Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
- Θείε τ’ άκουσες αυτό για τους αλβανούς που έστησαν μια
ελληνική σημαία σ’ ένα βουνό και την πολυβόλησαν με τα καλάσνικωφ; Το ανέβασαν
και σε βίντεο στο youtube.
- Ε, και; Το βίντεο κατέβηκε αμέσως.
- Γιατί; Δεν ήταν σοβαρό Εθνικό Θέμα αυτό;
- Γιατί έτσι έπρεπε. Μην γεννάμε ζητήματα τώρα εκεί που δεν
υπάρχουν. Δεν θέλουμε να ξεσηκωθεί ο κόσμος.
- Δεν «υπάρχει» σα «σοβαρό εθνικό θέμα» δηλαδή;
- Όχι δεν υπάρχει.
- Για το ZUBR,
το ρώσικο χοβερκραφτ που πήρε φωτιά μέσα στο ναύσταθμο, τι έχεις να πεις;
- Ω, έλα τώρα. Ατυχήματα συμβαίνουν.
- Σε ένα από τα κοσμήματα του Στόλου; Τόσο απλό είναι να
συμβεί ένα τέτοιο ατύχημα; Και πως και δεν το πρόλαβαν;
- Σου είπα. Συμβαίνουν αυτά.
- Θείε δεν πήρε φωτιά κανένα βαρκάκι, ούτε κανένα παλιό
σκάφος του 1930. Και το κυριότερο, διάβασες τα δημοσιεύματα για την μπογιά του;
- Ε, τι μ’ αυτό; πάλι φήμες του διαδικτύου θα μου πεις; Άντε
πες το, έχεις πλάκα σήμερα.
- Φήμες, ξεφήμες, οργιάζουν.
- Και τι λένε αυτές οι φήμες;
- Ότι φέρανε να του βάλουνε μια μπογιά «επιβραδυντική στη
φωτιά» και η Ρώσικη εταιρεία του υποβρυχίου δεν έδωσε πιστοποίηση.
- Και;
- Με το που έπιασε φωτιά, αυτή αμέσως επεκτάθηκε ραγδαία.
Λες και η μπογιά ήταν «επιταχυντική» αντί για «επιβραδυντική».
- Ορίστε, πάλι οι γνωστές συνωμοσιολογικές θεωρίες του
διαδικτύου.
- Θείε ήταν αποβατικό το σκάφος. Το ισχυρότερο που διαθέτει
ο στόλος μας. Το νούμερο 1 μέσο μεταφοράς στρατού στα νησιά μας σε περίπτωση
εισβολής.
- Ω, άσε τώρα τις θεωρίες συνωμοσίας σου λέω.
- Κι εντελώς συμπτωματικά μετά έπιασε μια τεράστια φωτιά στη
Χίο που κατέκαψε 150,000 στρέμματα.
- Τυχαίο. Σύμπτωση. Τι σχέση μπορεί να έχει το ένα με τ’
άλλο;
- Ναι; Τυχαίο ήταν και το ότι η φωτιά εκδηλώθηκε όχι στη
Βόρειο πλευρά αλλά στην άλλη, την Νοτιοανατολική που βλέπει στα σημεία
αποβάσεως των Τούρκων;
- Θα σοβαρευτείς καμιά φορά; Έχεις «Μεγάλο Μέλλον» μπροστά
σου. Και θα το χάσεις αν δίνεις σημασία σε κάτι τέτοια μικρά πράγματα.
- Βρε συ Θείε, έχουν ξεσπάσει μέχρι τώρα πάνω από 600
πυρκαγιές σε όλη τη χώρα. Κι εσύ μου λες να μην ασχολούμαι;
- Ναι. Μην φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν.
- Η ίδια η Πολιτεία, αλλά και η παρέα σου οι Πολιτικοί
παραδέχτηκαν ότι η κατάσταση είναι πάρα μα πάρα πολύ επικίνδυνη.
- Έ, ναι. Άσε την Πολιτεία και τους Πολιτικούς λοιπόν να κάνουν
τη δουλειά τους.
- Την κάνουν Θείε;
- Με τέτοια ερωτήματα ανηψιέ δεν θα πας μπροστά. Πρέπει να
δίνεις σημασία στα σωστά πράγματα, να λές αυτά που πρέπει, την ώρα που πρέπει,
σ’ αυτόν που πρέπει.
- Σε σένα τα λέω.
- Σε μένα πέστα χαζοκούταβο, γιατί κάποιος πρέπει να σου
μάθει τη δουλειά. Παραέξω όμως κλείστο γιατί δεν θα έχεις καλά ξεμπερδέματα.
- Δηλαδή, τι θα πάθω;
- Α, για «αρχή» τίποτα το πολύ «βαρύ». Απλώς θα σε
απορρίψουν από «εξελίξιμο».
- Δεν θα γίνω «κραταιός της Πολιτείας» δηλαδή...
- Ακριβώς. Αυτό θέλεις;
- Θείε, πεθαίνει κόσμος εκεί έξω από την πείνα, τις αρρώστιες... άλλοι
δεν μπορούν ν’ αγοράσουν ούτε τα φάρμακά τους...
- Ναι, είναι δυσάρεστο... αλλά τι να κάνουμε; Έτσι είναι η
ζωή.
- Και η Πολιτεία τι κάνει; Εσύ ο ίδιος. Εκτός από πλούσιος
είσαι και «μεγαλοπολιτικός». Πως είναι δυνατόν να μην τους χορηγείτε δωρεάν
φάρμακα; Πως είναι δυνατόν να τους φορολογείτε κι άλλο;
- Τελικά είσαι τόσο αθώος ή τον αθώο παριστάνεις νεαρέ; Δυστυχώς
δε γίνεται αλλιώς.
- Και γιατί δεν τα παίρνετε απ’ αυτούς που τα έτρωγαν τόσα
χρόνια; Τόσα και τόσα έφτιαξαν. Δεν θα τους λείψουν.
- Πόσο μικρός είσαι...
- Αρκετά μεγάλος για να βλέπω το σωστό.
- Θα με διαδεχτείς μια μέρα ως ένας ακόμη «Κραταιός της
Πολιτείας». Άκου λοιπόν για να μαθαίνεις. Αλλάζει, δηλαδή, κάτι στη ζωή της
φτωχολογιάς αν το δεις από μια «ψυχοπονιάρικη οπτική γωνία»; Όχι. Αυτή
παραμένει μίζερη και όλο θλίψη και θάνατο. Αλλάζει όμως η δική σου
«συναίσθηση». Είναι σαν το χειρούργο που πρέπει να αποστασιοποιηθεί από τον
πόνο του ασθενή του προκειμένου να κάνει καλά τη δουλειά του.
- Ο... χειρούργος είστε «εσείς», να υποθέσω;
- Ορθόν...
- Κατάλαβα. Πονάει πόδι κόψει κεφάλι και με συνοπτικές
διαδικασίες.
- Να λείπουν οι εξυπνακισμοί μικρέ.
- Τέλος πάντων. Μα εδώ είναι διαφορετικό το θέμα. Οι
θεωρητικές πλευρές και η ψυχολογία, η «συναισθησία» παίζει πρώτιστο ρόλο.
Αλλιώς δεν θα πάρεις τις «ορθές» - από ουμανιστικής πλευράς – αποφάσεις.
- Εαν αφήσεις τα συναισθήματα να κυριαρχήσουν πάνω σου, τότε
δεν σε βλέπω για πολύ «Κραταιό» αυτού του τόπου... πιο πιθανό είναι να γίνεις
ένας απ’ αυτούς τους φτωχούς.
- Το λες μ’ ένα τρόπο....
- Δηλαδή;
- Μου θυμίζεις τον Κατράκη όταν έλεγε στο γιό του «...
τι δουλειά έχεις εσύ μ’ αυτούς τους κολλήγους»;
- Κι εσύ τώρα τι θες να παριστάνεις; Τον Κούρκουλο; Τον
νεαρό επαναστάτη του κάμπου; χαχαχα..
- Μην το διακωμωδείς. Δεν είναι αστείο.
- Εσύ άρχισες. Εγώ απλά το διασκεδάζω με την παιδική σου
αφέλεια.
- Πέρα από την όποια θεωρία,
παραμένει το ερώτημα της λογικής: «Γιατί δεν τα παίρνετε απ’ αυτούς που τα
έφαγαν; Κι αντ’ αυτού τσακίζετε τον φτωχό. Στην κυριολεξία τον οδηγείτε στο
θάνατο».
- Διότι, πολύ απλά είναι αδύνατον να τα πάρεις απ’ αυτόν που
τα έφαγε.
- Γιατί είναι αδύνατον; Δεν υπάρχουν Πολιτειακοί μηχανισμοί;
- Όποιος «έφαγε» δεν έφαγε μόνος του μικρέ μου αφελή. Έφαγε
στο μέσον ενός τεράστιου τραπεζιού με πάρα πολλούς ομοτράπεζους. Πολλοί δε εξ’
αυτών πανίσχυροι και «κραταιοί». Που «Δεν
αγγίζονται». Που σημαίνει με λίγα λόγια ότι «ο
ένας κρατάει τον άλλον».
- Και δεν υπάρχει κανένας να τους ελέγξει;
- Ουδείς «αναμάρτητος». Κάθε μα κάθε ένας έχει τις
«αδυναμίες» του. Κι αν δεν «έφαγε» θα έχει κάποια άλλη «αδυναμία». Κι εκεί
επάνω θα «πατήσουν» αυτοί που θα τον εκβιάσουν για να μην προχωρήσει η
διαδικασία ελέγχου. Τό’ πιασες τώρα μικρέ μου Ροβεσπιέρε; Δεν μπορείς να πεις,
πιο σικ απ’ το «Κούρκουλος καμπίσιος», ε; χαχαχα
- Γι’ αυτό και δεν θα πάψουν ποτέ οι «υπόγειες συναλλαγές»
δηλαδή;
- Ακριβώς. Γι’ αυτό και δεν θα καταργηθεί ποτέ και η
γραφειοκρατία που είναι η «κάλυψη» για όλο αυτό το «αλισβερίσι». Φυσική
διαδικασία άλλωστε σε κάθε κοινωνία σε κάθε ιστορική περίοδο. Συμβιβάσου μ’
αυτό γιατί δεν θα έχεις καλό «τελείωμα» διαφορετικά νεαρέ.
- Η κοινωνία εξελίσσεται. Έχουν την πολυτέλεια πλέον να
βγάζουν τους δικούς τους πολιτικούς αυτοί οι «παρακατιανοί» όπως τους λέτε. Θα
σας την χαλάσουν τη σούπα αργά ή γρήγορα.
- Δεν πρόκειται. Άσε που η Ύφεση φροντίζει αυτό ακριβώς. Δεν
βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής τους οπότε δεν θα έχουν και τέτοιες πολυτέλειες
όπως η «ανεξέλεγκτη ενασχόληση με τα κοινά». Άρα, δεν θα γίνουν επικίνδυνοι.
- Το θεωρείς απίθανο να μπει ο «κολλήγος» (όπως τον λες)
στην πολιτική; Και μάλιστα σε μεγάλους αριθμούς που θα δημιουργήσουν μια
«κρίσιμη μάζα»;
- Όχι. Ο φτωχός δεν μπορεί να μπει στην πολιτική χωρίς να
γίνει μέρος του «τραπεζιού». Πρώτον, για να «τον έχουν στο χέρι». Δεύτερον, θ’
αναγκαστεί ν’ αφήσει το μεροκάματό του για να πάρει μια πολιτική δημόσια θέση.
Μετά που θα «σχολαστεί» τι θα κάνει; Πως θα ζήσει; Θα ξαναβρεί μεροκάματο;
Ποιός του το εξασφαλίζει αυτό; Ιδίως όταν είναι και περασμένης ηλικίας. Γι’
αυτό και θέλει δεν θέλει θα γίνει μέρος του συστήματος. Γι’ αυτό και δεν θα υλοποιηθεί
ποτέ η «περιορισμένη χρονικά Πολιτική θητεία», γι’ αυτό και δεν θα υπάρξει ποτέ
το πρότυπο του «έντιμου πολιτικού». Το κατάλαβες τώρα μικρέ μου αιθεροβάμονα;
- Και οι φτωχοί άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν λοιπόν;
- Ναι. Δεν γίνεται αλλιώς. Έτσι γίνονταν πάντα, έτσι θα
συνεχίσει να γίνεται. Ο νόμος της ζούγκλας.
- Μα δεν μπορεί να παραμένει πάντα στον πάτο. Αντικειμενικά,
κάποιοι θ’ ανέβουν κοινωνικά.
- Μόλις σου το είπα. Να σου το πω και «αλλιώς». Δεν γίνεται
να ανέβει κοινωνικά ή οικονομικά ή πολιτικά. Όλες οι «Μεγάλες Πόρτες» και οι «Ισχυρές
Θέσεις» είναι «πιασμένες» από την ώρα που γεννήθηκαν οι «υποψήφιοι διάδοχοί»
τους, σαν κι εσένα τον αφελή ας πούμε. Τουλάχιστον, δεν θ’ «ανέβουν μαζικά».
Κάποιοι λίγοι ναι, αλλά οι οποίοι «απορροφώνται» αμέσως από το σύστημα. Αυτό το
ίδιο σύστημα που εσύ τώρα κριτικάρεις και βρίζεις, αυτό το σύστημα που σου
εξασφάλισε εσένα και στους παππούδες σου πλουσιοπάροχη ζωή, αυτό το ίδιο το
σύστημα που σε προορίζει για ισχυρό και «Κραταιό Παράγοντα» αυτού του τόπου σε
λίγο καιρό. Πρόσεχε λοιπόν λίγο περισσότερο εάν δεν θέλεις να χάσεις τα
προνόμιά σου. Η Τάξη σου εκτός από «γενναιόδωρη» μπορεί να γίνει και πάρα πολύ
σκληρή ξέρεις απέναντί σου. Και δεν θα μπορέσω να σε προστατέψω τότε.
- Θείε πάντα υπάρχει τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα. Να
εξελιχθούν προς μια πιο ανθρωπιστική και πολιτισμένη βαθμίδα.
- Όχι δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Από τη γέννησή σου
προετοιμαζόσουν για τη θέση που θα λάβεις σε λίγο καιρό. Αυτό δεν κοντράρεται.
Δεν ανατρέπεται. Συνεπώς, δεν αφήνεις «περιθώριο» ανέλιξης κάποιου απ’ αυτούς. Αποδέξου
το και συμμορφώσου. Μην το αποδέχεσαι και ετοιμάσου να «εξοστρακιστείς» απο την
Τάξη σου και να ζήσεις μέσα στην φτώχεια σαν κι αυτούς εκεί κάτω. Και η ζωή
εκεί είναι πάρα μα πάρα πολύ σκληρή ξέρεις.
- Ντρέπομαι, το καταλαβαίνεις; Μας παίρνει όλους η μπόρα από
την κοινωνική κατακραυγή. Ούτε συγγνώμη δεν ξέρετε να ζητάτε.
- Θα το ξεπεράσεις, δεν είναι τίποτα. Άλλωστε, ας είμαστε
ρεαλιστές. Χωρίς την «σωρρευτική αξία» όλων αυτών εκεί κάτω δεν θα μπορούσες να
είσαι τώρα εσύ κι εγώ αυτό που είμαστε. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...
- Πως δεν καταλαβαίνω. Πατρίκιοι και πληβείοι.
- Σου τό’ πα και πάλι. Έτσι ήταν πάντα, έτσι είναι κι έτσι
θα παραμείνει.
- Και η περιβόητη Δημοκρατία που χρησιμοποιείτε σαν καραμέλα
παντού στα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ;
- Είναι απλώς μια λέξη. Πάντα Ολιγαρχία ήταν το Αρχέτυπο
Πολίτευμα της κοινωνίας κι έτσι θα παραμείνουν τα πράγματα.
- Ολιγαρχία των Ολίγων, Ευγενών και Ισχυρών εννοείς.
- Αυτό ακριβώς εννοώ.
- Άλλοι παλεύουν για κοινωνικά δικαιώματα και αναγνωρίζονται
με την αξία τους κι εγώ τα έχω όλα έτοιμα. Ντρέπομαι. Πως θα τους αντικρύσω
αργότερα;
- Ποιούς; Τους Σπάρτακους ζηλεύεις; Θα πρέπει να επωμιστείς
και τον Σταυρό τους τότε.
Εκτός εαν ζηλεύεις τους «άλλους». Αυτούς που ναι μεν
θ’ «ανέβουν» - με την «άδειά» μας βεβαίως – αλλά με «αντίτιμο» την «πλήρη
υποταγή» τους στο Σύστημα. Αυτούς δεν έχεις κανένα λόγο να τους ζηλεύεις γιατί
θα είναι «υποτακτικοί» σου. Πιόνια.
- Κι όμως.... Δεν μπορώ να μην ζηλεύω όλους αυτούς που
ανεβαίνουν με τον δικό τους κόπο και με την αναγνώριση των προσπαθειών τους από
την κοινωνία.
- Ε; καλά, τις εννοείς όλες αυτές τις μπούρδες; Κοίτα, πες
μου αν είναι να βάλω τον ξαδερφό σου αν δεν αντέχεις την Πολιτική. Κι εσένα να
σε βάλουμε σε κάποια άλλη υψηλή μεν αλλά πιο «ουδέτερη συναισθηματικά» βαθμίδα
της Πολιτείας. Δεν είναι πρόβλημα αυτό.
- Όχι, δεν είναι πως δεν αντέχω. Απλά μ’ ενοχλεί που
εξεγείρεται η συνείδησή μου.
- Α, δεν είναι τίποτε αυτό. Θα το ξεπεράσεις. Με κάμποσα
ακριβά ταξίδια και διακοπές, μεγάλη ζωή, πολυτελή αυτοκίνητα και σκάφη και
βεβαίως μπόλικα όμορφα κορίτσια γύρω σου θα διορθωθούνε όλα στο λεπτό, θα το
δεις. Η αναγνώριση του κύκλου σου, της Υψηλής Τάξης προς το πρόσωπό σου ξέρεις
είναι το πιο ισχυρό διεγερτικό. Για να μην πω αφροδισιακό...χαχαχαχα
- Μα πως μπορείς να έχεις αποστασιοποιηθεί τόσο πολύ από την
ζοφερή αυτή πραγματικότητα που ζει ο κόσμος;
- Α, είναι πολύ εύκολο. Κοιτάς την επιβίωσή σου. Αυτό δεν
κάνουν όλοι;
- Κάποιοι, οι πολλοί, μάλλον δεν το καταφέρνουν.
- Ώχου, δεν τα μπορώ άλλο αυτά τα λυπητερά. Όσο για όλους
αυτούς τους «αγωνιστές» που ζηλεύεις –
είτε αφελείς είτε πονηροί - αυτοί δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα. Κολλήγοι
είναι. Φτωχαδάκια. Παλεύουν να αποκτήσουν ισχύ και προνόμια. Μια άλλη καλύτερη
ζωή. Ενώ εσύ έχεις να χάσεις τα πάντα. Σκέψου ότι όλον αυτόν τον πλούτο και τα Μεγαλεία,
αυτό το σύστημα που βρίζεις, αυτό είναι που μας τα δίνει αφειδώς. Με
γενναιοδωρία. Ήρεμα λοιπόν και κοίτα να
σκληρύνεις. Αν και δεκαοχτάχρονο πιτσιρίκι είσαι, έχεις καιρό.... κοίτα μόνο να
μην μπλέξεις και μας βάλεις σε τίποτε μπελάδες να σου «σβήνουμε» τις «αταξίες»
σου. Άσε που πολλά απ’ αυτά θα γυρίσουν μπούμερανγκ αργότερα στην καριέρα σου
από μερικούς μερικούς που θα κοιτάνε διαρκώς να σε εκβιάσουν ζητώντας πότε το
ένα και πότε το άλλο. Οι «αδυναμίες» που λέγαμε. Και που πάντα από «κάποιους
καταγράφονται» για «ενδεχόμενη χρήση στο μέλλον».
- Μα τι σόι άνθρωποι είστε; Τους ξεσκίζετε όλους κανονικά
και ούτε που κοκκινίζετε. Το θεωρείτε και φυσιολογικό από πάνω.
- Σου είπα. Έτσι είναι το πράγμα. Έτσι ήταν ανέκαθεν κι έτσι
θα παραμείνει. Όσο για το να «κοκκινίζω» που είπες, σε πληροφορώ ότι είναι πάρα
μα πάρα πολύ εύκολο. Το κάνω συχνά και μάλιστα όποτε ακριβώς θέλω και
απαιτείται.... χαχαχαχα.. κυρίως στα κανάλια, το ομολογώ...
- Να μην ρωτήσω για «πολιτικές ευθύνες» των πράξεών σας,
έτσι;
- Ποιές; Α.... Ο πολιτικός να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες
του... αυτό εννοείς, ε; ε, και; Άντε τις ανέλαβε... είπε μια δημόσια δήλωση περί
τούτου, πήρε συντετριμμένο ύφος και αμόλησε μια «συγγνώμη» κι εκεί τελείωσε το
πράγμα... Κάθε μέρα τις αναλαμβάνει στα κανάλια, στο επαναλαμβάνω. Αυτό είναι το
πιο εύκολο και το πιο διασκεδαστικό μέρος της δουλειάς.... χαχαχαχα
- Δηλαδή, μόνον εγώ έχω τέτοιες «ευαισθησίες» όπως τις
χαρακτηρίζεις Θείε;
- Α, ναι, ευτυχώς σπανίζει το «φρούτο» σου στους κύκλους μας.... γι’
αυτό και θα έχεις δύσκολο ανταγωνισμό μ’ αυτά τα μυαλά... Αλλά μη σκας, θα τις
«σβήσουμε» όλες αυτές τις «ευαισθησίες». Με τον «κατάλληλο» τρόπο.
- Οι ηδονές της εξουσίας και του χρήματος, έτσι Θείε;
- Πες το κι έτσι. Είδες που μαθαίνεις; Χαχαχα Ξέχασες την
υπέρτατη ηδονή νεαρέ... της Σάρκας.... χαχαχα ... που όσο πιο πολλή εξουσία και
λεφτά έχεις τόσο περισσότερες και ανώτερες ηδονές αγοράζεις....
- Κι αν ξεσηκωθούν;
- Δεν υπάρχει περίπτωση... Είναι όλα ελεγχόμενα... Κι αν ακόμη ξεσηκωθούν, θα "σφαχτούν μεταξύ" τους... έτσι γίνονταν πάντα...
- Κι αν ξεσηκωθούν;
- Δεν υπάρχει περίπτωση... Είναι όλα ελεγχόμενα... Κι αν ακόμη ξεσηκωθούν, θα "σφαχτούν μεταξύ" τους... έτσι γίνονταν πάντα...
- Αγαπητέ Θείε, θα κάνω όπως μου λες. Αλλά επέτρεψέ μου να
σου θυμίσω και τι είπε ο Θουκυδίδης:
«... Προδότης δεν είναι
μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της Πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και
εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα εν γνώσει του δεν προβαίνει στις
απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω
στους οποίους άρχει. Θουκυδίδης, 460 – 398 πΧ...»
- Ναι, ναι, ξέρω... αυτές τις ανοησίες που λένε μερικοί
μερικοί ξεβράκωτοι στον λαουτζίκο για να τον ξεσηκώνουν... θα κοπούν κι
αυτά... οσονούπω ανηψιέ...
Ξέχνα τα αυτά όμως εσύ... κι άντε να ετοιμαστείς τώρα... μην
ξεχνάς ότι είναι η μεγάλη σου βραδιά... θα έχεις την Τιμή να σε «δούνε» απόψε οι
«Μεγάλοι»... περνάς την «εισαγωγική» σου «Μύηση»... κοίτα να τους
«ικανοποιήσεις»... κομμένες απόψε οι «ευαισθησίες»... αλύγιστο, αδίστακτο και
παγερό μέλος της Τάξης σου.... αυτό πρέπει να είσαι... ένας εκκολαπτόμενος αποφασιστικός
Πολιτικός Βαρονέτος της Νέας Τάξης Πραγμάτων που ξημερώνει...
(Άλλο ένα "παραμυθάκι" προς
"τέρψην".... πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι "Αλήθεια" κάτι "τέτοιο"!
Και βεβαίως, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι
εντελώς συμπτωματική...)
Γιώργος Ανεστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου