Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
- Ρε συ Λώρενς θα μας πεις τώρα τι βρίσκεις να το παίζεις
αναρχοαριστερός και να πετάς πέτρες και μολότωφ; Εσύ ένας «Ευγενής Γόνος»!
- Α, χαχα, μα έχει πολύ φάση ρε παιδιά. Να το δοκιμάσετε κι
εσείς καμιά φορά.
- Δε μου λες; Με... τ’ όνομα Λώρενς σε ξέρουν κι εκεί;
- Όχι ρε, ηλίθιος είμαι; Όλοι έχουμε άλλα ονόματα εκεί.
- Σπορ δηλαδή.
- Ακριβώς. Αδρεναλίνη.
- Αδρεναλίνη είναι να σπας κεφάλια αστυνομικών;
- Εντάξει. Ένα επικίνδυνο παιγνίδι είναι. Κι αυτοί βαράνε
και πετάνε δακρυγόνα.
- Ω, έλα τώρα. Δεν είναι το ίδιο να την φας με το κλομπ απ’
ότι να φας ένα μάρμαρο στο κεφάλι. Η πέτρα ήταν όπλο μάχης για αιώνες.
Σκοτώνει. Είχαν μέχρι και ειδικά Σώματα Στρατού γι’ αυτό τον σκοπό οι Αρχαίοι.
- Καλά τώρα. Κι αυτοί πετάνε πέτρες.
- Περιστασιακά μόνο και που και που κανένας που εξοργίστηκε
όταν του έσπασες το κεφάλι ή κανένα κόκαλο με την δική σου πέτρα. Παράλογο
είναι; Ενώ εσείς πετάτε βροχή και τόνους τις πέτρες εναντίον τους. Κάθε
επεισόδιο στο Σύνταγμα μετράει και καμιά 40αριά τόνους μάρμαρο. Και καμιά
διακοσαριά απ’ αυτούς στο νοσοκομείο.
- Σου είπα. Παιγνίδι αδρεναλίνης είναι. Κι αυτοί ρίχνουν
δακρυγόνα.
- Δεν είναι το ίδιο ένα χημικό που τσούζει στα μάτια (και
που έχεις τα αντίμετρα για να το αντιμετωπίσεις πολύ εύκολα) με μια βροχή
μολότωφ που λαμπαδιάζει έναν άνθρωπο, τον κατακαίει και τον σκοτώνει. Στην
καλύτερη τον αφήνει σακάτη ή σημαδεμένο για μια ολόκληρη ζωή. Εκτός αν δεν τους
θεωρείς ανθρώπους αυτούς.
- Μα σου είπα. Απλά ένα επικίνδυνο παιγνίδι είναι. Άλλωστε
είναι θωρακισμένοι, αντέχουν. Χώρια που αυτοί έχουν και πιστόλια.
- Που δεν τα χρησιμοποιούν όμως. Χώρια που αν φας ένα κιλό
μάρμαρο στο κράνος, το ταρακούνημα και μόνο ίσως σημαίνει σοβαρή διάσειση. Τα
έχεις σκεφτεί αυτά;
- Δεν παύει να είναι επίφοβο το όπλο στη ζώνη τους. Ανά πάσα
στιγμή μπορεί να του την βαρέσει κάποιου και να έχουμε νεκρούς.
-Κι αυτό σας εξιτάρει φαντάζομαι πιο πολύ ακόμη, ε; Σας
«φτιάχνει».
- Ε, λίγο, όσο νά’ ναι. Όσο αυξάνονται οι παράγοντες
κινδύνου τόσο καλύτερο είναι το παιγνίδι.
- Τι σόι παιγνίδι είναι αυτό ρε Λώρενς να καις νεοκλασικά
και να σπας βιτρίνες μεροκαματιάρηδων εμπόρων;
- Όλα μέσα στο παιγνίδι είναι. Πρέπει να δημιουργηθεί
πολεμική ατμόσφαιρα για να έχει αξία το όλο πράγμα.
- Ξαναρωτάω: παιγνίδι είναι να καταστρέφεις φτωχούς
ανθρώπους για να κάνεις το κέφι σου;
- Έλα μωρέ. Ασφαλισμένα τά’ χουν. Κι αν δεν τά’ χουν ας τ’
ασφαλίσουν. Ο καπιταλισμός είναι «τέχνη». Αν δεν την ξέρουν και δεν θέλουν να
την μάθουν, κακό του κεφαλιού τους, ας κάνουν άλλη δουλειά. Άλλωστε, τη ζημιά
δεν την κάνουμε μόνον εμείς που πάμε για το παιγνίδι. Την κάνουν κι άλλοι. Πρωτίστως,
κάποιοι τρελαμένοι με την «επανάσταση» που προσπαθούν να δημιουργήσουν
«πολεμικές/επαναστατικές συνθήκες». Που νομίζουν ότι φέρνοντας χάος θ’ αλλάξουν
τα πράγματα προς το καλύτερο. Τόσο ανόητοι. Και κάποιοι άλλοι χουλιγκάνοι του
γηπέδου που ζούνε μόνο για την απόλυτη καταστροφή. Και κάποιοι άλλοι που
μπαίνουν στο χορό για το πλιάτσικο. Αυτοί είναι που κυρίως αναλαμβάνουν τα
μαγαζιά. Αποβράσματα του κοινού ποινικού δικαίου. Αλλά τι να κάνω εγώ σ’ αυτό;
Δουλειά της αστυνομίας είναι, όχι δική μου.
- Η οποία όμως εκείνη την ώρα δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει
γιατί την «απασχολείς εσύ» με τις «πέτρες» και τις μολότωφ σου. Παλεύει για την
επιβίωσή της, αναλώνει εκεί την ενέργειά της αντί να προστατεύσει την περιουσία
των πολιτών.
- Σου είπα. Παιγνίδι αδρεναλίνης είναι για μένα. Τίποτα
παραπάνω.
- Μέσα απ’ αυτό το παιγνίδι υπάρχουν και νεκροί πολίτες
καμιά φορά Λώρενς. Θυμίσου τη Μαρφίν.
- Ένας πόλεμος έχει και παράπλευρες απώλειες. Τι να κάνουμε
τώρα; Παιγνίδι παιγνίδι αλλά δεν παύει να είναι μια «προσομοίωση πολέμου». Αφού
ήξεραν πως θα γίνει χαμός στο κέντρο ας μην πήγαιναν για δουλειά. Ποιός τους
έφταιγε;
- Δηλαδή, πέραν της ασέβειάς σου για αδικοχαμένους ανθρώπους
που απλά πήγαν στη δουλειά τους, για σένα είναι όλα ένα απλό παιγνίδι
αδρεναλίνης. Εσύ δεν πιστεύεις δηλαδή, στην επανάσταση αυτών των «κυρίων γύρω
σου»;
- Μα μ.......ς είσαι; Επανάσταση εναντίον τίνος; Του .... εαυτού
μου; Κι εσένα; Και των μπαμπάδων μας; Εναντίον των χρημάτων τους και του ότι
την ίδια βραδιά των επεισοδίων θα φύγουμε «φτιαγμένοι απο την ένταση» για το
σαλέ στις Άλπεις; Ε, όχι δα. Αδιαφορώ πλήρως για την επανάσταση αυτών των
ηλιθίων φαντασιόπληκτων.
- Ναι, αλλά αυτοί οι φαντασιόπληκτοι εκμεταλλεύονται την
ισχύ πυρός που τους δίνεις για να κάνουν τα «δικά τους».
- Αδιαφορώ πλήρως γι’ αυτό. Σου είπα, αυτό είναι δουλειά των
Αρχών, όχι δική μου.
- Τους οποίους απασχολείς εσύ όμως εκείνη την ώρα, στο ξαναλέω.
- Ε, ας το λύσουν αυτοί αυτό το πρόβλημα. Δεν είναι δικό μου
θέμα.
- Κι αν σε πιάσουν;
- Δεν υπάρχει περίπτωση. Κάποιες φορές στο παρελθόν που
τόλμησαν να «κατεβάσουν κουκούλες» κάποιων από μας βρέθηκαν προ «εκπλήξεως».
Την ίδια στιγμή, κινήθηκαν τα «μεγάλα μέσα» και ήταν ελεύθερα τα παιδιά.
- Αυτό είναι σίγουρο; Ή φήμη;
- Ναι, ρε συ. Δεν βλέπεις που σε κάθε σύγκρουση παίζουμε τη
γάτα με το ποντίκι; Μία εμείς μπροστά κι αυτοί πίσω, μία αυτοί μπροστά κι εμείς
πίσω. Αυτό τι είναι; Σημαίνει ότι δεν θέλουν να «αγγίξουν» αυτό το «Μεγάλο Κύμα
Κρούσης» εκείνη την ώρα που «συμβαίνει το γεγονός» γιατί ξέρουν «ποιοί είναι
κάτω από τις κουκούλες». Αφήνουν, περνάει η ώρα και κάποια στιγμή που
τελειώνουν τα πράγματα πιάνουν μερικούς άσχετους ή «απρόσεκτους» για να γίνουν
και κάποιες συλλήψεις.
- Πρέπει να παραδεχτώ ότι μάλλον αυτό συμβαίνει. Κι αν όμως
σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και βρεθεί κανένας «τολμηρός ή υπερβολικά
θυμωμένος» και σας κυκλώσει και βρεθείτε καμιά πενηνταριά απο σας με χειροπέδες
στην κλούβα;
- Ε, καλά τώρα. Πενήντα απο μας «μαζεμένοι» μπορείς να
διανοηθείς πόση «σωρευμένη πολιτική ισχύ» σημαίνει; Ποιός απ’ αυτούς θα
μπορέσει να την «αντέξει»; Άστο σου λέω, γι’ αυτό δεν συμβαίνει τίποτα. Πάμε,
ξεσπάμε, φεύγουμε.
- Και κάποιοι άλλοι «αλωνίζουν» όμως μέσα απ’ αυτό το δικό
σου παιγνίδι. Δημιουργούν κλίμα χάους, φτιάχνουν επαναστάτες, στρατολογούν
κόσμο.
- Άστο ρε σου λέω. Αντιθέτως θα έλεγα εγώ. Μπορεί κάποιοι
λίγοι να βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν τα «δικά τους παιγνίδια κατασκευής
επαναστατών», αλλά αυτοί είναι αμελητέοι. Το σημαντικό είναι πως στους άλλους
όμως τους «πολλούς αντιδρώντες» τους χαλάμε την δουλειά. Γιατί πάνω που έχουν
συγκεντρωθεί πχ εκατό χιλιάδες «ειρηνικοί διαδηλωτές», προτού συσπειρωθούν και
οργανωθούν μεταξύ τους, προτού γίνει «στέρεη και μακροχρόνια η διαδήλωση» και
προτού οι εκατό γίνουν ένα εκατομμύριο διαδηλωτών και δημιουργήσει
«πολιτικοκοινωνικά τετελεσμένα», η «εκρηκτική παρέμβασή» μας τα «διαλύει όλα»
στα εξ ων συνετέθησαν. Οπότε μάλλον μας χρωστάνε κι από πάνω «χάρη» κάποιοι
εκεί μέσα.
- Εκεί «πάνω» εννοείς.
- Αυτό εννοώ.
- Δηλαδή, δεν έχει και τα δίκηα του ο κόσμος να διαδηλώνει;
Έχεις ιδέα τι τραβάνε; Όλα πάνω τους σκάνε.
- Κι εμένα τι μ’ ενδιαφέρει αυτό ρε φίλε; Εμένα θα μπορούσε
να μ’ ενδιαφέρει το ότι αν αυτός ο «αντιδραστικός λαουτζίκος» κερδίσει με τις
διαδηλώσεις του, αντί να «σκάσουν στις πλάτες» τους αυτά τα βάρη που λες, θα
«σκάσουν στην τσέπη του μπαμπά» μου. Δηλαδή, σε «μένα και σε σένα». Άρα; Άστο
σου λέω. Γι’ αυτό δεν μας πειράζει κανείς. Και γι’ αυτό δηλαδή μεταξύ άλλων.
Την «δουλειά» τους κάνουν όλοι.
- Ναι, αλλά μαζί με σας όλο και «κάποιος άλλος» διεισδύει
για να σας «ενισχύσει στο θεάρεστο έργο» σας, ε;
- Όλοι οι καλοί χωράνε... Αρκεί να έρθουν για να γίνει μεγάλο
παιγνίδι κι όποιος θέλει ας έρθει κι ας «διεισδύσει»... οι σκοποί τους ουδόλως
μ’ ενδιαφέρουν... είτε Έλληνες είναι, είτε «ξένοι».... χαχαχα
- Μελετημένο σε βλέπω Λώρενς.
- Ας πούμε «το τερπνόν μετά του ωφελίμου», χαχαχα....
- Ά, ρε Λώρενς επαναστάτη των Άλπεων... Προστάτη της Τάξης
σου.... Ποπολάρε του Κολωνακίου, της Εκάλης και της Πολιτείας....
- Σεμνάαα... πότε θα μας έρθεις κι εσύ φιλόσοφε;
- Δεν είμαι εγώ γι’ αυτά.
- Έλα ρε συ. Γ.... τα παιγνίδια είναι. Η καλύτερη αδρεναλίνη
που υπάρχει. Άσε που όπως είδες υπάρχει και «υλικό αποτέλεσμα». Επανάσταση
κάνουμε κι εμείς ρεεε.... την επανάσταση της δικής μας γκρούπας... της γκρούπας
του διεθνούς Τζετ Σετ.... χαχαχα... καλό ακούγεται... θα το λανσάρω...
- Απορώ πως δεν σου έχουν σπάσει ακόμη το κεφάλι αυτοί εκεί
κάτω, οι «δικοί σου». Μα τόσο ηλίθιοι είναι και δεν σ’ έχουν καταλάβει;
- Ποιοί μωρέ; Αυτά τα επαναστατημένα φλώρια εκεί κάτω;
Πειναλέοι είναι. Τυφλωμένοι από την πείνα ρέμπελοι. Που μόλις τους δώσεις λίγο
χρήμα για καμιά γιορτή, εξοπλισμό και τύπωμα των αφισών τους, πετάξεις και καμιά
«επαναστατική ατάκα», πάει τελείωσε το πράγμα. Σε έχουν Θεό ύστερα. Τυφλώνονται
για τα καλά. Σε περνάνε για δικό τους, αναρχοαριστερό επαναστάτη των Μαζών.
Θεωρούν ότι έκαναν μια «γαμάτη στρατολόγηση». Ε, άστους να το
πιστεύουν.... χαχαχα
- Επαναλαμβάνω Λώρενς: μέσα απ’ αυτό το «χάος» χτίζονται
επαναστάτες... κι αν πετύχει το «χάος» τους;
- Δεν θα πετύχει. Χάρη σ’ αυτές τις «αστικές πολεμικές
εκρήξεις» θ’ αναγκαστεί ο κόσμος να δεχτεί τη μέγιστη ενίσχυση των αστυνομικών
μέτρων, οπότε «εμείς», εσύ κι εγώ θα είμαστε ακόμη πιο ασφαλείς. Σου κάνει
αυτό;
- Λώρενς, μέσα απ’ αυτή την κατάσταση χάους πλήττεται η
Εθνική Ασφάλεια, διαλύεται ο κοινωνικός ιστός, μπαίνει όλο και πιο βαθιά ο
«ξένος παράγοντας»... αυτό δεν σ’ απασχολεί;
- Ρε συ φίλε, τό’ χεις χάσει τελείως; Τι έχω να χωρίσω εγώ
με τον ξένο; Είτε Γερμανός είναι, είτε Τούρκος, είτε Άραβας, είτε Ασιάτης, είτε
Αφρικανός; Τα λεφτά του έχουν χρώμα ή άρωμα; Στην Τεχνική του εταιρεία ο
μπαμπάς σου και στα δημόσια έργα ρε φίλε τι προσωπικό απασχολεί; Να σου θυμίσω;
Ότι θέλεις λες τώρα;
- Το χρήμα πάνω απ’ όλα, έτσι;
- Ακριβώς. Τι με νοιάζει αν ο κυβερνήτης θά’ ναι Ευρωπαίος ή
Τούρκος; Μπίζνες να γίνονται, το χρήμα να ρέει. Ή μήπως θέλεις να χάσεις τα
προνόμιά σου σε μια χώρα που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην παγκοσμιοποίηση;
Ξεχνάς ότι χτες βράδυ στη Μύκονο ήσουν στο κρεβάτι ταυτόχρονα με μια Γερμανίδα,
μια Τουρκάλα, μια Αφρικάνα και μια Ασιάτισα; Σε χάλασε; Αν δεν είχες χρήματα θα
το είχες νομίζεις αυτό;
- Έτσι όπως το θέτεις, τι να πω;
- Να μην πεις τίποτα... Να εύχεσαι μόνο να τελειώνει μια ώρα
αρχήτερα η «κοινωνική προσαρμογή» της χώρας στη Νέα Τάξη Πραγμάτων για να
πάψουμε ν’ ανησυχούμε ότι «αυτοί εκεί κάτω» θα μας κρεμάσουν στο Σύνταγμα μόλις
συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει.
- Ναι, αλλά όσο διαρκεί αυτή η αναταραχή, κόσμος φεύγει απ’
αυτή τη χώρα. Δεν σε νοιάζει αυτό;
- Γιατί να με νοιάξει ρε φίλε; Δεν πάνε στο διάολο οι
Έλληνες. Όσοι θέλουν ας φύγουν. Στον αγύριστο. Ένας φεύγει, χιλιάδες ξένοι
έρχονται. Τι μας νοιάζει δηλαδή; Εμείς να επιβιώσουμε και να μην «γκρεμιστούμε»,
γιατί το πέσιμο από τα ψηλά κάνει μεγάλο κρότο. Και πονάει πολύ. Κι όλα τ’ άλλα
ας πάνε στο διάολο. Έτσι κι αλλιώς σε μια διεθνή κοινωνία δεν ζούμε ήδη εμείς;
Πότε εδώ και πότε εκεί δεν είμαστε; Τώρα θα μάθουμε να κάνουμε νταραβέρι με ξένους
και τα λεφτά τους; Άστο σου λέω. Ο καθένας το συμφέρον του. Όλα ένα παιγνίδι
ατομικής επιβίωσης είναι. Να σου κάνω όμως ρε φίλε κι εγώ μια ερώτηση;
- Πες την.
- Σε κόβω να συμπαθείς την πλέμπα. Προσπερνώ το ότι είσαι
προδότης της τάξης σου... χαχαχα.... και μπαίνω στο ζουμί. Πως γίνεται την ίδια στιγμή
να υπερασπίζεσαι και τους μπάτσους; Πως γίνεται να συνυπάρχουν και τα δύο;
- Τίποτα δεν είναι άσπρο μαύρο Λώρενς. Τα πάντα είναι
Γκρίζα.
- Καλά. Ας το δεχτώ. Κι ας αλλάξω λίγο το ερώτημα
παριστάνοντας κι εγώ για λίγο τον «φίλο του Λαού». Αφού συμπαθείς τον όχλο
γιατί χωλοσκάς για την σωματική ακεραιότητα των μπάτσων; Ποιός τους είπε να
σταθούν δίπλα στ’ αφεντικά τους και απέναντι στο λαό;
- Εκτελούν διαταγές. Δουλειά τους είναι η διατήρηση της
Εσωτερικής Εθνικής Ασφάλειας.
- Σπάζοντας στο ξύλο διαδηλωτές;
- Με σένα συγκρούονται και το χουλιγκάνικο συνάφι σου. Όχι
με όλους τους διαδηλωτές. Εσύ κάνεις πουστιά και χώνεσαι να κρυφτείς μέσα στο
πλήθος για να αναγκάσεις τους αστυνομικούς να ρίξουν τα δακρυγόνα τους σε
όλους.
- Και καλά, πες ότι εγώ όντως έτσι το κάνω για λόγους
τακτικής. Αυτοί γιατί «τσιμπάνε»;
- Γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Παρασύρεις ένα
ολόκληρο πλήθος στο «παιγνίδι» σου, το τρομοκρατείς, το αφιονίζεις, το
μετατρέπεις σε τρομαγμένο κι εξαγριωμένο κοπάδι – ή τουλάχιστον το προσπαθείς -
με σκοπό ακριβώς να το ωθήσεις ενάντια
στους αστυνομικούς, να γενικευτεί το χάος και να υπάρξουν θύματα και μάρτυρες.
- Το κάνουν όμως. Τσιμπάνε. Ενώ το πλήθος εξεγείρεται, αυτοί
διαλέγουν πλευρά. Εν γνώση τους πάνε και στέκονται «απέναντι».
- Όχι Λώρενς. Δεν έχει γίνει καμία εξέγερση ακόμη. Εξέγερση
δεν είναι ο πετροπόλεμος διακοσίων ανθρώπων. Εξέγερση είναι κάτι πολύ πολύ
περισσότερο. Σημαίνει να εξαγριωθούν ένα, δύο εκατομμύρια άνθρωποι και να
μετατραπούν σε θυμωμένη αγέλη που ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα της. Εάν, όταν
και εφόσον γίνει «γενικευμένη Λαϊκή Εξέγερση», τότε ναι, όλοι, οι πάντες, ακόμη
και οι αστυνομικοί θα κληθούν εκ των πραγμάτων να διαλέξουν πλευρά. Και τότε θα
τους κατηγορήσω κι εγώ αυτούς που θα σταθούν απέναντί μου. Όποιο κι αν είναι
αυτό το «απέναντι». Αλλά ακόμη και τότε, το «γκρίζο» θα επικρατήσει. Τίποτα δεν
θα είναι «ξεκάθαρο». Θα γεμίσουμε «στρατόπεδα συμφερόντων» εδώ μέσα. Ούτε τότε
θα είναι εύκολη υπόθεση η «επιλογή Συμμάχων». Αλλά αυτό δεν υφίσταται ακόμη
όμως. Αυτό να μην το ξεχνάς ποτέ Λώρενς. Για την ώρα είναι απλώς ένα αιματηρό
παιγνίδι στο οποίο χρησιμοποιείς ανθρώπους για ζωντανούς στόχους. Και δεν ξέρω
ποιός είναι ο χειρότερος. Ο ιδεολόγος επαναστάτης που θεωρεί ότι κάνει πόλεμο;
Ο χουλιγκάνος του γηπέδου που χρήζει ιατρικής βοήθειας; Ο ποινικός που πάντα
ψάχνει ευκαιρίες για κλοπές; Ο ξένος πράκτορας που εκτελεί διατεταγμένη
υπηρεσία της χώρας του; Ο «εγκάθετος» που κάνει μια (εξίσου επαίσχυντη με τον
ποινικό) αμειβόμενη σκοτεινή μπίζνα; Ή εσύ που σκοτώνεις και καταστρέφεις για
πλάκα κι εκ του ασφαλούς κρυμμένος πίσω από «προστατευτικές κουρτίνες»;
(άλλη μία «μυθοπλασία»... οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα
και καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική...)
Γιώργος Ανεστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου