Δώσαμε τα “εύσημα” στην κυβέρνηση, η οποία σε γενικές γραμμές τα πήγε πολύ καλά με την αντιμετώπιση του κορονοϊού, όταν ξέσπασε η κρίση.
Αλλά σήμερα θα σας παραθέσω κάποια στοιχεία – από την καθημερινή παγκόσμια ενημέρωση – και κάποια συμπεράσματα, στα οποία συγκλίνουν όλοι σχεδόν οι αρμόδιοι και οι ειδικοί, αλλά δεν τα ακούτε στην Ελλάδα.
Αντίθετα, συχνά δίνεται μια εντελώς διαφορετική εικόνα.
(Τα στοιχεία που παραθέτω είναι από τον Worldometers.info, που ενημερώνεται συνεχώς και καταγράφει “ζωντανά” όλες τις διαστάσεις της πανδημίας, παγκοσμίως και ανά κάθε χώρα ξεχωριστά, όπως εμφανίζονται στις 4:30 το απόγευμα της Παρασκευής, 10 Απριλίου)
* Πρώτον, τα θύματα – δηλαδή οι νεκροί – από αυτήν την πανδημία επικεντρώνονται στη συντριπτική τους πλειονότητα στη Δύση και κυρίως στη Δυτική Ευρώπη!
Είναι εκπληκτικό: η πανδημία που ξεκίνησε από την Κίνα σκοτώνει πολλαπλάσιους ανθρώπους στην Ευρώπη!
Βεβαίως πολλοί αμφισβητούν ότι η Κίνα δίνει ακριβή αριθμό θυμάτων. Και έχουν πολύ σοβαρούς λόγους…
Και ασφαλώς οι χώρες του Νοτίου Ημισφαιρίου δεν είναι συγκρίσιμες, γιατί εκεί είχε ζέστη ακόμα, όταν στο Βόρειο Ημισφαίριο η πανδημία ξέσπασε μέσα στο χειμώνα…
Όπως και να έχουν τα πράγματα, το 60% των θανάτων είναι στην Ευρώπη (χωρίς τη Βρετανία)!
Και τα θύματα αυτά επικεντρώνονται κυρίως στη Δυτική Ευρώπη (τα θύματα στις ανατολικοευρωπαϊκες χώρες είναι πολλές τάξεις μεγέθους λιγότερα…)
Μαζί με τη Βρετανία το ποσοστό ξεπερνά το 70%…
Και μαζί με τις ΗΠΑ, το ποσοστό των θανάτων διεθνώς, ξεπερνά το 84%!
Από τον ιό της Κίνας, η Δύση χτυπήθηκε δυσανάλογα – και η Δυτική Ευρώπη ακόμα πιο σκληρά!
Πώς συνέβη αυτό;
Η Ευρώπη ειδικά, ήταν υπερήφανη για το προχωρημένο “κοινωνικό κράτος” της. Και το Δημόσιο Σύστημα Υγείας της…
Το οποίο όμως, όταν χτύπησε αυτή η πανδημία δεν τα κατάφερε…
* Δεύτερον, ο ασφαλέστερος τρόπος να συγκρίνουμε πως τα πήγαν διάφορες χώρες μέχρι τώρα είναι ο δείκτης: “νεκροί ανά εκατομμύριο πληθυσμού”. Οι χώρες που τα πήγαν άσχημα (δυτικοευρωπαϊκές σχεδόν όλες), έχουν μέχρι στιγμής, εκατοντάδες νεκρούς ανά εκατομμύριο: Η Ισπανία 339 ανά εκατομμύριο, η Ιταλία 302 ανά εκατομμύριο, το Βέλγιο 260, η Γαλλία 187, η Ολλανδία 147, αρκετά πιο πίσω η Βρετανία με 118, η Ελβετία με 111 και η Σουηδία με 86, ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται (ακόμα) πολύ πιο πίσω: στους 50 νεκρούς ανά εκατομμύριο.
Κι όμως κάθε βράδυ ακούτε “τραγικά ρεπορτάζ” κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία…
Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι, αν το Σύστημα Υγείας είναι “Ιδιωτικό” ή Δημόσιο!
Στον αντίποδα: Οι (συγκρίσιμες-δυτικότροπες) χώρες που τα πήγαν εξαιρετικά (και των οποίων τα στοιχεία είναι αξιόπιστα), είναι η Νότιος Κορέα (4 νεκροί ανά εκατομμύριο), η Σιγκαπούρη (1 νεκρός ανά εκατομμύριο), ο Καναδάς (5 νεκροί ανά εκατομμύριο) και η Ταϊβάν (0,3 νεκροί ανά εκατομμύριο)!
Από αυτές ο Καναδάς έχει υποδειγματικό δημόσιο Σύστημα υγείας, η Ταϊβάν το ίδιο. ενώ η Νότιος Κορέα έχει ιδιωτικό και η Σιγκαπούρη ένα μείγμα ιδιωτικού και δημοσίου…
Υπήρξαν, λοιπόν, δημόσια και ιδιωτικά συστήματα υγείας που πήγαν εξαιρετικά.
Τι κοινό έχουν οι ανωτέρω χώρες που – ανεξάρτητα από το Σύστημα Υγείας τους – τα πήγαν πολύ καλά;
Ότι και οι τέσσερις είχαν πληγεί σκληρά από μιαν άλλη “πανδημία”, από ένα άλλο κορονοϊό, τον SARS, το 2003-4 (που κι εκείνος από την Κίνα τους είχε έλθει…)
Και σε αυτές τις χώρες που τα πήγαν καλά τώρα, το κράτος – είτε “ελέγχει” την υγεία είτε όχι – επαγρυπνεί συνεχώς και την κρίσιμη στιγμή επεμβαίνει αποφασιστικά…
Το 2003 οι χώρες αυτές είχαν πάρει το μάθημά τους – κι ήξεραν τι να κάνουν τώρα:
– Πρώτα-πρώτα επέβαλαν “επιθετική καραντίνα” στα αεροδρόμια και στα λιμάνια τους – γενικά στα σύνορά τους! Και το έκαναν έγκαιρα! Όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ακόμα “καθησύχαζε” τους πάντες…
– Κι ύστερα έκαναν χιλιάδες διαγνωστικά τέστ καθημερινά και ανίχνευσαν τα κρούσματα και τις επαφές τους στο εσωτερικό. Και τα έβαλαν σε καραντίνα...
– Και το σπουδαιότερο: απομόνωσαν τα γενικά νοσοκομεία τους από τα κρούσματα – τα οποία πήγαιναν σε ξεχωριστά νοσοκομεία.
– Και θωράκισαν πρωτίστως – και προληπτικά – τις πιο ευπαθείς ομάδες.
– Κι ύστερα, επέβαλαν κάποια μέτρα μερικής καραντίνας στο ευρύ κοινό – συνήθως επιλεκτικά κι αυτά.
Αποδείχθηκε ότι αυτή ήταν η “βέλτιστη” στρατηγική! Αλλά αυτές οι χώρες ήταν “έτοιμες από καιρό”να την εφαρμόσουν…
* Τρίτον, για χρόνια τώρα, η διεθνής βιβλιογραφία περιέγραφε ως πιο “επιτυχημένα” Δημόσια Συστήματα Υγείας, το Καναδικό και το Βρετανικό.
Το πρώτο πήγε εξαιρετικά με τον κορονοϊό, όπως είδαμε.
Το δεύτερο, δεν πήγε καλά! Δεν έφτασε ακόμα στο επίπεδο θανάτων ανά πληθυσμό των άλλων ηπειρωτικών χωρών της Ευρώπης, αλλά δεν τα πήγε καλά…
Όμως κι από τα άλλα δημόσια συστήματα Υγείας της Ευρώπης που πήγαν πολύ άσχημα, με τις εκατοντάδες νεκρούς ανά εκατομμύριο όπως είδαμε, υπάρχουν δύο εξαιρέσεις – που διακρίθηκαν: της Γερμανίας (μόλις 31 νεκροί ανά εκατομμύριο) και της Αυστρίας (35)!
Τι διαφορά έχουν τα συστήματα αυτών των δύο χωρών από τα υπόλοιπα;
Ότι και στη Γερμανία και στην Αυστρία – αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει στις υπόλοιπες – τα νοσοκομεία είναι αρκετά “διαχωρισμένα” από την Πρωτοβάθμια περίθαλψη. Κι έτσι τα κρούσματα μιας πανδημίας απομονώνονται πιο εύκολα από τα νοσοκομεία.
Το ίδιο ακριβώς – ξεχωριστά η Πρωτοβάθμια από τη Δευτεροβάθμια (νοσοκομειακή) περίθαλψη – ισχύει και στον Καναδά. Αλλά πολύ λιγότερο στη Βρετανία. Έτσι και ο Καναδάς πήγε πολύ καλά. Αλλά η Βρετανία όχι.
Όπου υπάρχει διαχωρισμός Πρωτοβάθμιας-Δευτεροβάθμιας τα πράγματα πήγαν πολύ καλά. Όπου δεν υπάρχει, τα πράγματα πήγαν άσχημα.
Και αυτό ισχύει και για τα δημόσια και για τα ιδιωτικά συστήματα Υγείας…
Τώρα ξέρουμε, λοιπόν, ένα τουλάχιστον πράγμα που πρέπει να αλλάξει…
* Τέταρτον, όταν, εδώ στην Ελλάδα, αρχίσει να αίρεται σταδιακά η γενική καραντίνα που έχει επιβληθεί, είναι πολύ πιθανό να συμβούν πλέον τα εξής πολύ επίφοβα:
–Να αυξηθούν απότομα τα “καταγεγραμμένα” κρούσματα, αφού θα γίνονται πολύ περισσότερα διαγνωστικά τέστ (και σωστά)…
– Να αυξηθούν απότομα και οι νεκροί, αφού οι ασθενείς θα αρχίσουν να πηγαίνουν ξανά στα γενικά νοσοκομεία και οι “ασυμπτωματικοί” φορείς του κορονοϊού (που δεν το ξέρουν οι ίδιοι και θα πηγαίνουν για άσχετους λόγους στα “εξωτερικά ιατρεία”), θα το περνάνε στο νοσηλευτικό προσωπικό κι αυτοί, με τη σειρά τους, στους ευπαθείς ασθενείς που θα βρίσκονται μέσα, επίσης για άλλους λόγους…
– Υπό την πίεση απότομης αύξησης και κρουσμάτων και θανάτων – και υπό την πίεση ενός τρομοκρατημένου πληθυσμού, να έχουμε ξανά επιστροφή στη γενική καραντίνα.
Αυτός είναι ο κύριος κίνδυνος από δω και μπρός. Γιατί μέτρα γενικής απαγόρευσης (σε αντίθεση με τα “επιλεκτικά”) πιο εύκολα επιβάλλονται, αλλά πολύ πιο δύσκολα αποσύρονται…
* Πέμπτον, δύο μήνες καραντίνα σημαίνουν 13-14% ύφεση σε ετήσια βάση. Για κάθε επί πλέον μήνα που συνεχίζεται η καραντίνα, η ετήσια ύφεση αυξάνεται κατά 3% περίπου. Αλλά αν η καραντίνα επεκταθεί – έστω και μερικώς – στους καλοκαιρινούς μήνες αιχμής του Τουρισμού, η πρόσθετη επιβάρυνση σε ύφεση θα φτάσει το 5% ανά μήνα! Τουλάχιστον…
Δηλαδή σήμερα η επερχόμενη ύφεση, χωρίς ενισχυτικά μέτρα, είναι της τάξης του 12-14%. Αλλά αν η καραντίνα επεκταθεί κι άλλο, η ύφεση χωρίς μέτρα θα ξεπεράσει το 17% και θα πλησιάσει το 20%…
Και με τα ενισχυτικά μέτρα που έχει ως τώρα στο “οπλοστάσιό” της η κυβέρνηση (16 δισεκατομμύρια περίπου μαζί με την έκτακτη κοινοτική βοήθεια και το QE) μπορεί να απορροφήσει τη μισή περίπου!
Η υπόλοιπη θα προκαλέσει συρρίκνωση μιας ήδη συρρικνωμένης οικονομίας που βρίσκεται σε δεκαετή καθίζηση, ίσα-ίσα τη στιγμή που πήγαινε να σηκωθεί…
* Έκτον τι να κάνουμε:
– Χρειάζονται επειγόντως πρόσθετα υγειονομικά μέτρα, ώστε να εξουδετερώσουν τις “υγειονομικές βόμβες” που εξακολουθούν να υφίστανται.
Και τέτοιες είναι κυρίως οι καταυλισμοί των λαθρομεταναστών που παραμένουν ουσιαστικά “ανοικτοί”, η συνεχιζόμενη ροή νέων λαθρομεταναστών (κυρίως από τα νησιά) και οι συνοικισμοί των Ρομά που δεν “πειθάρχησαν” ως τώρα στα μέτρα καραντίνας.
Όσοι νόσησαν απ’ όλους αυτούς (βάσει περιορισμένων διαγνωστικών που έγιναν, μπορεί να φτάνουν και το… ένα τρίτο του πληθυσμού τους), μόλις χαλαρώσει η καραντίνα, θα το μεταδώσουν σε όλους τους άλλους!
– Χρειάζεται ακόμα, να προφυλαχθούν τα νοσοκομεία όταν χαλαρώσει η καραντίνα. Με λειτουργία – εκ των ενόντων – αποκεντρωμένης Πρωτοβάθμιας περίθαλψης, που θα μονιμοποιηθεί στη συνέχεια μακριά από τα “εξωτερικά ιατρεία” των νοσοκομείων. Αυτό θα είναι ίσως και η πιο σωτήρια μεταρρύθμιση! Που όποτε επιχειρήθηκε ως τώρα, πάντα ματαιώθηκε από τις συνδικαλιστικές αντιδράσεις…
— Επίσης, με τα πολλαπλά διαγνωστικά τέστ που θα γίνονται να εντοπίζονται οι νοσούντες. Όσο χαλαρώνει η καραντίνα για το γενικό κοινό, τόσο να επιβάλλονται επιλεκτικά μέτρα καραντίνας για όσους βρίσκονται να νοσούν.
— Να επιταχυνθούν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις-ιδιωτικοποιήσεις που θα επιτρέψουν να έλθουν – επιτέλους – ξένες επενδύσεις σε μια χώρα που, πέρα απ’ όλα τα άλλα, απέδειξε ότι πήγε πολύ καλύτερα κι είναι πολύ πιο “ασφαλής”, από πολλές άλλες αναπτυγμένες χώρες…
— Να αναστραφεί το κλίμα του μαζικού φόβου και κατάθλιψης που υπάρχει – ή και καλλιεργείται – κάθε βράδυ από τα ΜΜΕ…
Η οικονομία είναι κατά 50% ψυχολογία! Μια κοινωνία σε μόνιμο σοκ πανικού ούτε παράγει, ούτε καταναλώνει…
Θανάσης Κ.
ΥΓ. Και να μην ξεχνάμε, ότι η Τουρκία απέναντί μας περνάει κι αυτή μεγάλο σοκ. Ήδη το ΔΝΤ βρίσκεται προ των πυλών! Κι όχι μόνο λόγω κορονοϊού. Αλλά κι επειδή το καθεστώς Ερντογάν έχει φτάσει μπροστά σε τεράστια αδιέξοδα, και δεν αποκλείεται πλέον να επιχειρήσει εναντίον μας αυτό που μέχρι στιγμής δεν έκανε ή πήγε να κάνει κι εμείς το εμποδίσαμε. Αλλά δεν εξουδετερώσαμε την απειλή ακόμα…
Μέσα σε όλα τα άλλα, ίσως θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε και την “έσχατη καταφυγή” του Ερντογάν… Και σε αυτό θα κριθούν τα πάντα!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου