Πραγματικά θλίβομαι διότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα δεν είναι απλώς ένα ήσσονος σημασίας πολιτικό ζήτημα (σε σύγκριση με τα οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα) ή διότι κάποιοι άλλοι θεωρούν πως όσοι αντιστεκόμαστε στις πρόσφατες αποφάσεις χαρακτηριζόμαστε αυτόματα ως «φασίστες» κ.ο.κ.
Ας δούμε, λοιπόν κάποια επιχειρήματα από τη σκοπιά μιας πιο ευρείας ανάλυσης:
Α. Το ζήτημα είναι και οικονομικό. Η ονομασία «Μακεδονικός» για προϊόντα, από ένα σημείο και ύστερα, θα είναι προβληματική για χρήση Ελληνικών προϊόντων που προέρχονται από την – ας την πούμε – Νότια Μακεδονία. Η συμφωνία των Πρεσπών, δυστυχώς, δημιουργεί «παράθυρα» στο θέμα της ονομασίας εμπορικών προϊόντων. Είναι ένα ζήτημα με σοβαρές μακροχρόνιες προεκτάσεις και σε προϊόντα ΠΟΠ, όπως η φέτα, ενώ θα δημιουργήσει πλείστα προβλήματα και σε άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη Βόρεια Ελλάδα, αποτελέσματα, προφανώς βεβιασμένων αποφάσεων και με πλήρη απουσία διορατικής εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής.. Ακόμα κι αν πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις έχουν μεταφέρει την έδρα τους στη Βουλγαρία, γεγονός είναι ότι η ελληνογενής επιχείρηση σημαίνει και ελληνικές θέσεις εργασίας. Κινδυνεύουμε να γκρεμίσουμε τη Βορειοελλαδίτικη επιχείρηση συθέμελα, σε ένα κράτος στο οποίο, υποτίθεται, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες οικονομικής ανάκαμψης, μέσω μάλιστα της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Β. Η διαμόρφωση αλυτρωτισμού και με τη βούλα διεθνών συνθηκών είναι ένα άλλο, σοβαρό γεγονός, το οποίο θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά τους. Εξηγήστε, λοιπόν οι επαΐοντες τι σημαίνει όχι μόνο να αδιαφορείς, αλλά και να συντελείς στο να κατασκευαστεί κράτος με αλυτρωτική πολιτική στη γειτονιά σου και πόσο αυτό το γεγονός θα συμβάλλει αρνητικά όχι μόνο στην ασφάλεια της χώρας μακροπρόθεσμα (και ποιος νοιάζεται τώρα τι θα γίνει σε 30 χρόνια από σήμερα, σωστά;), αλλά και στη σταθερότητά της, απαραίτητο στοιχείο για την οικονομική της ανάκαμψη. Όσοι φιλελεύθεροι, παρακαλώ απαντήστε…
Γ. Τα Σκόπια, ακόμα και τώρα, διαθέτουν μια ενεργή ελληνική κοινότητα με πολλά οικονομικά συμφέροντα. Εξηγήστε μου, λοιπόν οι «φωστήρες» του οικονομικού φιλελευθερισμού: τι επιπτώσεις θα έχει η αποδοχή ενός ονόματος που θα διαμορφώσει «τραύματα» , πολιτικά και οικονομικά, μεταξύ των δύο λαών στην οικονομική δραστηριότητα της ευρύτερης περιοχής; Πώς θα εμπιστευτούν οι μεν τους δε, επιχειρηματικά; Θα καταλήξουμε σε μια κατάσταση εκατέρωθεν δυσπιστίας και δυσαρμονίας – βασικοί παράγοντες, αν δεν απατώμαι, οικονομικής καχεξίας και τροχοπέδης της ελεύθερης αγοράς.
Δ. Η Ελλάδα πάντα κινούνταν στα Βαλκάνια με την άνεση της χώρας που διέθετε εμπορικό δαιμόνιο, «γενετική» προδιάθεση στην επιχειρηματικότητα και δημιουργώντας, ειδικά τα τελευταία χρόνια, θύλακες οικονομικής συνεργασίας. Νομίζετε κάποιοι ότι κάτι τέτοιο πλεόν είναι εφικτό, όταν θα έχουμε δύο κράτη (ΠΓΔΜ και Αλβανία) με αρνητική στάση απέναντι στη χώρα; Εκεί που κάτι κάναμε στα Βαλκάνια, θα χάσουμε ακόμα κι αυτήν την οικονομική διέξοδο. Δεν μιλάμε απλώς για οικονομική αναδίπλωση. Μιλάμε για οικονομικό μαρασμό. Ακόμα και η Οθωμανική αυτοκρατορία αντιλήφθηκε την αξία του ελληνικού εμπορικού δαιμονίου και προώθησε την Ελληνική εμπορική δραστηριότητα, παρέχοντας ακόμα και πολιτικές θέσεις στα Βαλκάνια σε Ελληνικά χέρια (διαβάστε κάποιοι ιστορία – έστω οικονομική. Θα σας βοηθήσει ιδιαίτερα να ξεφύγετε από κάτι σύγχρονους μύθους και παραμυθάκια που παπαγαλίζουν κάποιοι για να δικαιολογήσουν τα πολιτικά ξεπουλήματα).
Κρίμα, όμως. Οι εν Ελλάδι οικονομικοί αναλυτές ποιούν την νήσσα. Το έλλειμα ηγεσίας δεν παρατηρείται μόνο στην πολιτική.
Κάποτε, ο Υψηλάντης αρνήθηκε να αποδεχτεί ψήφισμα υποτέλειας που θα καθιστούσε την Ελλάδα προτεκτοράτο της Αγγλίας (και με οικονομικά, μάλιστα ανταλλάγματα), λέγοντας το περίφημο: Έχομεν πολύ ακριβά αγορασμένη την ελευθερίαν μας, για να την πουλήσομεν τόσο φτηνά στον τυχόντα. Σήμερα δεν υπάρχουν Υψηλάντηδες. Έτσι, η Μακεδονία πουλήθηκε πολύ φτηνά στον τυχόντα.
Καληνύχτα, Ελλάδα…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου