενθάρρυνση προς διάλογον Αθήνας-Αγκύρας», οδηγούμεθα μοιραία στην σαλαμοποίηση της εθνικής μας κυριαρχίας και την παράδοσή της τμηματικώς στην Τουρκία, εάν όχι και στην Αίγυπτο.
Οι ΗΠΑ δείχνουν να ενδιαφέρονται πλατωνικά για το ότι η Τουρκία επιτίθεται από παντού κατά της Ελλάδος: σε ΑΟΖ, εναέριο εθνικό χώρο, Έβρο, Αιγαίο (Ίμια έως Μύκονο!), Καστελόριζο, Κρήτη, Ιόνιο (…Αυλώνα), Σκόπια (διαρκώς αυξανόμενη επιρροή Τουρκίας), και σε Κύπρο (από τον απειλούμενο εποικισμό της Αμμοχώστου μέχρι την ΑΟΖ της Μεγαλονήσου).
Ταυτόχρονα, όμως, από τον Λυκαβηττό… του ελληνικού πολιτικού συστήματος έχουν ηχήσει εδώ και μήνες τα κανόνια του ενδοτισμού συστημικών μανδαρίνων που μας προτρέπουν, να δώσουμε “ολίγο Καστελόριζο και να πάρουμε ολίγην Λήμνο ή Ρόδο” βρε αδερφέ! Ή, ότι “το Καστελόριζο δεν ανήκει στα Δωδεκάνησα”, και “επειδή βρίσκεται κοντά στην Τουρκία έχει μειωμένη επήρεια στον προσδιορισμό της ελληνικής ΑΟΖ”. Ειδικά, οι “ΕΛΙΑΜπέηδες” διοργανώνοντας πανάκριβα συνέδρια αδρά χρηματοδοτούμενα (και) από γνωστό εθνοπολτοποιητικό κέντρο που απαιτεί την “Αλληλεγγύη Τώρα”, μας ζητούν να προχωρήσουμε σε μία εφ’ όλης της ύλης συνθηκολόγηση με την Τουρκία, ώστε να μοιράσουμε στη μέση, “καζάν–καζάν”, την εθνική μας επικράτεια. Αντίθετα, οι ίδιοι κύκλοι για τις συνεχείς παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ δεν λένε κουβέντα! Σημειώνουμε ότι κάποιοι από τους ως άνω μανδαρίνους είναι επιφανείς, στενοί σύμβουλοι της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ο πρόσφατος κατάπλους, νοτίως Κρήτης, του αεροπλανοφόρου Αϊζενχάουερ συνοδευόμενου από 12 πολεμικά συμπίπτει με παντός είδους πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση για εκχώρηση στην Τουρκία της ελληνικής ΑΟΖ. Προ ολίγων ημερών συνέβη η ακύρωση της Ελληνο-γαλλικής αμυντικής συμμαχίας και της προμήθειας των φρεγατών Belh@ra. Τις ίδιες μέρες έγιναν και οι ποδηγετούμενες από την Γερμανία ενδοτικές μυστικές συνομιλίες με τους Τούρκους οι οποίοι με την “ατζέντα Kαλίν” απαιτούν τα πάντα από την Ελλάδα. Δύο μέρες μετά τον εν λόγω κατάπλου, στις 28/7/2020, ο Ερντογάν ζήτησε την διακοπή των ερευνών του Ορούτς Ρέις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ως (δήθεν) “δείγμα καλής θελήσεως”, ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία εξέδιδε Navtex ερευνών με το Μπάρμπαρος στην κυπριακή ΑΟΖ! Εκεί προφανώς δεν της ζητήθηκε από τις ΗΠΑ και Γερμανία να επιδείξει “καλήν θέλησιν”.
Θεωρούμε πάντως, σημαντικό το ότι όλες τις μέρες του Ιουλίου του 2020 που ο ελληνικός στόλος επιχειρούσε στο Αιγαίο, δεν εδέχθη ηλεκτρονικές παρεμβολές στα ραντάρ του από Μεγάλη Δύναμη, όπως το 1974. Σημαντικό είναι και το ότι η Τουρκία φαίνεται πως προσωρινά έχει αμφιβολίες για την πολλαπλή στρατιωτική βοήθεια που θα λάβει από τις Μεγάλες Δυνάμεις, όπως γίνεται κάθε φορά προκειμένου όλες μαζί να καταβάλουν την Ελλάδα.
Η Μεταπολίτευση στιγματίστηκε ανεξίτηλα με την αμαχητί, εν Δημοκρατία, παράδοση στους Τούρκους του 36,4 % της Κύπρου, το 1974, τα Ίμια, 1996, που “γκριζάρισαν” το μισό Αιγαίο, τις διαβόητες Συμφωνίες Σημίτη, υπέρ της Τουρκίας, τα Μνημόνια, την παράδοση της Μακεδονίας μας, με την “Συμφωνία των Πρεσπών”, την συστηματική αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης του ελληνικού λαού με την λαθρομετανάστευη, τον εθνομηδενισμό, την ουδετεροθρησκεία, και τώρα με την επαπειλούμενη και επερχόμενη παράδοση της ελληνικής ΑΟΖ στην Τουρκία, μέσω μυστικών συνομιλιών, ακριβώς όπως έγινε με τις “Πρέσπες”.
Σε αυτή την πολύχρονη γεωπολιτική εξίσωση που βιώνει η χώρα μας επί 46 χρόνια είναι κρίσιμο το ποιος είναι ο ασταθής παράγων. Δυστυχώς, όπως πάντοτε έτσι και σήμερα ο ασταθής παράγων είναι μία ελληνική κυβέρνηση. Ας αποδείξει η σημερινή (το ευχόμαστε!) ότι δεν είναι, ανακηρύσσοντας ΑΟΖ με την Κύπρο και επέκταση Χωρικών Υδάτων μας στα 12 μίλια. Ας το αποδείξει υπερασπιζόμενη την ακεραιότητα της χώρας μας έναντι και κάποιων “Συμμάχων” μας από τους οποίους κινδυνεύουμε εξίσου με τους εχθρούς μας.
Οι Τούρκοι είναι αυτοί που ήταν πάντοτε: το σκοινί στην διελκυστίνδα των Μεγάλων Δυνάμεων. Μόνο που το σκοινί δεν έχει δική του δύναμη, μεταφέρει δύναμη. Αλλά, όπως έχει αποδείξει η ελληνική Ιστορία, τα σκοινιά και οι κόμποι κόβονται με το “ξίφος”. Και η προς όλους αποφασιστικότητα αυτού που κρατά το ξίφος είναι η καλύτερη αποτρεπτική δύναμη ενός πολέμου που δεν αποτελεί απλώς θέατρο.
Αρκεί να υπάρξει κυβέρνηση με συναίσθηση πατριωτικού καθήκοντος και αγάπη προς το Έθνος και την Πατρίδα των Ελλήνων.
Σελίδα Πηγής
ΑΒΕΡΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου