Από την εμφάνιση του ανθρώπου ως ύπαρξη η συνείδηση και η νοημοσύνη είναι τα μοναδικά όπλα για την αντιμετώπιση κάθε κίνδυνου που απειλεί την υπόστασή του. Αν η συνείδηση και η νοημοσύνη χαθούν, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ίδια απουσιάζει από το σύμπαν. Αυτό είναι ένας τεράστιος ηθικός λόγος για να εργαστούμε σκληρά ώστε να αποφύγουμε μία υπαρξιακή απειλή από το να γίνει πραγματικότητα. Σήμερα η αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τους διάφορους κινδύνους που προέρχονται από την άσκηση πολιτικής σημαίνει απώλεια του νοήματος που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές.
Η χειραγώγηση της σκέψης μας και η επιβολή των λίγων αρρωστημένων μυαλών, με την διεστραμμένη «υπερνοημοσύνη» τους, στην θέληση των πολλών που παράγουν τον πλούτο, μας καθιστά τελείως αδύναμους να αντιληφθούμε την εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία. Η οικονομική κρίση δεν είναι αντιμετωπίσιμη όταν οι ίδιες οι κοινωνίες αλλά και οι ηγεσίες των δεν συνειδητοποιούνε τις αιτίες που την έχουν προκαλέσει. Η άσκηση μίας αποτελεσματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής κρίσης είναι το μοναδικό όπλο για να εξέλθει η Ευρώπη αλλά και η ανθρωπότητα από αυτό το αδιέξοδο που τις συνθλίβει.
Εδώ και 8 σχεδόν χρόνια παρακολουθούμε με απάθεια τα τεκταινόμενα στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αυτό το «πολιτικό θέατρο» μεταξύ μόνον μερικών ολίγων, οι οποίοι κατά το δοκούν θέλουν να κρίνουν τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στην γηραιά ήπειρο. Στην Σύνοδο Κορυφής της 26/27.Ιουνίου 2014 η αλλαγή των προσώπων στο «Θέατρο των Βρυξελλών» δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση και αλλαγή της πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ας μη αυταπατώμεθα. Διότι στην πραγματικότητα η τύχη όλων μας πρέπει να ευρίσκεται στα χέρια όλων μας. Και αυτό είναι εφικτό μόνον όταν συνειδητοποιήσουμε μερικά απλά πράγματα.
Η καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα είχε ως αναμενόμενη συνέπεια την χρεοκοπία μερικών χωρών της Ευρώπης και τον υπερπλουτισμό μερικών ολίγων του Βορρά π.χ. της Γερμανίας και του άξονά της Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Αυστρία. Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο συμπέρασμα όλων των διεθνών παραγόντων και οικονομικών αναλυτών. Με την καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα της Ευρωζώνης πολλαπλασιάστηκαν οι εξαγωγές των προαναφερθέντων χωρών προς τις ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως του Νότου. Η δε συσσώρευση τεράστιων κεφαλαίων και πλεονασμάτων έχει ως συνέπεια να επιτείνουν την χρεοκοπία των οικονομιών των δεινοπαθούντων υπολοίπων, με την παράλληλη χορήγηση φθηνών δανείων τα οποία εξασφαλίζουν τις περεταίρω εξαγωγές των δανειστριών αυτών χωρών.
Η απάνθρωπη πολιτική λιτότητας του Βερολίνου συνίσταται όχι μόνον στον εκβιασμό των δεινοπαθούντων τώρα Εταίρων, αλλά παράλληλα και στην εκβιαστική επανάληψη της χορήγησης νέων «πακέτων» στήριξης μέσω νέων Συμφωνιών, σε αντικατάσταση τώρα των απεχθών και εφιαλτικών «Μνημονίων». Οικονομικές Συμφωνίες οι οποίες μακροπρόθεσμα και στο απώτερο μέλλον αποβλέπουν στην αναπόφευκτη δέσμευση π.χ. κατάσχεση/δήμευση, βάσει του Αγγλικού Δικαίου, όλων των υπαρχόντων περιουσιακών στοιχείων των χρεοκοπημένων χωρών, οι οποίες με τον συνεχή και αυξανόμενο δανεισμό δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν τα χρέη τους στο αιώνα τον άπαντα.
Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει όμως να γνωρίζει το πιο απλό πράγμα. Η Γερμανία είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο, με μία απίστευτη και αστείρευτη τεχνογνωσία. Ο παραγωγικός της ιστός απλώνεται ακόμη και στο τελευταίο χωριό. Σε αντίθεση με την οικονομία της, η οποία προ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εσωστρεφής και η οποία την ανάγκασε, μέσω της πολεμικής της μηχανής, στην αναζήτηση ζωτικού χώρου (Lebensraum), η μεταπολεμική της τώρα οικονομία, κυρίως μετά το 1998 κατέστη κατά το μέγιστο εξωστρεφής, αλλά και επιθετική. Ο Σοσιαλδημοκράτης (SPD) Καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρτ Σρέντερ (Gerhard Schröder 1998-2005) κατέστρωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας του ένα Σχέδιο-Παγίδα χρησιμοποίησης της οικονομικής ισχύος της Γερμανίας για την υποταγή της Ευρώπης, ένα σχέδιο το οποίο εν συνεχεία εφαρμόζει πιστά και απαρέγκλιτα και η Χριστιανοδημοκράτης(CDU/CSU) διάδοχος του Ανγκελα Μέρκελ. Με την εφαρμογή μίας έξυπνης και πολύ σφικτής οικονομικής πολιτικής, την συστηματική ενίσχυση της δυναμικής της παραγωγικότητας, την καθιέρωση αμετάβλητων αμοιβών εργασίας, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, π.χ. κατά την τελευταία 19-ετία οι αυξήσεις στο σύνολο δεν υπερέβησαν το 2.85% δηλαδή μόλις 0.15% ετησίως! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την μείωση της εγχώριας κατανάλωσης και την τεράστια αύξηση των εξαγωγών, με την παράλληλη συσσώρευση τεράστιων πλεονασμάτων και αποθεμάτων, τα οποία υπερβαίνουν τα 22 δις Ευρώ τον μήνα. Λαμβανομένου επίσης υπόψη, ότι εδώ και 19 χρόνια μηδενίστηκαν σχεδόν οι αποδόσεις των καταθέσεων στις Γερμανικές Τράπεζες για την εφαρμογή της επιθετικής οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας, δηλαδή με την διοχέτευση των τεράστιων κεφαλαίων του Ευρωμάρκου της προς τους Εταίρους της για την υποχθόνια υποταγή αυτών.
Αποθέματα και πλεονάσματα εξαιτίας αυτής της πολιτικής με τα οποία αφενός μεν μέσω φθηνών δανείων προς τις χρεοκοπημένες χώρες εξασφαλίζει τις τεράστιες εξαγωγές της, αλλά αφετέρου μέσω των πακέτων στήριξης και των νέων οικονομικών συμφωνιών, οι οποίες εκτοξεύουν συνεχώς το χρέος εις δυσθεώρητα ύψη, καθιστούνε και την χώρα μας έρμαια των δανειστών, επιτυγχάνουν εν κατακλείδι έναντι πινακίου φακής την ολοσχερή απόκτηση του εθνικού πλούτου και όλων των περιουσιακών στοιχείων και των άλλων υπόχρεων χωρών.
Το επί εκατόν πενήντα (150) σχεδόν χρόνια όραμα της Γερμανίας για «ζωτικό χώρο» (Lebensraum), δηλαδή να υποτάξει την Ευρώπη, με δύο αποτυχημένες προσπάθειες των Παγκοσμίων Πολέμων, στέφθηκε μετά το 1998 με απόλυτη επιτυχία, αναίμακτη και χωρίς απώλειες της, χάρις της πολύ σφικτής οικονομικής πολιτικής της και έξυπνου σχεδίου, δηλαδή την χρησιμοποίηση της Ε.Ε. και του Ευρωμάρκου της, που ήσαν εν κατακλείδι ο Δούρειος Ίππος για τις τόσο αφελείς χώρες της Ευρώπης να πέσουν στην παγίδα της Γερμανίας.
Η άσκηση της πολιτικής είναι τέχνη και επιστήμη, να παράγεις ιδέες και τρόπους εφαρμογής της εξουσίας και δύναμης σε θέματα ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης που αφορούν τους πολίτες μίας χώρας με ευθύνη και ευσυνειδησία από τους πολιτικούς που εκλέγονται. Όμως οι μεν πολιτικοί της Γερμανίας καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη, την εργατικότητα, δυναμισμό και πειθαρχία του γερμανικού λαού και έσυραν την χώρα τους σε δύο καταστρεπτικούς πολέμους, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον λαό τους και την ανθρωπότητα. Οι δε Έλληνες πολιτικοί εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια και αφέλεια των Ελλήνων για ένα καλύτερο μέλλον εντός της Ε.Ε., εξαπατώντας αφενός μεν την Ευρώπη, αλλά και το ίδιο τον λαό τους τον οποίο εγκληματικά έσυραν στην καταστροφή, με την χρεοκοπία, την ολοσχερή φτωχοποίηση του και τον διεθνή διασυρμό.
Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει επίσης να γνωρίζει, ότι ουδέποτε πρόκειται να εξέλθουμε από την κρίση, αλλά παράλληλα και ότι η αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι η ισχυρή οικονομία της, η οποία την καθιστά πολύ ευάλωτη. Βασιζόμενοι τώρα σε αυτά τα δύο δεδομένα, οφείλουμε να αντισταθούμε και να στείλουμε ένα μήνυμα στην ηγεσία του Βερολίνου. Ότι η υπεράσπιση της δικής μας ύπαρξης και αξιοπρέπειας μας αναγκάζει να απόσχουμε από την αγορά γερμανικών προϊόντων, σε περίπτωση που η ηγεσία του Βερολίνου επιμείνει στην συνέχιση της απάνθρωπης πολιτικής λιτότητας η οποία σκοτώνει κυριολεκτικά την Ευρώπη.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου