Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη
Είναι βαρύ να είναι κανείς Έλληνας και υποχρεωμένος, από τα πράγματα, να διαπιστώνει σε καθημερινή πια βάση, τη σταδιακή καταστροφή της Ελλάδας τον καταποντισμό της οικονομίας μας και την καθημερινή αποκάλυψη τρομακτικών σκανδάλων. Τα είπα, τα ανέλυσα, τα έγραψα αμέτρητες φορές, όχι βέβαια ως στείρα κριτική, αλλά με την ελπίδα ότι θα ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για να σταματήσει ο κατήφορος.
Δυστυχώς, αντί οι αρμόδιοι να ασχοληθούν με σοβαρότητα και με τη συνδρομή των εκάστοτε απαραίτητων γνώσεων, που άλλωστε αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωσή τους, στράφηκαν συστηματικά προς την επιλογή και διάδοση αφηγημάτων, για την “ωραιοποίηση” της ετοιμοθάνατης οικονομίας μας. Υπήρξαν, ασφαλώς, κατά καιρούς, και κάποια ξένα έντυπα (και όχι αναγκαστικά τα χειρότερα), που… εκθείαζαν τα δήθεν “επιτεύγματα” της χώρας μας, λόγω ευπιστίας στα λεγόμενα των δικών μας αρμοδίων, λόγω επιπολαιότητας ή και για άλλους, ενδεχομένως, λόγους.
Ήδη, φαίνεται ότι τα fake news για τη δραματική μας πατρίδα στέρεψαν! Και, λοιπόν, σε καθημερινή βάση βλεπουν το φως της δημοσιότητας οι χαίνουσες πληγές μας, σε όλα, ανεξαιρέτως σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς, σε όλα τα μέτωπα. Ένα σκοτεινό δράμα.
Να αρχίσω από την (ανύπαρκτη) εξωτερική μας πολιτική. Εδώ, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, γιατί θα αρκούσε να διαπιστώσει κανείς ότι, απλώς, “δεν υπάρχουμε”. Ακόμη και ο Μακρόν, παραδοσιακός σύμμαχος μας στη Γαλλία, μας γύρισε επιδεικτικά την πλάτη, και στράφηκε πρός τον “φίλο μας” τον κ. Ερντογάν, ζητώντας την παρουσία του στην ΕΕ για την ασφάλειά της. Δεν κομίζω γλαύκα είς Αθήνας αν προβλέψω, πως αν δεν πάρουμε πάραυτα (δηλαδή προχθες) έξυπνα, μελετημένα και αποτελεσματικά μέτρα, (που δεν εξασφαλίζονται κοιτώντας το ταβάνι) δεν θα υπάρχουμε.
Ο φίλος Γιάννης Κουργιαννίδης, σε πρόσφατο άρθρο του στη “Δημοκρατία”, υπολόγισε ότι φέτος μπαίνουν στην 1η δημοτικού 45000 λιγότερα παιδιά από πέρυσι. Και από αυτά, πολλά είναι και αλλοδαπά, εξαιτίας της φαεινής μας ιδέας, ότι… το δημογραφικό μας πρόβλημα θα επιλυθεί με μετανάστευση. Αν είναι δυνατόν! Και όμως, όπως φαίνεται, είναι
Η οικονομία μας βουλιάζει. είναι, όντως, θλιβερό το ότι κάποιοι ανάμεσά μας έχουν πιστέψει αφελώς τα υποστηριζόμενα από κυβερνητικές πηγές, ότι τα “μνημόνια τελείωσαν”. Δυστυχώς, οι συνέπειές τους θα εξακολουθήσουν να πνίγουν και τα τρισέγγονά μας. Πως να τελειώσουν, αφού έχουμε ξεπουλήσει και εξακολουθούμε να ξεπουλάμε όλη τη χώρα. Αφού μας χρωστούν οι Γερμανοί τεράστια ποσά και εμείς τα χαρίζουμε. Αφού αναζητούμε fake news, για να… ονειρευτούμε περασμένα μεγαλεία και διηγώντας να κλαις.
Φαίνεται, όμως, πως στέρεψαν οι “καλοθελητές”, που βλέπουν τα άδεια ποτήρια γεμάτα, και που μας παραμυθιάζουν με δήθεν επιτεύγματα, που προφανώς βλέπουν στον ύπνο τους, ενώ η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο: χωρίς πρόγραμμα, με φοβερά σκάνδαλα όπου και να ρίξει κανείς τη ματιά του, με ασύλληπτης έκτασης εισοδηματική ανισοκατανομή. Η οικονομία δεν έχει βάσεις, αιωρείται, δεν προσπαθεί να αξιοποιήσει ευκαιρίες, όπως θα μπορούσαν να είναι και μεταξύ πολλών άλλων οι δασμοί κλπ.
Σιγά, αλλά σταθερά αποκαλύπτεται το αποκρουστικό σκηνικό:οι σκληρότερα εργαζόμενοι και οι λιγότερο αμειβόμενοι μισθωτοί, οι φτωχότεροι στην Ευρώπη, αυτοί που αντιμετωπίζουν τις χειρότερες υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, αυτοί που κινδυνεύουν τη ζωή τους όταν τολμούν να ταξιδέψουν με τρένα κ.ο.κ.
Η Ελλάδα τελειώνει… χρειάζεται κατεπειγόντως νέους ηγέτες, που να αφιερώσουν τον εαυτό τους στη σωτηρία της χώρας, που να έχουν για αυτήν μακροχρόνιες και όχι βλέψεις της στιγμής, που να καταστρώσουν καλά μελετημένα σχέδια για την εξωτερική πολιτική, που να φροντίσουν με σοβαρότητα το μεταναστευτικό/δημογραφικό πρόβλημα, και που και πάλι δεν είναι διόλου σίγουρη η σωτηρία της, καθώς τα πάντα έχουν, εκ βάθρων, ξεχαρβαλωθει, καθώς για χρόνια ακούμε παραμύθια της Χαλιμάς, κάναμε υποκλίσεις στους εχθρούς μας και όχι μόνο, υπογράψαμε, ελαφρά τη καρδία, θανατηφόρα για τη χώρα Μνημόνια, αφήναμε τις ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες. Και δεν θέλαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι βουλιάζουμε στο βούρκο… Αντιθέτως, κάποιοι μας έπειθαν ότι τα πάντα στην Ελλάδα εξελίσσονται τόσο εξαιρετικά, ώστε εχθροί και φίλοι ξεχειλίζουν από θαυμασμό για τα (φανταστικά) επιτεύγματά μας.
Επαναλαμβάνω: Δεν ξέρω αν εκεί που έχουμε κατρακυλήσει υπάρχουν ελπίδες να διορθωθούν. Οφείλουμε, ωστόσο, να το επιχειρήσουμε.
Πριν λίγο καιρό είχα κάνει μια πρόταση, προς την παραπάνω κατεύθυνση, η οποία είχε δεχθεί θετικά σχόλια, αλλά στο μεταξύ ξεχάστηκε. Κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας να ψηφίσουν, εντελώς ελεύθερα, 5 άτομα, που εκτιμούν, που πιστεύουν ότι έχουν γνώσεις, τιμιότητα και θέληση να υπηρετήσουν τη χώρα, και που πάνω από όλα είναι Έλληνες και όχι Φιλέλληνες. Από το σύνολο αυτών που θα έχουν προταθεί να επιλεγούν οι 150 πρώτοι σε ψήφους και να κάνουν μια κυβέρνηση σωτηρίας στον τόπο. Ως ύστατη προσπάθεια επιβίωσης. Είναι πολύ απλό, απόλυτα δημοκρατικό, ελπίζω όχι ιδιαίτερα πολύπλοκο στην εφαρμογή, και υπόσχεται να έχει θετικά αποτελέσματα.
Αν αποδειχθεί δύσκολα εφαρμόσιμο, θα μπορούσε να επιχειρηθεί με αντιπροσωπευτικό δείγμα.
*Φωτογραφία αρχείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου