Το «defence-point.gr»
τήρησε εξ αρχής πολύ προσεκτική στάση απέναντι στην υπόθεση του
βρετανικού δημοψηφίσματος για το περίφημο BREXIT, το οποίο οι ιθύνοντες
στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούσαν ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα το
απέφευγαν. Τα αποτελέσματα, όπως αυτά άρχισαν να μεταδίδονται από τα
διεθνή δίκτυα των ΜΜΕ, με την αισιοδοξία ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν
αντίστροφο, φαινόντουσαν πρόωρα, ασχέτως εάν κάποιος τασσόταν υπέρ ή
κατά στην απάντηση του ερωτήματος…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η επόμενη ημέρα στην Ευρώπη θα είναι πολύ διαφορετική. Η κατάσταση
στον κόσμο θα είναι πολύ διαφορετική. Ίσως αξίζει υπό το φως των
εξελίξεων να αναγνωστεί εκ νέου το σχετικό άρθρο που ανήρτησε ο παρόν
ιστοχώρος και αφορούσε στην ιστορική – γεωπολιτική αποτίμηση της
συζήτησης που είχε ανοίξει (βλ. ΕΔΩ).
Όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, μετά από μερικές
ώρες ή μέρες οικονομικής αναταραχής, όπου στα διεθνή χρηματιστήρια θα
εξαερώνονται αξίες δισεκατομμυρίων, η κατάσταση θα εξομαλυνθεί, τα
πράγματα κάπου θα βρουν σημείο ισορροπίας και θα ξεκινήσει μια νέα
πορεία, όχι απαραίτητα προς τα εμπρός, αλλά μια πορεία διαχείρισης της
επόμενης ημέρας.
Δεν πρέπει να μας πείθουν ούτε τα σενάρια-εφιάλτης που βλέπουν το φως
της δημοσιότητας ούτε τα υπεραισιόδοξα που ακούγονται από όσους
επιθυμούσαν την έξοδο της Βρετανίας, κατά βάση επειδή το πρόβλημά τους
είναι με την ίδια τη λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως όλα τα πράγματα
στη ζωή και το αποτέλεσμα της ψήφου των Βρετανών πολιτών θα έχει θετικές
και αρνητικές επιπτώσεις…
Ξεκινώντας από την Ελλάδα, μην εκπλαγούμε εάν η υπόθεση αυτή
μας βγει σε καλό, αν και αυτά είναι πάντα συνάρτηση της σοβαρότητας με
την οποία αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις οι πολιτικές ελίτ, ένας τομέας
στον οποίο ουδέποτε διακριθήκαμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ευρώπη έχει
πρόβλημα.
Ποτέ δεν ήταν μυστικό ότι οι «νοικοκύρηδες» Γερμανοί ήταν κακοί
ηγέτες. Κακοί όχι επειδή ήταν συντηρητικοί και προσεκτικοί αποφεύγοντας
τις κακοτοπιές, αλλά διότι κατόρθωσαν να κάνουν σχεδόν τους πάντες να
τους αντιπαθούν και να τους θεωρούν δυνάστες αντί για ηγέτες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν οι φυγόκεντρες τάσεις που θα
αυξηθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς πλήθος χωρών θα φλερτάρουν με το
δικό τους δημοψήφισμα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα πλέον ακραία
στοιχεία να αξιοποιούν την ευκαιρία για να αυξήσουν την εκλογική τους
επιρροή και τελικά να κυβερνήσουν περιπλέκοντας περεταίρω την κατάσταση,
θα οδηγήσουν τελικά σε μια αναθεώρηση της στάσης από την πλευρά της
Γερμανίας…
Στ’ αυτιά όσων γνωρίζουν την «αλφαβήτα» της ευρωπαϊκής ασφάλειας,
ηχούν τα λόγια των πιο «σοφών» δασκάλων του τομέα, με τη Γερμανία να
χαρακτηρίζεται ως τόσο μεγάλη ώστε να αποσταθεροποιεί την Ευρώπη, αλλά
ταυτόχρονα και σχετικά μικρή για να καθορίσει παγκοσμίως εξελίξεις, κάτι
το οποίο μπορεί να κάνει είτε ως ηγέτιδα της ΕΕ είτε σε συνεργασία με
άλλη μια μεγάλη δύναμη της Ευρασίας.
Εάν το δεύτερο απομείνει ως μοναδική επιλογή για το Βερολίνο,
η ήπειρός μας θα έχει κάνει το αποφασιστικό βήμα επιστροφής στο πολύ
προβληματικό της – για να μην πούμε αιματοβαμμένο, αφού οι εποχές ίσως
και να αλλάζουν… – παρελθόν, κάτι που καλό θα ήταν να το αποφύγει.
Κάτι το οποίο αναμένεται επίσης να ακουστεί τις προσεχείς ώρες και
ημέρες, είναι το πολιτικό τέλος της Άγκελα Μέρκελ, η οποία όπως
εισέπραττε τον θαυμασμό πολλών όσο τα πράγματα πήγαιναν καλά, έτσι τώρα
θα χρεωθεί την αρνητική εξέλιξη. Αυτό δεν είναι κακό, αφού μια
ειλικρινής ενδοσκόπηση του γερμανικού λαού που επωφελήθηκε εξόφθαλμα από
την «οικονομική τάξη» της Ευρώπης, με τις κυβερνήσεις της χώρας να
δουλεύουν ενίοτε σε βάρος των υπολοίπων.
Αυτό
ήταν καλό μέχρι… χθες, διότι τώρα οι Γερμανοί θα ανακαλύψουν το κόστος
της αμετροέπειας και της υπερβολής. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για
το Brexit ίσως αποδειχθεί μεγαλύτερο σοκ για τη Γερμανία απ’ ότι για
την ίδια τη Βρετανία, αν και η τελευταία απειλείται με διάλυση του
Ηνωμένου Βασιλείου, με ακύρωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για
το μέλλον της Σκωτίας, ενώ πλέον πιθανότατα θα ακολουθήσει η Ουαλία και η
Ιρλανδία…
Επιστρέφοντας όμως στο θέμα της ασφάλειας, θα αποτολμήσουμε να
αποκαλέσουμε το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την Ευρωπαϊκή
Ένωση ως ένα «ταμπού» που έσπασε, με αποτέλεσμα να μπορεί να οδηγήσει σε
διαλυτικά φαινόμενα για την Ένωση. Θα τολμήσουμε όμως και να το
συγκρίνουμε με ένα ακόμα «ταμπού», μεταπολεμικό, αυτό που αφορά στη
χρήση των πυρηνικών όπλων.
Επειδή αυτή τη φορά, αν τα
χειρότερα σενάρια για την ευρωπαϊκή ασφάλεια ευοδωθούν, κάτι που όλοι οι
νουνεχείς απεύχονται, η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε καταστάσεις που θα φέρουν
τα πυρηνικά οπλοστάσια πάλι στο προσκήνιο, ως τα μέσα διασφάλισης ότι
κανείς δεν θα ηττηθεί ολοκληρωτικά. Οπότε, ας ευχηθούμε ότι αυτό δεν θα
είναι το επόμενο ταμπού που θα σπάσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου