Γέμισε ο χώρος του ΤΥΠΟΥ από παρατρεχάμενους, που σέρνοντας και γλύφοντας επέβαλλαν την ανούσια παρουσία τους στα Μ.Μ.Ε. Μα αγνοούν όμως πως ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι, να συμβάλλει στην ρεαλιστική διάπλαση της ανθρώπινης προσωπικότητας, μέσω του διαλόγου και της καθημερινής επαφής με τα γεγονότα. Υποχρέωσή του είναι να ενημερώνει σωστά την Κοινή Γνώμη, για τις κοινωνικές ανακατατάξεις, που σημειώνονται με γοργούς ρυθμούς. Μεγάλη σημασία έχει η σωστή ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, γιατί η ανευθυνότητα και η αμέλεια συντείνει στην καθολική εξαθλίωση της κοινωνίας. Αν αυτό μπορούν να το αντιληφθούν οι υποτακτικοί των εκδοτών ή αν τους ενδιαφέρει η ΓΝΩΜΗ των αναγνωστών τους…
Ρεαλιστική θεωρία, αλλά τι γίνεται στην πράξη; Η πράξη χωρίς την θεωρία, είναι καράβι χωρίς τιμόνι, όπως είπε ο ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΤΣΙ. Σήμερα το περιεχόμενο των μηνυμάτων δεν εξαρτάται απ’ τον συντάκτη τους, αλλά απ’ τις κοινωνικές προδιαγραφές των Μ.Μ.Ε και την γραμμή που τους βολεύει να ακολουθούν. Ο μαζικός ενημερωτικός βομβαρδισμός επιβάλλει τρόπο ζωής, ώστε οι ανάγκες των ατόμων παραγκωνίζονται και κυριαρχεί η ισοπέδωση. Γι’ αυτό όπου τα Μ.Μ.Ε. θριαμβεύουν ανεξέλεγκτα, εκεί ο άνθρωπος γίνεται έρμαιο εξουσιαστικών μηνυμάτων. Κι αλίμονο σ’ αυτούς που τα δέχονται παθητικά... κι όχι μόνο τα γραπτά. Υπάρχουν κι αυτά που ούτε γράφονται, ούτε διαβάζονται, αλλά που βρίσκουν τον στόχο τους. Σε εξέλιξη αποβλέπουν αυτά τα «μηνύματα» ή σε αποβλάκωση; Ποιος ξέρει... αφού κανείς δεν μπορεί να τα διαβάσει, με τόσο ψιλά γράμματα... Έτσι καθιερώνεται το νόημα της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ!
Πως πρέπει να λειτουργεί ένας δημοσιογράφος για να θεωρείται πετυχημένος; Θεωρητικά πρέπει να αναλαμβάνει τις συνέπειες των πράξεών του και να στηρίζεται στην Ελευθερία της βούλησης και στον σεβασμό των δικαιωμάτων του άλλου. Πρέπει να είναι ελεύθερος να δρα και να σκέφτεται, γιατί αλλιώς δεν εξασφαλίζεται το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων και δεν προάγεται η σωστή ενημέρωση. Πρέπει να διαθέτει ψυχική γενναιότητα και εντιμότητα, που τον κάνουν να λειτουργεί στο φως του ήλιου και να μην συμβιβάζεται με ένοχες συναλλαγές. Πρέπει να επιβεβαιώνει την ΑΞΙΑ της τιμιότητας, βάζοντας το δικό του λιθαράκι στην διεύρυνση αυτής της Αρετής, που σκόπιμα την ταυτίζουν με την ανοησία. Αυτοί που το πιστεύουν αυτό, είναι όσοι διακρίνονται γι’ αυτό. Άλλα λένε, άλλα πιστεύουν κι άλλα κάνουν κι άλλα διαδίδουν.
Πρέπει να καλλιεργεί κλίμα εμπιστοσύνης για το άτομό του, να είναι δηλαδή ΕΧΕΜΥΘΟΣ. Πρέπει να σέβεται τα μυστικά που του εμπιστεύονται και να τα μην αποκαλύπτει τις πηγές του. Έτσι μόνο θα καταξιώνεται στα μάτια της κοινωνίας κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για επαγγελματική εξέλιξη. Αν βέβαια αυτός είναι ο στόχος του κι όχι άλλες αρπακτικές επιδιώξεις. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το νόημα της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ κι αυτών που την… υπηρετούν. Οι εκδοτικές επιχειρήσεις έφυγαν απ' τα χέρια των επαγγελματιών εκδοτών κι έχουν περάσει στην ιδιοκτησία επιχειρηματιών, που τον χρησιμοποιούν για να περνούν την ΓΡΑΜΜΗ τους, που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Άρα παραπληροφορούν σκόπιμα τους αναγνώστες τους.
Είναι τελικά η δημοσιογραφία ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ; Θεωρητικά ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ είναι το προϊόν του καταμερισμού των έργων κι ανάπτυξης των μέσων παραγωγής. Ο επαγγελματίας ασκεί κοινωνικό ρόλο στα αγαθά, που του παρέχει η οργανωμένη κοινωνία, συμβάλλοντας στην πρόοδο της κοινωνικής ζωής, αλλά και δεχόμενος άμεσα τις ευεργετικές της επιδράσεις. Με το επάγγελμα αναπτύσσεται το ΠΝΕΥΜΑ συνεργασίας και καθένας, ανάλογα με την απόδοσή του, καταξιώνεται επαγγελματικά. Γι’ αυτό και το επάγγελμα δεν δίνει Αξία στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος στο επάγγελμα, που συντελεί στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του. Δυστυχώς όμως σήμερα πολλοί συντάκτες είναι υποχείρια στις απαιτήσεις των ΕΚΔΟΤΩΝ.
Είναι η δημοσιογραφία ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ή ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ; Εξαρτάται πως το υπηρετεί ο κάθε δημοσιογράφος. Αν ο στόχος του είναι να προσφέρει ανιδιοτελείς υπηρεσίες για το κοινό καλό, η προσφορά του δεν εκτιμάται σε χρόνο και σε χρήμα. Διαφέρει δε απ' το επάγγελμα, γιατί χωρίς να παραγνωρίζει τον οικονομικό παράγοντα, αποβλέπει σε υψηλούς στόχους. Γι' αυτό το λειτούργημα χαρακτηρίζεται Υψηλό και Ιερό. Ένας καλός λειτουργός πρέπει να διαθέτει εκτός απ’ τα τυπικά προσόντα και ψυχικά χαρίσματα. Αυτά ξεχωρίζουν τον χαρισματικό δημοσιογράφο και του δίνουν το προβάδισμα και στην πράξη. Παραδείγματα έχουμε – ευτυχώς – αρκετά και τους χρωστάμε πολλά. Είναι τα φωτεινά μυαλά που μας καθοδήγησαν όλους, γιατί έκλειναν την ψυχή τους στα θέματά τους και τα πλούτιζαν με δόσεις ρομαντισμού κι ελπιδοφόρα μηνύματα κοινωνικής εξέλιξης. Το κοινωφελές λειτούργημά τους είναι συνυφασμένο με το ποιον του ιδεολόγου δημοσιογράφου.
Βασικά στοιχεία του χαρακτήρα τους ήταν οι ψυχικές ΑΡΕΤΕΣ, που τους ξεχώριζαν. Οι λόγοι που τους ώθησαν στην επιλογή επαγγέλματος -πλην του βιοπορισμού- ήταν η ασίγαστη επιθυμία τους για ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ κι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Δεν απογοητεύονταν όμως ούτε κι αν οι προχωρημένες ιδέες τους, δεν εύρισκαν την ανάλογη ανταπόκριση. Δέχονταν περήφανα την μοίρα τους σαν τον κάθε ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟ, που γεννήθηκε για να δημιουργεί μεν, να πικραίνεται δε απ’ την αδιαφορία της κοινωνίας για τις ΑΞΙΕΣ.
Ρεπορτάζ για έναν λειτουργό του ΤΥΠΟΥ οδηγεί στο γνωστό και μη εξαιρετέο «επάγγελμα», το οποίο λίγοι καταφέρνουν να το αποφύγουν. Εννοείται το διαπλανητικό μεταφορικό μέσον - κοινώς ΚΑΛΑΜΙ - που όσοι έχουν την «τύχη» να το καβαλήσουν… ταξιδεύουν με την φαντασία τους τις κούφιες φιλοδοξίες τους. Ρωτώντας το αν γνωρίζει κάποιον λειτουργό του Τύπου, απαντά: Έχεις μπροστά σου τον καλύτερο! Απάντηση δεν υπάρχει, επειδή ούτε στο όνειρό τους δεν συλλαμβάνουν την ανυπαρξία προσόντων κι επομένως την μηδαμινότητά τους. Απλώς «αγγίζουν» την πραγματικότητα και μέσα στην άγνοιά τους γίνονται παραδείγματα προς αποφυγήν. Κάποιος κάπου κάποτε πρέπει να τα… προσγειώσει… Κάθε ομοιότητα με παπαγάλους τυπική αδεία για ΡΕΠΟΡΤΑΖ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου