Φανταστείτε ένα διαστημόπλοιο, όχι σαν αυτά που γνωρίζουμε σήμερα, αλλά μια πραγματική διαστρική κιβωτό, ικανή να μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους στα πιο απομακρυσμένα σημεία του διαστήματος. Αυτό δεν είναι πλέον επιστημονική φαντασία, αλλά ένα πραγματικό σχέδιο πάνω στο οποίο εργάζεται πυρετωδώς μια ομάδα φιλόδοξων επιστημόνων…
Μια τεχνολογική πρόκληση αντάξια των μεγαλύτερων ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Ενώ η SpaceX και ο Elon Musk φιλοδοξούν να αποικίσουν τον Άρη με το γιγάντιο Starship τους, το Project Hyperion έχει ακόμη μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Ξεχάστε τα ταξίδια στον Κόκκινο Πλανήτη. Εδώ ο στόχος είναι να φτάσει η ανθρωπότητα σε μακρινά αστρικά συστήματα, σύμφωνα με τις επιταγές του Battlestar Galactica ή του Interstellar. Ποιος είναι ο σκοπός; Ο σχεδιασμός ενός διαστημοπλοίου που θα φιλοξενήσει πολλές γενεές ανθρώπων και θα μπορεί να χωρέσει από 500 έως 15.000 άτομα για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στο άγνωστο…! Έρχεται και αυτό…
Η ιδέα είναι να κατασκευαστεί ένα τέτοιο πλοίο όπου εκατοντάδες επιστήμονες και μηχανικοί θα ζουν, θα διεξάγουν έρευνα, θα γεννούν μωρά και θα πεθαίνουν στο ταξίδι, ενώ οι απόγονοί τους θα συνεχίσουν το ερευνητικό έργο.
Οι ειδικοί καλούνται τώρα να σχεδιάσουν ένα τόσο προηγμένο διαστημόπλοιο που θα μπορούσε να ταξιδέψει για αποστολές που καλύπτουν γενιές ανθρώπινης ζωής.
Ένας νέος διαγωνισμός σχεδιασμού, που ονομάζεται Project Hyperion, ζητά υποβολές για το σχεδιασμό του πλοίου διαστρικής γενιάς με πλήρωμα.
Την 1η Νοεμβρίου 2024, το Project Hyperion ξεκίνησε έναν διαγωνισμό σχεδιασμού για διαστρικά ταξίδια με πλήρωμα μέσω πλοίων γενιάς που θα βασίζονταν σε τρέχουσες και προσεχείς τεχνολογίες. Ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός στο κοινό και θα βραβεύσει συνολικά 10.000 $ (USD) για καινοτόμες ιδέες.
Το Project Hyperion είναι μια διεθνής, διεπιστημονική ομάδα που αποτελείται από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, ανθρωπολόγους και πολεοδόμους. Πολλοί από αυτούς έχουν συνεργαστεί με φορείς και ινστιτούτα όπως η NASA, η ESA και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT).
Ο διαγωνισμός τους χρηματοδοτείται από την Initiative for Interstellar Studies (i4is), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που έχει συσταθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, αφιερωμένος στην έρευνα που θα επιτρέψει τη ρομποτική και ανθρώπινη εξερεύνηση και την εγκατάσταση εξωπλανητών γύρω από κοντινά αστέρια.
Οι ιδέες θα αξιολογηθούν με βάση την αρχιτεκτονική, τη δομή, τις αισθητικές τους ιδιότητες και τα λειτουργικά χαρακτηριστικά που παρέχονται στο πλήρωμα.
Θα αξιολογηθούν επίσης για τις τεχνικές λεπτομέρειες, όπως το πώς καλύπτονται οι βασικές φυσικές ανάγκες των κατοίκων.
Τέλος, θα αξιολογηθούν σχετικά με τον κοινωνικό τους προγραμματισμό, όπως ποιο πολιτιστικό σύστημα αξιών θα υιοθετήσει η κοινωνία και πώς αυτό το σύστημα θα μετριάσει τα ζητήματα που είναι πιθανό να αντιμετωπίσει η κοινωνία.
Για να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό, κάθε ομάδα πρέπει να έχει έναν αρχιτέκτονα σχεδιαστή, έναν μηχανικό και έναν κοινωνικό επιστήμονα.
Το έργο ξεκίνησε από την Initiative for Interstellar Studies, της οποίας το συμβούλιο περιλαμβάνει κορυφαίους μηχανικούς αεροδιαστημικής από την (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ESA).
Σε ανακοίνωσή της ανέφερε: «Είμαστε μια διεθνής ομάδα με εξειδίκευση στην αρχιτεκτονική, τη μηχανική, την ανθρωπολογία και τον πολεοδομικό σχεδιασμό.
«Έχουμε ήδη συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην έρευνα και ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων της NASA και της ESA».
Τα ακόλουθα κριτήρια έχουν τεθεί για το σχεδιασμό του διαστημόπλοιου:
- Το διαστημόπλοιο θα πρέπει να παράγει βαρύτητα παρόμοια με τη Γη μέσω της περιστροφής.
- Το διαστημόπλοιο πρέπει να έχει τον βιότοπο και την ατμόσφαιρα της Γης
- Το διαστημόπλοιο θα πρέπει να φιλοξενεί 1.000 άτομα
- Το διαστημόπλοιο μπορεί να ταξιδέψει για 250 χρόνια
- Το διαστημόπλοιο θα πρέπει να φτάσει σε έναν μακρινό βραχώδη πλανήτη με τεχνητό οικοσύστημα
«Το ιδανικό πλοίο οραματίζεται ως ένα αυτοσυντηρούμενο οικοσύστημα, με γεωργία, κατοίκηση και άλλα απαραίτητα συστήματα υποστήριξης της ζωής για να διασφαλιστεί η επιβίωση σε πολλές γενιές», αναφέρει ο ιστότοπος της εταιρείας.
Αντί να επικεντρωθούν στο σύστημα πρόωσης του αεροσκάφους, το οποίο μπορεί να απαιτεί τεχνολογία που δεν υπάρχει ακόμη, οι ερευνητές καλούνται να σχεδιάσουν το εσωτερικό ενός διαστημικού σκάφους ιδανικό για ένα τέτοιο ταξίδι.
Αυτό το σχέδιο, που φαίνεται να βγήκε κατευθείαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας, θέτει τεράστιες τεχνολογικές και ανθρώπινες προκλήσεις. Το έργο που ορίστηκε από το Project Hyperion είναι ιλιγγιώδες. Το διαστημικό πλοίο πρέπει να είναι αυτοσυντηρούμενο, επιτρέποντας σε πολλές γενιές να ζήσουν και να πεθάνουν στο κατάστρωμά του. Φανταστείτε ότι κάποιοι άνθρωποι θα γεννηθούν, θα μεγαλώσουν, θα γεράσουν και θα κάνουν οικογένεια χωρίς να πατήσουν ποτέ το πόδι τους στον πλανήτη μας!
Με την αυγή της Διαστημικής Εποχής, αυτή η ιδέα δεν ήταν πλέον μόνο θέμα επιστημονικής φαντασίας και έγινε θέμα επιστημονικής μελέτης. Δυστυχώς, οι προκλήσεις του να βγεις πέρα από τη Γη και να φτάσεις σε ένα άλλο αστρικό σύστημα είναι μυριάδες.
Όσον αφορά το θέμα, υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να σταλούν αποστολές με πλήρωμα σε εξωπλανήτες. Ο πρώτος είναι η ανάπτυξη προηγμένων συστημάτων πρόωσης που μπορούν να επιτύχουν σχετικιστικές ταχύτητες (κλάσμα της ταχύτητας του φωτός). Ο δεύτερος περιλαμβάνει την κατασκευή διαστημικών σκαφών που μπορούν να συντηρήσουν πληρώματα για γενιές – γνωστό και ως. ένα πλοίο γενιάς (ή Worldship).
Τεχνητή βαρύτητα και θωράκιση ακτινοβολίας: οι προκλήσεις του διαστρικού ταξιδιού Εκτός από την πτυχή της «κατοίκησης», οι τεχνικές απαιτήσεις είναι τεράστιες. Το πλοίο, που θα έχει σχεδιαστεί για να διαρκέσει 250 χρόνια, θα πρέπει να αναπαράγει τεχνητά τη βαρύτητα της Γης, πιθανώς χρησιμοποιώντας ένα σύστημα περιστροφής. Θα πρέπει επίσης να είναι εξοπλισμένο με θωράκιση ικανή να προστατεύει τους επιβάτες από την κοσμική ακτινοβολία, έναν αόρατο αλλά πολύ πραγματικό κίνδυνο για όλους τους ταξιδιώτες στο διάστημα.
Με την τρέχουσα τεχνολογία, για να φτάσει κανείς στο πλησιέστερο αστέρι στο ηλιακό μας σύστημα, τον Άλφα Κενταύρου, θα χρειαζόταν περίπου 1.000 χρόνια. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά κατά πολύ μια ανθρώπινη διάρκεια ζωής, καθιστώντας τον πολυγενεακό χαρακτήρα του έργου απαραίτητο. Ωστόσο, η έρευνα για νέους τρόπους πρόωσης προχωρά με άλματα και όρια. Φουτουριστικές ιδέες όπως το ηλιακό διαστημόπλοιο Supernova ή ο κινητήρας πυραύλων πλάσματος της NASA ανοίγουν τη δυνατότητα να μειωθεί σημαντικά η διάρκεια του διαστρικού ταξιδιού.
Ενώ οι ιδέες για ένα διαστρικό διαστημόπλοιο χρονολογούνται από την πρώιμη Διαστημική Εποχή, το ενδιαφέρον για το πεδίο έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πρόσφατη έκρηξη στον αριθμό των γνωστών εξωπλανητών στον γαλαξία μας, ο οποίος σήμερα ανέρχεται σε 5.787 επιβεβαιωμένους πλανήτες σε 4.325 αστρικά συστήματα.
Αυτό απεικονίζεται από έννοιες όπως το Breakthrough Starshot, το Swarming Proxima Centauri και το Genesis Project. Αυτές οι ιδέες αξιοποιούν τα διαστημόπλοια κλίμακας γραμμαρίων, την κατευθυνόμενη ενέργεια (λέιζερ) και τα ελαφρά πανιά για να επιτύχουν ταχύτητες έως και 20% της ταχύτητας του φωτός, επιτρέποντάς τους να κάνουν το ταξίδι σε δεκαετίες και όχι σε αιώνες ή χιλιετίες.
Ωστόσο, η αποστολή πληρωμάτων διαστημικών σκαφών σε άλλα αστρικά συστήματα με αρκετούς επιβάτες για να εγκατασταθούν σε άλλο πλανήτη είναι πολύ πιο δύσκολη.
Όπως σημειώνει σε παλαιότερο άρθρο του το Universe Today, ένα διαστημόπλοιο που βασίζεται σε γνωστές ή τεχνικά εφικτές μεθόδους πρόωσης θα χρειαζόταν μεταξύ 1.000 και 81.000 χρόνια για να φτάσει ακόμη και στο πλησιέστερο αστέρι (Proxima Centauri).
Ενώ ορισμένες προηγμένες έννοιες όπως το Project Orion, ο Daedalus και ο Icarus θα μπορούσαν θεωρητικά να φτάσουν στον Proxima Centauri σε 36 έως 85 χρόνια, το κόστος και η ποσότητα του προωθητικού που απαιτείται είναι απαγορευτικά.
Η εναλλακτική λύση σε αυτές τις έννοιες «go fast» είναι να εγκατασταθείς στη μεγάλη διαδρομή, η οποία μπορεί να διαρκέσει αιώνες ή και χιλιετίες. Αυτό απαιτεί ένα διαστημόπλοιο επαρκούς μεγέθους, ικανό να φιλοξενήσει εκατοντάδες (ή χιλιάδες) ανθρώπινα όντα για πολλές γενιές.
Πέρα από το τεχνολογικό επίτευγμα, αυτό το έργο εγείρει θεμελιώδη ερωτήματα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Θα ήμασταν πρόθυμοι να αφήσουμε τη Γη για πάντα για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στο άγνωστο; Και με ποια κριτήρια θα γίνει η επιλογή των ανθρώπων που θα εγκαταλείψουν για πάντα τη γη; Πώς να οργανώσεις τη ζωή σε ένα τέτοιο πλοίο; Ποιες θα ήταν οι ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες για τις μελλοντικές γενιές; Το έργο Hyperion, πολύ περισσότερο από μια απλή επιστημονική πρόκληση, μας καλεί να αμφισβητήσουμε τη θέση μας στο σύμπαν και να σκεφτούμε ένα μέλλον στο οποίο η ανθρωπότητα μπορεί να αποτυπωθεί πολύ πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.
Πάντως δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να στείλουμε και κάποιους από τους πολιτικούς μας σε αυτό το μακρινό ταξίδι χωρίς επιστροφή. Θα ήμασταν όλοι ικανοποιημένοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου