ΟΙ «ΧΑΧΟΛΟΙ».

Γράφει ο Χρίστος Γούδης

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την ουσία των αντιδράσεων στην άμεση δική μου αντίδραση στο χθεσινό (16 Φεβρουαρίου 2015) διαπραγματευτικό «ναυάγιο των Βρυξελλών», η οποία εξεφράσθη με το βραχύτατο σχόλιό μου: «Μην μασάτε, τα συμφωνήσανε». Ως εκ τούτου κάποιες διευκρινίσεις είναι εκ των πραγμάτων απαραίτητες, για τους καλοπροαίρετους αναγνώστες (και όχι φυσικά για του καθ’ έξιν εμετικούς υβριστές του διαδικτυακού βόθρου).

1. «Χαχόλος» είναι ρωσική λέξη («χαχόλ») και πρωτογενώς αναφέρεται στον «χωρικό», ενώ δευτερογενώς στον έχοντα περιορισμένο αντιληπτικό ορίζοντα σχετικά με τα τεκταινόμενα διεθνώς και κατ’ ακολουθίαν στο εύκολα διαχειρίσιμο ον λόγω της τάσεως συναγελασμού του με παρόμοια όντα, στα πλαίσια των προπαγανδιστικών μηχανισμών που αντιλαμβάνονται  (και συνακόλουθα χειραγωγούν ή και ποδηγετούν) την ψυχολογία του όχλου.

2. Το αγροτοποιμενικό υπόβαθρο της σύγχρονης ελλαδικής κοινωνίας έχει αναλύσει στο παρελθόν, σε εμβριθές άρθρο του, ο με σημερινούς όρους «συριζαίος» διανοούμενος της αριστεράς Μιχάλης Παπαγιαννάκης! Το αγροτοποιμενικό παρελθόν της ανθρώπινης κοινωνίας έχει καλώς ή κακώς υπερκερασθεί από μία τεχνολογική έκρηξη με τα καλά της και τα κακά της. Μακάρι να μην ήταν έτσι και να μπορούσαμε να ζήσουμε στην αθωότητα και την αυτάρκεια της «ευδαίμονος Αρκαδίας», την οποία προσωπικά διακαώς θα επιθυμούσα. Το θέμα όμως δεν είναι το ειδυλλιακό φαντασιακό περιβάλλον που όλοι μας ονειρευόμαστε αλλά το εφιαλτικό παρόν του σήμερα.

3. Οι παρεμβάσεις των «ξένων» στο πολιτικό μας γίγνεσθαι δεν είναι παρεμβάσεις ξένων αλλά παραγόντων μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής κοινότητας στην οποία επιδιώξαμε να βρεθούμε. Είναι νομοτελειακά αναμενόμενες. Σε έναν αλληλοεξαρτώμενο κόσμο επιδιώξαμε να βρεθούμε κάτω από την «ευρωπαϊκή ομπρέλα» για λόγους περιορισμένης (το τονίζω αυτό) εθνικής, οικονομικής, και κοινωνικής επιβίωσης, λόγω του φόβου μας ότι μόνοι μας θα ζούσαμε τα πολύ χειρότερα. Αναμφίβολα είμαστε εξαρτημένοι, αλλά ενδεχομένως πολύ λιγότερο απ’ ότι ήμασταν στο παρελθόν, κάτω από έναν ψευδεπίγραφο μανδύα και την συμπαρομαρτούσα ρητορική τής «ανεξαρτησίας» μας.

4. Η δική μου αίσθηση ως προς την ακολουθούμενη πολιτική του σύριζα είναι ότι παρά τα μεγαλόσχημα που ακούγονται για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, ο δρόμος που θα ακολουθήσει είναι δρόμος σωφροσύνης. Ας μην υποτιμάται το γεγονός  ότι ολόκληρο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης συγκροτείται από ανθρώπους νουνεχείς, πεπαιδευμένους και γνώστες της διεθνούς σκηνής, ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με στενές πολιτικές ιδεοληψίες. Ένας μάλιστα εξ αυτών, κάτω από το εξεζητημένο και πολύπλευρο καρναβαλικό «τεατράλε» του ύφους του, χειρίζεται με ιδιαίτερη μαεστρία την αναστροφή πορείας των προεκλογικών διακηρύξεων του σύριζα, η οποία στα μάτια των χαχόλων των πλατειών εμφανίζεται ως σθεναρή αντίσταση και περιφανής νίκη του «αξιοπρεπούς» λαού μας. Όλοι τους πάντως, θα προσπαθήσουν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, και η όποια κρημνοβασία τους δεν θα μας οδηγήσει στον γκρεμό. Αυτό τουλάχιστον εκτιμώ ότι θα συμβεί, δεδομένου ότι σίγουρα γνωρίζουν καλά πως τα «ωσαννά» από το «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν» έχουν χρονικό βάθος μιας μόνον εβδομάδας. 

5. Τέλος, το ό,τι καλό ή κακό θα μας συμβεί από την ανατροπή της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, θα πιστωθεί ή χρεωθεί (ανάλογα των εξελίξεων) από τον ιστορικό του μέλλοντος, στον πραγματικό ανατροπέα της που ακούει στο εύηχο ή κακόηχο (αναλόγως της ακουστικής αισθητικής ενός εκάστου εξ’ ημών) όνομα της «Χρυσής Αυγής».

Χρίστος  Γούδης

Share