Μετά την Πρωτοχρονιά ο μακαριστός Μητροπολίτης της Αίγινας, αείμνηστος Ιερόθεος, συνήθιζε να μας καλεί στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, για να κόψουμε τη βασιλόπιττα.
Κάποια χρονιά είχε μαζί του και άλλους δυο Μητροπολίτες.
Μας έβαλε και διαβάσαμε την ευαγγελική περικοπή της 1ης Σεπτεμβρίου, που είναι η πρωτοχρονιά του εκκλησιαστικού έτους. Σύμφωνα με την οποία περικοπή ο Χριστός διαβάζει, στη συναγωγή της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ναζαρέτ, τα σχετικά με τον Μεσσία λόγια του Ησαΐα. Που προλέγουν ότι ο Μεσσίας δεν θα καταπιαστεί μόνο με τα πνευματικά, αλλά και με τα υλικά προβλήματα των ανθρώπων: Τη φτώχεια, δηλαδή, τη σκλαβιά την αρρώστια και γενικότερα την αμαρτία, που είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων…
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η περικοπή, διαβάσαμε και τη σχετική ερμηνεία του αείμνηστου Παναγιώτη Τρεμπέλα. Η οποία όμως έδινε, σε όλο, σχεδόν, το περιεχόμενο της περικοπής «πνευματικό» νόημα. Γνώμη, με την οποία συμφωνούσαν και οι τρεις μητροπολίτες! Ένα όμως παπαδάκι τόλμησε να διαφωνήσει και να πει ότι δεν μπορούμε να δίνουμε σε όλα πνευματικό νόημα! Και δεν είχε άδικο. Γιατί ο Χριστός και τυφλούς και χωλούς και παράλυτους και πάσης φύσεως αρρώστους θεράπευσε! Και τους πεινασμένους στην έρημο χόρτασε! Και όλους αυτούς, που ανατρέπουν τη δικαιοσύνη και πρόνοια του Θεού, στις οποίες έδινε πρωταρχική σημασία, καταδίκασε! Ή μήπως και η Παναγία δεν προσδιόρισε τον ρόλο του κυοφορούμενου βρέφους της, ως Εκείνου, που θα γκρέμιζε τους τυράννους και θα ανύψωνε τους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους!…
Δεν είχαν οι πρώτοι χριστιανοί εφαρμόσει καθεστώς κοινοκτημοσύνης; Όπου ο καθένας πρόσφερε, ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε, ανάλογα με τις ανάγκες του; Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους! Και στην περίπτωση, που το καθεστώς αυτό διαταράχτηκε από κάποιους ιδιοτελείς οι απόστολοι υπέδειξαν την εκλογή των επτά διακόνων με τρόπο δημοκρατικότατο. Και μάλιστα με τα πλέον καθαρά κριτήρια:
Ώστε και ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος να θαυμάζει και να εξαίρει τη δημοκρατική κοινωνία της Εκκλησίας!
Ποια ήταν τα κριτήρια;
- Να έχουν αυτοί, που θα εκλέγονταν, καλή φήμη. Έτσι ώστε να μη συμβαίνουν τα όσα ιλαροτραγιικά συμβαίνουν στις μέρες μας. Όπου το «χριστεπώνυμο» πλήρωμα χειροκροτεί, ζητωκραυγάζει και εκλέγει επαγγελματίες κλέφτες, απατεώνες, προδότες και δολοφόνους. Και περιμένει να ιδεί απ’ αυτούς καλό και προκοπή!…
- Να έχουν οι εκλεγόμενοι γνώση του αντικειμένου, με το οποίο θα ασχοληθούν. Και να μην ισχύει, όπως τώρα, το καθεστώς της ημετεροκρατίας. Όπου άσχετοι άνθρωποι αναλαμβάνουν αρμοδιότητες άσχετες με το γνωσιολογικό τους οπλοστάσιο. Σε σημείο, ώστε κάποτε, ακόμη και θεολόγοι, να γίνονται υπουργοί Βιομηχανίας! Και υπουργοί παιδείας αστοιχείωτοι!
- ουσιαστικό κριτήριο: Να είναι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα. Που σημαίνει να ρυθμίζουν το βίο και την πολιτεία της κοινωνίας σύμφωνα με τη δικαιοσύνη και την αλήθεια του Θεού. Και όχι να είναι αντίχριστοι και να πολεμούν με όλους τους υποχθόνιους τρόπους κάθε μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης και πρόνοιας. Όπως οι τωρινοί εκπρόσωποι του μισάνθρωπου σιωνισμού και του απάνθρωπου ναζισμού και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους. Οι οποίοι, αντί να αγωνίζονται για την προκοπή της κοινωνίας. Μεθοδεύουν την με κάθε τρόπο εξαθλίωση του λαού, ώστε να γίνεται αυτός πειθήνιο όργανο. Προκειμένου να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών και των διεθνών τοκογλύφων…
Ή μήπως ο Χριστός δεν ανέτρεψε στους μαθητές του τον αξιακό κώδικα των κοσμικών πολιτευμάτων, λέγοντας: Οι κοσμικοί άρχοντες καταπιέζουν το λαό! Εσείς όμως δεν θα κάνετε το ίδιο. Αλλά θα τον υπηρετείτε! Ωσάν να είστε, όχι οι πρώτοι, αλλά οι τελευταίοι της κοινωνίας! Ρητή διδασκαλία, που το καθεστώς της δεσποτοκρατίας αναποδογύρισε κατά τρόπο βάναυσο! Αφού κάποιοι εκπρόσωποί του συμπεριφέρονται χειρότερα κι απ’ τους χειρότερους δικτάτορες!
Που σημαίνει ότι ο Χριστός ασχολήθηκε αναμφίβολα και με τα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων. Που, σε τελική ανάλυση, είναι και αυτά, πέρα για πέρα πνευματικά. Αφού την επίλυση αυτών καθόρισε, ως βασικό κριτήριο, για τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου. Και προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποίησε «τον τομότερον υπέρ δίστομον μάχαιραν» και καταλυτικό λόγο του. Χωρίς, σε καμιά περίπτωση, να πει στους Αποστόλους να εγκαταλείψουν το φραγγέλιο της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για ν’ ασχολούνται μόνο με τα μνημόσυνα. Κλείνοντας τα μάτια μπροστά στο όργιο της αρπαγής και της ληστείας του επιούσιου άρτου του λαού εκ μέρους της πολιτικάντικης και τοκογλυφικής μαφίας. Για να εκλιπαρούν, εκ των υστέρων, απ’ τους ανελέητους και άσπλαχνους προδότες και δολοφόνους έλεος και ευσπλαχνία!
Που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο Χριστός πολιτεύεται. Αλλά τελείως αντίθετα, όχι μόνο απ’ τους κοσμικούς άρχοντες, αλά και τους εκπροσώπους της Εκκλησίας!…
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου