Η ιστορία της Γερμανικής Λεγεώνας του Βασιλέως ξεκινά με τη γαλλική κατάκτηση του Ανόβερου το 1803, κτήση του βασιλιά της Βρετανίας Γεωργίου Γ’ και εκλέκτορα του εν λόγω γερμανικού κρατιδίου. Η Λεγεώνα συγκροτήθηκε από Ανοβεριανούς και άλλους Γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους λόγω της γαλλικής κατοχής.
Το 2ο Ελαφρύ Τάγμα της Λεγεώνας
Οι άνδρες αυτοί εντάχθηκαν σε μονάδες υπό βρετανική διοίκηση. Από τις πρώτες που συγκροτήθηκαν ήταν το 1ο και το 2ο Τάγμα Ελαφρού Πεζικού. Στη Λεγεώνα κατατάχθηκαν και άνδρες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αν και θεωρητικά αυτό απαγορευόταν.
Στο Βατερλό στο 2ο Ελαφρύ Τάγμα υπήρχαν ακόμα και Ρώσοι, Πολωνοί αλλά και Δανοί. Οι Ανοβεριανοί πάντως σχεδόν πάντα αποτελούσαν την πλειοψηφία, με δεύτερους, αριθμητικά, τους Γερμανούς από άλλα κράτη και κρατίδια, κυρίως Πρώσοι, αλλά και Βαυαροί.
Την αυγή της 18ης Ιουνίου 1815 ο τυφεκιοφόρος Χαρτς ξύπνησε τον συνάδελφό του Λίνταου ζητώντας του λίγο κρασί. «Σήμερα θα είναι μια δύσκολη μέρα», είπε ο πρώτος, παρατηρώντας και την συνεχιζόμενη βροχόπτωση. «Σήμερα θα πεθάνω. Ονειρεύτηκα πως μια βολίδα με έπληξε», είπε.
Λίγο αργότερα η βασανιστική βροχή σταμάτησε να πέφτει. Οι άνδρες του 2ου Τάγματος, μουσκεμένοι, ξύπνησαν μετά από έναν σύντομο ύπνο και άρχισαν να ετοιμάζουν πρωινό. Παράλληλα συνεργεία υπό αξιωματικούς συνέχιζαν τις εργασίες πρόχειρης οχύρωσης. Γύρω στις 08.00 ο ήλιος άρχισε να σπάει το φράγμα των σύννεφων πασχίζοντας να στεγνώσει το υγρό έδαφος. Οι άνδρες επιθεώρησαν τα όπλα τους ώστε να είναι βέβαιοι πως λειτουργούν.
Ο διοικητής του τάγματος, ο Ανοβεριανός αντισυνταγματάρχης Κόνραντ Λούντβιχ Γκέοργκ Μπάρινγκ, είχε στη διάθεσή του έξι υποεπανδρωμένους λόχους, συνολικά 378 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες. Υποδιοικητής του τάγματος ήταν ο ταγματάρχης Μπέσεβιελ. Στο τάγμα ανήκαν και οι λοχαγοί Χόλτσερμαν και Σάουμαν, 11 υπολοχαγοί, πέντε ανθυπολοχαγοί, 24 λοχίες, 14 σαλπιγκτές, ο ιατρός του τάγματος και οι δύο βοηθοί του και 317 δεκανείς και στρατιώτες.
Δεν είναι γνωστό αν ο Μπάρινγκ μίλησε στους άνδρες του πριν τη μάχη. Είναι όμως γνωστό πως ο Μπάρινγκ ζήτησε από όλους να πολεμήσουν και να κρατήσουν όσο το δυνατό περισσότερο και μόνο όταν θα υπάρχει καμία ελπίδα να υποχωρήσουν από την αγροικία. Κατόπιν ανάπτυξε τους άνδρες όπως έκρινε καλύτερα. Ένας λόχος 80 ανδρών, υπό τον λοχαγό Μάγιερ, ανέλαβε να καλύψει τον κήπο της κουζίνας της αγροικίας με σκοπό να διατηρήσει, πάση θυσία, την επαφή με την κύρια γραμμή άμυνας.
Ο ιατρός και οι βοηθοί του έστησαν έναν πρόχειρο σταθμό επίδεσης. Άλλοι δύο λόχοι υπό τους υπολοχαγούς Τόμπιν και Γκράεμε, αντίστοιχα, έλαβαν θέσεις άμυνας καλύπτοντας τον εξωτερικό τοίχο της αγροικίας, κάποια πρόχειρα οχυρώματα εντός, σε δεύτερη γραμμή άμυνας και τα παράθυρα από των υπνοδωματίων που παρείχαν άριστο πεδίο βολής.
Ο ίδιος με τους τρεις υπόλοιπους λόχους του έλαβε θέση στον οπωρώνα που βρισκόταν μεταξύ του εχθρού και της αγροικίας. Σε κάθε περίπτωση η θέση που καλείτο να υπερασπίσει ήταν ιδιαίτερα επισφαλής, ευρισκόμενη μπροστά από την γραμμή μάχης της στρατιάς του Γουέλινγκτον. Μπροστά από τις προκεχωρημένες θέσεις του 2ου Τάγματος είχαν αναπτυχθεί σε διάταξη ακροβολισμού δύο λόχοι του 1ου Ελαφρού Τάγματος της Γερμανικής Λεγεώνας και δύο λόχοι Ανοβεριανών «Κυνηγών», υπό τον ταγματάρχη Σπέρκεν.
Το αριστερό του πλευρό καλυπτόταν από δύο λόχους του επίλεκτου 95ου Συντάγματος Τυφεκιοφόρων (Rifles) ενισχυμένοι με έναν ουλαμό πυροβολικού με δύο πυροβόλα. Οι λοιπές συμμαχικές δυνάμεις ήταν ανεπτυγμένες σε απόσταση τουλάχιστον 400 μ. πίσω από τις θέσεις του Μπάρινγκ και των ανδρών του.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε το 2ο Τάγμα ήταν τα πυρομαχικά καθώς δεν κατορθώθηκε η δημιουργία αποθέματος λόγω της βιαστικής υποχώρησης του στρατού από το Κατρ Μπρα και της βιαστικής ανάπτυξής του στο Βατερλό. Έτσι το 2ο Τάγμα άρχισε τη μάχη με κάθε τυφεκιοφόρο να έχει διαθέσιμο μόνο τον βασικό φόρτο πυρομαχικών, δηλαδή 60 φυσίγγια.
Η μάχη αρχίζει
Γύρω στις 11.30 το πρωί της 18ης Ιουνίου το γαλλικό 2ο Σώμα Στρατού (ΣΣ) άνοιξε την περιβόητη μάχη του Βατερλό επιτιθέμενο στις συμμαχικές δυνάμεις στο άκρο δεξιό της εχθρικής διάταξης, στο Ουγκαμόν. Αντίθετα στο συμμαχικό κέντρο και στη Λα ε Σαντ επικρατούσε ακόμα ησυχία που διήρκεσε για αρκετή ώρα. Μόλις στις 13.00 τα γαλλικά πυροβόλα άρχισαν, μαζικά, να βομβαρδίζουν το κέντρο του Γουέλινγκτον. Μια ολλανδική ταξιαρχία υπέφερε ιδιαίτερα από τον βομβαρδισμό.
Η Λα ε Σαντ απείχε μόλις 700 μ. από τη γραμμή πυρός των γαλλικών πυροβόλων. Τα δύο συμμαχικά πυροβόλα που είχαν ταχθεί κοντά σύντομα καταστράφηκαν. Αν και υπήρξαν απώλειες οι βετεράνοι άνδρες του 95ου, αλλά και του 2ου Ελαφρού Τάγματος δεν πτοήθηκαν. Είχαν δει χειρότερα στα πεδία των μαχών που πολέμησαν πριν.
Οι ανεπτυγμένοι στον οπωρώνα τρεις λόχοι του τάγματος δεν ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα. Μισή ώρα μετά την έναρξή του ο γαλλικός βομβαρδισμός έπαυσε και η επίθεση του Γαλλικού 1ου ΣΣ, υπό τον Ντ’ Ερλόν, ξεκίνησε. Αμέσως μετά τα τύμπανα ήχησαν και περισσότεροι από 18.000 Γάλλοι πεζοί ξεκίνησαν την προέλαση σε σχηματισμό φάλαγγας εφόδου, σε πολύ πυκνό σχηματισμό. Πίσω από το πεζικό ακολουθούσε το ελαφρύ ιππικό και περίπου 800 θωρακοφόροι που διατέθηκαν ως δύναμη κρούσης.
Οι Γάλλοι βάδιζαν κλιμακωτά με προτεταμένο το αριστερό τους. Αφού οι φάλαγγες εφόδου πέρασαν τη γραμμή των πυροβόλων αυτά άρχισαν να βάλλουν και πάλι υπερκείμενες βολές περισσότερο για καθηλώσουν παρά να πλήξουν τους αντιπάλους. Πάντως οι γαλλικές φάλαγγες δεν είχαν προλάβει να διανύσουν 80 μ. όταν δέχτηκαν τα συγκεντρωτικά πυρά του συμμαχικού πυροβολικού, πρώτα και των ακροβολιστών, κατόπιν.
Μεγάλα κενά ανοίχτηκαν στις γαλλικές γραμμές. Οι Γάλλοι σκαπανείς που είχαν ταχθεί στην εμπροσθοφυλακή για να καταστρέψουν τις πρόχειρες οχυρώσεις της Λα ε Σαντ υπέστησαν τρομακτικές απώλειες. Οι Γερμανοί του 2ου Τάγματος δεν φοβήθηκαν από το ντυμένο στα μπλε και τα λευκά ανθρώπινο κύμα.
Στον οπωρώνα ακούγονταν πλέον καθαρά τα παραγγέλματα των Γάλλων αξιωματικών και ιαχές, αλλά και οι οιμωγές των ανδρών. Το έδαφος έτρεμε από το ποδοβολητό χιλιάδων ανθρώπων και αλόγων. Σε λίγο οι Γάλλοι ακροβολιστές εμφανίστηκαν στο ελαφρώς ανυψωμένο έδαφος στο νότιο άκρο της αγροικίας και άνοιξαν πυρ. Ο Μπάρινγκ διέταξε τους άνδρες του να πέσουν πρηνείς, για να παρουσιάζουν μικρότερο στόχο.
Ο ίδιος όμως παρέμεινε έφιππος ασκώντας διοίκηση και δίνοντας το παράδειγμα της αυτοθυσίας στους άνδρες του. Είχε δώσει σαφή εντολή να μην ανοίξει κανείς πυρ πριν ο εχθρός πλησιάσει κοντά.
Σύντομα δύο γαλλικές φάλαγγες εφόδου εμφανίστηκαν πίσω από τους Γάλλους ακροβολιστές, κινούμενες με βήμα εφόδου. Η μια φάλαγγα στράφηκε κατά του οικήματος της αγροικίας και η άλλη επιτέθηκε στον οπωρώνα. Η ώρα της κρίσης για το 2ο Τάγμα μόλις άρχιζε.
«Βιάζονται λες και θέλουν να φάνε τις Βρυξέλλες σήμερα», είπε ένας τυφεκιοφόρος. Οι συνάδελφοί του τον άκουσαν και γέλασαν. Αμέσως δόθηκε η διαταγή: «Πυρ»! Τα εμπροσθογεμή αυλακωτά τυφέκια Baker ξέρασαν ξαφνικά φωτιά. Οι μεγάλου διαμετρήματος βολίδες τους, από την απόσταση που βλήθηκαν, απλώς κομμάτιασαν δεκάδες Γάλλους.
Ανθρώπινα μέλη πετάχτηκαν στον αέρα. Ανοιγμένα κρανία, κατακερματισμένα σώματα, η απόλυτη φρίκη επικράτησε. Δεν είναι γνωστό πόσοι στρατιώτες του Ναπολέοντα έπεσαν σε αυτή τη φάση. Πάντως μέχρι το πέρας της μάχης οι απώλειες στη Λα ε Σαντ ξεπέρασαν τους 2.000 άνδρες.
Ακόμα χειρότερα από τους νεκρούς, οι πολλοί τραυματίες σφάδαζαν στο έδαφος, συχνά φρικτά ακρωτηριασμένοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τυφέκιο Baker είχε διαμέτρημα 15,9 mm, δηλαδή μεγαλύτερο ενός σύγχρονου βαρέως πολυβόλου! Σε απόσταση κάτω των 100μ. ήταν ικανό να κόψει στη μέση έναν άνθρωπο.
Προσπαθώντας να συνέλθουν από το σοκ, οι Γάλλοι ακροβολιστές προσπάθησαν να απαντήσουν. Οι Γάλλοι ήταν εξοπλισμένοι με μουσκέτα τα οποία είχαν σχεδόν διπλάσιο ρυθμό βολής από τα τυφέκια Baker, αλλά όχι την ίδια ευθυβολία. Παρόλα αυτά μια βολίδα πέρασε ξυστά από το δεξιό χέρι του Μπάρινγκ. Άλλη έριξε νεκρό τον τυφεκιοφόροι Χαρτς, όπως ο ίδιος το είχε ονειρευτεί, και άλλη τραυμάτισε βαριά τον λοχαγό Σάουμαν. Αρκετοί ακόμα άνδρες σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν καθώς οι Γάλλοι ήταν πολλοί και τα πυρά τους, εξ ορισμού, πυκνά.
Παρόλα αυτά οι Γερμανοί κράτησαν το έδαφος που είχαν αναλάβει να υπερασπιστούν. Ο Σάουμαν διακομίσθηκε στην αγροικία και λίγο αργότερα εξέπνευσε εκεί. Τη ίδια ώρα άλλο γαλλικό τμήμα βάδιζε προς την ανοικτή, πρόχειρα φραγμένη, (δεν υπήρχε θύρα) δυτική πύλη του αυλόγυρου της αγροικίας.
Κάποιοι τυφεκιοφόροι, βλέποντας και γαλλικό ιππικό να προσεγγίζει υποχώρησαν στην κύρια γραμμή αντίστασης. Άλλοι όμως, υπό τον υπολοχαγό Χανς φον ντεμ Μπούσε έλαβαν θέσεις, σχηματίζοντας ημικύκλιοι, γύρω από την πύλη, που έφραξαν με πρόχειρο φράγμα. Στον οπωρώνα, την ίδια ώρα, ο Μπάρινγκ διέταξε τους άνδρες του να υποχωρήσουν, βήμα-βήμα, μαχόμενοι.
Ο υποδιοικητής του τάγματος, ταγματάρχης Μπέζεβιελ πληγώθηκε, στη φάση αυτή, θανάσιμα και έπεσε στο έδαφος. Με κόπο κατάφερε να ξανασταθεί σαν να ήθελε να δει τον κόσμο για τελευταία φορά πριν καταρρεύσει οριστικά.
Ο νεαρός σημαιοφόρος Ρόμπερτσον έπεσε επίσης με το κρανίο διαλυμένο από βολίδα μουσκέτου. Ο Μπάρινγκ ήταν τυχερός. Το άλογό του όμως όχι καθώς ένα βλήμα του έκοψε το πόδι. Παίρνοντας ένα άλλο άλογο κατάφερε να εισέλθει στην αγροικία την ώρα ακριβώς που οι υπό τον Μπούσε απέκρουαν την πρώτη γαλλική έφοδο στη δυτική πύλη της αγροικίας, η οποί δεν είχε θύρα.
Την ίδια ώρα η δεύτερη γαλλική φάλαγγα ανήκουσα στην Ταξιαρχία Ωλάρντ πλησίαζε την αγροικία από τα νοτιοανατολικά. Οι Γάλλοι ανέτρεψαν τα λιγοστά οδοφράγματα που είχαν ανεγείρει οι Γερμανοί. Ο υπολοχαγός Γκράεμε και οι άνδρες του, ενώπιον του εχθρικού όγκου, υποχώρησαν βιαστικά και εισήλθαν στην αγροικία μέσω της κύριας πύλης.
Οι γαλλικές βολίδες σφύριζαν γύρω από τα κεφάλια τους. Οι Γερμανοί είχαν μόλις προλάβουν να κλείσουν την πύλη όταν ο Γάλλος υπολοχαγός του Μηχανικού Βιέ όρμησε προς την πύλη κρατώντας ένα μεγάλο τσεκούρι. Τραυματίσθηκε όμως χωρίς να έχει καταφέρει να την γκρεμίσει. Έτσι το γαλλικό κύμα που έφτασε πλέον στα τείχη της αγροικίας «έσπασε» επάνω τους.
Αρκετά γαλλικά τάγματα που είχαν στο μεταξύ καταφθάσει παρέκαμψαν την αγροικία και συνέχισαν προς την κύρια συμμαχική γραμμή άμυνας. Η ολλανδική ταξιαρχία που είχε κλονιστεί από το γαλλικό πυροβολικό τράπηκε τώρα σε φυγή.
Όμως τόσο οι άνδρες του 95ου όσο και οι Γερμανοί του 2ου Τάγματος όχι μόνο έμειναν ακλόνητοι, αλλά συνέχισαν να βάλλουν από τόσο μικρή απόσταση που με μια βολίδα έπεφταν νεκροί έως και τέσσερις Γάλλοι στρατιώτες. Ειδικά οι περίπου 10-11 τυφεκιοφόροι που είχαν οχυρωθεί στον υπερυψωμένο περιστερώνα της αγροικίας, σκόρπιζαν τον θάνατο.
Το ίδιο και οι συνάδελφοί τους από τις τυφεκιοθυρίδες που είχαν ανοίξει στον τοίχο. Οι ανεπτυγμένοι στα υπνοδωμάτια της αγροικίας τυφεκιοφόροι άρχισαν να εξουδετερώνουν, βάλλοντας από τα παράθυρα, έναν προς έναν τους Γάλλους αξιωματικούς.
Στο μεταξύ τα γαλλικά τάγματα που είχαν παρακάμψει την αγροικία υποχρέωσαν σε υποχώρηση τους άνδρες του 95ου που κατέφυγαν πίσω από τις γραμμές του φίλιου πεζικού γραμμής. Τώρα πια οι Γερμανοί του 2ου Τάγματος ήταν μόνοι, χαμένοι μέσα σε μια θανάσιμη γαλάζια θάλασσα. Ο γαλλικός όγκος όμως παρέκαμψε και πάλι την αγροικία και επιτέθηκε στην 5η Βρετανική Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ) του στρατηγού Τόμας Πίκτον.
Ο Γουέλινγκτον αντιλήφθηκε τον κίνδυνο διάσπασης του κέντρου του και διέταξε αντεπίθεση από τις διαθέσιμες δυνάμεις. Το 5ο και 8ο Τάγμα Πεζικού Γραμμής της Γερμανικής Λεγεώνας μαζί με ένα ελαφρύ τάγμα από του Λουνεμβούργο και το 1ο Ελαφρύ Τάγμα της Λεγεώνας κινήθηκαν κατά των Γάλλων.
Και πράγματι τα τέσσερα αυτά τάγματα με την ορμή τους κατάφεραν να ανατρέψουν το γαλλικό πεζικό. Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε μια δύναμη Γάλλων θωρακοφόρων. Το 1ο Ελαφρύ και το 5ο Γραμμής πρόλαβαν και σχημάτισαν τετράγωνο. Το 8ο όμως δεν πρόλαβε και σαρώθηκε από τους Γάλλους. Ο σημαιοφόρος του πρόλαβε πάντως και πέταξε την σημαία προς την Λα ε Σαντ.
Βλέποντάς τον ο λοχίας Γκέοργκ Στέκμαν όρμησε έξω από την αγροικία και με μεγάλο κίνδυνο διέσωσε την σημαία. Στο μεταξύ το Ελαφρύ Τάγμα του Λουνεμβούργου είχε καταφέρει να απωθήσει τους Γάλλους από τον οπωρώνα και να συνδεθεί με τους πολιορκημένους του 2ου Τάγματος. Τότε όμως επενέβη και πάλι ένα σύνταγμα Γάλλων θωρακοφόρων.
Οι Λουνεμβούργιοι δεν πρόλαβαν να σχηματίσουν τετράγωνο και σαρώθηκαν, κυριολεκτικά. Κάποιοι άνδρες του τάγματος αυτού πρόλαβαν και κατέφυγαν στην αγροικία. Ο Μπάρινγκ δεν, μαζί με τον λοχαγό Μπίεντερμαν, που είχαν εξέλθει της αγροικίας για να έρθουν σε επαφή με τον διοικητή του τάγματος των Λουνεμβούργιων υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν βρίσκοντας καταφύγιο στα τετράγωνα του 1ου Ελαφρού και του 5ου Γραμμής.
Έτσι το 2ο Τάγμα στη Λα ε Σαντ παρέμεινε και ακέφαλο. Η πειθαρχία όμως των ανδρών του και η παρουσία κατώτερων, αλλά γενναίων αξιωματικών, έσωσε την κατάσταση. Με επικεφαλείς τους υπολοχαγούς Γκράεμε και Κάρεϊ και τον σημαιοφόρο Φρανκ οι άνδρες του 2ου Τάγματος άντεξαν καθώς οι Γάλλοι δεν επιχείρησαν άμεση έφοδο εναντίον τους, απασχολημένοι καθώς ήταν με το συμμαχικό πεζικό στο κέντρο της διάταξης του Γουέλινγκτον.
Σε λίγο πάντως οι Γάλλοι έφεραν απέναντι από την αγροικία τρεις βαριές πυροβολαρχίες με πυροβόλα των 12 pdr. Όλα έδειχνα πως είχε φτάσει η κρίσιμη στιγμή για τους γενναίους υπερασπιστές, αλλά η τύχη τελικά τους χαμογέλασε.
Ο Γουέλινγκτον βλέποντας την ασκούμενη γαλλική πίεση αποφάσισε να ρίξει στη μάχη το βαρύ του ιππικό. Δύο επίλεκτες βρετανικές ταξιαρχίες ιππικού επέπεσαν στο γαλλικό πεζικό του Ντ’ Ερλόν σαρώνοντάς το. Οι γαλλικές βαριές πυροβολαρχίες επίσης σαρώθηκαν πριν προλάβουν να ρίξουν σχεδόν.
Το βρετανικό ιππικό σύντομα εξάντλησε την ορμή του και δεχόμενο την αντεπίθεση του γαλλικού υποχρεώθηκε σε υποχώρηση. Παρόλα αυτά η επέμβασή του έσωσε τους υπερασπιστές της Λα ε Σαντ., έχοντας συντρίψει το Γαλλικό 1ο ΣΣ. Μόνο μια από τις τρεις ΜΠ του Ντ’ Ερλόν βρισκόταν πλέον σε σχετικά καλή κατάσταση.
Ο υπολοχαγός Γκράεμε, εκμεταλλευόμενος την επέμβαση του φίλιου ιππικού εκτέλεσαν έξοδο με τις ξιφολόγχες καταδιώκοντας τους Γάλλους αρκετές δεκάδες μέτρα μακριά από την αγροικία και συλλαμβάνοντας πολλούς αιχμαλώτους. Επίσης ο Μπάρινγκ επέστρεψε στην αγροικία και ανέλαβε ξανά τη διοίκηση, όπως και οι άνδρες του 95ου επέστρεψαν στις αρχικές τους θέσεις.
Μόνο σε αυτή την παύση της μάχης κατάλαβαν οι Γερμανοί τι είχαν επιτύχει βλέποντας το πεδίο στρωμένο, κυριολεκτικά, με πτώματα Γάλλων κυρίως, αλλά και αρκετών συμμάχων τους. Ο Μπάρινγκ καταμέτρησε όμως και τις απώλειες του τάγματός του. Τρεις αξιωματικοί του ήταν νεκροί και άλλοι έξι τραυματίες βαριά ή ελαφρύτερα. Επίσης περί τους 70 υπαξιωματικούς και στρατιώτες του ήταν νεκροί ή αιχμάλωτοι. Το 2ο Τάγμα είχε χάσει σχεδόν το 25% της αρχικής του δύναμης και η μάχη είχε μακρύ δρόμο ακόμα να διανύσει.
Ευτυχώς το Τάγμα ενισχύθηκε με δύο λόχους του 1ου Ελαφρού Τάγματος υπό τους λοχαγούς φον Γκίλζα και φον Μάρσαλκ. Μαζί με τους επιζήσαντες του Τάγματος του Λουνεμβούργου και λίγους άνδρες του Τάγματος Κυνηγών του Ανόβερο, οι άνδρες του 2ου Τάγματος έπρεπε να κρατήσουν και πάλι τον εχθρό.
συνεχίζεται στο Β μέρος
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου