Με την ευκαιρία της ελεύσεως του ιερού λειψάνου της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στην Αθήνα, μερικοί βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν τα γνωστά και τετριμμένα επιχειρήματά τους περί «εμπορίου», «μεσαίωνα» και «ειδωλολατρίας».
Τους δίνω δύο ελαφρυντικά:
το πρώτο. Είναι γεγονός πως αν και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν έχουν παρακολουθήσει σωστή και ουσιαστική κατήχηση.
Το δεύτερο. Είναι επίσης γεγονός πως οι υπερβολές ορισμένων Ιεραρχών, Ηγουμένων και άλλων κληρικών με τις μεταφορές και υποδοχές ιερών λειψάνων και εικόνων έχουν δημιουργήσει πολλά σχόλια και παρεξηγήσεις.
Ας βάλουμε τώρα τα πράγματα στη θέση τους. Για να κατανοήσουμε την πρακτική της τιμής και της προσκυνήσεως των ιερών λειψάνων θα πρέπει να μελετήσουμε με προσοχή κάποια βασικά κείμενα.
Για να μην κουράσω θα μεταφέρω εδώ μόνο ένα απόσπασμα που προέρχεται από το Μαρτύριο του Αγίου Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης, το οποίο συνέταξαν οι Πρεσβύτεροι της Εκκλησίας της Σμύρνης μετά το μαρτύριο του Επισκόπου τους.
Αρχή παραθέματος:
XVII. Ὁ δέ ἀντίζηλος, ὁ φθονερός, ὁ πονηρός, ὁ ἐχθρός τοῦ γένους τῶν δικαίων, καθώς ἀντιλήφθηκε τή σπουδαιότητα τῆς μαρτυρίας του καί τήν ἐξ ἀρχῆς ἀνεπίληπτη σταδιοδρομία του καί τόν εἶδε στεφανωμένο μέ τόν στέφανο τῆς ἀφθαρσίας καί κατακτητή ἑνός ἀσυναγώνιστου βραβείου, κατάφερε ὥστε οὔτε τό πτῶμα του νά μήν παραληφθεῖ ἀπό ἐμᾶς, ἄν καί πολλοί ἐπιθυμοῦσαν νά τό παραλάβουν, γιά νά ἀγγίξουν οὕτω τό ἅγιο σαρκίο του. Ὑπέβαλε λοιπόν στόν Νικητή, τόν πατέρα τοῦ Ἡρώδη καί ἀδελφό τῆς Ἄλκης, νά ζητήσει ἀπό τόν ἄρχοντα νά μή δώσει τό σῶμα του, «μή τυχόν, λέγει, ἀφήσαντες τόν ἐσταυρωμένο ἀρχίσουν νά λατρεύουν τοῦτο». Καί ταῦτα εἶπε μέ ὑποβολή καί ἐνίσχυση τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι καί προφύλαξαν ὅταν ἐπεχειρήσαμε νά τόν παραλάβουμε ἀπό τήν πυρά, ἀγνοοῦντες ὅτι δέν θά μπορέσουμε οὔτε τόν Χριστό νά ἐγκαταλείψουμε ποτέ, τόν παθόντα ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν σωζωμένων σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, τόν ἄμωμο ὑπέρ τῶν ἁμαρτωλῶν, οὔτε κάποιον ἄλλο νά λατρεύσουμε. Διότι τοῦτον μέν προσκυνοῦμε ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τούς δέ μάρτυρες ἀγαποῦμε ὡς μαθητές καί μιμητές τοῦ Κυρίου, ἐπαξίως λόγῳ τῆς ἀνυπερβλήτου ἀφοσιώσεως στό βασιλέα καί διδάσκαλό τους. Εἴθε καί ἐμεῖς νά γίνουμε κοινωνοί καί συμμαθητές αὐτῶν.
XVIII. Ἰδών λοιπόν ὁ ἑκατόνταρχος τήν ὑποκινηθεῖσα ἀπό τούς Ἰουδαίους φιλονικία, τόν τοποθέτησαν στό μέσο καί κατά τή συνήθειά τους τόν ἔκαψε. Ἔτσι ἐμεῖς, συλλέξαντες ὕστερα τά ὀστά του, τά τιμιώτερα ἀπό πολυτελεῖς λίθους, καί εὐγενέστερα ἀπό χρυσό, τά ἐνταφιάσαμεν σέ κατάλληλο τόπο. Καθώς δέ θά συναθροιζόμαστε ἐκεῖ κατά δύναμη μέ ἀγγαλλίαση καί χαρά, ὁ Κύριος θά ἐπιτρέψει νά ἑορτάζουμε τή γενέθλιο ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του τόσο σέ μνήμη τῶν προαθλησάντων, ὅσο καί σέ ἄσκηση καί ἑτοιμασία τῶν μελλοντικῶν ἀθλητῶν.
Τέλος παραθέματος.
Τονίζουμε ορισμένα βασικά σημεία του κειμένου για όσους δεν τα κατάλαβαν με την πρώτη ανάγνωση.
Οι ειδωλολάτρες έκαψαν το νεκρό σώμα του Πολυκάρπου για να μην αποδώσουν σε αυτό «λατρεία» οι χριστιανοί. Τι απαντούν σε αυτή την κατηγορία οι χριστιανοί Πρεσβύτεροι; «ἀγνοοῦντες (οι ειδωλολάτρες) ὅτι δέν θά μπορέσουμε οὔτε τόν Χριστό νά ἐγκαταλείψουμε ποτέ, τόν παθόντα ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν σωζωμένων σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, τόν ἄμωμο ὑπέρ τῶν ἁμαρτωλῶν, οὔτε κάποιον ἄλλο νά λατρεύσουμε. Διότι τοῦτον μέν προσκυνοῦμε ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τούς δέ μάρτυρες ἀγαποῦμε ὡς μαθητές καί μιμητές τοῦ Κυρίου, ἐπαξίως λόγῳ τῆς ἀνυπερβλήτου ἀφοσιώσεως στό βασιλέα καί διδάσκαλό τους. Εἴθε καί ἐμεῖς νά γίνουμε κοινωνοί καί συμμαθητές αὐτῶν.»
Οι Πρεσβύτεροι της Σμύρνης εκφράζουν την πίστη και την πρακτική της Εκκλησίας.
Λατρεία απονέμουμε μόνο στο Θεό. Τους μάρτυρες δεν τους λατρεύουμε ως θεούς αλλά τους τιμούμε και τους προσκυνούμε διότι υπήρξαν γνήσιοι μαθητές και μιμητές του Χριστού. Τιμούμε την ανυπέρβλητη αφοσίωσή τους στον Χριστό και διδασκόμαστε από το άγιο παράδειγμά τους ώστε κι εμείς στην ζωή μας να γίνουμε ισάξιοι κοινωνοί της αγάπης τους προς τον Χριστό και συμμαθητές ως προς την πίστη.
Οι Πρεσβύτεροι επίσης αναφέρουν πως θεωρούν τα ιερά λείψανα του μάρτυρος Επισκόπου τους «τιμιώτερα ἀπό πολυτελεῖς λίθους, καί εὐγενέστερα ἀπό χρυσό» γιατί αποτελούν απόδειξη γνήσιας χριστιανικής βιωτής και μαρτυρίας και είναι μυρισμένα από το θεσπέσιο άρωμα της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος.
Ο τάφος του μάρτυρος θα είναι τόπος όπου οι χριστιανοί θα συναθροίζονται με χαρά και αγαλλίαση ώστε να εορτάζουν την γενέθλιο ημέρα του μαρτυρίου του. Η ημέρα του μαρτυρίου ονομάζεται γενέθλιος διότι κατ᾽ αυτήν την ημέρα ο μάρτυς εισήλθε πανηγυρικά στην Βασιλεία του Χριστού.
Οι Πρεσβύτεροι δεν παραλείπουν να αναφέρουν και την ωφέλεια που προέρχεται από την απόδοση τιμής στο μαρτυρικό λείψανο και τον εορτασμό της μνήμης του μαρτυρικού θανάτου του Πολυκάρπου: «ὁ Κύριος θά ἐπιτρέψει νά ἑορτάζουμε τή γενέθλιο ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του τόσο σέ μνήμη τῶν προαθλησάντων, ὅσο καί σέ ἄσκηση καί ἑτοιμασία τῶν μελλοντικῶν ἀθλητῶν.»
Τιμούμε τους μάρτυρες όχι γιατί περιμένουμε από αυτούς με ένα μαγικό τρόπο να μας θεραπεύσουν τις σωματικές ασθένειες ή για να ικανοποιήσουν τα υλικά αιτήματά μας αλλά για να θυμηθούμε τα όσα έπαθαν για την πίστη προς τον Χριστό, να ασκήσουμε τον εαυτό μας στην χριστιανική ζωή ακολουθώντας το παράδειγμά τους, να κατανοήσουμε ότι η χριστιανική ζωή είναι συνεχής αγώνας.
Ρωτάνε κάποιοι σήμερα: γιατί να μεταφέρουν τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας στο Αντικαρκινικό;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε συμβούλεψε κάποιον ασθενή να αφήσει την θεραπεία που σύστησαν οι γιατροί του για χάρη κάποιας μαγικής θεραπείας. Η παρουσία των λειψάνων στο Αντικαρκινικό έχει άλλο χαρακτήρα. Η μάρτυρας είναι παράδειγμα υπομονής, καρτερήσεως και πίστεως προς το Θεό. Αυτό δεν χρειάζονται και οι ασθενείς πέρα από τα φάρμακα και τις ιατρικές συμβουλές; Ο αγώνας για θεραπεία δεν πρέπει να περάσει από τα μονοπάτια της υπομονής και της εγκαρτερήσεως; Και βέβαια ποιός είναι αυτός που θα απαγορεύσει σε πιστούς χριστιανούς την ώρα της ασθενείας τους να προσευχηθούν στον Κύριό τους και να αναζητήσουν ελπίδα και παρηγοριά από τους αγίους Του;
Άλλοι αναρωτιούνται: γιατί να αποδώσουμε στα λείψανα τιμές Αρχηγού Κράτους;
Γιατί για εμάς τους χριστιανούς που κατοικούμε σε αυτή τη χώρα τα μαρτυρικά λείψανα αυτής της νεαρής κοπέλας είναι πολυτιμώτερα από κάθε υλικό πράγμα και τιμιώτερα από κάθε αξιωματούχο. Η νεαρή Βαρβάρα μου προσφέρει παράδειγμα αληθινής ζωής. Γνήσιας και αυθεντικής. Στέκεται μακριά από την ατιμία, την λαμογιά, την αναξιοπρέπεια.
Όποιος έχει πρόβλημα με το φωτεινό παράδειγμα ζωής και χριστιανικής πίστεως της Βαρβάρας, ας ψάξει σοβαρά να βρει την αιτία μέσα στην καρδιά του.
Σε όλους εσάς που αντιδράτε, με αγάπη σας εύχομαι: Περαστικά!
Όσοι τιμούμε τους φίλους του Χριστού, ας ψάλλουμε στην Μεγαλομάρτυρα:
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἦχος πλ. δ'
Βαρβάραν τὴν Ἁγίαν τιμήσωμεν· ἐχθροῦ γὰρ τὰς παγίδας συνέτριψε, καὶ ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐξ αὐτῶν, βοηθείᾳ καὶ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ Πάνσεμνος.
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς Τριάδος τὴν δόξαν ἀνακηρύττουσα, ἐν τῷ λουτρῷ τρεῖς θυρίδας ὑπεσημήνω σοφῶς, κοινωνίαν πατρικὴν λιποῦσα πάνσεμνε, ὅθεν ἠγώνισαι λαμπρῶς, ὡς παρθένος εὐκλεής, Βαρβάρα Μεγαλομάρτυς. Ἀλλὰ μὴ παύση πρεσβεύειν, ἐλεηθήναι τάς ψυχάς ἠμῶν.
πηγή
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου