Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Και να σκεφτείτε κάτι
ιστορικές συμπτώσεις, η
Εικονομαχία ξεκίνησε από την Συρία στους χρόνους της Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας
και σήμερα οι εξαθλιωμένοι συνάνθρωποι μας από τον πόλεμο και ανάμεσα τους
ακραίοι ισλαμιστές - δολοφόνοι- τζιχαντιστές
έρχονται στην Ελλάδα των ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.
2016 Γεωπολιτική σύγκρουση πολιτισμών ή
θρησκειών ή κάτι άλλο σαν το χυλό της παγκοσμιοποίησης με αλάτι οικουμενισμού.
Έγραφε ¨ο ιός της Ελευθεροτυπίας¨ το 2005
¨Δώδεκα χρόνια μετά το πανηγυρικό λανσάρισμά της από τον καθηγητή
Σάμιουελ Χάντιγκτον, η θεωρία ότι ο κόσμος χωρίζεται σε συμπαγή «πολιτισμικά»
μπλοκ, προορισμένα είτε να ζουν χωριστά είτε να εμπλακούν σ' έναν αδυσώπητο
αγώνα ζωής και θανάτου, αποτελεί πια το λάβαρο της νέας δεξιάς σ' Ανατολή και
Δύση. Το γεγονός και μόνο ότι, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και μετά, κάθε
δημόσια συζήτηση για στρατηγικά ζητήματα είναι υποχρεωμένη να τοποθετηθεί
-θετικά ή αρνητικά- απέναντι στο συγκεκριμένο σχήμα, αποδεικνύει ότι δεν
πρόκειται να απαλλαγούμε σύντομα από το (οφθαλμοφανώς ρατσιστικό και βαθιά
αντιδραστικό) αυτό ιδεολόγημα.¨
¨Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με το σχήμα της «σύγκρουσης
πολιτισμών» δεν είναι κάποιος τυχαίος πανεπιστημιακός, αλλά ένα ηγετικό στέλεχος
του ηγετικού ιδεολογικού επιτελείου των ΗΠΑ. Γεννημένος το 1927, ο Σάμιουελ
Χάντιγκτον δεν περιορίστηκε σε καθαρά ακαδημαϊκά καθήκοντα ως καθηγητής
πολιτικής επιστήμης του Χάρβαρντ, αλλά συνέβαλε όσο λίγοι στη χάραξη μιας
σειράς στρατηγικών επιλογών της επίσημης Ουάσιγκτον - είτε ως προεδρικός
συντονιστής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (1977-78) είτε, συχνότερα, ως
μέλος επίσημων επιτροπών και ομάδων εργασίας.¨ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΑΜΙΟΥΕΛ
ΧΑΝΤΙΓΚΤΟΝ
Ο Προκρούστης των πολιτισμών
(Ελευθεροτυπία, 9/10/2005)
Και όμως ο Σάμιουελ κάτι προγνώριζε που
σήμερα το ζούμε.
Στην μεν Συρία , το Ιράκ αλλά και στο Παρίσι δεν έχουμε
μόνο σύγκρουση πολιτισμών αλλά και ανατίναξη
αθώων ζωών- Προσώπων κατ Εικόνα ΘΕΟΥ , σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς
χριστιανών και αλλόδοξων, καταστροφές Εκκλησιών και πολιτισμικών μνημείων με το
πρόσχημα ότι όλοι αυτοί πιστεύουν και αποδέχονται την θεώρηση της απεικόνισης του ΠΡΟΣΩΠΟΥ του ΘΕΟΥ.
ΑΝΤΊΘΕΤΑ στα θαλάσσια σύνορα του ΑΙΓΑΙΟΥ
αρχίζει να φτιάχνεται ο χυλός της παγκοσμιοποίησης για όλη την Ευρώπη με
αλάτι την θεωρία περί του σεβασμού της
διαφορετικότητας.
Όλα ωραία και καλά;
Ερώτημα πέραν της διαφημιζόμενης και νεοποχούμενης
αγαπητολογίας.
Το Ισλάμ που αποβιβάζεται σήμερα στην
Ευρώπη φέρνει μαζί του Εικονομαχία;
Τι γράφει το ΒΗΜΑ
¨Μπορεί
να ακουστεί παράδοξο από όσους δεν γνωρίζουν σε βάθος τα δογματικά ζητήματα της
μουσουλμανικής πίστης, όμως πουθενά στο Κοράνι δεν απαγορεύεται ρητά η
απεικόνιση του Μωάμεθ. Μάλιστα παλαιότερα, τουλάχιστον από τον 13ο μ.Χ. αιώνα,
υπήρχαν αρκετά θρησκευτικά χειρόγραφα με ζωγραφιές του προφήτη, ώστε να είναι
πιο εύληπτη η μετάδοση της θρησκείας του Αλλάχ.
«Στην πραγματικότητα το Κοράνι αναφέρει απλώς ότι οι τρεις μεγάλες
μονοθεϊστικές θρησκείες, που είναι το ισλάμ, ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός,
έχουν ως κοινό γνώρισμα την αποδοχή του ενός και μοναδικού Θεού και την
απαγόρευση της απεικόνισής του» τονίζει μιλώντας στον γαλλικό Τύπο
ο Αλγερινός ισλαμολόγος και φιλόσοφος Μαλέκ
Τσεμπέλ, συγγραφέας του βιβλίου «Μανιφέστο για ένα Ισλάμ των Φώτων»
(«Manifeste pour un islam des Lumières»).¨
Ως αναφορά την απαγόρευση αυτή του Χριστιανισμό ο εν λόγω καθηγητής
ισλαμολόγος μένει μάλλον μετεξεταστέος,
λέμε εμείς.
ΚΑΙ συνεχίζει ο εν λόγω
¨Τότε
όμως, πώς προέκυψε η πεποίθηση ότι η απεικόνιση του προφήτη απαγορεύεται δια
ροπάλου; Η απάντηση είναι ότι προέκυψε από τα «χαντίθ», δηλαδή τις γραπτές
συλλογές «με τον λόγο και τις πράξεις του προφήτη ή την έγκρισή του για ό,τι
ειπώθηκε ή τελέστηκε ενώπιόν του». Γενεές ιεροσπουδαστών
συγκρότησαν τουλάχιστον έξι μεγάλες τέτοιες γραπτές συλλογές οι οποίες έρχονται
αμέσως δεύτερες σε σημασία για την μουσουλμανική πίστη μετά από το ίδιο το
Κοράνι.
«Οι
άγγελοι δεν θα μπουν σε σπίτι που έχει σκύλο, ούτε σε σπίτι που έχει εικόνες» παραδίδεται σε ένα χαντίθ
του 9ου μ.Χ. αιώνα.
Αν και οι «εικόνες» είναι όρος γενικός, πολλοί
ερμηνευτές των χαντίθ ισχυρίστηκαν ότι υπονοείται η απεικόνιση του προφήτη «για να αποφευχθεί ο κίνδυνος της ειδωλολατρείας, ενός από τα
χειρότερα αμαρτήματα στο ισλάμ όσο και στον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό»,
λέει ο Τσεμπέλ.
Είναι όμως
και ζήτημα ενίσχυσης της «διαφορετικής» θρησκευτικής ταυτότητας του ισλάμ.
Πολλοί ειδικοί εκτιμούν ότι η απαγόρευση επιβλήθηκε στον μουσουλμανικό κόσμο ως
αντίβαρο στις εικαστικές τέχνες, θρησκευτικές και κοσμικές, που αναπτύχθηκαν
πολύ στις χριστιανικές κοινωνίες της Δύσης.¨ http://www.tovima.gr ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 20/09/2012 06:53
Απέναντι σε όλα αυτά τα δαιμονιώδη
τεχνάσματα του πονηρού και των οργάνων του
κάθε εποχής η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και η
περί αυτής ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ σηκώνει τα
πνευματικά λάβαρα των Αγιαστικών Εικόνων ανήμερα της ΚΥΡΙΑΚΗΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
Και να σκεφτείτε κάτι
ιστορικές συμπτώσεις, η Εικονομαχία
ξεκίνησε από την Συρία στους χρόνους της Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας και σήμερα οι
εξαθλιωμένοι συνάνθρωποι μας από τον πόλεμο και ανάμεσα τους ακραίοι ισλαμιστές
- δολοφόνοι- τζιχαντιστές έρχονται στην
Ελλάδα των ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.
Και η απόβαση αυτών κορυφώνεται τέτοιες
ημέρες που γιορτάζουμε την ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
¨Α΄ Κυριακή των Νηστειών – της
Ορθοδοξίας
Η Αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού.
Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της
αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο,
χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου
του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 – 843 μ.Χ.).
Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά
την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια.
Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος (717 – 741 μ.Χ.) αποφάσισε να
επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή,
παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η
χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία.
Στην
ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα
επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη.
Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η
αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους
και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές.
Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα
787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την
οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες.
Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα
σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του
ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.
Η εικόνα στην
Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά
ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου.
Ακόμα και ο Χριστός
μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος.
Μάλιστα όποιος
αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του!
Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα
από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και
ευλάβεια.
Η προσκύνηση της ιερής
εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι
ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν
απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή
επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G. 32,149) και «Προσκυνούμεν δε
ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν
αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356).
Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών
εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.
Η εικόνα έχει τεράστια
ποιμαντική χρησιμότητα.
Μια
εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό
σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να
αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.
Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν
εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του
ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και
συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.¨
Σας κούρασα με όλες
αυτές τις ιστορικές και συγκριτικές αναφορές, αλλά η ΕΛΛΑΔΑ των ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ
δεν έχει να φοβηθεί τίποτε πνευματικά από την πρόσφατη ¨γεωπολιτική επέλαση της εικονομαχίας¨ στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα μάλλον το
έχει ήδη η προτεσταντική και η καλβινική
Ευρώπη και όσοι αφήνονται να
ενοικήσουν πνευματικά μέσα στην
παναίρεση του οικουμενισμού.
Την ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ οι όπου γης ΡΩΜΙΟΙ
γιορτάζουν την ήττα των
κρυπτοιουδαικών και κρυπτοισλαμικών
ανεικονικών αντιλήψεων της ανατολής.
Πανηγυρίζουν με ύμνους
και ωδές τον Θρίαμβο της
Ορθοδοξίας στην βαρβαρότητας της Ανατολής
που δεν δέχεται την απεικόνιση του Θεανθρώπινου Προσώπου του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού και κατ επέκταση την ανύψωση του ανθρώπου σε Πρόσωπο κατ εικόνα
ΘΕΟΥ.
Αυτό το ΠΡΟΣΩΠΟ φοβούνται σήμερα όλοι τους
γιατί γνωρίζουν ότι θα είναι αυτό που θα δομήσει εκ νέου την ανθρωπότητα όταν
θα βγει μέσα από τις στάχτες του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Με πνευματική ευθύνη
και συνείδηση
Δρ. Κωνσταντίνος
Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου