Ο πρόεδρος δήλωσε στους στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού ότι το μέτωπο της Ιντλίμπ ήταν όσο προτεραιότητα όσο είναι και το βορειοανατολικό μέτωπο [Αλ-Τζαζίρα] από όπου εισέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, κ.λπ., δήθεν για να την υποστήριξη των Κούρδων αυτονομιστών, τόσο πριν όσο και μετά τη μερική εγκατάλειψη τους από την αμερικανική κυβέρνηση.
Την ίδια μέρα υπογράφηκε τουρκο-ρωσική συμφωνία που επικυρώνει την πλήρη αποχώρηση των κουρδικών δυνάμεων, οι οποίες θεωρούνται τρομοκράτες από τον Ερντογάν, σε 30 χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα και κατά μήκος των 440 χιλιομέτρων που χωρίζουν τον ποταμό Ευφράτη από το Ιράκ, ενώ ότι η Τουρκία θα ικανοποιηθεί με 120 χλμ και 30 χλμ βάθους μεταξύ Tαλ Αμπίαντ και Ρας αλ-Αίν, αντί της δήθεν "ζώνης ασφαλείας" μήκους 450 χλμ.
Μια ρωσο-τουρκική συμφωνία που έσπειρε αμφιβολίες σχετικά με τον ρώσο σύμμαχο, ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να υπερασπιστεί την κυριαρχία, ενότητα και εδαφική ακεραιότητα της Συρίας, και του οποίου ο λόγος είναι γενικά πιο αξιόπιστος από τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών στα μάτια των Σύρων.
Είναι ακριβώς η ενότητα για το θέμα αυτό που έχομε εξαχθεί από τη συνέντευξη της 31ης Οκτωβρίου του Σύρου πρόεδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ στους δημοσιογράφους (βίντεο) δύο εθνικών καναλιών: της al-Souriya και της Akhbariya. [σ.τ.μ.].
***
Πρόεδρος Άσαντ: Πρώτον, οι ρωσικές αρχές ήταν σαφείς σε όλο αυτό το πόλεμο και πολύ πριν την εγκατάσταση μιας ρωσικής βάσης το 2015, για τη στήριξη του συριακού στρατού, με βάση το διεθνές δίκαιο, τη κυριαρχία της Συρίας και την εδαφική της ενότητα. Πρόκειται για ένα θέμα που δεν έχει αλλάξει ούτε πριν, ούτε μετά, ούτε σύμφωνα με τις διαφορετικές συνθήκες.
Ωστόσο, η ρωσική πολιτική βασίζεται στο να εργαστεί στην πραγματικότητα των γεγονότων, γεγονός που κατέστησε δυνατή την επίτευξη δύο πραγμάτων: πρώτον, την απόσυρση των ένοπλων ομάδων από βορρά προς νότο σε συντονισμό με το συριακό στρατό και, σε αντάλλαγμα , την άνοδο του συριακού στρατού προς τα βόρεια στην περιοχή που δεν έχει καταληφθεί από τον Τούρκο. Αυτό το αποτέλεσμα είναι από μόνο του θετικό, αν και δεν αναιρεί την αρνητική επίδραση της τουρκικής παρουσίας, μέχρι να αποβληθεί τελικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Πράγματι, η ρωσοτουρκική συμφωνία είναι προσωρινή και ορισμένης διάρκειας. Πάρτε, για παράδειγμα, τις ζώνες απο-κλιμάκωσης σε οποιοδήποτε από τα στάδια, όταν ορισμένοι πίστεψαν ότι θα είναι αμετάκλητες και θα επέτρεπαν στους τρομοκράτες να παραμείνουν απεριόριστα στις περιοχές που είχαν καταλάβει. Όχι, η αλήθεια είναι ότι αυτή ήταν μια ευκαιρία για την προστασία των αμάχων, αφενός, από την άλλη πλευρά, να βρεθούν ευκαιρίες για διάλογο με τους τρομοκράτες, έτσι ώστε να εγκαταλείψουν αργότερα αυτές τις περιοχές.
Πρέπει λοιπόν να κάνουμε διάκριση μεταξύ των τελικών στόχων - ή των στρατηγικών - και της τακτικής. Αυτή η πρώτη πτυχή κάνει, ότι βραχυπρόθεσμα, αυτή η συμφωνία είναι καλή. Αλλά επιτρέψτε μου να σας διαφωτίσω για άλλες πτυχές που πηγαίνουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Καταρχάς, εκτός από το γεγονός ότι η τουρκική εισβολή εκφράζει τις επιβλαβείς φιλοδοξίες της Τουρκίας, αντικατοπτρίζει επίσης την αμερικανική βούληση. Ο Τούρκος έχει τις επιθυμίες του και η ρωσική σχέση - που εδραιώνεται με βάση τις ρωσικές αρχές και συμφέροντα - είναι μια καλή σχέση επειδή, αφενός, περιορίζει αυτές τις επιθυμίες, από την άλλη, κόβει το δρόμο στο το αμερικανικό παιχνίδι στα βόρεια της χώρας.
Στη συνέχεια, για λόγους σαφήνειας, θα εξετάσω την πρόσφατη γερμανική πρόταση που υποστηρίζεται άμεσα από το ΝΑΤΟ. Ο Γερμανός – ο οποίος εκφράζεται μόνο στο όνομα της Αμερικής και αφού το ΝΑΤΟ είναι η Αμερική - μίλησε για την αποκατάσταση της ασφάλειας στην ίδια περιοχή, μέσω μιας διεθνούς κηδεμονίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται κ’ εδώ για μια προσπάθεια που στοχεύει στο να εξέλθει το συριακό κράτος από την περιοχή και τη διαίρεση του.
Επομένως, με τη συμφωνία αυτή, ο Ρώσος περιόρισε τον Τούρκο, έκοψε τον δρόμο στον Αμερικάνο και έκοψε επίσης το δρόμο προς την έκκληση για διεθνοποίηση που πρότεινε ο Γερμανός.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι η συμφωνία αυτή είναι ένα θετικό βήμα που δεν επιτρέπει να αποκατασταθούν τα πάντα, δεδομένου ότι η τουρκική κατοχή δεν τελείωσε ξαφνικά, αλλά μειώνει τις ζημιές και προετοιμάζει το έδαφος για την απελευθέρωση αυτής της περιοχής σε ένα μέλλον που ελπίζουμε να είναι πολύ κοντά.
Ερώτηση: Κύριε Πρόεδρε, αφού περιγράψατε τη συμφωνία ως προσωρινή, δεδομένου ότι η Τουρκία, όπως την γνωρίζουμε, δεν σέβεται ούτε τις συμφωνίες ούτε τις δεσμεύσεις της, το ερώτημα είναι: τι θα συμβεί εάν δεν βγει από τις περιοχές που πέρασαν υπό τον έλεγχό της κατά την πρόσφατη επίθεση της; Έχετε δηλώσει πολλές φορές ότι το συριακό κράτος θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Στην πράξη, μήπως η ρωσοτουρκική συμφωνία εμπόδισε τη χρήση αυτών των μέσων;
Πρόεδρος Άσαντ: Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, αυτό της Ιντλίμπ στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αστανά, η οποία ορίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αποχωρήσει από αυτήν, κάτι που δεν έχει κάνει, ενώ εργαζόμαστε για να την ελευθερώσουμε. Μια απελευθέρωση που πήρε ένα χρόνο καθυστέρησης, κατά τη διάρκεια της οποίας δόθηκαν όλες οι εναλλακτικές δυνατότητες για την πολιτική διαδικασία, στους πολιτικούς διαλόγους και στις διάφορες προσπάθειες απομάκρυνσης των τρομοκρατών. Όλες οι δυνατότητες εξαντλήθηκαν και, τελικά, ξεκινήσαμε την απελευθέρωσή της, προφανώς προοδευτική, μέσω μιας στρατιωτικής επιχείρησης.
Το ίδιο θα συμβεί και για το βόρειο τμήμα της χώρας μόλις εξαντληθούν όλες οι πολιτικές δυνατότητες, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Ερντογάν έχει ως στόχο, από την αρχή του πολέμου, να δημιουργήσει ένα πρόβλημα μεταξύ του τουρκικού λαού και του συριακού λαού, έτσι ώστε ο τουρκικός λαός να γίνεται εχθρός μας. Το τι θα συνέβαινε σε περίπτωση στρατιωτικής αντιπαράθεσης, ενώ ο τουρκικός στρατός ήταν με το συριακό στρατό και συνεργαζόταν μαζί μας μέχρι ακραίο όριο, μέχρις ότου ο Ερντογάν στράφηκε εναντίον του.
Γι 'αυτό, στην αποστολή μας, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Τουρκία δεν θα είναι εχθρικό κράτος. Σήμερα ο Ερντογάν και η ομάδα του είναι εχθροί. Είναι εκείνος που οδηγεί αυτές τις πολιτικές. Αλλά μέχρι στιγμής, οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις στην Τουρκία αντιτίθενται στις πολιτικές αυτές. Πρέπει να προσέξουμε να μην μετατρέψουμε την Τουρκία σε εχθρό και αυτός είναι ο ρόλος των φίλων: ο ρόλος της Ρωσίας και ο ρόλος του Ιράν.
Ερώτηση: Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, να ολοκληρώσω την ιδέα, υπενθυμίζοντας τις πρόσφατες ενέργειες των Τούρκων και του Ερντογάν ειδικότερα, την τουρκοποίηση: την οικοδόμηση πανεπιστημίων, και την επιβολή ορισμένων γλωσσών. Αυτές είναι οι διαδικασίες ενός ατόμου που δεν σκέφτεται να εξέλθει. Αφού είπατε ότι θα εξέλθει αργά ή γρήγορα, τι γίνεται με τα διαθέσιμα μέτρα;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Ακριβώς. Εάν ο Ερντογάν σκόπευε να εγκαταλείψει την Ιντλίμπ, θα ήταν ήδη έξω. Φυσικά, θα μπορούσατε να μου πείτε ότι στην Ιντλίμπ δεν υπάρχει πραγματικός στρατός. [Βλέπε στο τέλος του άρθρου τον κατάλογο των πολιτοφυλακών της αποκαλούμενης συριακής αντιπολίτευσης, που υποτάσσεται στον Ερντογάν και χαρακτηρίστηκε ως "συριακός εθνικός στρατός ". σ.τ.μ].
Αλλά η συριακή αρένα είναι μια ενιαία αρένα και ένα ενιαίο θέατρο επιχειρήσεων, από το νότιο άκρο μέχρι το βορειότερο άκρο της χώρας. Ο Τούρκος είναι ο αμερικανός πράκτορας για τον πόλεμο αυτό. Όπου δώσαμε μάχες, μαχόμασταν κατά του τούρκου πράκτορα. Και αν δεν βγει μέσω όλων των παραπάνω μέσων, δεν θα υπάρξει άλλη επιλογή παρά αυτή του πολέμου. Είναι προφανές. Ωστόσο, λέω ότι βραχυπρόθεσμα πρέπει να αφήσουμε περιθώρια για την πολιτική διαδικασία υπό τις διάφορες μορφές της. Ελλείψει αποτελεσμάτων, θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό και θα πάμε στον πόλεμο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Ερώτηση: Ωστόσο, παρά τα παραπάνω, ορισμένοι είπαν ότι η απόσυρση των ΗΠΑ από τη βόρεια Συρία, ακολουθημένη της έναρξης της τουρκικής επίθεσης και στη συνέχεια της ρωσοτουρκικής συμφωνίας, αποτελούν μέρος μιας αμερικανο-ρωσο-τουρκικής συμφωνίας. Τι λέτε για αυτό;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Ένας τέτοιος λόγος αποσκοπεί στο να ισχυριστεί ότι ο Ρώσος ήταν σύμφωνος ή ότι είχε κλείσει τα μάτια για την τουρκική εισβολή. Όχι, δεν είναι η αλήθεια. Πάνω από ένα χρόνο πριν, ανησυχούσε για τη σοβαρότητα αυτής της [τουρκικής] πρότασης. Όλοι γνωρίζαμε ότι ήταν σοβαρή, αλλά συγκρατιόταν από τις αμερικανικές εντολές ή από τη βούληση των Αμερικανών. Ίσως κάποιοι να κατηγορούν τη Ρωσία για θέσεις που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα, όπως συμβαίνει στα Ηνωμένα Έθνη. Ωστόσο, όπως είπα, ο Ρώσος εργάζεται σε γεγονότα και ως εκ τούτου προσπαθεί να δημιουργήσει όλες τις αναγκαίες πολιτικές συνθήκες για να ανοίξει έναν δρόμο εξόδου του Τούρκου από τη Συρία, να περιοριστούν οι ζημιές που προκάλεσε η Τουρκία ή να περιορίσει τις φιλοδοξίες της, ακόμα πιο καταστροφικές, με την κατοχή περισσότερων εδαφών.
Η Ρωσία σίγουρα δεν αποτελεί μέρος μιας τέτοιας συμφωνίας [ΗΠΑ-Τουρκία-Ρωσία]. Οι ρωσικές συμφωνίες αναγγέλθηκαν πάντοτε δημοσίως, το λεπτομερές κείμενο της ρωσοτουρκικής συμφωνίας αναγγέλθηκε αμέσως στα μέσα ενημέρωσης, καθώς και η συμφωνία μας με τους Κούρδους με τη μεσολάβηση και την υποστήριξη της Ρωσίας.
Ερώτηση: Αντίθετα, οι συναντήσεις μεταξύ Αμερικανών και Τούρκων δεν ανακοινώνονται. Έχετε πει συχνά ότι η ουδέτερη ζώνη ήταν ο πρώτος στόχος του Ερντογάν, από την πρώτη ημέρα του πολέμου στη Συρία. Ο πρόεδρος Ομπάμα αρνήθηκε να δημιουργηθεί μια τέτοια ζώνη. Σήμερα βλέπουμε πράξεις που μάλλον είναι αντίθετες. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Ομπάμα είναι καλύτερος από το Τραμπ;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Δεν πρέπει να ποντάρουμε σε κανέναν Αμερικανό πρόεδρο. Ο Ερντογάν δηλώνει: «Αποφασίσαμε να εισβάλουμε [στη Συρία] και προειδοποιήσαμε τους Αμερικανούς». Με άλλα λόγια, προσπαθώντας να υποκριθεί ότι είναι μια υπερδύναμη ή ο κύριος της απόφασής του, δεν είναι παρά μόνο ένα παιχνίδι μεταξύ του και των Αμερικανών.
Ωστόσο, από την αρχή, οι Αμερικανοί και η Δύση δεν επέτρεψαν σε κανέναν να παρέμβει, επειδή πίστευαν ότι οι διαδηλώσεις θα ανέπτυσσαν και θα διευθετήσαν την υπόθεση. Αυτό δεν συνέβη. Η υπόθεση δεν διευθετήθηκε όπως ήθελαν. Πέρασαν στα όπλα. Η υπόθεση πάλη δεν διευθετηθεί. Τότε στράφηκαν σε εξτρεμιστικές τρομοκρατικές ομάδες, των οποίων η τρελή διδασκαλία έπρεπε να επιτύχει να την διευθετήσει στρατιωτικά. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Το καλοκαίρι του 2014, ο ρόλος του Ντάες ήταν να διασπείρει τις προσπάθειες του Συριακού Αραβικού Στρατού. Αυτό το πέτυχε. Σε αυτό το σημείο παρενέβη η Ρωσία.
Καθώς απέτυχαν όλα τα στοιχήματα στο στρατιωτικό πεδίο, τότε, έγινε απαραίτητη η τουρκική εισβολή για να ανατραπεί το τραπέζι. Αυτός είναι ο ρόλος της Τουρκίας.
Όσον αφορά μια από τις ερωτήσεις σας σχετικά με τον Τραμπ, η απάντησή μου μπορεί να σας εκπλήξει. Θα σας πω ότι είναι ο καλύτερος Αμερικανός πρόεδρος. Γιατί; Όχι επειδή η πολιτική του είναι καλή, αλλά επειδή είναι ο πιο διαφανής. Όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ διαπράττουν κάθε είδους πολιτικών θανάσιμων αμαρτημάτων και εγκλήματα, παίρνουν βραβεία Νόμπελ, παρουσιάζονται ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ευγενών μοναδικών αμερικανικών αξίων και των δυτικών αξίων εν γένει, αλλά αντιστοιχούν μόνο σε μια ομάδα εγκληματιών που εκπροσωπούν και εκφράζουν τα συμφέροντα των αμερικανικών λόμπι που είναι οι μεγάλες εταιρείες των όπλων, του πετρελαίου κλπ.
Ο Τραμπ μιλάει με απόλυτη διαφάνεια και λέει, "Θέλουμε το πετρέλαιο". Αυτή είναι η πραγματικότητα της αμερικανικής πολιτικής, τουλάχιστον από του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. "Θέλουμε να απαλλαγούμε από τον τέτοιο". «Θέλουμε να προσφέρουμε μια υπηρεσία έναντι αυτού του ποσού». Ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα της αμερικανικής πολιτικής. Τι μπορούμε να περιμένουμε καλύτερα από έναν διαφανή εχθρό;
Ερώτηση: Ο διοικητής της πολιτοφυλακής των SDF, Mazloum Abdi, δήλωσε μέσω του Τύπου ότι πριν από την [αμερικανική] απόσυρση, ο Τραμπ τους είχε υποσχεθεί να έρθει σε επαφή με τους Ρώσους έτσι ώστε να εξευρεθεί λύση στο κουρδικό ζήτημα μέσω συμφωνίας μεταξύ των Ρώσων και του συριακού κράτους, δίνοντας στους Κούρδους την ευκαιρία να αμυνθούν. Έχει συναφθεί πράγματι τέτοια συμφωνία, κύριε πρόεδρε; Και ποια είναι η τύχη των μη διασυνοριακών περιοχών της συριακής Τζαζίρα [βορειοανατολική Συρία], οι οποίες ελέγχονταν από τις ένοπλες πολιτοφυλακές των εν λόγω SDF; Παραδόθηκαν πράγματι στο συριακό κράτος; Εάν ναι, πώς; Μόνο στρατιωτικά; Ή στρατιωτικά με την επιστροφή των συριακών κρατικών θεσμών;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Είτε έλαβε χώρα αυτή η επαφή είτε όχι, ό, τι και να λέει ο Αμερικάνος δεν είναι αξιόπιστο. Και ότι το είπε σ’ έναν φίλο ή σ’ έναν εχθρό, δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν πρέπει να το λογαριάσουμε. Λοιπόν, ας μη σπαταλήσουμε το χρόνο μας για αυτό το σημείο. Η μόνη ρωσική συμφωνία με τους Κούρδους αντιστοιχεί στον ρωσικό ρόλο – για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει - στη συμφωνία μεταξύ του Συριακού Αραβικού Στρατού και των Κούρδων - ή μάλλον των κουρδικών ομάδων που αναφέρονται οι ίδιες ως SDF, για να μη στιγματίζουμε τους Κούρδους - για την είσοδο του στρατού μας στα εδάφη που έλεγχαν. Ασφαλώς, ο συριακός στρατός δεν μπορεί να εισέλθει με καθαρά στρατιωτικό και ασφαλιστικό σκοπό. Η είσοδός του σηματοδοτεί την είσοδο του συριακού κράτους και επομένως την είσοδο όλων των υπηρεσιών που πρέπει να εξασφαλίσει.
Συνεπώς, η συμφωνία αυτή έχει πραγματοποιηθεί. Έχουμε εισέλθει στις περισσότερες περιοχές αλλά όχι εντελώς. Υπάρχουν ακόμη εμπόδια στα οποία παρεμβαίνουμε άμεσα, επειδή έχουμε πολύ παλιές σχέσεις με αυτές τις ομάδες που χρονολογούνται πολύ πριν από την εισβολή της Τουρκίας. Μερικοί μας απαντούν θετικά, άλλοι όχι. Αλλά η είσοδος του Συριακού Αραβικού Στρατού θα επεκταθεί χωρίς αμφιβολία σε όλες αυτές τις περιοχές, μαζί με την επιστροφή των κρατικών θεσμών, με άλλα λόγια: παράλληλα με την επιστροφή της εξουσίας του κράτους.
Επαναλαμβάνω ότι αυτή η επιστροφή γίνεται σταδιακά, η επίλυση ορισμένων πραγματικών περιστάσεων που απαιτούν χρόνο. Η απουσία του κράτους δημιούργησε νέες πραγματικότητες στον πληθυσμό και δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις ένοπλες ομάδες να παραδώσουν αυθόρμητα τα όπλα τους. Το ζητούμε, αλλά η πολιτική μας πρέπει να παραμείνει προοδευτική, ορθολογική και ρεαλιστική. ο απώτερος στόχος του είναι η αποκατάσταση του συνολικού κρατικού ελέγχου.
reseauinternational
πηγή
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Ας είμαστε ακριβείς. Το θέμα αυτό τίθεται συνεχώς δημόσια και μερικές φορές σε ιδιωτικές συνεδρίες. Ξέρω ότι θέτετε αυτά τα ερωτήματα ανεξάρτητα από τις προσωπικές σας πεποιθήσεις. Αλλά, αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου είναι μια παραμόρφωση των εννοιών. Ως εκ τούτου, να πούμε ότι ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού είναι ποιοτικά θετικό ή αρνητικό είναι υποκειμενικό, παράλογο ή ακόμα και αντιπατριωτικό.
Βεβαίως, οι Κούρδοι ενήργησαν ως πράκτορες και πιόνια πιστά στον Αμερικάνο, αλλά παρόμοιες περιπτώσεις υπάρχουν μεταξύ των Αράβων, τόσο στην περιοχή της Αλ-Τζαζίρα [το βορειοανατολικό τμήμα της Συρίας] όσο και σε άλλες περιοχές.
Το λάθος της εν λόγω ομάδας Κούρδων είναι ότι υποκρίθηκαν ότι ήταν εκπρόσωποι όχι μόνο των Κούρδων, αλλά και των Αράβων και όλων των διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων της Αλ-Τζαζίρα. Και, ο Αμερικάνος ήρθε να τους στηρίξει με όπλα και χρήματα, παρμένα προφανώς από ορισμένα αραβικά κράτη του Κόλπου, για να εφαρμόσουν την εξουσία τους σε όλες τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες.
Από τότε ξεκινήσαμε να πιστεύουμε ότι όλοι εκείνοι που βρίσκονταν εκεί μέσα ήταν Κούρδοι. Όχι. Από τώρα και στο εξής πρέπει να το συζητήσουμε ως "κόμματα" με τα οποία έχουμε να κάνουμε. Όσο για τους Κούρδους, οι περισσότεροι από εκείνους είχαν πάντα καλές σχέσεις με το συριακό κράτος. Έμειναν πάντα σε επαφή μαζί μας, προτείνοντας πραγματικά πατριωτικές ιδέες, αντιδρώντας θετικά στην είσοδο των στρατευμάτων μας σε ορισμένες περιοχές, με ευτυχία και χαρά τόση όσο και τα άλλα τμήματα του πληθυσμού. Επομένως, η αξιολόγησή τους [όπως τίθεται από την ερώτηση] είναι εσφαλμένη. Διαφορετικά, σημαίνει ότι η Συρία δεν θα είναι ποτέ σταθερή πλέον.
Ερώτηση: Μα τότε, κύριε πρόεδρε, ποιο είναι το πρόβλημα με τους Κούρδους, ακόμη και πριν από τον πόλεμο; Πού βρίσκεται το πρόβλημα;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Αυτές οι ομάδες υπήρξαν εδώ και δεκαετίες, παρόλο που τις υποστηρίξαμε διατρέχοντας τον κίνδυνο να πληρώσουμε το τίμημα με στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία το 1998. Την εποχή εκείνη, τους υποστηρίζαμε υποστηρίζοντας τα πολιτιστικά τους δικαιώματα . Σε τι μας κατηγορούν; Κατηγορούν το συριακό κράτος και μερικές φορές το κόμμα του Μπάαθ για σοβινισμό, ενώ στην απογραφή του 1962 το κόμμα αυτό δεν ήταν καν στην εξουσία. Και τώρα μας κατηγορούν ότι στερούμε των πολιτιστικών τους δικαιώματων αυτή τη πληθυσμιακή ομάδα πολιτών.
Ας υποθέσουμε ότι αυτές οι κατηγορίες είναι βάσιμες. Είναι δυνατόν να είμαι άτομο ταυτόχρονα ανοιχτό και κλειστό [προς την ποικιλομορφία]; Είναι δυνατόν το κράτος να είναι ταυτόχρονα ανεκτικό και ανοιχτό, μισαλόδοξο και κλειστό [προς την ποικιλομορφία]; Είναι αδύνατο.
Ας πάρουμε το παράδειγμα της τελευταίας πληθυσμιακής ομάδας πολιτών που έχουν ενσωματώσει στο συριακό κοινωνικό ιστό: αυτό των Αρμενίων.
Οι Αρμένιοι ήταν πάντοτε πατριώτες κατ 'εξοχήν, αυτός ο πόλεμος επιβεβαίωσε αναμφισβήτητα αυτό το γεγονός. Παρ 'όλα αυτά, έχουν τις δικές τους εκκλησίες, τις δικές τους ενώσεις και, πιο λεπτό θέμα, τα δικά τους σχολεία. Αλλά όταν είστε προσκεκλημένος να παρευρεθείτε σε κάποια από τις εορταστικές εκδηλώσεις τους, γάμο ή άλλες ευκαιρίες - έχω φίλους Αρμένιους και παραβρέθηκα σε γιορτές τους σε άλλες εποχές - τους ακούς να τραγουδούν τραγούδια από την κληρονομιά τους, ακολουθούμενα από πατριωτικά τραγούδια πολιτικής διάστασης. Υπάρχει μήπως μεγαλύτερη ελευθερία; Και αυτό, γνωρίζοντας ότι αυτή η ομάδα της παγκόσμιας αρμενικής διασποράς είναι εκείνη που έχει το λιγότερο ενσωματωθεί στη γύρω κοινωνία. Έχει ενσωματωθεί αλλά δεν έχει αφομοιωθεί και έχει διατηρήσει όλα τα χαρακτηριστικά της.
Γιατί να είμαστε ανοιχτοί εδώ και κλειστοί αλλού; Επειδή υπάρχουν αποσχιστικές προτάσεις και βλέπουμε χάρτες να κυκλοφορούν για την προώθηση ενός Συριακού Κουρδιστάν ως μέρος ενός μεγάλου Κουρδιστάν. Έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα της επικράτειάς μας και να είμαστε επιφυλακτικοί για τα αποσχιστικά σχέδια, αλλά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη συριακή ποικιλομορφία. Αντίθετα, θεωρούμε ότι αυτή η πολυμορφία είναι όμορφη και πλούσια. Ένας πλούτος που σημαίνει "δύναμη".
Ωστόσο, η ποικιλομορφία είναι ένα πράγμα, και η διαίρεση, η αυτονόμηση και ο διαμελισμός της χώρας είναι ένα άλλο απόλυτα αντίθετο πράγμα. Έτσι έχει το πρόβλημα
[...]
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Πέραν αυτών των δηλώσεων, ο Αμερικάνος είναι κατακτητής. Είναι παρόν στα βόρεια, στα νότια, στα ανατολικά και στα δυτικά και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Για άλλη μια φορά, δεν λαμβάνουμε υπόψη τις δηλώσεις του αλλά την πραγματικότητα. Πώς να αντιδράσουμε σε αυτήν την πραγματικότητα; Σύμφωνα με τις στρατιωτικές προτεραιότητες, όπως είπα και πριν, δηλαδή, έχουμε ορισμένες περιοχές να απελευθερώσουμε πριν φθάσουμε στις περιοχές τις οποίες δεν έχει αφήσει ο Αμερικάνος.
Δεν θα χρησιμοποιήσω πομφολυγώδεις διακηρύξεις λέγοντας σας ότι θα στείλουμε το Στρατό μας για να πολεμήσει την Αμερική. Μιλάμε για μια μεγάλη δύναμη, μήπως έχουμε τα μέσα; Νομίζω ότι το θέμα είναι σαφές για μας Σύρους.
Θα πάμε προς την Αντίσταση; Σε αυτή την περίπτωση, η μοίρα του Αμερικάνου θα είναι συγκρίσιμη με ό, τι συνέβη στο Ιράκ. Όμως, ο όρος "Αντίσταση" απαιτεί μια λαϊκή διάθεση αντίθετη στη συνεργασία [με τον εχθρό]. Ως εκ τούτου, ο φυσικός ρόλος του κράτους είναι να δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις να υποστηρίξει οποιαδήποτε μορφή εθνικής Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αμερικανική αποικιοκρατική νοοτροπία ή την εμπορική νοοτροπία που έρχεται να αποικίζει μια περιοχή για χρήματα, πετρέλαιο κ.λπ.
Είναι παράλογο να επανεξετάζουμε όλους τους παράγοντες επιρροής και να ξεχνάμε ότι ο κύριος παράγοντας που έφερε τον Αμερικάνο, τον μη-Αμερικανό και τον Τούρκο σε αυτήν την περιοχή είναι ο Σύρος δοσίλογος συνεργάτης και προδότης. Η αντιμετώπιση όλων των άλλων παραγόντων αποτελεί στο να θεραπεύσεις τα συμπτώματα ενώ πρέπει να θεραπεύσεις τις αιτίες. Πρέπει να διαπραγματευτούμε με αυτόν τον Σύρο εκεί και να προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε την έννοια της πατρίδας στο κόρφο της κοινωνίας, έτσι ώστε η προδοσία να μην είναι απλώς μια οπτική γωνία, σαν να είναι απλώς μια διαφορετική πολιτική άποψη. Όταν θα το πετύχουμε, σας διαβεβαιώνω ότι ο Αμερικάνος θα φύγει επειδή δεν θα έχει την επιλογή να μείνει και δεν θα έχει τη δύναμη να μείνει, αν και είναι μεγάλη δύναμη. Αυτό το είδαμε σε μια δεδομένη στιγμή στο Λίβανο, καθώς και στο Ιράκ σε μεταγενέστερο στάδιο. Πιστεύω ότι είναι η καλή λύση. [...]
Ερώτηση: Μετά από τις διάφορες ερμηνείες που ακολούθησαν την πρόσφατη επίσκεψη-έκπληξη σας στην Ιντλίμπ, θα ήθελα να σας ρωτήσω για μια άλλη πτυχή της κατάστασης αυτής της επαρχίας. Μια κατάσταση που ο Geir Pederson (Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για τη Συρία) προσέγγισε σε συνέντευξη περιγράφοντας την ως "σύνθετη". Από την άποψή του, πρέπει να αποφευχθεί μια στρατιωτική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας, διότι δεν θα βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος, αλλά θα έχει σοβαρές ανθρωπιστικές συνέπειες. Τι λέτε εσείς για αυτό; Και νομίζετε ότι η διαδικασία απελευθέρωσης μπορεί πραγματικά να καθυστερήσει;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Εάν ο Pederson έχει τα εργαλεία και την ικανότητα να λύσει το πρόβλημα χωρίς μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, αυτό είναι καλό. Γιατί δεν προωθεί τη λύση εάν έχει τόσο σαφές όραμα; Δεν έχουμε αντίρρηση. Το πρόβλημα είναι τελικά πολύ απλό: μπορεί να πάει στην Τουρκία και να την πείσει να πείσει με τη σειρά της τους τρομοκράτες να πραγματοποίησουν τον διαχωρισμό μεταξύ πολιτών και ένοπλων πολιτοφυλακών, οι πρώτοι θα οδηγηθούν σε μία περιοχή και οι δεύτεροι σε άλλη. Αυτό που θα έκανε ακόμα πιο εύκολη την επιχείρηση είναι αν μπορούσε να διακρίνει ποιος είναι οπλισμένος απ’ αυτόν που δεν είναι. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι η διαδικασία της καταπολέμησης της τρομοκρατίας δεν γίνεται με θεωρίες, με εκθέσεις ή κηρύγματα.
Όσον αφορά την καθυστέρηση της διαδικασίας απελευθέρωσης, αν περιμέναμε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ - στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για ψηφίσματα του ΟΗΕ, μιλάμε για αποφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και εκείνων που τους ακολουθούν - δεν θα είχαμε απελευθερώσει καμία περιοχή της Συρίας από την αρχή του πολέμου. Αυτές οι πιέσεις δεν έχουν καμία επίπτωση σε εμάς, αν και μερικές φορές τις λαμβάνουμε υπόψη, όπως ήδη είπα, για να μην τους προσφέρουμε προσχήματα. Αλλά όταν εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες, η στρατιωτική δράση καθίσταται αναγκαία για τη διάσωση των πολιτών.
Δεν μπορώ να σώσω τους πολίτες αφήνοντας τους στο έλεος των ένοπλων πολιτοφυλακών. Η δυτική λογική που ζητά την παύση της στρατιωτικής επιχείρησης για την προστασία των αμάχων είναι μια αντεστραμμένη λογική, εν γνώσει τους και υποκριτικά φυσικά, επειδή ισχυρίζεται ότι το να αφήσεις τον άμαχο υπό την εξουσία του τρομοκράτη, τον προστατεύει. Είναι οι στρατιωτικοί που προστατεύουν τους αμάχους και όταν αφήνετε τον άμαχο πολίτη κάτω από την εξουσία του τρομοκράτη, του κάνετε χάρισμα και συμμετέχετε στη δολοφονία του άμαχου πολίτη.
Ερώτηση: Κύριε πρόεδρε, δεν περιμένετε ψήφισμα του ΟΗΕ. Αλλά μήπως περιμένετε μια απόφαση από τη Ρωσία; Μπορούν οι Ρώσοι να καθυστερήσουν τη επιχείρηση [απελευθέρωσης]; Έχουν ήδη υπάρξει στάσεις των στρατιωτικών επιχειρήσεων που έχουν ανακοινωθεί προς την Ιντλίμπ. Κάθε φορά, κάποιοι μιλούσαν για ρωσική πίεση λόγω προσωπικών ρυθμίσεων με τους Τούρκους. Ποια είναι η αλήθεια ενός τέτοιου λόγου;
Πρόεδρος Αλ-Άσαντ: Η λέξη "πίεση" δεν είναι ακριβής. Διεξάγουμε, με τους Ρώσους και τους Ιρανούς, την ίδια στρατιωτική μάχη και την ίδια πολιτική μάχη. Συνεργαζόμαστε αδιάκοπα για να πιάσουμε τη κατάλληλη στιγμή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις, συμφωνήσαμε για μια ημερομηνία επιχείρησης την οποία αναγκαστήκαμε να αναβάλουμε λόγω νέων στρατιωτικών ή πολιτικών στοιχείων.
Εμείς, βλέπουμε αυτό που σχετίζεται με το τοπικό επίπεδο, το Ιράν βλέπει τι συνδέεται σε περιφερειακό επίπεδο και η Ρωσία βλέπει τι συνδέεται σε διεθνές επίπεδο. Εξ ου και η συμπληρωματικότητα. Εξ ου και ο διάλογος. [...].
Αλλά, δεν είναι μόνο ο γρήγορος ρυθμός των νέων γεγονότων που απαιτεί την αναβολή των επιχειρήσεων. Υπάρχει επίσης η ανάγκη απομάκρυνσης των άμαχων πολιτών [από τα πεδία των επιχειρήσεων] και να τους ανοίξουμε δρόμους προς τις περιοχές που ελέγχουμε, αυτό βοηθάει στο να σωθούν ζωές. Μια άλλη από τις προτεραιότητές μας είναι να διατηρήσουμε τη ζωή των στρατιωτών μας, την οποία καταφέραμε σε ορισμένες περιπτώσεις χάρις σε μια πολιτική λύση. Τα δεδομένα που μπορούν να επηρεάσουν μια απόφαση ή να την αναβάλουν είναι πολυάριθμα. Δεν είναι ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος για να τα εξετάσουμε. Επομένως, δεν πρόκειται για πρόβλημα "πιέσεων". Ο Ρώσος θέλει εξίσου με μας να καταπολεμήσει τη τρομοκρατία, αλλιώς γιατί θα έστελνε τη πολεμική του αεροπορία; Και το τάιμινγκ είναι συνεπώς το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων μας.
Δρ Μπαχάαρ αλ-Άσαντ
Πρόεδρος της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας
μετάφραση από τα αραβικά σε γαλλικά από τον Mouna Alno-Nakhal
μετάφραση από τα γαλλικά σε ελληνικά από τον Christian Haccuria
reseauinternational
πηγή
(δείτε το βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου