Νικόλαος Κατούντας: Αθάνατος στο Πάνθεον όλων των Αθανάτων της πατρίδας που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Και των οποίων ο βαθμός της αθανασίας τους μετριέται πρωτίστως με το μέτρο της ανδρείας που επέδειξαν, ώς την ύστατη πνοή τους, για τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων.
Και ιδού πώς πραγματώνεται η αθανασία και παίρνει υλική υπόσταση με αυτό το πολύτιμο βιβλίο ξανά εδώ στη Θεσσαλονίκη, σε αυτήν την τελετή μνήμης και τιμής για τον ηρωικό Διοικητή του 31 Λόχου Κρούσεως, της 33 Μοίρας Καταδρομών, της Εθνικής Φρουράς Κύπρου, τον 31χρονο υπολοχαγό Νικόλαο Κατούντα, από τις Πάτρες της Πελοποννήσου. Ο οποίος θυσιάστηκε πολεμώντας, με γενναιότητα βαθμολογημένη στο άριστα και με υποδειγματική αυταπάρνηση υπέρ των συμπολεμιστών του, στις άνισες μάχες κατά των ασυγκρίτως υπέρτερων δυνάμεων των Τούρκων εισβολέων του Αττίλα, Δευτέρα, 22 Ιουλίου 1974, στις φρικτά προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες της Κερύνειας μας.
ΣΑΡΑΝΤΑ Έλληνες και Ελληνίδες συνέγραψαν αυτό το βιβλίο, έχοντας κοινωνήσει όλη την αλήθεια του ελληνικού ηρωισμού, που ενσάρκωσε, μαχόμενος πολεμιστής, επικεφαλής των λοκατζήδων του ο ίδιος, ο Καταδρομέας Υπολοχαγός Κατούντας. Την αλήθεια που μας κόμισαν οι επιζήσαντες συμπολεμιστές του, αυτόπτες μάρτυρες της ζηλευτής ανδρείας του εκείνες τις στιγμές της κόλασης, στον προδομένο εκ των προτέρων πόλεμο, στις Κερκόπορτες της Κερύνειας.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ επάξια τον είπαν «ο Λεωνίδας της Κερύνειας». Εμπράκτως ισάξιον του επικεφαλής των 300 Λακεδαιμονίων του 480 π.Χρ. στα Στενά των Θερμοπυλών, απέναντι στις ορδές του Ξέρξη εισβολέα και στην πισώπλατη προδοσία του Εφιάλτη. Και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αρμόζει στον Κατούντα. Εκεί ακριβώς στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού όπου θυσιάστηκε, μόλις πριν ακουστεί το φρικτότερο των αιώνων «η Πόλις Εάλω». Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 της Κωνσταντινουπόλεως. Δευτέρα, 22 Ιουλίου 1974 της Κερύνειας.
ΔΕΚΑΕΦΤΑ χρόνια νωρίτερα, Κυριακή, 3 Μαρτίου 1957, στο Μοναστήρι του Μαχαιρά στην Κύπρο, μία ταξιαρχία των Εγγλέζων κατακτητών περικύκλωσε το προδομένο Κρησφύγετο του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ 29χρονου Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο Εγγλέζος κυβερνήτης της αποικίας, στρατάρχης σερ Τζων Χάρντινγκ, τόσο βέβαιος ήταν ότι τα στρατεύματά του θα εξανάγκαζαν σε ταπεινωτική παράδοση, τον επικηρυγμένο με 5.000 λίρες, άπιαστο «αρχιτρομοκράτη» Αυξεντίου, ώστε, από τα χαράματα μετέφερε στον Μαχαιρά ομαδόν τους ξένους δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και φωτορεπόρτερ για ν’ απαθανατίσουν τον προβλεπόμενο θρίαμβο των αγγλικών του στρατευμάτων.
ΑΠΑΘΑΝΑΤΙΣΑΝ όμως το Μολών Λαβέ του Αυξεντίου. Απαθανάτισαν την 10ωρη μάχη του Αυξεντίου. Απαθανάτισαν και μετέδωσαν στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου, την ελληνική δόξα στον Μαχαιρά. Και το έκτοτε αιώνιο αίσχος του βρετανικού στρατού, ο οποίος περιέλουσε με βενζίνη το άπαρτο Κρησφύγετο του Αυξεντίου και τον έκαψε ζωντανό. Ολοκαύτωμα για τη Λευτεριά. Αυτόπτες μάρτυρες οι δημοσιογράφοι, κατέγραψαν την αλήθεια εκείνων των στιγμών, που ο Έλλην Ήρωας πέρασε για πάντα στο Πάνθεον των Αθανάτων με το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα των Θερμοπυλών, που βροντοφώναξε στους Άγγλους.
ΔΕΥΤΕΡΑ, 22 Ιουλίου 1974, όταν ο Κατούντας ΑΥΞΕΝΤΙΩΘΗΚΕ στην Κερύνεια, δεν υπήρχαν κάμερες και δημοσιογράφοι. Υπήρξαν, όμως, οι επιζήσαντες συμπολεμιστές του. Για να έχουμε έκτοτε και σε αυτό εδώ το βιβλίο την ίδια αλήθεια.
- ΤΟ ΡΗΜΑ «Αυξεντιώθηκε» αποτελεί μιαν αυθαίρετη, χωρίς την άδεια ή την έγκριση κανενός, παλαιότερη επινόηση του ομιλούντος.
- Για ν’ αποδίδει, κατ’ ακριβολογίαν, πώς ένας γενναίος ήρωας, σε προδομένες συνθήκες όπως στον Μαχαιρά, έναντι συντριπτικά υπέρτερων εχθρικών δυνάμεων, υπερασπιζόμενος και τους συμπολεμιστές του, αξιώθηκε τη δόξα και την αθανασία όπως ο Αυξεντίου.
- Για να συνεχίζει να διδάσκει, να παραδειγματίζει και να φρονηματίζει ΚΑΙ αυτός, ο Νικόλαος ο Κατούντας, σε όλους τους επόμενους αιώνες, πόσο άρτια μαθήτευσε, και με άριστα πέρασε τις εξετάσεις, στις διδαχές πεδίου μάχης του Λεωνίδα των Θερμοπυλών.
ΤΟΥ ΚΑΘΕ ήρωά μας η αθάνατη μνήμη προσκαλεί αυτονόητα και στο καθήκον διαρκούς μελέτης και υπόμνησης των συνθηκών του αγώνα στον οποίο θυσιάστηκε.
- Καθήκον ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη. Ακόμη και για όσα φρικτά, αποτροπιαστικά, προδοτικά και ατιμωτικά, όσοι εκ των επιζώντων τα έζησαν τότε, δεν θα ήθελαν ποτέ να τα ξανα-θυμούνται.
ΑΛΛ’ ΟΜΩΣ, υποτάσσοντας την απέχθεια των προσωπικών εφιαλτικών αναμνήσεων, στο υπέρτερο καθήκον για τη συνειδητή θωράκιση του παρόντος και του μέλλοντος συλλογικού των Ελλήνων βίου, για να μην επαναληφθεί ποτέ μια Τραγωδία Κύπρου οπουδήποτε στον Ελληνισμό μας, ύψιστο χρέος είναι η βαθύτερη πάντα μελέτη και η διαρκής υπενθύμιση, των αιτίων και των πρωταιτίων και των λαθών και των ηλιθιοτήτων και των παρανομιών και των εγκλημάτων που συντέλεσαν στην κυπριακών διαστάσεων επανάληψη το 1974, της Μικρασιατικής μας Καταστροφής.
ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ προπάντων και να διδασκόμαστε από «τας οικείας ημών αμαρτίας». Όπως ακριβώς συμβούλευε τους Αρχαίους Αθηναίους μας ο Περικλής το 431 π.Χρ. «Μάλλον γάρ πεφόβημαι τας οικείας ημών αμαρτίας ή τας των εναντίων διανοίας». Διότι χειρότερες από τα σχέδια του εχθρού, είναι οι δικές μας αμαρτίες. Τα δικά μας λάθη. Με πρωταίτια πάντα τα εμφύλιά μας πάθη.
- Για παράδειγμα: ΕΑΝ με αποφασιστική αυτοκριτική νηφαλιότητα μελετούσαμε όλοι οι Έλληνες, πώς ο Εθνικός μας Διχασμός του 1915, των Κωνσταντινικών και των Βενιζελικών μας, οδήγησε τελικά στην Μικρασιατική μας Καταστροφή του 1922, ΔΕΝ θα καταντούσαμε ποτέ στον Εμφύλιο μας Πόλεμο του 1946 - 1949.
- ΚΑΙ ΕΑΝ, πάλι, προλαβαίναμε, νωρίς μετά που θάψαμε τις εκατόμβες των εκατέρωθεν νεκρών μας του αδελφοκτόνου Εμφυλίου, να ξεθάψουμε νούσιμα και να μεταλάβουμε συνειδητά τις ξεχασμένες διδαχές του αρχαιότερου Θουκυδίδη μας και του νεότερου Μακρυγιάννη μας, περί των εμφυλίων σπαραγμών, δεν θα καταντούσαμε στην Χούντα του 1967 και στην ολέθρια χουντική καταστροφή της Κύπρου το 1974.
ΣΤΗΝ 1η παρουσίαση του βιβλίου για τον Νικόλαο Κατούντα, στη Λευκωσία, ο στρατηγός και πρώην Υπ.Αμ., Φοίβος Κλόκκαρης, είχε υπογραμμίσει, ορθότατα, ως επιβεβλημένο, μαζί με τον υποδειγματικό ηρωισμό του Κατούντα και όλων των άλλων αθανάτων ηρώων, να διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές της Ελλάδος, η ολέθρια Μάχη της Κύπρου 1974, ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
- Κι εμείς προσθέτουμε ότι πριν φτάσουν στις όποιες τριτοβάθμιες σπουδές τα παιδιά μας, οφείλουμε οι Έλληνες, μαζί με τα πρωταρχικά μαθήματα της αλφαβήτας, να διδάσκουμε στις νέες και στους νέους μας, παιδιόθεν, το Αντι-Εμφυλιακό Μάθημα. Διότι από εκεί, από τα εμφύλιά μας, προέρχονται πρωταιτίως όλες μας οι Καταστροφές. Σε όλους τους αιώνες, έως το «Η Κερύνεια Εάλω» της 22ας Ιουλίου 1974.
«Τας των εναντίων διανοίας», τις γνωρίζουμε επακριβώς. Μας τις λένε οι ίδιοι πομποδώς, διαρκώς και αταλάντευτα, διά στόματος Ερντογάν. Μας τις έπεμψαν γραπτώς και λεπτομερώς, διά χειρός Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό Βάθος» τους. Τις βλέπουμε εξελισσόμενες αφειδώς στα τουρκοκρατούμενα εδάφη της Κύπρου. Στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο Αιγαίο μας. Στη νεο-οθωμανική παντού βουλιμία, υπεροψίαν και μέθην του νεο-σουλτανάτου.
ΟΘΕΝ, λοιπόν και διά ταύτα:
(1) Την ευλαβικά αυστηρή αποφυγή δικών μας εμφυλίων παθών, οφείλουμε πρωτίστως. Και
(2) Την υλοποίηση πανεθνικής στρατηγικής με Κατούντεια γενναιότητα και ευψυχία κυρίως.
Με το όραμα μιας τέτοιας πατρίδας θυσιάστηκαν οι γενναίοι μας που τιμούμε απόψε στ’ όνομα του αθάνατου Κατούντα: «Περί τοιαύτης ουν πόλεως μαχόμενοι ετελεύτησαν», μας είπε και πάλιν ο Περικλής στον αειθαλή του Επιτάφιο. Υπερυψώνοντας έκτοτε και τη συνταγή, τής, δια μέσου όλων των αιώνων, επιβίωσης των Ελλήνων: «Ους νυν υμείς ζηλώσαντες και το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους».
(Από την ομιλία του γράφοντος, προχθές Παρασκευή, στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης σε εκδήλωση του Συνδέσμου Καταδρομέων και Ιερολοχιτών Μακεδονίας και των εκδόσεων Ινφογνώμων για το βιβλίο «Νικόλαος Κατούντας - ο Λεωνίδας της Κερύνειας»).
Σημερινή
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου