Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Paul Driessen | 25 Αυγούστου 2024
Αυτό το εκλογικό έτος (εννοεί το 2024 επί διακυβέρνησης Μπάιντεν), πολλά κρίσιμα ζητήματα κυριαρχούν ανησυχίες ψηφοφόρων. Η παράνομη μετανάστευση μέσω μη ασφαλών συνόρων από μετανάστες, εγκληματίες, σωματέμπορους και τρομοκράτες. Αντιαστυνομικές πολιτικές, μειωμένη δίωξη των εγκληματιών και αύξηση της εγκληματικότητας. Πρωτοφανείς τιμές για τρόφιμα, ρουχισμό, στέγαση και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Γονικός ρόλος στην εκπαίδευση και αλλαγή φύλου για τα παιδιά. Απειλές για τη δημοκρατία και τη δημοκρατία μας από μη εκλεγμένους, μη υπόλογους γραφειοκράτες που χρησιμοποιούν τις εξουσίες τους για να διώξουν, να ασκήσουν διώξεις, να φιμώσουν ή και να φυλακίσουν αντιπάλους και να ελέγξουν τις ζωές μας.
Επίσης, κρίσιμος: ο έλεγχος της ενέργειας - της ζωής του πολιτισμού μας, των θέσεων εργασίας, της υγείας και της ευημερίας.
Θα κλείσει η Αμερική την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα, φυσικό αέριο και πυρηνική ενέργεια προτού να έχει επαρκώς αξιόπιστους αντικαταστάτες; Θα έχουμε ηλεκτρισμό όταν τον χρειαζόμαστε ή μόνον όταν είναι διαθέσιμος, ειδικά αφού αναγκαστούμε να μετατρέψουμε τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα και τις κουζίνες αερίου, τους φούρνους και τους θερμοσίφωνες σε ηλεκτρικά μοντέλα;
Τι θα πληρώνουν οι οικογένειες για αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα και για όλα όσα τρώμε, πίνουμε, κατασκευάζουμε και χρησιμοποιούμε; Πού θα προμηθευόμαστε πλαστικά, χρώματα, φαρμακευτικά προϊόντα και χιλιάδες άλλα προϊόντα που παράγονται από πετρέλαιο και φυσικό αέριο που θέλουν να κλειδώσουν στο έδαφος; Τι θα συμβεί με τις θέσεις εργασίας, την υγεία, το βιοτικό μας επίπεδο - και τις προσωπικές μας επιλογές σχετικά με το πού ζούμε, τι τρώμε, τι αυτοκίνητο μπορούμε να οδηγήσουμε και πόσο μακριά, αν μπορούμε να πετάξουμε για διακοπές;
Μας λένε ότι ένας μεγάλος ενεργειακός και οικονομικός μετασχηματισμός βρίσκεται σε εξέλιξη - και είναι απαραίτητος για την αποτροπή μιας «κλιματικής κρίσης». Στην πραγματικότητα, η κρίση υπάρχει στα μοντέλα υπολογιστών, στους τίτλους και στην πολιτικοποιημένη επιστήμη, αλλά όχι στα πραγματικά αρχεία θερμοκρασίας και καιρού.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένας ενεργειακός μετασχηματισμός. Το 2023, η αιολική και η ηλιακή ενέργεια παρήγαγαν το 2,7% της παγκόσμιας πρωτογενούς ενέργειας- το 81,5% προερχόταν από ορυκτά καύσιμα. Μεταξύ 1965 και 2023, η Βόρεια Αμερική και η Ευρώπη μείωσαν σχεδόν στο μισό την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων- αλλά κατά την ίδια περίοδο, ο υπόλοιπος κόσμος κατανάλωσε επτά φορές περισσότερο από ό,τι μείωσαν τη χρήση τους οι δύο αυτές περιοχές. Οι εκπομπές αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο, επειδή η Κίνα, η Ινδία και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες απαιτούν ελάχιστους ελέγχους της ρύπανσης σε σταθμούς παραγωγής ενέργειας και οχήματα.
Στην πραγματικότητα, η μετάβαση σε μια αμιγώς ηλεκτρική οικονομία χωρίς ορυκτά καύσιμα σημαίνει ότι εκατομμύρια στρέμματα άγριων, γραφικών και αγροτικών εκτάσεων της Αμερικής θα καλυφθούν με ανεμογεννήτριες, ηλιακούς συλλέκτες, γραμμές μεταφοράς και αποθήκες γεμάτες με μπαταρίες που μπορούν να τυλιχθούν αυθόρμητα στις φλόγες.
Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν αρκετά προσβάσιμα κοιτάσματα μετάλλων και ορυκτών στον πλανήτη Γη για να εξάγουμε όλες τις πρώτες ύλες που απαιτούνται για την κατασκευή των τουρμπίνων, των πάνελ, των μπαταριών, των γραμμών μεταφοράς, των ηλεκτρικών οχημάτων, των μετασχηματιστών και του λοιπού εξοπλισμού που θα απαιτούσε ο ενεργειακός μετασχηματισμός - μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, πολύ περισσότερο για ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν ξέρουμε πόσα δισεκατομμύρια τόνοι πετρωμάτων θα πρέπει να εξορυχθούν, να υποστούν επεξεργασία και να απορριφθούν- πόσα εκατομμύρια στρέμματα θα επηρεαστούν- πόσα εκατομμύρια τόνοι τοξικής ρύπανσης του αέρα και των υδάτων θα εκπέμπονται- ποια ανθρώπινα δικαιώματα θα παραβιαστούν για την απόκτηση αυτών των μετάλλων και ορυκτών.
Ένα από τα πιο βασικά και ζωτικά μέταλλα για τον ενεργειακό μετασχηματισμό είναι ο χαλκός. Οι μέσες παγκόσμιες συγκεντρώσεις μεταλλεύματος (0,04%) σημαίνουν ότι οι μεταλλωρύχοι θα πρέπει να αφαιρέσουν περίπου 40.000.000 τόνους υπερκείμενων πετρωμάτων και να εξάγουν, να θρυμματίσουν και να επεξεργαστούν σχεδόν 25.000.000 τόνους μεταλλεύματος για να πάρουν 110.000 τόνους χαλκού - αρκετό μόνο για τα πρώτα 30.000 μεγαβάτ του υπεράκτιου αιολικού σχεδίου του προέδρου Biden.
Ακόμη χειρότερα, η εξόρυξη είναι ουσιαστικά απαγορευμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες - και η κυβέρνηση Biden έχει ασκήσει βέτο σε ορυχεία παγκόσμιας κλάσης που θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των ΗΠΑ σε χαλκό (και άλλα μέταλλα) για τις επόμενες δεκαετίες. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Πρόεδρος Biden ή η Διοίκηση Biden. Είναι κυβερνήτες όπως ο Gavin Newsom και η Gretchen Whitmer, και αμέτρητοι ακτιβιστές και κυρίως Δημοκρατικοί πολιτικοί που υποστηρίζουν αυτές τις πολιτικές.
Πρόσφατες μελέτες αμφισβητούν το κατά πόσο οι εταιρείες εξόρυξης μπορούν να παράγουν αρκετό χαλκό μόνο για τα ηλεκτρικά οχήματα που λέγεται ότι πρέπει να αγοράσουν οι άνθρωποι - πόσο μάλλον για την αιολική και ηλιακή ενέργεια, για να μην πούμε τίποτα για έναν πλήρη μετασχηματισμό της ενέργειας στις ΗΠΑ (ή παγκοσμίως). Και πάλι, αυτό είναι μόνο ο χαλκός.
Μια έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας του 2022 (IEA) εξετάζει την ανάγκη για βασικά μέταλλα και ορυκτά στην ενεργειακή μετάβαση. Οι χερσαίες αιολικές εγκαταστάσεις, λέει η έκθεση, απαιτούν εννέα φορές περισσότερα υλικά από τις μονάδες παραγωγής φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου, για την παραγωγή της ίδιας ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας. Οι υπεράκτιες αιολικές εγκαταστάσεις απαιτούν δεκατέσσερις φορές περισσότερα. (Αυτοί οι αριθμοί της ΙΕΑ δεν περιλαμβάνουν υλικά για τις γραμμές μεταφοράς ή την εφεδρική ισχύ για τις περιόδους χωρίς άνεμο-ήλιο).
Ο ΙΕΑ λέει ότι οι προβλέψεις του «εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό» από το πόσο γρήγορα και αυστηρά ο κόσμος προσπαθεί πραγματικά να επιτύχει μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στην παραγωγή ενέργειας και σε όλες τις ενεργειακές χρήσεις- από το ποιες τεχνολογίες αιολικής ενέργειας, ηλιακής ενέργειας, μπαταριών και άλλες τεχνολογίες θα κυριαρχήσουν- και από το αν οι χώρες θα προσπαθήσουν επίσης να χρησιμοποιήσουν εξοπλισμό χαμηλών εκπομπών άνθρακα (φυσικό αέριο) ή χωρίς άνθρακα (μπαταρίες) στην εξόρυξη, την επεξεργασία υλικών, την κατασκευή και τη μεταφορά ανεμογεννητριών, ηλιακών συλλεκτών, μπαταριών, οχημάτων και άλλων τεχνολογιών.
Πάντως, υπολογίζει ο ΙΕΑ, η ζήτηση για αλουμίνιο, χαλκό, κοβάλτιο, γραφίτη, σίδηρο, νικέλιο, λίθιο, σπάνιες γαίες, σκυρόδεμα και άλλα «πράσινα» ενεργειακά υλικά αναμένεται να εκτοξευθεί κατά 5, 20, 40, 50 ή και περισσότερες φορές στις σημερινές παγκόσμιες απαιτήσεις μέχρι το 2040.
Ο Οργανισμός αναφέρει ότι οι πολυάριθμες «προκλήσεις» για την πραγματική απόκτηση αυτών των υλικών περιλαμβάνουν την εύρεση παραγωγικών κοιτασμάτων, καθώς και τη χρήση γης, τη λειψυδρία και τη ρύπανση του νερού, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τη διαχείριση τοξικών αποβλήτων εξόρυξης, τη διαφθορά και τη δωροδοκία, την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής, καθώς και την παιδική εργασία.
Η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, λέει ο ΙΕΑ, θα απαιτήσει «συστηματικές προσεγγίσεις», την «ανάπτυξη θεσμών και κράτους δικαίου», «νομικά πλαίσια χωρίς αποκλεισμούς», «υπεύθυνα» και «ισχυρά» πλαίσια διαχείρισης της ρύπανσης και των αποβλήτων, «βιώσιμες πρακτικές», «διεθνή συντονισμό», «ανάπτυξη ικανοτήτων και ανταλλαγή γνώσεων», μεγαλύτερη “διαφάνεια” και, τελικά, «διεθνή διακυβέρνηση των ορυκτών».
Όλες αυτές οι δράσεις θα συμβάλουν στην προώθηση «βιώσιμων και υπεύθυνων αλυσίδων εφοδιασμού που συμβάλλουν σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα» παγκοσμίως, μας διαβεβαιώνει ο IEA.
Αλλά θα επιβιώσουν αυτοί οι ευσεβείς όροι από τις συγκρούσεις με τον πραγματικό κόσμο; Τα αναπτυσσόμενα έθνη θεωρούν τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο ως το κλειδί τους για την απασχόληση, τον εκσυγχρονισμό και την ευημερία. Η Κίνα, η Ρωσία και οι σύμμαχοί τους αντιλαμβάνονται την εμμονή της Δύσης στην κλιματική αλλαγή και την πράσινη ενέργεια ως ευκαιρίες για τον έλεγχο των αλυσίδων εφοδιασμού των ΗΠΑ και της ΕΕ, των γεωπολιτικών επιλογών και των στρατιωτικοοικονομικών δυνατοτήτων.
Το μεγαλύτερο έργο αιολικής ενέργειας στις ΗΠΑ θα καλύψει σύντομα 1.600 τετραγωνικά μίλια (1,25 φορές το Delaware) του Νέου Μεξικού, για να παράγει 3.500 MW περίπου το 30% του έτους. Ο πυρηνικός σταθμός Palo Verde στην Αριζόνα παράγει 4.200 MW από 6 τετραγωνικά μίλια σχεδόν 24/7/365.
Μια ερευνητική ομάδα του Bloomberg αναφέρει ότι ο κόσμος θα χρειαστεί τουλάχιστον 200 τρισεκατομμύρια δολάρια για να σταματήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη μέχρι το 2050. Άλλοι εκτιμούν 275 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε αυτή την οικονομία και το περιβάλλον καταστροφική τρέλα;
Οι σοφές αποφάσεις στην κάλπη είναι απαραίτητες, φυσικά. Αλλά οι πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις θα πρέπει να θεσπίσουν νόμους που να απαιτούν από τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας να εξηγήσουν πώς θα παράγουν αιολική και ηλιακή ενέργεια αντικατάστασης τις άγονες νύχτες του χειμώνα, πριν κλείσουν έστω και ένα εργοστάσιο άνθρακα, φυσικού αερίου ή πυρηνικής ενέργειας - ή πριν πάρουν έγκριση για έστω και ένα αιολικό ή ηλιακό έργο. (Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ενέργειες που μπορούν να κάνουν.)
Θα πρέπει επίσης να απαιτήσουν πλήρεις λεπτομέρειες σχετικά με το από πού θα προέρχονται οι πρώτες ύλες και με ποιο κόστος σε δολάρια, ανθρώπινα δικαιώματα και περιβάλλον - για τις πολιτειακές και τοπικές κοινότητες ... και τον πλανήτη μας.
Οι θέσεις εργασίας, η υγεία, το βιοτικό επίπεδο και το δικαίωμα της Αμερικής να επιλέγει τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και τα τρόφιμά της εξαρτώνται από αυτό.
Ο Paul Driessen είναι ανώτερος αναλυτής πολιτικής της Επιτροπής για ένα εποικοδομητικό αύριο (www.CFACT.org) και συγγραφέας άρθρων και βιβλίων για θέματα περιβάλλοντος, κλίματος και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δικτυογραφία:
Mining the planet for renewable energy – Watts Up With That?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου