«Αντισυμμαχία στον Σουλτάνο»
Η «Israel Hayom» αναφερόμενη στην εν λόγω έκθεση αποκάλυψε ότι το Ισραήλ σχεδιάζει να αντιδράσει στην τουρκική επεκτατικότητα χτίζοντας μια «Αντι-συμμαχία στον Σουλτάνο» στην οποία θα συμμετέχουν Ελλάδα-Κύπρος-Κουρδιστάν (sic). Συγκεκριμένα έγραψε (08/01/25) ότι εκτός των δημοσίων δηλώσεων υπέρ των Κούρδων «το Ισραήλ ενισχύει τους δεσμούς του με τους ιστορικούς αντιπάλους της Τουρκίας. Τους τελευταίους μήνες, το Ισραήλ υπέγραψε μια σειρά αμυντικών συμφωνιών με την Ελλάδα και την Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης μιας συμφωνίας 2 δις ευρώ για προμήθεια προηγμένων συστημάτων ραντάρ και αναχαίτισης για την Ελλάδα. Η Κύπρος έχει ήδη παραλάβει συστοιχία πυραύλων αεράμυνας ισραηλινής κατασκευής Barak MX...». Με άλλα λόγια είναι ξεκάθαρο πέραν πάση αμφιβολίας ότι το «τόξο Κρήτης-Κύπρου-Κουρδιστάν» όπως αυτό έχει ήδη αναλυθεί στο παρόν βήμα από το 2019 παίρνει πλέον σάρκα και οστά...
Ελληνισμός ως προκεχωρημένο φυλάκιο
Tο γνωστό εβραϊκό think tank BESA (Begin Sadat Center for Strategic Studies) το οποίο επηρεάζει άμεσα την ισραηλινή εξωτερική πολιτική ανέφερε από το 2019 ότι: «Οι ΗΠΑ παρέχουν ήδη σημαντική υποστήριξη τόσο στους Κούρδους της Συρίας όσο και στον αναδυόμενο «Ιστορικό Άξονα» Ελλάδας - Ισραήλ - Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Κούρδοι, και ο προαναφερθείς συνασπισμός της Ανατολικής Μεσογείου, έχουν κοινό συμφέρον να αμφισβητήσουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της Τουρκίας και να προστατεύσουν την κυριαρχία τους. Αυτοί οι παράγοντες - ίσως υπό την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον - πρέπει να σφυρηλατήσουν ένα συνεκτικό σχέδιο και να κάνουν ό,τι πρέπει για να υλοποιηθεί.»
Ως εκ τούτου το iEpikaira στην ίδια ανάλυση επισήμανε τότε ότι: «Όπως οι Κούρδοι εργαλειοποιήθηκαν για τη δημιουργία ουδέτερης ζώνης [buffer zone ή μάλλον buffer state] μεταξύ Ισραήλ και της Τουρκίας... κάτι παρόμοιο επιχειρείται ήδη στην περιοχή μεταξύ Κρήτης και Κύπρου. Η δημιουργία δηλαδή μιας «ομπρέλας» ή «ζώνη περίσφιξης/αποκλεισμού», ενός ισχυρού νοητού «αναχώματος» στην Τουρκία, αποτελούμενο από την Κρήτη, την Κύπρο και την Βόρεια Συρία - Κουρδιστάν.» Με άλλα λόγια ο Ελληνισμός μετατρέπεται σε προκεχωρημένο φυλάκιο έναντι του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού.
Η «παγίδα του Θουκυδίδη»
Μια άλλη σημαντική πτυχή της «έκθεσης Nagel» σχολιάστηκε από το «All Israel News» το οποίο ανέφερε (07/01/25) ότι «η Τουρκία είναι... ανταγωνιστής στην παγκόσμια αγορά εξαγωγών όπλων. Η ανεπτυγμένη βιομηχανία της χώρας της επέτρεψε να προσφέρει προηγμένες στρατιωτικές λύσεις, συχνά σε χαμηλές τιμές με γρήγορη προσφορά, γεγονός που την θέτει σε άμεσο ανταγωνισμό με τις αμυντικές εταιρείες του Ισραήλ.» Η Τουρκία διέπραξε το μοιραίο λάθος να αυξήσει το αποτύπωμά της (υπερεπέκταση) και ταυτόχρονα να κάνει άλματα στην αμυντική βιομηχανία γεγονός που την έφερε σε ευθεία αντιπαράθεση με το Ισραήλ και όχι μόνο. Αναλυτές επισήμαναν εδώ και χρόνια τον κίνδυνο που διατρέχει η γείτονα με τις επιτυχίες της να αυτοεγκλωβιστεί στην «παγίδα του Θουκυδίδη» (1, 2, 3, 4).
Η τακτική υποχώρηση των Κούρδων
Στις 27/02/25 ο φυλακισμένος κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν, μετά από 41 χρόνια ένοπλης πάλης κατά της Τουρκίας, με ποταμούς αίματος, κάλεσε το ΡΚΚ να καταθέσει τα όπλα του. Το ερώτημα βέβαια είναι πώς αποφασίστηκε ο αφοπλισμός και ποιό είναι το αντάλλαγμα της εκεχειρίας για τους Κούρδους; Είναι τουλάχιστον παράδοξο μετά από τόσες θυσίες, έτσι ξαφνικά οι Κούρδοι να παίρνουν μια τέτοια απόφαση. Εκτίμησή μας είναι ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται να πέσουν σε άλλη μια παγίδα και ότι πρόκειται για «λευκό αφοπλισμό/παράδοση» ο οποίος αποτελεί μια πολύ καλά σχεδιασμένη τακτική υποχώρηση -ενδεχομένως σε συνεννόηση με τους στρατηγικούς τους συμμάχους ΗΠΑ/Ισραήλ-, η οποία θα φέρει την Τουρκία προ τετελεσμένων.
Προς επίρρωση των ανωτέρω, ήρθε δημοσίευμα του «Reuters» (28/02/25) επικαλούμενο τέσσερις πηγές με γνώση του θέματος, σύμφωνα με το οποίο το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ πιέζει για να διατηρήσει η Ρωσία τις βάσεις της στη Συρία, ως αντιστάθμισμα στην τουρκική διείσδυση. Το Ισραήλ κοινοποίησε τις απόψεις του μέσω μιας «λευκής βίβλου» σε ανώτατους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Το ερώτημα βέβαια είναι εάν αυτή η «βίβλος» για το μέλλον της Συρίας έχει σχέση και με τον «λευκό αφοπλισμό/παράδοση» του ΡΚΚ; Και εξηγούμε την συλλογιστική μας: Εάν το Ισραήλ έφτασε στο σημείο να πιέζει τις ΗΠΑ για να κρατήσουν οι Ρώσοι τις βάσεις τους στη Συρία, πόσο πιθανό είναι να άφησε έτσι απλά τους στρατηγικούς συμμάχους του στην περιοχή, τους Κούρδους, να παραδώσουν τα όπλα, έστω κι αν αυτό αφορά όσους βρίσκονται εντός Τουρκίας;
Ελληνοτουρκικός πόλεμος
Εν μέσω του ορυμαγδού των ως άνω εξελίξεων και ως επιστέγασμα των προβληματισμών μας, έρχεται και η ανοικτή δήλωση ενός αμερικανού πρώην αξιωματούχου και απόστρατου αξιωματικού, του Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ, ο οποίος αποκάλυψε (13/02/25) ότι: «Έχουμε στοιχεία ότι το Ισραήλ προσπαθεί να προκαλέσει ελληνοτουρκικό πόλεμο...» και ότι «υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι είναι στρατηγική του Ισραήλ, να εξαπολύσει τους Έλληνες εναντίον των Τούρκων, ώστε οι Τούρκοι να στραφούν εναντίον τους, οπότε σε αυτό το σημείο θα έχουμε μια συνταγή για την απόλυτη καταστροφή την οποία φυσικά θα επωφεληθεί στο έπακρο το Ισραήλ, και δεν νομίζω ότι κανείς αυτήν την στιγμή σκέφτεται προσεκτικά στην Ουάσιγκτον αυτό το ενδεχόμενο…».
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει (24/02/25), ο Ελληνισμός είναι πολύ εύκολο να εμπλακεί σε ένα «proxy war», όταν οι διεθνείς δρώντες το αποφασίσουν για τους δικούς τους λόγους, και δυστυχώς απ' ότι προκύπτει από την ανάγνωση των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή μας, βρισκόμαστε πολύ κοντά σε αυτήν την δεινή πραγματικότητα, διότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρασκηνιακά επιδιώκουν να «κοντύνουν» την Τουρκία. Στο ερώτημα, γιατί δεν πυροδοτήθηκε νωρίτερα ένας πόλεμος δι' αντιπροσώπων μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας -όταν για παράδειγμα το 2019 διαφαινόταν αυτό το ενδεχόμενο-, η απάντηση κρύβεται στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς τρίτων στην περιοχή μας όπως αυτοί αναλύθηκαν ήδη στο iEpikaira (25/02/25).
Την «ερεθίζουν» χωρίς να την συνετίζουν
Σχεδόν ταυτόχρονα με τον ΜακΓκρέγκορ, ο εβραϊκής καταγωγής, πρώην αξιωματούχος του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών και ειδικός σε θέματα της Μέσης Ανατολής, Μάικλ Ρούμπιν, σε μια ιδιαίτερα καυστική ανάλυση στο «geopolitico.gr» (28/02/25), κατακεραυνώνει τις πολιτικές Ερντογάν στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ενώ παράλληλα στηλιτεύει την υποχωρητικότητα/κατευνασμό των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών, τις οποίες παροτρύνει σε μια πιο επιθετική (sic) στάση. Δημιουργεί κλίμα προειδοποιώντας με νόημα ότι: «αν η Ελλάδα συνεχίσει να σφάλλει από την πλευρά της υποταγής, θα χάσει το μισό Αιγαίο όπως η Κύπρος έχει χάσει-προσωρινά-το 38% της Κύπρου» ενώ ταυτόχρονα παροτρύνει τονίζοντας ότι «η ώρα είναι τώρα να προχωρήσουμε στη διπλωματική επίθεση» προτείνοντας συγκεκριμένες δράσεις για μέγιστη διπλωματική πίεση έναντι της Τουρκίας. Απορίας άξιον βέβαια γιατί δεν απευθύνεται στην διοίκηση Τραμπ πρωτίστως ή στην ηγεσία του ΝΑΤΟ και αρκείται σε υποδείξεις κυρίως προς την ελληνική πλευρά;
Γιατί για παράδειγμα δεν προτείνει στους αγγλοσάξονες να εγκαταλείψουν την «παραδοσιακή» ουδετερότητα και το γνωστό «δόγμα Λούνς», όταν τίθενται θέματα ασκήσεων (πχ άσκηση «Ηνίοχος 2023») ή άλλων δραστηριοτήτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με μόνη -μεροληπτική- εξαίρεση όταν πρόκειται για ζητήματα που συνδέονται με την Ουκρανία, οπόταν το «δόγμα Λούνς» πάει στον κάλαθο των αχρήστων, προς ικανοποίηση των ευρύτερων σχεδιασμών τους (βλ. Αλεξανδρούπολη και όχι μόνο). Υπενθυμίζεται ότι ο Ολλανδός Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λούνς (1971-1984) μοίρασε τον Μάιο του 1980 έγγραφο προς την βορειοατλαντική συμμαχία με το οποίο ζήτησε να μην περιλαμβάνονται στην κατανομή συμμαχικών πιστώσεων «αμφισβητούμενες περιοχές διότι δημιουργούσαν πολιτικά προβλήματα στο ΝΑΤΟ». Εμμέσως δηλαδή ξεκαθαρίστηκε ότι το ΝΑΤΟ/ΗΠΑ δεν θα εμπλέκονται στις διμερείς διαφορές των Συμμάχων, ευνοώντας φυσικά τις τουρκικές αναθεωρητικές επιδιώξεις (βλ. iEpikaira, 11/05/23).
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά για να μας προβληματίσουν, ο στενός τέως σύμβουλος του προέδρου Τραμπ και ιδεολογικός καθοδηγητής του κινήματος MAGA, με συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή» (17/02/25) προειδοποιεί: «τώρα βρίσκεστε στο τόξο της αστάθειας, μεταξύ της Ουκρανίας και της Τουρκίας και με απασχολεί πολύ η Τουρκία» και θυμίζει πως -όχι τυχαία βεβαίως- τον Δεκέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε φωτογραφία του με μπλουζάκι «Free Constantinople» (Ελευθερώστε την Κωνσταντινούπολη). Άλλος ένας ισχυρός παράγοντας και opinion maker που «ερεθίζει» την Τουρκία ενώ επισημαίνει ότι η Ελλάδα διατρέχει κίνδυνο «να κατακτηθεί σε 10 χρόνια από τώρα» και επιμένει ότι δεν υπερβάλλει αφού είναι προφανές, λέει, «πώς γίνεται να μην το βλέπουμε;» ότι ένας πόλεμος έρχεται από την Ουκρανία προς τα Βαλκάνια και ένας άλλος από τη Συρία και την Τουρκία.
Εν κατακλείδι
Κανείς δεν θέλει να «λερώσει τα χέρια του» με την Τουρκία. Γιατί άλλωστε να το κάνουν, εφόσον υπάρχουν αναλώσιμοι για να κάνουν την δουλειά; Ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων (proxy war) εργαλειοποιείται καθ' όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας και η Ελλάδα έχει τις δικές της τραγικές εμπειρίες. Η «γοητεία» του στα μυαλά των πολεμοχαρών έγκειται στο γεγονός ότι εξασφαλίζει ένα ισχυρό αντίκτυπο με σχετική ατιμωρησία. Τί είναι άλλωστε ένας πόλεμος για τα συμφέροντά σου, όταν άλλοι χύνουν το αίμα τους, δρομολογώντας τις δικές σου επιδιώξεις; Αλλά όπως επεσήμανε και ο μεγάλος θεωρητικός του πολέμου Παναγιώτης Κονδύλης: «Ίσως να θεωρεί κανείς «απάνθρωπα» και λυπηρά αυτά τα δεδομένα· αν όμως ασκεί εθνική πολιτική αγνοώντας τα, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου τη λύπη για την ηθική κατάπτωση των άλλων θα τη διαδεχθεί ο θρήνος για τις δικές του συμφορές.»
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου