Μονόδρομος η παραίτηση βουλευτών
Με τα νέα δεδομένα του Σκοπιανού, έχουμε πολιτικές εξελίξεις και όχι μόνο εθνικές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει στην Κυβέρνηση κόμμα το οποίο έχει εθνικό υπόβαθρο και όχι μόνο ιδεολογικό. Και γι’ αυτόν τον λόγο έχει υποστεί ήδη πολιτικό κόστος κι άρχισαν οι διαρροές από το κόμμα σε διάφορα επίπεδα της ιεραρχίας του. Δεν είναι λοιπόν μόνο η αλλαγή στάσης του βουλευτή αλλά και πολλών μελών του κόμματος. Υπάρχει σίγουρα μια διαφωνία εντός όπως συμβαίνει και αλλού αλλά τώρα με το θέμα της Συμφωνίας πολλοί αντιλαμβάνονται ότι έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ οι κόκκινες γραμμές. Επίσης θεωρούν ότι δεν είναι σοβαρή η στάση της αποδοχής των εξελίξεων, ενώ η επίσημη γραμμή του κόμματος λέει ότι θα απορρίψει τη Συμφωνία όταν θα έρθει στη Βουλή. Έτσι για τα πολιτικά στελέχη εμφανίζεται ένα αντικειμενικό κόστος. Διότι ο ελληνικός λαός έχει θυμό και οργή μαζί τους. Έτσι αυτοί καταλαβαίνουν ότι ζουν το τέλος της πολιτικής τους καριέρας.
Κατά συνέπεια τώρα και αυτοί βλέπουν ότι υπάρχει μόνο ο μονόδρομος της παραίτησης για να συνεχίσουν το έργο τους. Έτσι το μέλλον της Ελλάδας και της Μακεδονίας έχει πιο άμεση σχέση με αυτό της πολιτικής τους υπόστασης. Μάλιστα αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός της πίεσης που ασκείται πάνω τους από τους ψηφοφόρους για να κρατήσουν μια εθνική στάση. Με άλλα λόγια έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το θέμα της εξουσίας και αυτό είναι πολύ πιο κατανοητό από την ανάγνωση και την ερμηνεία των είκοσι άρθρων της Συμφωνίας και γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε μόνο στην αρχή μιας διαδικασίας ανατροπής.
πηγή
Κόμμα ενάντια στην Ιστορία
Αν τα Κατεχόμενα της Κύπρου ονομάζονταν επίσημα Βόρεια Κύπρος, δεν θα υπήρχε πρόβλημα; Αν η Αλβανία ονομαζόταν εξ ολοκλήρου Βόρεια Ήπειρος, δεν θα ήταν προβληματικό; Αν η Βουλγαρία ονομαζόταν Βόρεια Θράκη, δεν θα υπήρχαν αντιδράσεις; Ή απλώς θα μας έλεγαν ότι γεωγραφικά έχει κάποιο νόημα; Το πρόβλημα είναι ότι μερικά πολιτικά όντα πιστεύουν μόνο και μόνο στην ιδεολογία και όχι στην ιστορία. Κατά συνέπεια η έννοια του Έθνους, όπως και η έννοια του Πολιτισμού, είναι κενές γι’ αυτούς. Αλλά ακόμα κι αν ήταν έτσι, σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου, δημιουργείται μία παράλληλη ιστορία, η κομματική ιστορία, η ιστορία του κόμματος. Έτσι οι υπογραφές στις Πρέσπες το 2018 ήταν επετειακές σε σχέση με το 1949 και τις τότε αποφάσεις. Ενώ πολλοί θεώρησαν ότι η επιλογή του μέρους ήταν τυχαία.
Στην πραγματικότητα οι υπογραφές έγιναν από άτομα που ιδεολογικά θεωρούν ότι πήραν το αίμα τους πίσω μετά από τόσα χρόνια ενός μη αναγνωρισμένου αγώνα. Μόνο που πρόκειται επί της ουσίας για μια πράξη βαρβαρότητας και τίποτα άλλο, αφού δεν σέβεται την ιστορία της Ανθρωπότητας.
Βλέπουμε λοιπόν άτομα που θα είχαν υπογράψει την Συνθήκη Καρς του 1921 ή ακόμα και το Σύμφωνο Φιλίας του 1930, χωρίς κανένα πρόβλημα, αφού είχαν ως υπόβαθρο την ιδεολογία. Γι’ αυτό όταν εξετάζουμε το θέμα της γλώσσας και της ιθαγένειας, καταλαβαίνουμε ότι για αυτά τα άτομα, το θέμα της ονομασίας είναι μια οπισθοχώρηση διότι το βέλτιστο για αυτούς δεν είναι βέβαια αυτό που επιλέχθηκε αλλά θα προτιμούσαν τον ίδιο χαρακτηρισμό και για αυτή. Τελικά η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης δεν έγινε με τα Σκόπια, αλλά με τον ελληνικό λαό.
πηγή
Συμφωνία ενάντια στην Ελευθερία
Όσοι συμμετέχουν στα Συλλαλητήρια για τη Μακεδονία πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία, αυτά θα είναι πλέον απαγορευμένα αφού υπάρχει ειδικό Άρθρο και μάλιστα σε τρία επίπεδα. Το πρώτο αφορά τον κρατικό φορέα.
Άρθρο 6 (1)
Με στόχο την ενίσχυση των φιλικών διμερών σχέσεων κάθε Μέρος θα λάβει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα προκειμένου να απαγορεύσει εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικές υπηρεσίες ή υπηρεσίες αμέσως ή εμμέσως ελεγχόμενες από το κράτος και για την πρόληψη δραστηριοτήτων που πιθανόν να υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό εναντίον του άλλου Μέρους. Εάν συμβούν τέτοιου είδους δραστηριότητες, τα Μέρη θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα.
Αυτό απαγορεύει τη δράση των κρατικών υπηρεσιών ή των υπηρεσιών που ασχολούνται με το κράτος.
Άρθρο 6 (2)
Έκαστο Μέρος θα λάβει αμελλητί αποτελεσματικά μέτρα για να αποθαρρύνει και να αποτρέπει την εκδήλωση πράξεων από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν την βία, το μίσος ή την εχθρότητα εναντίον του άλλου μέρους. Εάν ένα ιδιωτικός φορέας στο έδαφος ενός Μέρους εμπλακεί σε τέτοιου είδους δραστηριότητες χωρίς να το γνωρίζει αυτό το Μέρος, μόλις λάβει γνώση αυτών των ενεργειών, θα λάβει αμελλητί όλα τα απαραίτητα μέτρα που του παρέχει ο νόμος.
Αυτό απαγορεύει τη δράση των ιδιωτικών φορέων.
Άρθρο 6 (3)
Έκαστο Μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες, περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικούς φορείς που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο Μέρος.
Αυτό απαγορεύει ακόμα και την προετοιμασία. Έτσι για να το δούμε σε πρακτικό επίπεδο με αυτήν την προσέγγιση τα Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας θα είχαν απαγορευτεί από το Άρθρο 6 (2) ενώ τα Μακεδονικά Συλλαλητήρια από το Άρθρο 6 (1). Και μόνο η σκέψη της διοργάνωσης των Συλλαλητηρίων για την προετοιμασία τους, θα ήταν απαγορευμένη από το Άρθρο 6 (3). Βλέπουμε από το Άρθρο 6, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη που υπογράφουν τη Συμφωνία, δεν θέλουν να υπάρχει ούτε υπόβαθρο αντίστασης σε αυτές τις αποφάσεις.
Έτσι αποκαλύπτεται και το ύφος της όλης προσέγγισης αφού δεν θέλει ο ελληνικός λαός τη Συμφωνία θα την υπογράψουμε για το καλό του και στη συνέχεια θα του εξηγήσουμε τι δεν κατάλαβε από τα Άρθρα της. Έτσι στο τέλος δεν θα έχει καν δικαίωμα να αντιδράσει και αυτό θα γίνει χωρίς να υπάρξει δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια σε σχέση με αυτήν, η Συμφωνία προσδιορίζει τι είναι εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα, σωβινισμός, εχθρότητα, αλυτρωτισμός και αναθεωρητισμός, βία, μίσος. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι χαρακτηρίζει την αντίσταση του Ελληνισμού.
πηγή
Η αντίστροφη μέτρηση
Όσο και να προσπαθούν να μιλούν με θετικό τρόπο για το προσύμφωνο, στην πραγματικότητα βλέπουμε ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την εξουσία αφού ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να αντιδρά συλλογικά, γιατί βλέπει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για ν’ αντισταθεί ενάντια στην παράδοση του ονόματος Μακεδονία. Δεν θέλει αυτήν την ιδεολογική και κομματική προσέγγιση της ιστορίας. Δεν αποδέχεται ότι αυτοί που θεωρούν ότι η ιστορία είναι νεκρή, να θέλουν να γράψουν στα μέτρα τους το γίγνεσθαι του ελληνκού Έθνους. Έτσι με την πίεση που ασκεί πρώτα η συνείδηση του ελληνικού λαού, βλέπουμε όλο και περισσότερες διαρροές από τα κόμματα που υποστηρίζονται και υποστηρίζουν ακόμα την Συμφωνία. Και αυτά τα πολιτικά όντα που διαχώρισαν τη θέση τους με την απαράδεκτη στάση του κόμματος, γίνονται σε δεύτερη φάση κράχτης για τη συνέχεια του Μακεδονικού Αγώνα.
Στη συνέχεια βέβαια θα δούμε και άτομα που θα αλλάξουν επίσημα γνώμη, όχι γιατί το πιστεύουν πραγματικά, αλλά γιατί θα καταλάβουν ότι τελειώνει η πολιτική τους καριέρα και ότι δεν θα υπάρχει περίπτωση να τα βγάλουν πέρα στις αναμενόμενες εκλογές που θα έρθουν πιο γρήγορα από τις προβλέψεις.
Με άλλα λόγια και στον πολιτικό χώρο με τα νέα δεδομένα αρχίζουν να εξετάζουν το μέλλον, διότι βλέπουμε με όλο και πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η αντίσταση του Ελληνισμού μεγαλώνει. Όσο μιλούσαμε για διαπραγματεύσεις, πολλοί δεν ασχολιόντουσαν με το θέμα, αλλά τώρα που διάβασαν τα είκοσι άρθρα της Συμφωνίας ξέρουν ότι δεν θα πρέπει να περάσει. Κατά συνέπεια όλο και περισσότεροι οργανώνονται και πιέζουν σημαντικά πάνω στην πολιτική για ν’ αλλάξει στάση. Αυτό είναι τώρα το πρόβλημα της εξουσίας που είδε ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
πηγή
Η προγραμματισμένη κομματική κατάρρευση
Νύχτα θα φύγουν όσοι υποστήριξαν κομματικά τη Συμφωνία διότι πληθαίνουν οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού αλλά και των ψηφοφόρων που έχουν όχι μόνο απογοητευτεί από τέτοιες δηλώσεις μα και οργιστεί από την επιμονή των κομματόσκυλων για να καλύψουν τα νώτα τους. Έτσι ένα κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και δεν την ασκεί για να εκφραστεί ελεύθερα γιατί αλλιώς θα έχανε τις έδρες, βρίσκεται τώρα σε μεγάλη δυσκολία. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η βάση του θεωρεί ότι είναι απαράδεκτη η αναβλητικότητά του πάνω σ’ ένα θέμα τόσο σοβαρό όπως είναι το εθνικό θέμα της προστασίας της Μακεδονίας. Διότι κανείς δεν έχει πεισθεί από ένα κόμμα που έχει δηλώσει ότι δεν θα ψηφίσει μια Συμφωνία που θεωρεί απαράδεκτη, ενώ κάθεται στα έδρανα της Βουλής χωρίς να παραιτείται από την εξουσία. Τώρα και οι αξιωματούχοι του κόμματος βλέπουν ότι η βάση τρέμει κι έχουν αρχίσει να σκέφτονται που θα καταλήξουν με αυτήν την παράλογη θέση.
Μπορεί η ηγεσία του κόμματος να προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει τα κενά της κατανόησης και το βλέπουμε ειδικά σε αυτούς που έχουν υπουργικές θέσεις, αλλά το κόμμα αντιλαμβάνεται όλο και πιο βαθιά ότι δεν πρόκειται να τα βγάλει πέρα και φοβάται ήδη την επόμενη εκλογική αναμέτρηση που μπορεί να αποδειχθεί ταφόπλακα. Έτσι όλο και περισσότεροι εντός του κόμματος βλέπουν ως λύση μία ηρωϊκή έξοδο που θα έχει μία μεγάλη απήχηση και μεγάλη αποδοχή από τον ελληνικό λαό. Γνωρίζουν επίσης ότι αυτό θα τους δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσουν την πολιτική τους καριέρα αφού θα έχουν παίξει ουσιαστικά τον ρόλο του σωτήρα σε αυτή τη φάση. Έτσι θα μπορούν να πουν ότι μετά από μελέτη των είκοσι άρθρων που ήταν άγνωστα αρχικά, πήραν την τελική απόφαση να αποχωρήσουν για να σώσουν την ιστορία του Ελληνισμού.
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δείτε επίσης:
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Στρατηγική - ενέργεια -ανάπτυξη της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης". Δημοτική βιβλιοθήκη Καβάλας. Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018, ΕΔΩ
Ν. Λυγερός - Έξυπνη Παιδεία και μεγάλοι άνθρωποι. ΚΑΠΗ Αλεξανδρούπολης, 21/06/2018 ΕΔΩ
Μέρος Α' - Ν. Λυγερός - Η νέα φάση για τον αγώνα για την Μακεδονία. Ι.Ν Αγίων Πάντων, Καλλιθέα, 18/06/2018 ΕΔΩ
Ν. Λυγερός - Το Ναύπλιο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. 22/06/2018 ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου