Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει για το σχέδιο της κυβέρνησης να απαγορεύσει την πρόσβαση στα social media, στα παιδιά κάτω των 15 ετών.
Πρόκειται για ένα μέτρο που φαίνεται ότι αρχικά θα εφαρμοστεί προαιρετικά με τη συναίνεση των γονέων, μέχρι να εφαρμοστεί ένα κοινό πλαίσιο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με το σκεπτικό να γίνει υποχρεωτικό για όλες τις χώρες της ΕΕ.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα στον δημόσιο διάλογο: «είναι θετικό μέτρο η απαγόρευση των social media στα παιδιά;».
Εξετάζοντας το θέμα εντελώς επιφανειακά, μόνο καταφατική μπορεί να είναι η απάντηση. Ναι, σαφώς τα social media έχουν γίνει ψυχική μάστιγα για τα παιδιά. Ναι, προκαλούν εθισμό, κρύβουν αμέτρητες παγίδες, διαταράσσουν την ανάπτυξη, γίνονται «ναρκωτικό» ματαιοδοξίας, αποσπούν την προσοχή από την πραγματικότητα, προβάλλουν αρρωστημένα πρότυπα, σεξουαλικοποιούν πρόωρα, απομονώνουν τα παιδιά στον ψηφιακό κόσμο, προκαλούν κατάθλιψη ή ακόμα και αυτοκτονικές τάσεις, πυροδοτούν τη βία και αλυσιδωτά οδηγούν σε μια εξαγρίωση της νέας γενιάς.
Άρα όντως ο περιορισμός των social media είναι ένα θετικό μέτρο που θα βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύσσονται υγιέστερα μέχρι την προεφηβεία. Αλλά το θέμα που κανείς δεν συζητά στα ΜΜΕ, είναι με τι κόστος θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο. Εδώ είναι το ζουμί της ιστορίας.
Θέλουμε τα παιδιά να είναι υγιή, αλλά για να είναι υγιή πρέπει να είναι και ελεύθερα ως πρόσωπα που διαμορφώνονται στην κοινωνία. Όχι φακελωμένα από ένα κράτος – «πατερούλη» που θα εστιάσει τον ψηφιακό οφθαλμό πάνω τους. Όχι να γίνουν τα παιδιά εκπαιδευόμενα «πειραματόζωα» που θα φτάνουν ως τα 15, έχοντας συνηθίσει ότι το κράτος θα παρακολουθεί τα ψηφιακά τους ίχνη και θα ορίζει ποιους ιστότοπους μπορεί να επισκεφθεί και ποιους όχι. Γιατί αυτό ακριβώς σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση και μάλιστα ζητά και τη συνέργεια των γονιών για να το επιτύχει.
Λένε ότι νοιάζονται, αλλά δεν πείθουν
Από που και ως που έπιασε την κυβέρνηση ο… πόνος για το καλό των παιδιών, ενώ δεν δίστασε να τα πετάξει στον προθάλαμο της βιομηχανίας παρένθετης μητρότητας, στους επίδοξους εκμαυλιστές των παιδιών, στους υπόδουλους των 107 ανωμαλιών που ονομάζονται «φύλα»;
Από που και ως που έπιασε την κυβέρνηση ο… πόνος για το καλό των παιδιών, ενώ κατέστρεψε τη νομική οντότητα της φυσιολογικής οικογένειας και λήστεψε τα φυσικά δικαιώματα των παιδιών με το κατάπτυστο νομοσχέδιο για τις ΛΟΑΤΚΙ+ ψευδο – οικογένειες;
Από που προκύπτει ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την ανατροφή των παιδιών, ενώ η σχολική ύλη έχει γεμίσει με woke σκουπιδαριό που βρωμίζει τις διάνοιες τους; Είναι δυνατόν να ισχυρίζονται ότι με νόμο θα σβήνουν τις «φωτιές» των social media ως τα 15, οι «εμπρηστές» που τις ανάβουν από το δημοτικό; Τι και αν δεν έχει social media το παιδί; Του αρκεί να παρακολουθήσει το μάθημα της σημερινής σεξουαλικής «διαπαιδαγώγησης» για να μπει σε φάση ψυχικής αποσύνθεσης.
Να θυμηθούμε και πόσο… ενδιαφερόταν για το καλό των παιδιών ο πρωθυπουργός στον καιρό της πανδημίας; Με τα σχολεία που έγιναν υγειονομικά στρατόπεδα. Με τα παιδιά που ανέπτυξαν ψυχολογικά προβλήματα. Με τον εκβιασμό να εμβολιαστούν με τα πειραματικά σκευάσματα. Με τη δωροδοκία των 50 GB για κάθε νέο 15 – 17 ετών που δεχόταν το προϊόν του… Μπουρλά. Ή με τις κάμερες που θέλησαν (και θέλουν ακόμα) να εγκαταστήσουν στις τάξεις.
Μετά από όλα αυτά τα αίσχη (και πολλά άλλα), δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μας πείσουν ότι ξαφνικά ενδιαφέρονται για την ψυχική υγεία των παιδιών. Η απαγόρευση των social media είναι μεν σωστή ως μέτρο, αλλά κρύβει κάτι πολύ μεγαλύτερο και χειρότερο. Και αυτό συνδέεται με τον τρόπο που θα πιστοποιείται ότι ο χρήστης του διαδικτύου είναι κάτω από 15 ετών.
«Kids Wallet» – Το πορτοφόλι του «πατερούλη»
Όπως μάθαμε από τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρη Παπαστεργίου, το υπουργείο θα δημιουργήσει την εφαρμογή «Kids Wallet», που θα εγκαθιστούν οι γονείς στα κινητά των παιδιών κάτω των 15 ετών και θα μπλοκάρει την πρόσβαση στα social media. Η πιστοποίηση της ηλικίας θα γίνεται μέσω του ψηφιακού μητρώου πολιτών.
Πρώτη παρατήρηση:
Για να καταλάβουμε ποιοι ευαγγελίζονται την ασφάλεια των παιδιών, ο Δημήτρης Παπαστεργίου είναι εκείνος που πριν λίγες μέρες κόμπαζε για την εγκατάσταση 1388 επιπλέον καμερών στην Αττική, εκ των οποίων οι 1000 θα μπορούν να καταγράφουν και τα πρόσωπα των επιβατών, παραβιάζοντας τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, με νομοθετικές παρεμβάσεις που σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση.
Επίσης τον Ιούλιο ο κ. Παπαστεργίου καμάρωνε και για το σμήνος μικροδορυφόρων που θα χρησιμοποιήσει το ελληνικό κράτος, ως επιπλέον «μάτια» του Μεγάλου Αδερφού, που υποτίθεται θα χρησιμοποιηθούν μόνο για φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές και πολεοδομικές παραβάσεις. Μάτια στον ουρανό με τους δορυφόρους, μάτια στους δρόμους με τις κάμερες, μάτια και στο διαδίκτυο. Μια «προσφορά» του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Δεύτερη παρατήρηση:
Προσέξτε πως ονομάζουν την εφαρμογή ελέγχου πρόσβασης των παιδιών στο διαδίκτυο. «Kids Wallet». Ακριβώς στην ίδια λογική με την πλατφόρμα αποθήκευσης και ελέγχου των ψηφιακών εγγράφων των ενηλίκων, που ονομάστηκε «Gov.gr Wallet». Και ακριβώς στην ίδια λογική με το «Covid GR Wallet» που λειτουργούσε σαν αποδεικτικό εμβολιασμού στον καιρό της πανδημίας. Και οι τρεις πλατφόρμες ουσιαστικά είναι προθάλαμοι της κάρτας του πολίτη, που όπως ξέρουμε θα ενοποιηθεί εν καιρώ με την ηλεκτρονική ταυτότητα.
Τι δουλειά έχει η λέξη «πορτοφόλι» με όλα αυτά τα φαινομενικά άσχετα πράγματα; Και γιατί ακόμα και τα παιδιά πρέπει να συνοδεύονται από ένα παιδικό… πορτοφόλι; Όπως έχω γράψει και άλλοτε, τα δικαιώματα του πολίτη μεταβάλλονται σε «credits» πολιτικής «ελευθερίας» που δίνεται υπό όρους. Δηλαδή σε ψηφιακό «επίδομα» παροχών που εγκρίνει το κράτος – «πατερούλης», αν οι ανήλικοι συμμορφώνονται στις εκάστοτε απαγορεύσεις ή υποχρεωτικότητες.
Ανήλικοι και ενήλικοι πρέπει να εκπαιδευτούν στην ιδέα ότι η παρακολούθηση, η ηλεκτρονική ταυτοποίηση και το ψηφιακό φακέλωμα, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να έχει κανείς οικονομική ελευθερία. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να έχει κάποιος… πορτοφόλι που να μην είναι… άδειο.
Τρίτη παρατήρηση:
Με την εφαρμογή του «Kids Wallet», ουσιαστικά έχουμε άμεση εμπλοκή του κράτους σε ένα θέμα που κανονικά αναλογεί μόνο στους γονείς. Έχουμε το κράτος σαν τρίτο «κηδεμόνα» να παρεμβαίνει στην ανατροφή του παιδιού, χρησιμοποιώντας ένα – όντως υπαρκτό πρόβλημα – ως δόλωμα συνεργασίας. Και είναι σαν να λένε στους γονείς «αφού είστε ανίκανοι να ελέγξετε τα παιδιά σας, θα αναλάβουμε εμείς τη δουλειά και αφήστε το πάνω μας». Εντωμεταξύ είναι οι ίδιοι που με ποικίλους τρόπους σαμποτάρουν τον γονιό, τις υποχρεώσεις του, τον διαθέσιμο χρόνο του για το παιδί, το εισόδημά του, τη ζωή του ολόκληρη. Οι ίδιοι δημιουργούν το πρόβλημα στους γονιούς και οι ίδιοι προτείνουν τη «λύση».
Τέταρτη παρατήρηση:
Εάν το μητρώο παρακολουθεί το «σερφάρισμα» των ανηλίκων και όλο αυτό παγιωθεί, το ίδιο θα επιχειρήσουν να κάνουν και στους ενήλικους, με άλλες προφάσεις. Και αν τον πρώτα χρόνια οι κρατικοί περιορισμοί αφορούν μόνο τα social media, όταν πατήσουν «πόδι» και οι Βρυξέλλες, οι απαγορεύσεις μπορούν κάλλιστα να επεκταθούν και για κάθε ιστότοπο που θα μπει σε μαύρη λίστα, με τις γνωστές βολικές ταμπέλες του συστήματος: «Fake news, ρητορική μίσους, ομοφοβία, αρνητές κλιματικής αλλαγής, αρνητές εμβολίων» κλπ κλπ.
Ας καθίσουμε να τα σκεφτούμε όλα αυτά. Ορθός ο περιορισμός των social στα παιδιά, αλλά το τυράκι φαίνεται να κρύβει μεγάλη φάκα. Το ζήτημα απαιτεί πολύ βαθύτερες τομές για να θεραπευτεί, κι όχι μόνο ωμές απαγορεύσεις. Τα social media είναι ένα «ναρκωτικό» και τα ναρκωτικά καταπολεμούνται πρώτα με την πρόληψη κι έπειτα με τη θεραπεία. Ας αναλογιστούμε, μήπως γλιτώνουμε τα παιδιά από ένα ψηφιακό θηρίο για να τα οδηγήσουμε στα δόντια ενός άλλου, πολύ μεγαλύτερου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου