του Χρίστου Κράππα
Δράμα 2.7.2008
Δημοσιεύτηκε στην Δράμα, εφημ. «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» στις 9.7.2008
Αυτό το «σούρτα – φέρτα» με τους σκοπιανούς και τους προστάτες τους αμερικανούς, που μεσιτεύουν τάχα μεταξύ των δύο, αλλά αλήθεια με σκοπό και στόχο μόνο τη δική μας υποχώρηση και την ικανοποίηση -- επιβράβευση των κλεφτών σκοπιανών, μου έφερε στη μνήμη μου έναν απο-καλυπτικό διάλογο μεταξύ Κολοκοτρώνη και Χάμιλτον την εποχή της επανάστασης του 1821:
«…ήλθε ο Άμιλτων να με ιδεί. Μου είπε, ότι: «Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύσει.» Εγώ του αποκρίθηκα, ότι: «Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους…. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε»…»
Αυτά τα λόγια του απελευθερωτή μας Κολοκοτρώνη είναι τα ίδια με κείνα του Περικλή προς τους Αθηναίους να μην συμβιβασθούν με τους Λακεδαιμόνιους το 431 π.Χ, γιατί, κάθε μικρή υποχώρηση κλείνει μέσα της την άμεση και μέγιστη προσταγή για υποχώρηση στα μέγιστα.
Και επειδή ο Κολοκοτρώνης, Θουκυδίδη δεν ήξερε, ούτε φαντάζομαι είχε διαβάσει, αυτό που χόρεψε μέσα του ήταν το ελληνικό D.N.A του, ίδιο και απαράλλαχτο εδώ και 4.000 χρόνια μέχρι τα σήμερα. Σήμερα, τι μας κάνει να υποχωρούμε στις αξιώσεις των κλεφτών γειτόνων μας;
Και το ποιο σπουδαίο και σημαντικό είναι το ακόλουθο. Απέναντί μας δεν έχουμε να κάνουμε με Σλάβο σκοπιανό, αλλά με γενίτσαρο, τον ελληνικής καταγωγής πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι. Το πραγματικό του όνομα είναι Νικόλαος Γκρούης. Στη Φλώρινα υπάρχει ένα χωριό που λέγεται Αχλαδιά και στο ηρώο του χωριού υπάρχει το ίδιο αυτό όνομα του παππού του που έπεσε στο Αλβανικό μέτωπο με τους Ιταλούς το 1940-41. Έχοντας λοιπόν τέτοια καταγωγή, και σπουδασμένος στην Αμερική για να παίξει το συγκεκριμένο ρόλο, ασφαλώς και γνωρίζει Θουκυδίδη και τρίβει τα χέρια του σε κάθε δική μας υποχώρηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο την αδιαλλαξία του, την οποία μάλιστα, δεν παύει να την διαλαλεί και διακηρύσσει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Και αφού είναι γενίτσαρος, ούτε πρόκειται ποτέ να υποχωρήσει σε συμβιβαστικές τάχα λύσεις περί σύνθετης ονομασίας και πράσινα άλογα. Είναι ορκισμένος αυτός και η παρέα του που κυβερνούν σήμερα το μόρφωμα αυτό κράτους, στην επίτευξη ενός και μόνο σκοπού: τον επεκτατισμό των Σκοπίων όπως δείχνουν οι χάρτες, κατ’ εντολήν των μεγάλων προστατών και εντολέων του, στα εδάφη της μέγιστης Ελληνικής Μακεδονίας που με φόντο αυτούς αρέσκεται να φωτογραφίζεται.
Κατά τον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο, τα συστατικά του έθνους στοιχεία είναι: όμαιμον, ομόθρησκον, ομότροπον και ομόγλωσσον. Και φυσικά υπάρχει και ένα πέμπτο στοιχείο, η κοινή ιστορία, το οποίο δεν συμπεριέλαβε ο Ηρόδοτος γιατί το έγγραφε.
Σε όλα αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχει καν το στοιχείο του τόπου όπου κατοικούν αυτοί οι ομοεθνείς πολίτες. Γιατί αν υπήρχε, τότε θα είχαμε δεκάδες ανά τον κόσμο Ελλάδες, Γαλλίες, Γερμανίες, Ισπανίες ….. Ακόμη λοιπόν και αυτή τη βασική αρχή με τη στοιχειώδη λογική, οι γείτονές μας την παραβιάζουν αναίσχυντα και προκλητικά.
Οι γείτονές μας, ένα άθυρμα διαφόρων εθνοτήτων, Αλβανών, Σλάβων, Βουλγάρων, Τσιγγάνων, Τούρκων και Ελλήνων, μέχρι το 1992 και αρχής γενομένης από το 1946 επί Τίτο, επειδή κατοικούσαν σε ένα μικρό κομμάτι της Μακεδονίας που συνορεύει με την κυρίως και μέγιστη Ελληνική Μακεδονία, για λόγους καθαρά επεκτατικούς, του τότε καθεστώτος, άρχισαν να την ονομάζουν Μακεδονία. Φυσικά έβαλαν και το χεράκι τους οι φυγάδες έλληνες κομουνιστές από τον Ελλαδικό χώρο του 1949. Και επειδή κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο, την ιστορία τους την θεωρούσαν από τον Κύριλλο και Μεθόδιο και εντεύθεν που τους έδωσαν το Κυριλλικό αλφάβητο για να μπορέσει η γλώσσα που μιλούσαν να γίνει γραπτή. Μάλιστα έλεγαν συνεχώς πως είναι Σλάβοι και όχι Έλληνες.(βλ. άρθρα σε Γιουγκοσλαβικές εφημερίδες τις δεκαετίας του ’50 και ’60) Τι είναι λοιπόν εκείνο που τους ανάγκασε μετά το 1992 να αλλάξουν γραμμή και να μιλούν συνεχώς και αδιαλείπτως περί «Μακεδονικής εθνότητας» και «Μακεδονικής γλώσσας»; Ποιος τους είπε αιφνίδια και απροσδόκητα ότι τάχα κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες; Ποιος τους είπε ότι έλκουν καταγωγή απευθείας από τον Φίλιππο και τον Μέγα Αλέξανδρο;
Προφανώς, οι μεγάλοι προστάτες τους Αμερικάνοι και συγκεκριμένα το κέντρο που διαθέτουν με κύριο σκοπό την παραγωγή προγόνων. Σε αυτό το κέντρο είναι ο φωστήρας της ιστορίας, όπως αποκαλείται ο ίδιος ως ιστορικός, ο Ντάνιελ Φρίντ. Γνωρίζει αυτό το κέντρο παραγωγής προγόνων ότι, ένα δέντρο γίνεται μεγάλο και ανθεκτικό αν έχει βαθιές και μεγάλες ρίζες. Ήδη το δέντρο είχε το κλεψίκτηκτο όνομα «Μακεδονία» πάνω από 40 χρόνια, αν του προσθέτανε και ρίζες βαθιές με ιστορία σε ένα ένδοξο συνονόματο ιστορικό παρελθόν, κρατερό ήθελε γίνει και υποχείριό τους για τα επόμενα 50 χρόνια.
Και αυτό το κέντρο των αμερικάνων παραγωγής προγόνων, προχώρησε ακόμη πιο πολύ και σε απίστευτο βαθμό και σημείο. Προσπάθησε να διαβρώσει συστηματικά και αθόρυβα ακόμη και την δική μας ιστορία. Μέσω του κέντρου που διαθέτει ο Ουγκροεβραίος Σόρος που εδρεύει στα Σκόπια με σκοπό τάχα την «συμφιλίωση (= διάλυση) των λαών των Βαλκανίων», στρατολόγησε « Έλληνες» εφιάλτες δήθεν ιστορικούς για να ξαναγράψουν τη ιστορία μας. Και πράγματι άξιος ο μισθός τους, έγραψαν την ιστορία κατά την παραγγελία. Παραβιάζοντας τις Πρώτες Αρχές της επιστήμης της ιστορίας, γεγονός, τόπος, χρόνος, και για όλα αυτά τις πηγές, έφτασαν στο επαίσχυντο κατάντημα, ο μεν κ. Βερέμης να λέγει ανερυθρίαστα πως οι Έλληνες έκαναν γενοκτονία, στην άλωση της Τρίπολης το 1821, και όχι οι Τούρκοι από την εμφάνισή τους μέχρι τα σήμερα, η κ. Φραγκουδάκη πως οι σημερινοί Έλληνες είναι «μπάσταρδοι», η κ. Κουλούρη πως δεν συμπεριέλαβαν στην ιστορία της ΣΤ΄Δημοτικού της κ.Ρεπούση το κρέμασμα από τους Τούρκους του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ γιατί, «επειδή είναι αμφιλεγόμενο ιστορικό πρόσωπο θέλαμε να τον προστατέψουμε», άκουσον άκουσον, λες και ο αείμνηστος Πατριάρχης ζήτησε την προστασία της. Έρχεται και η κ. Ρεπούση να αποτελειώσει όλα τα φρικτά και φοβερά λεχθέντα από τους προηγούμενους, γράφοντας στην σελίδα 38 του λιβελογραφήματος ιστορίας της που ευτυχώς αποσύρθηκε, οι Έλληνες του 1821, «Θαυμάζουν τους αρχαίους Έλληνες, τους οποίους θεωρούν προγόνους τους». Αυτή η επιλογή της λέξης «θεωρώ» δεν έγινε τυχαία. Είναι φοβερότερη και από το να έλεγε πως «δεν έχουμε ελληνική καταγωγή». Γιατί το ρήμα «θεωρώ», εισάγει την προς απόδειξη προκείμενη πρόταση η αλήθεια της οποίας χρήζει απόδειξης. Γιατί, όπως λέχθηκε από τον θεοειδή ιστορικό Θουκυδίδη, «ο υπονοήσας έτι δεινότερος» (Θουκ.3.82). Δηλαδή, ο φανερά επιβουλεύων δεν είναι τίποτα μπροστά στον υπονοήσαντα επιβουλεύσαντα, αφού η σκέψη είναι πιο επικίνδυνη από την ίδια τη δράση. Ο υπονοήσας είναι πολύ χειρότερος εχθρός από τον φανερό. Ο υπονοήσας χωρίς να κάνει τίποτα, πετώντας τη λέξη θεωρούν, στρέφει, υποστρέφει, επιστρέφει και εν τέλει καταστρέφει.
Ο ίδιος αυτός αμερικανός φωστήρας της ιστορίας ομιλεί και περί «Μακεδονικής» γλώσσας. Μάλιστα τόσο προκλητικά όταν γνωρίζει ότι, η γλώσσα που μιλούν οι σκοπιανοί είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό της Βουλγαρικά με προσμίξεις από τα Σερβικά. Οι δε Βούλγαροι όταν το ακούουν περί «Μακεδονικής» γλώσσας, μαίνονται. Και έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο γελοιότητας οι πολιτικοί των Σκοπίων, που, στις επίσημες συναντήσεις τους με ομόλογούς τους Βούλγαρους να χρησιμοποιούν διερμηνείς, και όταν απαντούν, οι Βούλγαροι τους καταλαβαίνουν χωρίς διερμηνέα. Έτσι τους λέγει να κάνουν το αμερικανικό κέντρο παραγωγής προγόνων, παράρτημα του Υπουργείου Εξωτερικών της Η.Π.Α.
Όλες οι ιστορικές πηγές, από την αρχαιότητα που έχουν διασωθεί και βρίσκονται σε δεκάδες διαφορετικά κείμενα και διαφορετικούς συγγραφείς από τον Όμηρο και μετά, όλες καταγράφουν και αντιστοιχούν -ταυτίζουν την Καστοριά με την αρχαία Ορεστίδα, τη Φλώρινα με τη Λύγκο, η Κοζάνη περιλαμβάνει την Εορδαία και το μεγαλύτερο μέρος της Ελίμειας, την Κατερίνη με την Πιερία, τη Βέροια με τη Βοττία, την Έδεσσα (αρχαία Πέλλα) με την Αλμωπία, το Κιλκίς και βόρεια η περιοχή της λίμνης Δοϊράνης ήταν η Αμφαξίτιδα και Κρηστωνία, οι λίμνες Λαγκαδά και Βόλβης με τη Μυγδονία, η Θέρμη με τον ποταμό Ανθεμούντα με την Κρουσία, το νότιο τμήμα των σημερινών Σκοπίων με την Πελαγονία κ.τ.λ. Όλες οι περιοχές αυτές διατηρούν τα ονόματά τους από τότε που έχουμε γραπτά μνημεία, 8ος αιώνας π. Χ. και εντεύθεν μέχρι σήμερα και έχουν δώσει τα ονόματά τους στους κατοίκους τους ως εθνικά ονόματα, όπως αυτά αναφέρονται στα ιστορικά κείμενα του Ηροδότου, του Θουκυδίδη, του Αρριανού, του Γεωγράφου Στράβωνα και τόσων άλλων ως, Λυγκιστές, Κρουσαίοι, Ορέστες, Βοττιαίοι, Πιέριοι, Μύγδονες, Εορδαίοι, Πελαγόνες κ.τ.λ.
Με το ζήτημα της γλώσσας που μιλούσαν όλες αυτές οι μικρές εθνότητες, που αποτελούσαν το Μακεδονικό κράτος με πολίτευμα τη βασιλεία με τη δυναστεία των Αργεάδων Τημενιδών, οι οποίοι Τημενίδες χωρίς καμμία αμφιβολία είχαν ευθεία καταγωγή από το Πελοποννησιακό Άργος που ίδρυσε ο Περδίκας τον 7ο αιώνα π.Χ., από πλήθος καταγεγραμμένων ιστορικών στοιχείων από της εποχής του Ησιόδου, αποδεικνύεται ότι μιλούσαν την ελληνική γλώσσα όπως ομιλούταν πριν τον Τρωικό πόλεμο και μάλιστα τη διάλεκτο την Αιολική. Ο Ησύχιος, λεξικογράφος του 4ου και 5ου αιώνα διέσωσε τις διαφέρουσες αυτές λέξεις Μακεδονικές, 140 τον αριθμό, όπως και στο ίδιο λεξικό του διασώζονται οι διαφέρουσες της κοινής ελληνικής τότε γλώσσας από κάθε άλλη περιοχή της Ελλάδος. Στο λεξικό του Ησύχιου καταγράφονται 51.583 λέξεις πέραν της κοινής ελληνικής από κάθε περιοχή του Ελλαδικού χώρου. Το πιο σπουδαίο βέβαια είναι το στοιχείο ότι, όλες αυτές οι διαφέρουσες λέξεις που διασώθηκαν ως της Μακεδονικής διαλέκτου, πλην ελαχίστων από δάνεια των γειτονικών τότε λαών, όπως Θρακών, Ιλλυριών και Παιόνων, όλες είναι ελληνικής προέλευσης και μάλιστα από την Μυκηναϊκή γλώσσα όπως αυτό αποδεικνύεται μετά την αποκ-ρυπτογράφηση της Μυκηναϊκής Γραμμικής Β. (βλ. J.N. Kalleris 1954, O. Hofman 1906, 1928, και Ι.Κ. Πομπωνά που με τον μεγαλύτερο Άγγλο ιστορικό για τη Μακεδονία N.G.L. Hammond από διαφορετικές προσεγγίσεις καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα.) Και όλα αυτά για ποια γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες πριν τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ., γιατί, κατά τους αιώνες αυτούς όλο το Μακεδονικό Βασίλειο κατακλύστηκε από την πλημμυρίδα της κοινής ελληνικής όπου πλέον ο Ευριπίδης έγραψε τις τραγωδίες «Αρχέλαος» και «Βάκχες» (από 408 έως το 406 π.Χ.) και διδάσκονταν στα θέατρα της Μακεδονίας. Σε ποια γλώσσα λοιπόν μιλούσαν και παρακολουθούσαν τις τραγωδίες αυτές οι Μακεδόνες θεατές;
Και για να πάρουμε μια εικόνα σαφή και πέρα από κάθε αμφιβολία των ως άνω αληθώς λεχθέντων, γραμμένων και διαπιστωμένων πάνω από 3.000 χρόνια, ας δούμε κάποιες λέξεις από τις διασωθείσες από τους αρ-χαίους συγγραφείς και τον λεξικογράφο Ησύχιο. < άγημα> που έχει μείνει μέχρι σήμερα ως επίλεκτο τμήμα των αρίστων περί τον βασιλέα, με σημερινή χρήση: «άγημα αποδόσεως τιμών» (Ησυχ. Α λ. 486). <αγκαλίς>= το δρεπάνι (Ησυχ. Α λ. 533). <Άθως>= το όρος του Αγίου Όρους Αττικόκλιτο (δεν κλίνεται) (Ησυχ. Α λ. 1650). <ακόντιον>= δόρυ με μικρή λόγχη που έφεραν στη ράχη οι Μακεδόνες στρατιώτες και μέρος στρατεύματος από Αγριάνες(σημερινοί Πομάκοι) και Αιολείς (Ησυχ. Α λ. 2485). <ανεδάρδανε>=ανεμόλυνε και επειδή τους Δάρδανους που κατοικούσαν τότε στην περιοχή του Κοσσόβου τους θεωρούσαν από τους πιο βρόμικους λαούς είχαν κατασκευάσει κατά την ελληνική δομή της γλώσσας το ρήμα <Δαρδαίνει>= γαρ μολύνει (Ησυχ. Α λ. 4795). <άξος>=ύλη από ξύλο που κόβεται με τσεκούρι (Ησυχ. Α λ. 5639), και από αυτή τη λέξη πήρε το όνομά του ο ποταμός Αξιός επειδή μετέφερε έτοιμη ξυλεία στη θάλασσα. <αορτής>= δερμάτινο ιμάτιον ανάρτησης του ξίφους, σήμερα του όπλου (Ησυχ. Α λ. 5687). <αργιόπους>= ο αετός (Ησυχ. Α λ. 7049). <Άρητος>= ο Ηρακλής (Ησυχ. Α λ. 7178). <άσπιλος>= ονόμαζαν τον χείμαρρο (Ησυχ. Α λ. 7784). <γώπας>=ονόμαζαν τα ψάρια κολιούς (Ησυχ. Γ λ. 1045). <δρήες>= τα σπουργίτια (στρουθοί στην αττική διάλεκτο) (Ησυχ. Δ λ. 2368). <παραός> = ο αετός (Ησυχ. Π λ. 607). <Πιερίδες>= Μούσες που κατοικούσαν στα Πιέρια Όροι (Ησυχ. Π λ. 2258). <Τραλλείς>= εκαλούντο μισθοφόροι Θράκες παρά τον Βασιλέα «οι τας φονικάς χρείας πληρούντες» (Ησυχ. Τ λ. 1241). <Χαλαστραίων συών>= πόλις της Μακεδονίας (Ησυχ. Χ λ. 1241).
Επίσης ο Μαρσύας ο Μακεδών έχει διασώσει κάποιες λέξεις της προομηρικής μακεδονικής διαλέκτου που έχουν ελληνική ελληνικότατη προέλευση. Έτσι έχουμε τις λέξεις: <κοριναίος>= ο γιός μιας ανύπαντρης νέας (FGrH 135/6 απόσπ. 24). Και από την ίδια λέξη συνδέεται και η λέξη <κύρνος> (βλ. βυζαντινό λόγιο Φώτιο), όπως και άλλες πέντε λέξεις οικογε-νειακών σχέσεων που χρησιμοποιούσαν οι Μακεδόνες στη διάλεκτό τους, τρεις για ένα κοριτσάκι, <ακραία>, <ακρέα> και <αμαλή>, και δύο αντίστοιχα για ένα μεγαλύτερο μέλος μιας οικογένειας, <άππα> και <πέλιος ή πελιγάν>. Ο Μαρσύας μας αναφέρει ένα χορό με μαχαίρια ή σπαθιά των Μακεδόνων που ονομαζόταν <τελεσιάς> (αποσπ. 11, και η ίδια λέξη υπάρχει και στον Ησύχιο). Σε τι διαφέρει από την σημερινή λέξη «τελετή»; Και στο σημείο αυτό πρέπει να μείνουμε άναυδοι από τις επόμενες τρεις λέξεις προομηρικές που χρησιμοποιούσαν οι Μακεδόνες τότε και οι Έλληνες σήμερα απαράλλαχτες. Ο Μαρσύας διέσωσε τη λέξη <γυάλα> = το όνομα ενός ποτηριού που χρησιμοποιούσαν οι βασιλείς της Μακεδονίας κατά την είσοδό τους στην πόλη, και το όνομα μιας ξύλινης κούπας, όπως αυτές που φτιάχνουν οι νομάδες βοσκοί, <κύπελλον> (αποσπ. 21 και 22), καθαρότατα ελληνικές και η τρίτη λέξη είναι για μένα συγκλονιστική γιατί την έμαθα από την αείμνηστη μητέρα μου στα ορεινά της Πελοποννήσου και αναφέρεται στο ένα από τα τρία ήδη Δρυός, την <αρία δρύ> και εμείς την λέμε στην Πελοπόννησο «αριά»!!. Το πώς γίνεται οι Μακεδόνες του 800 π.Χ. και σήμερα οι αγράμματοι γέροντες στα ορεινά απάτητα χωριά της Πελοποννήσου να χρησιμοποιούν την ίδια αυτή λέξη, πρέπει να ρωτήσουμε τον Ντάνιελ Φρίντ, υποτακτικό της Κοντολύσσας Ράϊς, παραγωγό προγόνων και γλώσσας των σκοπιανών αλλά και κάθε άλλου κράτους της περιοχής μας που θέλουν να διαλύσουν. Ήδη, το κέντρο αυτό με προϊσταμένη την Κοντολύσσα Ράϊς, έχει στείλει στην περιοχή, δηλαδή μέσα στο σπίτι μας, ως αμερικανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη το εκτελεστικό τους όργανο και ειδικό στη διάλυση κρατών, τον ασιατικής καταγωγής Hoyt Brian Yee με πλούσια δραστηριότητα στην περιοχή της Καστοριάς και Φλώρινας ως προστάτης της σκοπιανής εκεί δήθεν «μειονότητας». Πριν ήταν τρία χρόνια πρόξενος στο Μαυροβούνιο και αποσχίσθηκε από τη Σερβία. Σας λέγει τίποτα αυτό;
Και για να τελειώνουμε με την καταγωγή και το όνομα Μακεδών και Μακεδονία, και τι γλώσσα μιλούσαν χίλια χρόνια πριν τον Όμηρο, γιατί μια γλώσσα με τη δομή της ελληνικής γλώσσας που τροφοδότησε τις περισσότερες γλώσσες του κόσμου χρειάζεται για να κτιστεί και επικρατήσει, όχι εκατοντάδες χρόνια, αλλά χιλιάδες χρόνια, για να την βρει έτοιμη ο Όμηρος και να γράψει τα έπη του, έχουμε γραπτή πηγή από σύγχρονο του Ομήρου ποιητή τον Ησίοδο (8Ος αιών. π.Χ.) ο οποίος στο απόσπασμα από το έργο του «Ηοίαι» αναφέρει ότι ο Μάγνης και ο Μακεδών είναι γιοί του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα, και επομένως εξαδέλφια των γιών του Έλληνα, του Δώρου, του Ξούθου και του Αιόλου, το οποίο αναμφισβήτητα σημαίνει ότι οι Μακεδόνες θεωρούνταν Έλληνες και όχι, ας πούμε, Θράκες ή Ιλλυριοί. Και το να είσαι Έλληνας σήμαινε, πέρα από κάθε αμφιβολία, να μιλάς ελληνικά, και σε αυτή την περίπτωση, αφού οι Μάγνητες μιλούσαν αιολικά ελληνικά, Έλληνας σήμαινε προφανώς το να μιλάς αιολικά ελληνικά. (βλ. Πάπυρος Οξυρ.2354, αποσπ. Ησιόδου 7.3 7 Κωστ. Πορφυρ. «…η δ’ υποκυσαμένη Διί γείνατο τερπικεραύνωι υιέ δύω, Μάγνητα Μακηδόνα θ’ ιπποχάρμην , οι περί Πιερίην και Όλυμπον δώματ’ έναιον.» και στο ίδιο απόσπασμα αναφέρεται στο πρώτο του βιβλίο ο ιστοριογράφος Ελλάνικος που δημοσιεύθηκε στις αρχές του τελευταίου τετάρτου του 5ου αιώνα π.Χ.(423) και έχει επί λέξει: Στέφ. Βυζ. (Κωνστ. Πορφυρ. Περί Θεμ. ΙΙ σελ. 48 Bonn.) «Μακεδονία• η χώρα, από Μακεδόνος του Διός και Θυίας της Δευκαλίωνος, ως φησίν Ησίοδος (αποσπ. 5) … άλλοι δ’ από Μακεδόνος του Αιόλου, ως Ελλάνικος Ιερειών πρώτη των εν Άργει• «και Μακεδόνος του Αιόλου, αφ’ ου νυν Μακεδόνες καλούνται, μόνοι μετά Μυσών τότε οικούντες». ) Και τέλος είναι σημαντικό να τονίσουμε, παρ’ ότι οι δύο βασιλικοί οίκοι των Λυγκιστών, που ήταν Βακχιάδες εκ Κορίνθου, και των Τημενιδών, εξ Άργους, μιλούσαν τη Δωρική διάλεκτο, όλος ο υπήκοος πληθυσμός τους των Μακεδόνων, μιλούσαν την Ελληνική Αιολική διάλεκτο όπως μαρτυρούν τα διασωθέντα μνημεία των λέξεων.
Σήμερα, το μόρφωμα αυτό κράτος των Σκοπίων, αποτελούμενο κατά το ήμισυ από Αλβανούς οι οποίοι ομιλούν Αλβανικά και το υπόλοιπο λιγότερο από το μισό του όλου από Σλάβους που μιλούν κυρίως Βουλγαρικά ή Βουλγαροσερβικά, αξιώνουν αναίσχυντα και προκλητικά να ονομασθούν Μακεδονία και Μακεδόνες, αντίκειται σε κάθε κοινή λογική. Και τούτο γιατί είναι πέρα για πέρα γνωστό ότι, οι μεν Αλβανοί ήρθαν ως επήλυδες της περιοχής από τα παράλια της Κασπίας Θάλασσας (βλ. Στράβωνα) τον 7ο αιώνα οι δε Σλάβοι τον 8ο αιώνα με γλώσσα άγραφη μέχρι το 12ο αιώνα και χάρις στους έλληνες και το ελληνικό αλφάβητο έγινε γραπτή. Δηλαδή, οι συνιστώσες εθνότητες το γειτονικό κρατίδιο, όταν οι Έλληνες Μακεδόνες μαζί με όλους τους Έλληνες (πλην Λακεδαιμονίων) εξάπλωναν τον Ελληνικό πολιτισμό και γλώσσα στα πέρατα της οικουμένης, ούτε ήξεραν ποιοι ήταν και που βρίσκονταν.
Το πλέον λοιπόν κατάλληλο όνομα που θα μπορούσαν να έχουν με πρόσφατο λειτουργικό ιστορικό προηγούμενο, θα ήταν «Δημοκρατία της Αλβανοσλαβίας» κατά το «Τσεχοσλοβακία» και τίποτε περισσότερο. Το όνομα αυτό είναι και δίκαιο για τους πληθυσμούς αυτού του κρατιδίου που το κατοικούν. Εξ άλλου εξυπηρετεί και τους προστάτες τους αμερικανούς όταν μετά από λίγο θα θέλουν να το διαμελίσουν κατά τις συνήθειες και τα στρατηγικά τους συμφέροντα.
από το Ελληνική Αφύπνιση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου