Του Ιωάννη Ν. Μαρκά,
πτυχιούχου Θεολογίας Α.Π.Θ. (M. Th.)
Γ΄ ΜΕΡΟΣ: ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ
Στενή σχέση νεοσατανισμού και ομοφυλοφιλίας
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο στην Ορθόδοξη χριστιανική εμπειρία και παράδοση, πως κάθε αμαρτία, μικρή ή μεγάλη, έχει ως πάτρωνά της τον άρχοντα του κόσμου τούτου, δηλαδή τον ίδιο το διάβολο. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας δίνει με αφοπλιστική αμεσότητα το περίγραμμα αυτής της συνάφειας λέγοντας πως, «ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει.» [41]. Επομένως, ο ποιών την αμαρτία εκχωρεί το αυτεξούσιό του στον πονηρό, με τραγικό αποτέλεσμα να καταντά δούλος των παθών του. Στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο άνθρωπος, κατά τον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, μολύνεται και αιχμαλωτίζεται από τον πονηρό ψυχοσωματικά και έτσι μετατρέπεται σε ένα παλαιό, βδελυρό, ακάθαρτο και θεομάχο πλάσμα, το οποίο όχι μόνο δεν υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού, αλλά βλέπει και ακούει μόνο κατά τρόπο πονηρό, κινείται συνεχώς προς το πονηρό, με μία ψυχή που σκέφτεται μόνο τα πονηρά [42].
Και εάν όλα αυτά ισχύουν για τα κατά φύσιν (πάντα με την οργανική έννοια) αμαρτήματα, πολύ περισσότερο ισχύουν για τα λεγόμενα παρά φύσιν, όπως η ομοφυλοφιλία. Για αυτό και στα περισσότερα πατερικά κείμενα, η ομοφυλοφιλία είναι ταυτισμένη με τον όρο ακολασία, λόγω αυτής της αχαλίνωτης μανίας που εκπηγάζει από το σφοδρό πάθος και μεταβάλλει τον άνθρωπο σε δαιμονισμένο. Επ’ αυτού για παράδειγμα, ο όσιος ασκητής Νείλος σημειώνει πως η ακολασία κάνει την ψυχή θηλυπρεπή, τη μολύνει και την ηγεμονία (της ψυχής) τη μετατρέπει σε ατιμωτική δουλεία [43]. Πρόκειται δηλαδή περί μιας καθαράς δαιμονικής εξαρτήσεως, όπου οι άνθρωποι εξομοιώνονται πνευματικώς με τους χοίρους, και σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο διατελούν υπό την εξουσία των δαιμόνων, αλλά και κατακρημνίζονται [44].
Τώρα, μετά από όλα αυτά, το κριτικό ερώτημα που ανακύπτει είναι:
Πώς αυτή η πραγματικά θεομίσητη και βδελυρή αμαρτία επανήλθε κατά τρόπο πανηγυρικό στην εποχή μας, έτσι που να ζητάει αποκατάσταση περισσότερη κι από αυτή που είχε στις προχριστιανικές κοινωνίες;
Σε προηγούμενη ενότητα έγινε μία πρώτη αναφορά σκοπίμως, στη συμβολή του Λουθήρου, ως προς την αμνήστευση της αμαρτίας στο λεγόμενο δυτικό κόσμο. Η «θεολογική» αυτή κατοχύρωση της εφάμαρτης ζωής, ως μίας οντολογικής καταστάσεως του ανθρώπου, είχε ως συνέπεια να καλλιεργηθεί με τον καιρό στην αιρετική Δύση ένα αντιχριστιανικό και αντιευαγγελικό φρόνημα, ενώ παράλληλα όπως τονίσαμε, υποβιβάστηκε ο διάβολος αρχικά σε μία ημιφανταστική σφαίρα, κάτι που συνετέλεσε κι αυτό με τη σειρά του στο να χάσουν την επαφή οι άνθρωποι με τη χριστιανική παράδοση και να μην μπορούν να διακρίνουν υπό ποίων πνευμάτων οδηγούνται, στερούμενοι πάσης εμπειρίας γύρω από τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες του πονηρού.
Όλα αυτά οδήγησαν στην εκ βάθρων αλλοτρίωση της χριστιανικής Ευρώπης, η οποία, μη έχοντας πλέον την παραμικρή γεύση της εμπειρίας του Ακτίστου, εξόρισε σταδιακά το Θεάνθρωπο και στη θέση του τοποθέτησε τον Ευρωπαίο άνθρωπο, όπως θα μας πει ο άγιος του καιρού μας Ιουστίνος Πόποβιτς [45]. Έπειτα δέ από την επικράτηση του δαιμονικού πνεύματος του Διαφωτισμού, η αιρετική Δύση έκανε ένα βήμα παραπέρα και επιβιβάστηκε επισήμως στις ράγες του νεοσατανισμού, με όλα όσα το κίνημα αυτό πρεσβεύει:
- αγνωστικισμός και αθεΐα, με καλύτερη εναλλακτική πρόταση τον αποκρυφιστικό πανθεϊσμό,
- φαινομενική αμφισβήτηση της ύπαρξης του διαβόλου, θεός ο άνθρωπος (deus est homo).
Κυριότερο όμως σύνθημα, που υιοθέτησε η αποστατούσα Δύση εκ της φαρέτρας του νεοσατανισμού, υπήρξε το περίφημο «κάνε ό,τι θέλεις», που εξέφρασε πρώτος εκ των κορυφαίων, αν όχι ο κορυφαίος, εκπρόσωπος του αποκρυφισμού και «μεσσίας» της κίνησης του νεοσατανισμού, ο Άγγλος Aleister Crowley [46].
Η απλή αυτή φράση, που ηχεί τόσο σαγηνευτικά και ακίνδυνα στα αυτιά όλων, αποτελεί την κεντρική ιδέα του περίφημου «συμβόλου της πίστεως» που συνέταξε ο Crowley, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί μέρος της «Γνωστικής Λειτουργίας», δηλαδή της «Λειτουργίας του Σατανά», επίσης δημιούργημα του ιδίου, στο συγγραφικό του έργο το «Βιβλίο του Νόμου» (1904). Με βάση το κείμενο αυτό, ο Crowley εκθέτει τις αντιλήψεις του περί ανθρώπου, διακηρύσσοντας πως δεν υπάρχει κανένας Θεός-νομοθέτης, στον οποίο οφείλει ο άνθρωπος να κάνει υπακοή, αλλά «Θεός είναι ο άνθρωπος» και το ουσιαστικό σε αυτόν το «θεό» είναι το θέλημά του. Κι αυτό διότι, στο σατανικό νόμο του Crowley δεν υπάρχει καμμία δέσμευση, κανένας νόμος έξω από το προσωπικό θέλημα του κάθε ανθρώπου και εν δυνάμει σατανιστή. Η πρώτη και μόνη εντολή είναι: Do what you will, that shall be the whole of the law, δηλαδή κάνε ότι θέλεις, αυτός είναι όλος ο νόμος [47].
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν και οι απόψεις του Crowley γύρω από τη σεξουαλικότητα, καθότι ο ίδιος όπως φαίνεται μέσα από το νεοσατανισμό προωθούσε και την παράλληλη κίνηση του πανσεξουαλισμού. Στο «Βιβλίο του Νόμου», σε ένα απόσπασμα, αναφέρεται το εξής: «ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αγαπά όπως θέλει- επίσης γεμίστε με αγάπη ανάλογα με τη θέληση σας, όπως θέλετε, όποτε, όπου και με όποιον θέλετε!». Ακόμα κι ο πανθεϊσμός του Crowley κατανοείται ως σεξουαλική τάση ζωής, αφού γίνεται λόγος για «θεϊκή σεξουαλικότητα» ως έκφραση της ζωτικής δύναμης. Σύμφωνα με το νόμο της «θέλησης», κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την «έκφραση» αυτής της «ζωτικής δύναμης», με οποιονδήποτε τρόπο θελήσει κανείς να ασκήσει αυτή τη σεξουαλικότητα και με οποιοδήποτε άτομο κρίνει ότι πρέπει να το κάνει [48]! Ο ίδιος ο Crowley υπήρξε πιστός ακόλουθος του πανσεξουαλικού αυτού μανιφέστου, από τη στιγμή που συμμετείχε σε σεξουαλικά όργια, έχοντας αναρίθμητες σχέσεις, τόσο με γυναίκες, όσο και με άνδρες. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να διακηρύξει πως οι σεξουαλικές διαστροφές είναι πράξεις σεξουαλικής μαγείας [49].
Ο Crowley δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να ακολουθήσει την αντιστροφή της ηθικής, που υπόσχεται ο Σατανάς στους πιστούς του, μέσα από την οργιαστική διονυσιακή κατανόηση του «θεϊκού» και την απολυτοποίηση της ηδονής. Και με το νόμο του, αφού έχρισε θεό τον άνθρωπο, έκανε λόγο για δύναμη, μία δύναμη χωρίς αναστολές, όρους και όρια. Ο νόμος λοιπόν αυτός αναγνωρίζει απόλυτη ελευθερία στον «ισχυρότερο», με την προτροπή της επιβολής και της μη υποχώρησης, μέχρι να επιτύχει κανείς αυτό που θέλει [50]. Είναι προφανές πως άμεσος στόχος του Crowley ήταν να πλήξει τη χριστιανική ηθική. Για αυτό κι ένας από του μαθητές του, ο φυσικός Jack Parson, επιτέθηκε με σφοδρότητα στη χριστιανική ηθική, μέσα από ένα βιβλίο-μανιφέστο που έγραψε για τον Αντίχριστο: «Τέλος στις δουλικές αρετές και στους προληπτικούς περιορισμούς. Τέλος στην ηθική των σκλάβων (δηλαδή στη χριστιανική ηθική)… και τέλος στον περιορισμό και στην απαγόρευση, γιατί εγώ, ο Αντίχριστος, ήρθα σε σας και κηρύττω το λόγο του Θηρίου 666, που λέγει: Δεν υπάρχει κανένας νόμος, εκτός από αυτό που εσύ θέλεις. Θα οδηγήσω όλους τους ανθρώπους στο νόμο του Θηρίου 666 και στο νόμο του θα κυριεύσω τον κόσμο» [51].
Λίγο προτού κλείσουμε κι αυτή την ενδιαφέρουσα ενότητα, θα επιχειρήσουμε να προβούμε σε μία-δύο παρατηρήσεις. Καταρχήν φαίνεται ξεκάθαρα πως μέσα από την κίνηση του νεοσατανισμού προωθήθηκε η λεγόμενη σεξουαλική απελευθέρωση του ανθρώπου και η σταδιακή νομιμοποίηση όλων των σεξουαλικών διαστροφών, ανάμεσα τους και η ομοφυλοφιλία [52]. Είναι χαρακτηριστικό πως στη «Σατανιστική Βίβλο», που χρησιμοποιείται στην εκκλησία του Σατανά, αναφέρεται ρητά, στα πλαίσια του τελετουργικού, ότι: «ο σατανισμός πράγματι συνηγορεί στη σεξουαλική ελευθερία, αλλά μόνο με την πραγματική σημασία της λέξης… ο σατανισμός αποδέχεται κάθε μορφή σεξουαλικής δραστηριότητας που ικανοποιεί σωστά τις ατομικές επιθυμίες-είτε είναι ετεροφυλοφιλικές, ομοφυλοφιλικές, αμφισεξουαλικές ή ακόμα και την αποχή, εφόσον αυτό επιλέγεις. Ο σατανισμός επίσης επικυρώνει κάθε είδωλο ή παρεκτροπή που θα προάγει τη σεξουαλική ζωή» [53].
Αυτή λοιπόν η αντεστραμμένη ηθική της εκκλησίας του Σατανά βασίζεται σε εντολές του τύπου: «ο Σατανάς ενσαρκώνει την απόλαυση αντί της εγκράτειας», ή «ο Σατανάς βλέπει τον άνθρωπο ως ένα άλλο ζώο, που μερικές φορές είναι καλύτερο, συχνά όμως χειρότερο από άλλα τετράποδα» [54] . Εδώ σε αυτό το σημείο έχουμε τη δικαίωση του ιερού Χρυσοστόμου, όταν λέει πως η ακολασία οδηγεί την ανθρώπινη φύση κάτω από τα άλογα ζώα, μέσα από την παραδοχή του ίδιου του Σατανά για το πώς βλέπει τον άνθρωπο, όταν τον εξουσιάζει. Και ένα τελευταίο σχόλιο, για τη δύναμη διεκδίκησης που προβάλλει ο νόμος του Crowley επί παντός είδους διαστροφή. Εκτιμούμε πως εύκολα μπορούμε να επικαιροποιήσουμε τις προτροπές του, με βάση τα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στην εποχή μας. Η κάθε διαστροφή πλέον νομιμοποιείται μέσω της ισχυρής κρατικής επιβολής, η οποία δεν υποχωρεί ενώπιον οιασδήποτε διαμαρτυρίας, από όπου κι αν προέρχεται. Όπως θα μας πει κι ο μεγάλος αγωνιστής της Ορθοδοξίας, άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, «τίποτε, όπως φαίνεται, δεν μπορεί να συγκρατήσει τη γλώσσα που ασεβεί, όταν υποστηρίζεται κι από τη δύναμη της εξουσίας» [55].
Η ομοφυλοφιλία ως κατ’ εξοχήν σημείο αναφοράς της εποχής του Αντιχρίστου
Είναι σαφώς καταγεγραμμένο από τον Απόστολο Παύλο, ότι η εποχή μετά την πρώτη έλευση του Χριστού σηματοδότησε και την εσχατολογική περίοδο που οδηγεί και καταλήγει στη Δευτέρα Παρουσία Του. Στη Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του, ο Απόστολος χωρίζει το μεσοδιάστημα σε δύο περιόδους. Στην πρώτη περίοδο αναφέρει πως ο διάβολος ενεργεί συγκεκαλυμμένα, τονίζοντας τη λέξη «μυστήριο», λέγοντάς μας ότι «τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας» [56], ενώ στη δεύτερη περίοδο ο διάβολος ενεργεί φανερά, καθότι μας λέει ότι «καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος» [57]. Το προειδοποιητικό σημείο για την επικείμενη φανέρωση του πλάνου Αντιχρίστου είναι η προηγηθείσα εκτεταμένη αποστασία της ανθρωπότητας. Για αυτό και ο Απόστολος Παύλος συγκρατεί τους ενθουσιώδεις και αγωνιστές Θεσσαλονικείς, επισημαίνοντας να μην προβούν σε άκαιρες ενέργειες , διότι ο Αντίχριστος δεν θα φανεί «ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας.» [58].
Συνεπώς η έλευση του Αντιχρίστου δεν θα συμβεί απροϋποθέτως, αλλά θα πραγματοποιηθεί ως μία φυσική θα λέγαμε συνέχεια αυτής της γενικευμένης αποστασίας και καθολικής ανταρσίας του ανθρώπου απέναντι στο νόμο του Θεού. Με άλλα λόγια, όπως εξηγούν οι άγιοι ερμηνευτές, ο Αντίχριστος θα έλθει, επειδή και θα τον θέλει και θα τον επιζητά η ανθρωπότητα. Για αυτό και ο Χριστός προείπε στους θεομάχους Εβραίους, «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε.» [59]. Ο Αντίχριστος θα επικρατήσει στην παγκόσμια κοινότητα, ακριβώς επειδή αυτή θα έχει χρεωκοπήσει πρωτίστως πνευματικά κι εκείνος, αφού πρώτα εκμεταλλευτεί στο έπακρο αυτή την πνευματική πενία, θα ευθυγραμμιστεί με τη γενική ηθική και πνευματική κατεύθυνση των ανθρώπων της εποχής του, θα μας πει ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ [60].
Και ποια θα είναι αυτή η γενική ηθική, που θα γιγαντώσει το πνεύμα της αποστασίας στην ανθρωπότητα; Θα είναι αυτή η έκφυλη ηθική που επικρατούσε τον καιρό του Νώε και του Λώτ, απαντά ο ίδιος ο Κύριος ΄ «καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε ὁ Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ᾗ ἡμέρᾳ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται.» [61].
Με βάση λοιπόν τον συγκλονιστικό αυτό προειδοποιητικό λόγο του Κυρίου και την αναφορά που κάνει γύρω από την ηθική που επικρατούσε στην εποχή του Νώε και των Σοδόμων, αντιλαμβανόμαστε πως στην εποχή του Αντιχρίστου, κατ’ εξοχήν σημείο αναφοράς αυτής της ηθικής παρακμής θα είναι (και) η ομοφυλοφιλία. Κοινό στοιχείο των δύο εποχών και πρωτογενής αίτιο που οδηγεί στο θανάσιμο αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, η υπερηφάνεια [62] και δευτερευόντως η καλοπέραση [63]. Λέει χαρακτηριστικά ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου, ὑπερηφανία· ἐν πλησμονῇ ἄρτων καὶ ἐν εὐθηνίᾳ οἴνου ἐσπατάλων αὐτὴ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς.» [64]. Η σύνδεση αυτή μας φέρνει αμέσως στο νου την αποστροφή που ένιωσε ο Θεός μπροστά στην ακόλαστη κοινωνία των Σοδόμων [65], κάτι που τον εξώθησε στην απόφαση να καταστρέψει ολοσχερώς την περιοχή γύρω από τη σημερινή «Νεκρά Θάλασσα» [66], ως μία προειδοποίηση για την ανθρωπότητα όλων των εποχών και κυρίως των εσχάτων ημερών «όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα και οι γύρω τους πόλεις, που καταπόρνευσαν με τρόπο όμοιο με αυτούς και πήγαν πίσω από διαφορετική σάρκα, είναι μπροστά μας παράδειγμα, αφού τιμωρήθηκαν με καταδίκη αιώνιας φωτιάς»[67].
Έτσι λοιπόν, οι περιοχές πέριξ των Σοδόμων και Γομόρρων πλήρωσαν με το επιτίμιο του θανάτου την αλαζονεία και την υπερηφάνεια τους απέναντι στην καταπάτηση των φυσικών νόμων και λειτουργιών που θέσπισε ο Θεός στον κτιστό κόσμο «καὶ ἐμεγαλαύχουν καὶ ἐποίησαν ἀνομήματα ἐνώπιον ἐμοῦ, καὶ ἐξῇρα αὐτὰς καθὼς εἶδον.», θα μας ερμηνεύσει ξανά ο προφήτης Ιεζεκιήλ [68]. Η τιμωρία όμως των ανόμων των εσχάτων ημερών θα είναι κατά πολύ βαρύτερη από εκείνη της κοινωνίας των Σοδόμων, διότι, όπως εξηγεί ο Μέγας Βασίλειος, οι άνθρωποι εκείνοι οι σοδομίτες είχαν κι ένα ελαφρυντικό, άσχετα εάν αυτό δεν ήταν αρκετό για να τους σώσει: το γεγονός πως έζησαν στην προ Νόμου εποχή και δεν γνώριζαν με ακρίβεια αυτά που γνώριζαν όσοι έζησαν μετά την εποχή του Μωυσή, ο οποίος τους παρέδωσε, μόλις κατέβηκε από το Σινά, γραπτώς το νόμο του Θεού. Έτσι, στην περίπτωσή τους θα ισχύσει ό, τι ίσχυσε στην περίπτωση, όπου «ο μέν Κάιν επτά φοράς ετιμωρήθη, ο δέ Λάμεχ επτά φοράς το εβδομήκοντα» [69], αν και ο τελευταίος διέπραξε το όμοιο αμάρτημα του φόνου [70].
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει συμπληρωματικά, προς σωφρονισμό όσων συνεχίζουν να ασεβούν, τα εξής: «τι λοιπόν; Επειδή τιμωρήθηκαν εκείνοι με τέτοιο τρόπο, δεν υπάρχουν και τώρα πολλοί που διαπράττουν τα ίδια αμαρτήματα με εκείνους και όμως δεν τιμωρούνται; Ναι όμως αυτό θα προκαλέσει μεγαλύτερη τιμωρία σε αυτούς που πίπτουν στα ίδια παραπτώματα. Όταν δεν συνετιζόμαστε ούτε από τα όσα συνέβησαν σε εκείνους, ούτε κερδίζουμε κάτι από τη μακροθυμία του Θεού, σκέψου, ότι καθιστούμε σφοδρότερο εκείνο το άσβεστο πύρ εναντίον και κάνουμε τον σκώληκα φοβερότερο.» [71].
Άρα, ας μην υπάρχει επανάπαυση στη σημερινή εποχή και σκόπιμη παρερμηνεία της μακροθυμίας του Θεού. Οι Άγιοι Πατέρες, που ασχολήθηκαν με την εσχατολογική γραμματεία, άπαντες συγκλίνουν κι αυτοί με τη σειρά τους στην άποψη πως οι άλογες επιθυμίες των ανθρώπων θα κυριαρχήσουν κατά την εποχή του Αντιχρίστου, αφήνοντας ορισμένοι εξ αυτών ως παρακαταθήκη μία σειρά προφητειών που μας προειδοποιούν συγκεκριμένα για τα επερχόμενα σημεία των καιρών. Μάλιστα, μία από τις πιο γνωστές προφητείες στην πατερική γραμματεία κάνει λόγο ανοιχτά για το θέμα της ομοφυλοφιλίας και είναι αυτή του –εκ Δύσεως ορμώμενου και άριστου γνώστη της παραδόσεως της Ανατολής- αγίου Ιερώνυμου (347-420 μ. Χ.), που αναφέρει, κατά τρόπο ξεκάθαρο, πως «ὅταν θά πολλύνει ἡ ἀρσενοκοιτία πάνω στή γῆ, τότε θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος καί θά ἔρθει ὁ Χριστός ξανά στή γῆ» [72].
Στην ίδια κατεύθυνση και ακόμα πιο αναλυτικός ο όσιος Νείλος ο Μυροβλήτης προφητεύει για την εποχή μας , λέγοντας τα εξής: «…Κατά το 1900 έτος, βαδίζοντες προς τον μεσασμό τού 8ου αιώνος, άρχεται ο κόσμος τού καιρού εκείνου να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάσει ο καιρός τής ελεύσεως τού Αντιχρίστου, θα σκοτισθή ή διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τής σάρκας, και θα πληθυνθεί σφόδρα ή ασέβεια και ή ανομία. Τότε άρχεται ό κόσμος να γίνεται αγνώριστος… Θα μετασχηματίζονται οι μορφές των ανθρώπων και δεν θα γνωρίζονται οι άνδρες από τις γυναίκες δια τής αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής (…………) Οι πορνείες, μοιχείες, αρσενοκοιτίες, κλοπές και φόνοι θα πολιτεύονται εν τω καιρώ εκείνω και διά την ενέργειαν της μέγιστης αμαρτίας και ασελγείας οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβαν εις το Άγιον Βάπτισμα καθώς και την τύψιν και τον έλεγχο της συνειδήσεως (…………….)» [73].
Ας αρκεστούμε όμως σε αυτές τις δύο ενδεικτικές προφητείες. Το αν εκπληρώνονται αυτές σήμερα, εκτιμούμε πως μπορεί εύκολα ο κάθε πιστός της εποχής μας να κάνει την σχετική αναγωγή και να βρεί τη σωστή απάντηση. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος ο Κύριος, μας έδωσε τα κριτήρια εκείνα που θα μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε τα σημεία των καιρών, πάντα με την προϋπόθεση ότι θα βρισκόμαστε σε κατάσταση διαρκούς νίψεως και αυξημένης ετοιμότητας «᾿Απὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· οὕτω καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις.» [74].
Δ΄ ΜΕΡΟΣ: ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Περί απομακρύνσεως από την ομοφυλοφιλία
Η παρούσα ομιλία αναλώθηκε στο να καταδείξει, κατά το δυνατόν όσο πιο διεξοδικά και μέσα από πολλές οπτικές γωνίες, τις σοβαρές σωτηριολογικές επιπτώσεις που επιφέρει στον άνθρωπο το κορυφαίο σαρκικό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας. Εκτιμούμε πως η αναίδεια με την οποία εξαπλώνεται στις μέρες μας η παρά φύσιν –οργανικά- πορνεία, έχει ως θεμέλιο και βάση την παραχαλάρωση του χριστιανικού κηρύγματος, πάνω στα κατά φύσιν –οργανικά- πορνικά αμαρτήματα. Είναι πασίδηλο πως τις τελευταίες δεκαετίες έπαψε να ακούγεται από άμβωνος η πατερική γνωμοδότηση πως γενικότερα η πορνεία είναι θανάσιμο αμάρτημα, με εξίσου ολέθριες σωτηριολογικές επιπτώσεις. Αυτή η σιγή ασυρμάτου, ή ακόμη και η αμνήστευση των σαρκικών αμαρτημάτων εκ μέρους ορισμένων εκκλησιαστικών ταγών και ποιμένων, σε συνδυασμό με τον ανελέητο βομβαρδισμό που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια ο άνθρωπος από τα γνωστά κέντρα που προωθούν τον «Πανσεξουαλισμό», λειτούργησε σαν μία χιονοστιβάδα στην κοινωνία, που πλέον είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Και όντως η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι στην εποχή μας, η κατάσταση πάνω σε αυτό το θέμα μοιάζει να είναι ανεξέλεγκτη. Τα πάθη έχουν γιγαντωθεί και η ανθρωπότητα είναι μεθυσμένη από τον οίνο της πορνείας, όπως αναφέρει η Αποκάλυψη του Ιωάννη: «ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν.» [75].
Κάνοντας στο σημείο αυτό μία σχετική χρήσιμη παρένθεση, θα παρατηρήσουμε ότι ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος επισημαίνει μέσα από την θεόπνευστη διδασκαλία του, το πόσο τραγικό είναι να αφήνεις τα πάθη να γιγαντώνονται. Τονίζει δέ με παραβολικό τρόπο πως τα πάθη ομοιάζουν με σκυλάκια, που συνηθίζουν να τριγυρίζουν στα σφαγεία και φεύγουν μόνο αν τα φωνάξεις εναντίον τους, διαφορετικά αν τα αφήσεις ορμούν στα κρέατα σαν υπερμεγέθη λιοντάρια. Για τον λόγο αυτό συνιστά: «Εξουδένωσον την μικράν επιθυμίαν, ίνα μη ενθυμηθής την σφοδρότητα της πυρώσεως αυτής. Διότι η υπέρ των μικρών πραγμάτων υπομονή των μεγάλων πραγμάτων τον κίνδυνο αποσοβεί. Αδύνατον γάρ κατακρατήσαι των μεγάλων πραγμάτων, εάν μη νικήσης τα ευτελέστερα» [76].
Παρόλη όμως τη δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην εποχή μας και παρόλο το βομβαρδισμό που δεχόμαστε υπέρ της ομοφυλοφιλίας, η εντολή που έχουμε εμείς οι Χριστιανοί είναι να μην αδιαφορούμε και να αγωνιζόμαστε. Γιατί, αν αυτοί που αναμειγνύονται σε απαγορευμένα έργα, διαπράττουν μολυσμό της σαρκός, όσοι τους παρακολουθούν και αδιαφορούν για την κατάντια τους, αυτοί διαπράττουν μολυσμό του πνεύματος, θα μας πει ο Μέγας Βασίλειος [77]. Πώς λοιπόν πρακτικά μπορεί κανείς να βοηθήσει; Καταρχάς, αποκτώντας την προαίρεση του Λώτ, απαντά ο ιερός Χρυσόστομος. Βλέποντας τους αδελφούς μας να βρίσκονται στο βάραθρο της ασέβειας και σχεδόν κάτω από το φάρυγγα του διαβόλου, να εκφέρουμε μερικές φορές και εφόσον οι περιστάσεις το επιτρέπουν, κάποιο λόγο εποικοδομητικό, μία συμβουλή ή μια παραίνεση [78].
Προέχει επομένως, ως επιτακτική ανάγκη, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Να μεταφέρουμε ανόθευτη τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων και να τονίζουμε διαρκώς, όπως προαναφέραμε, τις αρνητικές σωτηριολογικές συνέπειες που έχει η θανάσιμη αμαρτία που λέγεται ομοφυλοφιλία, προτρέποντας σε μετάνοια και εξομολόγηση σε όσους καλοπροαίρετα ρωτούν, διότι πολλοί που νοσούν από τη μεγάλη αυτή ασθένεια, δεν έχουν την αίσθηση πως νοσούν, ακριβώς επειδή αγνοούν τα περί ψυχικής υγείας εξ επόψεως Ορθοδόξου [79]. Ας μιμηθούμε λοιπόν τον Απόστολο Παύλο κι ας επαναλαμβάνουμε διαρκώς τα λόγια του: «μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι.» [80]. Διότι στο θέμα αυτό δεν χωρούν εκπτώσεις και άπαντες θα πρέπει να έχουν στο νού τους αυτόν τον δυσμενή παύλειο στίχο. Όπως φυσικά θα πρέπει να έχουν στο νου τους και τον επόμενο ευμενή παύλειο στίχο, εφόσον υπάρξει πραγματική μετάνοια: «καὶ ταῦτά τινες ἦτε· ἀλλὰ ἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ καὶ ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.» [81].
Παραπομπές του Β μέρους
[41] Α΄ Ιω. γ΄ 8
[42] Αγίου Μακαρίου Αιγυπτίου, Β΄. Περί της βασιλείας του σκότους, δηλαδή της αμαρτίας, και ότι μόνος ο Θεός μπορεί ν’ αφαιρεί από μάς την αμαρτία και να μας ελευθερώσει από τη δουλεία του άρχοντα του πονηρού ΄, PG34, 464.
[43] Οσίου Νείλου, β΄. Περί πορνείας, PG79, 1444.
[44] Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, ΚΗ΄. Εμβάντι δέ αυτώ εις το πλοίον, ηκολούθησαν οι μαθηταί αυτού κτλ., PG57, 349.
[45] Βλ. σχετικώς Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ», Αθήνα 1987.
[46] π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου, Νεοσατανισμός-Ορθόδοξη θεώρηση και αντιμετώπιση, Εκδόσεις Διάλογος, Αθήνα 1996, σελ. 118.
[47] Βλ. ό. π. , σελ. 119-120, 203 και 205.
[48] Βλ. ό. π. , σελ. 63.
[49] Βλ. ό. π. , σελ. 119.
[50] Βλ. ό. π. , σελ. 204.
[51] Βλ. ό. π. , σελ. 124-125.
[52] Αυτή ακριβώς η στενή σχέση ανάμεσα στο νεοσατανισμό και την ομοφυλοφιλία, εκδηλώνεται στην εποχή μας απροκάλυπτα πλέον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελετή του 2014 των μουσικών βραβείων Grammys, η οποία εξελίχθηκε σε μια γιορτή αποθέωσης του αποκρυφισμού και της ομοφυλοφιλικής ατζέντας, με ένα καταιγισμό συγκεκριμένων μηνυμάτων και συμβολισμών. Παρόλο το φυσιολογικό μούδιασμα εκ μέρους των θεατών, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν καταγράφηκε σχετικός προβληματισμός ή αντίδραση. Συνήθως η στάση που κρατά ο αποχριστιανισμένος δυτικός κόσμος, μετά το αρχικό σοκ που υφίσταται, είναι η απλή παρακολούθηση των γεγονότων, κάτι που οδηγεί στην συνήθεια και από εκεί τελικά, στην αδιαφορία. Για περισσότερα, βλ. σχετικά στην ιστοσελίδα: http://redskywarning.blogspot.gr/2014/01/grammys.html
[53] π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, Νεοσατανισμός-Ορθόδοξη θεώρηση και αντιμετώπιση, Εκδόσεις Διάλογος, Αθήνα 1996, σελ. 149.
[54] Βλ. ό. π. , σελ. 138-139.
[55] Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου, Πρό Φώτων, Κυριακοδρόμιον, Άγιον Όρος, σελ. 644.
[56] Β΄ Θεσ. β΄ 7
[57] Β΄ Θεσ. β΄ 8
[58] Β΄ Θεσ. β΄ 3
[59] Ιω. ε΄ 43
[60] Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Θαύματα και σημεία, Έκδοση Ι.Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα 2000, σελ. 47-48.
[61] Λουκ. ιζ΄ 26-30
[62] Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως το αμαρτωλό στοιχείο της υπερηφάνειας είναι αυτό που κυριαρχεί σήμερα ως βασικό σύνθημα στις διάφορες αισχρές ποικιλόμορφες εκδηλώσεις που διεξάγονται, στα πλαίσια της προπαγάνδας που συντελείται υπέρ της ομοφυλοφιλίας. Αυτό φανερώνει και τα ελατήρια όσων κινούνται αναιδώς προς αυτή την κατεύθυνση, τα οποία κάθε άλλο παρά ταπεινά είναι.
[63] Λέει σε μια ομιλία του ο μακαριστός ιερομόναχος π. Αθανάσιος Μυτιληναίος : «Τά ἁμαρτήματα τῶν Πενταπόλεων, μέ πρωτεύουσα τά Σόδομα, ἦταν: 1) ἡ εὐημερία ἡ ἀπεριόριστη, ἡ εὐθυμία, ὁ πλοῦτος, 2) ἡ ἀσπλαχνία πρός τούς ἔχοντας ἀνάγκη, δηλαδή ἡ ἀπουσία ἐλεημοσύνης, 3) ἡ ἔσχατη ἠθική ἐξαχρείωση, μέσα στήν ὁποία κορυφαία ἦταν ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀπό μικροῦ ἕως μεγάλου». (Ἠσαΐας, ὁμιλία 4η) π. Αθ. Μυτιληναίος.
[64] Ιεζ. 16, 49 μτφ. «Αλλά η παρανομία των Σοδόμων, της αδελφής σου αυτής πόλεως, ήτο η υπερηφάνεια. Μέσα εις την αφθονίαν των άρτων και του οίνου και των υλικών αγαθών εζούσεν αυτή και αι κωμοπόλεις της μίαν άσωτον και σπάταλον ζωήν.
[65] Γεν. 18, 20 : «εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα».
[66] Γεν. 19, 24-25 : «καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ ΄ καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς».
[67] Ιουδ. 7
[68] Ιεζ. 16, 50 μτφ. «Ησαν καυχηματίαι και ημάρταναν αναιδώς ενώπιόν μου. Επειδή δε εγώ έβλεπα την παράνομον αυτήν ζωήν των, τους κατέστρεψα.».
[69] Γεν. 4, 24
[70] Μεγάλου Βασιλείου, μζ΄. Ει δει τοις αμαρτάνουσιν εφησυχάζειν, PG31, 1113.
[71] Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, μβ΄. Εξαναστάντες δέ οι άνδρες επέβλεψαν επί πρόσωπον Σοδόμων και Γομόρρας, PG54, 385.
[72] «Σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ, ἀλλά δέν πειράζει νά τά ἐπαναλάβουμε, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: «Ὅταν θά -προσέξτε αὐτό, ἐγώ τό πιστεύω- ὅταν θά πολλύνει ἡ ὁμοφυλοφιλία στούς χριστιανικούς λαούς, -ἀδιανόητο τόν καιρό πού τό εἶπε ὅτι Χριστιανοί θά κατέληγαν νά εἶναι ὁμοφυλόφιλοι- τότε, [λέει], πλησιάζει τό τέλος τῆς Ἱστορίας». Στηρίχτηκε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα».
(Σειράχ, ὁμιλία 253η) π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
[73] Ολόκληρη η προφητεία βρίσκεται στο βιβλίο «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, καθώς και στο διαδίκτυο (ενδεικτικά) στην ιστοσελίδα: http://www.impantokratoros.gr/B7CF7301.el.aspx
[74] Ματθ. κβ΄ 32-33
[75] Αποκ. ιη΄ 3
[76] Αγίου Ισαάκ Σύρου, ΝΕ΄. Περί παθών, Φιλοκαλία, ΕΠΕ, τόμος 8Β, σελ. 318.
[77] Μεγάλου Βασιλείου, νγ΄. Τις εστί ο μολυσμός της σαρκός κτλ., PG31, 1117.
[78] Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, μγ΄. «Ήλθον δε», φησίν, «οι δύο Άγγελοι εις Σόδομα εσπέρας», PG54, 395.
[79] Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «μακάριος είναι όποιος εγκατέλειψε τη ζάλη της μέθης του και είδε σε άλλους ποια είναι η αχόρταγη κραιπάλη του. Διότι τότε θα γνωρίσει την αισχύνη του. Όσον καιρό όμως φέρει κανείς την κραιπάλη της μέθης των αμαρτιών του μαζί του, όλα όσα πράττει του φαίνονται ευπρεπή». Βλ. Αγίου Ισαάκ Σύρου, ΝΕ΄. Περί παθών, Φιλοκαλία, ΕΠΕ, τόμος 8Β, σελ. 318.
[80] Α΄ Κορ. α΄ 9-10
[81] Α΄ Κορ. α΄ 11 μτφ.: «Και αυτά ήσασταν μερικοί. αλλά απολουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με το Πνεύμα του Θεού μας.».
Δείτε το σχετικό βίντεο της ομιλίας ΕΔΩ
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου