Είναι γνωστό πως ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα έχει επενδύσει αρκετά στην δυναμική της Τουρκίας στα ισλαμικά κράτη, ώστε να μπορεί να την χρησιμοποιεί ως παράγοντα επηρεασμού και σε όφελος των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.
Επίσης γνωστή είναι η –επί δεκαετίες- πολύ καλή σχέση της Τουρκίας με το Ισραήλ, αφού οι δύο χώρες συνασκούνται σε στρατιωτικές ασκήσεις πολλές φορές ετησίως, αλλά και πολλά στρατιωτικά συστήματα εξαρτώνται από την Ισραηλινή στρατιωτική τεχνολογία.
Η προ έτους (περίπου) ρήξη του Ταγίπ Ερντογάν με τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες, στο Νταβός της Ελβετίας, στα πλαίσια της Παγκόσμιας Οικονομικής Συνδιάσκεψης, ήταν τα πρώτα «σύννεφα» ανάμεσα στις σχέσεις των δύο κρατών, που κατάφεραν όμως να ανοίξουν πολλές «πόρτες» ισλαμικών κρατών, αλλά και να εισρεύσουν πολλά χρήματα στις τουρκικές τράπεζες, ενώ πολλές τουρκικές εργοληπτικές εταιρείες άρχισαν να αναλαμβάνουν σωρηδόν έργα σε κράτη που αντιτάσσονται ενός ισχυρού Ισραήλ…
Είναι παλιά η «παράσταση»
Πριν λίγες ημέρες, το σκηνικό έδειξε πως άρχισε να ξαναστρώνεται, αφού η Ισραηλινή ηγεσία διαμαρτυρήθηκε για μία τουρκική ταινία την οποία θεώρησε προσβλητική… Και χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, υπήρξε η απάντηση του Ταγίπ Ερντογάν που «άναψε τα αίματα»!!! Εκείνη τη στιγμή ήταν βέβαιο πως η «παράσταση» άρχιζε… Μία παράσταση για ηλιθίους, που είχε όμως ξαναπαιχτεί με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα… Τώρα, ο «σκηνοθέτης» έπρεπε να εφεύρει κάτι περισσότερο…
Απαραίτητη ήταν η επιπλέον ενδυνάμωση της Τουρκίας… και αυτό κατέστη δυνατό τη στιγμή που η Τουρκία απαίτησε συγνώμη από το Ισραήλ (που ένας υπουργός του προσέβαλε με την στάση και τα λόγια του τον τούρκο πρέσβη στο Ισραήλ…) και, ω του θαύματος(!) το Ισραήλ ενέδωσε και έδωσε την απαιτηθείσα εκ του Ερντογάν συγνώμη…
Κάπου εδώ οι σχέσεις των δύο χωρών θα αρχίσουν να παίρνουν την παλιά μορφή (οι καλοί φίλοι που «τα βρίσκουν»…), με κερδισμένη σε πολλαπλά ταμπλό την Τουρκία! Το ζητούμενο όμως είναι στο γιατί το Ισραήλ φτάνει στο σημείο να ζητάει συγνώμη από ένα κράτος του οποίου ο πρωθυπουργός έχει προσβάλει δύο φορές την «εθνική του υπόσταση»… και μάλιστα η δεύτερη φορά (απαίτηση συγνώμης) ήταν «ηχηρότερη» από την πρώτη…
Το Ισραήλ επιτίθεται και η Άγκυρα γίνεται «μεσολαβητής ειρήνης»
Οι ΗΠΑ, αλλά και το Ισραήλ έχουν συμφωνήσει –όπως όλα δείχνουν- σε επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν. Οι διπλωμάτες του Ισραήλ έχουν ταξιδέψει σχεδόν σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου προετοιμάζοντας το κλίμα της «επόμενης ημέρας» της στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ…
Η Τουρκία, προετοιμάζεται να παίξει τον ρόλο του ισχυρού κράτους (με «δυτική» φινέτσα και κυβέρνηση ισλαμιστών) που θα «μπει σφήνα» για να φέρει την ειρήνη, να εγγυηθεί την ασφάλεια στο μέλλον, τόσο για το Ιράν, όσο και για τον υπόλοιπο ισλαμικό κόσμο της Ανατολής…
Εξάλλου, αυτός ήταν επακριβώς και ο ρόλος, που επεδίωκαν οι ΗΠΑ να αναλάβει η Άγκυρα για να μπορέσουν να «δυτικοποιήσουν» (σύμφωνα με τα αμερικανικά συμφέροντα) χώρες και να προχωρήσουν μέχρι και σε ανατροπές κυβερνήσεων για να «πατήσουν» με μεγαλύτερη άνεση σε εδάφη κοντά στην Ρωσία, αλλά κυρίως κοντά στην Κίνα… (να μην ξεχνάμε πως με δήλωση του πρώην γενικού αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, σε 20-25 χρόνια αναμένεται στρατιωτική σύγκρουση με την Κίνα, λόγω της επέκτασής της στις αγορές της Δύσης…)
Η πολιτική της Τουρκίας θέλει πάντα «ανταλλάγματα»
Η Τουρκία σήμερα αναβαθμίστηκε και πιθανόν να ζητήσει και ανταλλάγματα για την «επικινδυνότητα» του εγχειρήματός της… Η Κύπρος, το Αιγαίο ή η Θράκη θα της δοθούν ως αντάλλαγμα; Φυσικά υπάρχει πάντα και το βόρειο Ιράκ (Κιρκούκ) του οποίου οι πλουτοπαραγωγικές πηγές (πετρέλαιο) αποτελούν βασικό «στόχο» της Άγκυρας… Η Ελλάδα, απέναντι στην ολοένα ενδυναμούμενη Τουρκία, παρακολουθεί δείχνοντας ανήμπορη να κινηθεί ώστε να μην μεγαλώσει η «διαφορά» που επιμελώς «χτίζει» η τουρκική εξωτερική πολιτική, στην οποία πλέον συμμετέχει και ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, στο πλευρό της «αλεπούς» Αχμέτ Νταβούτογλου.
Η Αθήνα μετράει μέρες ενώ η Άγκυρα μετράει… χρήμα.
Ο έλληνας πρωθυπουργός, προγραμμάτισε ήδη ταξίδι στην Μόσχα, όμως ο Νταβούτογλου τον πρόλαβε, κάνοντας μεγάλη μετάνοια προς τον Πούτιν, τον οποίο δεν δίστασε να τον αποκαλέσει «εξοχώτατο» για να κερδίσει την εύνοια, αλλά και την «δουλειά» του αγωγού South Stream, αλλά και του Nabuco, ταυτόχρονα με την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Σαμψούντας-Τσεϊχάν που θα διοχετεύει το ρωσικό πετρέλαιο στην Ευρώπη παρακάμπτοντας την Ουκρανία, ενώ φαίνεται πως έκλεισε οριστικά και την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Τουρκία με τη βοήθεια της Ρωσίας…
Ο Γιώργος Παπανδρέου, στον αντίποδα, προσπαθεί να βρει τις ελληνικές εκείνες λέξεις που θα περιγράψουν το «έργο» της κυβέρνησής του κατά τις 100 πρώτες ημέρες (βαδίζοντας στα πρότυπα Ομπάμα), ενώ δείχνει να αγνοεί πως έχει μείνει «πίσω» από τον Ερντογάν, τουλάχιστον 100 ημέρες…
Όπως και να έχει, η ταχύτατη ανέλιξη της Τουρκίας θα φέρει πολλά προβλήματα στην Ελλάδα, η οποία πλέον θα έχει δίπλα της μία γείτονα χώρα, με βλέψεις σε ελληνικά εδάφη, στην οποία κάποιοι πολύ μεγάλοι θα της χρωστάνε αρκετά... Και από ότι φαίνεται, η Άγκυρα έχει απλά να διαλέξει τι και από που... θα πάρει!
Κωνσταντίνος
από το Ας μιλήσουμε επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου