Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Πέρασαν κι όλας 25 βασανιστικές μέρες μετά τις πρώτες αυτές εκλογές της 21ης Μαΐου. Τις πρώτες και πιθανόν τις τελευταίες που διεξήχθησαν με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Το μεγάλο ΣΟΚ που προκάλεσαν αυτές όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε όλους τους πραγματικούς και αληθινούς Έλληνες οι οποίοι καταστράφηκαν από αυτή την λαίλαπα του Μητσοτακισμού, ακολούθησε τουλάχιστον για μένα, μια περίοδος περίσκεψης και έντονου σκεπτικισμού. Τουλάχιστον εγώ προσωπικά, έπρεπε με φάρο την λογική μου σκέψη, να κατανοήσω ένα παντελώς ακατανόητο εκλογικό αποτέλεσμα, για να μπορέσω με τη σειρά μου να το κοινωνήσω και σε άλλους συμπατριώτες μου.
Το μυαλό μου δεν μπορούσε να χωνέψει ότι η πολυβασανισμένη Ελλάδα των τεσσάρων αυτών εφιαλτικών χρόνων, είχε ψηφίσει… μονοκούκι τον μεγαλύτερο Εφιάλτη που γνώρισε ποτέ στην ιστορία της η ελληνική πολιτική σκηνή των τελευταίων 200 ετών από συστάσεως του νέου ελληνικού κράτους, το οποίο προέκυψε μετά την Ελληνική Επανάσταση. Και δεν μπορούσε να το χωνέψει, όχι γιατί τα… 40άρια σε ποσοστά κομμάτων ήταν… πρωτόγνωρα για την Ελλάδα, κάθε άλλο.
Αλλά γιατί ήταν το μόνο 40άρι+, που …ΔΕΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ και από ΚΑΝΕΝΑΝ σοβαρό Έλληνα πολίτη, εκτός ίσως από κάποια «σούργελα» (φώτο αριστερά) που δεν αντιλαμβάνονται ούτε κι αν τους έχει τσιμπήσει κουνούπι!
Θυμάμαι όλες τις φορές που ένα κόμμα που θριάμβευε με τέτοια ποσοστά, σύσσωμος ο λαός που το υποστήριζε, έβγαινε στις πλατείες (κυρίως στο Σύνταγμα) και πανηγύριζε έξαλλα.
Αυτό συνέβη τόσο στις πρώτες εκλογές της Μεταπολιτεύσεως, όσο και του 1981 που ο Παπανδρέου θριάμβευε με ένα απίστευτο 48%, το 1985 πάλι με Παπανδρέου που θριάμβευε με ένα 45,5%, το 1990 με τον θρίαμβο της ΝΔ και του Κ. Μητσοτάκη με 46,6% όπου κάηκε σχεδόν το Σύνταγμα, τον νέο θρίαμβο του Παπανδρέου με 46+% το 1993 όπου επίσης κάηκε το Σύνταγμα εκ νέου, τις εκλογές του 2004 όπου θριάμβευσε μετά από 10 ολόκληρα πέτρινα χρόνια η ΝΔ του ανιψιού Καραμανλή, το 2009 με τον επίσης θρίαμβο του ΓΑΠ που πήρε τις εκλογές στον απόηχο της κρίσης του 2008 τάζοντας …χρήμα με ουρά…
Ακόμη και αυτή η τεράστια επιτυχία του Τσίπρα όταν έταζε επίσης το…σκίσιμο των επαίσχυντων μνημονίων λαμβάνοντας όχι 40άρι, αλλά ένα αξιοπρεπές και ελπιδοφόρο 37%, πανηγυρίστηκε δεόντως στο Σύνταγμα από αριστερούς και μη (γιατί τον ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφισε και πολύ μεγάλο μέρος της Δεξιάς, μη το ξεχνάμε αυτό)! Όλες λοιπόν αυτές οι αναμετρήσεις που έβγαζαν 40άρια ή 38άρια ή ακόμη και 37άρια, πανηγυρίζονταν έξαλλα ανάλογα με την περίσταση και με το δίκιο τους. Διότι ήταν πραγματικές νίκες και όχι νίκες-μαϊμού.
Στις εκλογές του Μαΐου του 2023, όχι μόνο αυτό δε συνέβη κι ας …βάφτηκε γαλάζια όλη η Ελλάδα ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, αλλά παρατηρήθηκε ακόμη ένα παράδοξο: Κανείς δε βγήκε στους δρόμους να το…πανηγυρίσει! Κι αυτό διότι κανείς δεν περίμενε ΤΕΤΟΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ! Ουδείς! Ούτε καν οι ίδιοι οι ΝΔκράτες!
Και ήταν φυσικό και επόμενο να μη συμβεί αυτό, εφ’ όσον ακόμη και στην τελική προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ που έγινε στην πλατεία του Θησείου(!) για ευνόητους λόγους, οι συγκεντρωμένοι δεν πλησίασαν καν ούτε τον αριθμό των 5.000 ατόμων, αριθμό που μετά βίας συγκέντρωναν κάτι παλιά περιθωριακά κομματίδια και μάλιστα τα ονόμαζαν ως…λαοθάλασσα! Στη συγκεκριμένη προεκλογική συγκέντρωση μάλιστα, ο τηλεσκηνοθέτης της ΕΡΤ φώναζε στους κομματάρχες να… αραιώσουν τον κόσμο, να τον απλώσουν δηλαδή, για να φανεί ότι υπάρχει… λαοθάλασσα αλλά ούτε καν αυτό κατάφεραν. Μ’ άλλα λόγια, για έναν τυπικό παρατηρητή, ήταν μια συγκέντρωση πλήρως ηττημένων με έναν Μητσοτάκη να προκαλεί… θλίψη! Μια συγκέντρωση θλιβερή, που ίσως και να προκαλούσε τον οίκτο ακόμη και σε αυτόν τον τρίτο παρατηρητή.
Επίσης, πάρα πολλοί Έλληνες την επόμενη μέρα (και το λέω αυτό με σιγουριά επειδή μου το επιβεβαίωσαν πάρα πολλοί δικοί μου και πλήρως αξιόπιστοι άνθρωποι) αναρωτιόντουσαν ποιος ή ποιοί από το περιβάλλον τους ψήφισαν Μητσοτάκη και η απάντηση που έπαιρναν ήταν «Κανένας μας, όλοι αναρωτιόμαστε το ίδιο!»
Πώς λοιπόν επήλθε αυτό το αποτέλεσμα, αν υποθέσει κανείς ότι η νοθεία περιοριζόταν σε εσκεμμένη «εξαφάνιση» ψηφοδελτίων των μικρών κομμάτων – κάτι που γινόταν ανέκαθεν, όχι μόνο σε αυτές τις εκλογές – και σε ψήφους που προερχόταν από…πεθαμένους ή από…δένδρα;
Και πάλι η απάντηση αυτή έρχεται μέσα από την ίδια την Ιστορία. Μια απάντηση, που ίσως να μην αρέσει σε κάποιους. Όπως όλες οι αλήθειες άλλως τε, που απορρέουν μέσα από αυτή την ίδια την Ιστορία…
Πώς οι Μητσοτακαίοι άλωσαν την πλέον παραδοσιακή παράταξη της ελληνικής Δεξιάς και την μετέτρεψαν ως… μετερίζι του Διεθνισμού!
Αν κάποιος επίσης τρίτος παρατηρητής, έμπαινε στον κόπο, έστω και επιγραμματικά να μελετήσει την Ιστορία των τελευταίων 15 ετών στην Ελλάδα, θα παρατηρούσε ένα οφθαλμοφανές σημείο: ότι η Δεξιά στην Ελλάδα, δεν εκφραζόταν πλέον από την ΝΔ, αλλά από μικρά κόμματα του στύλ της Χρυσής Αυγής του Μιχαλολιάκου, του ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη, της Χριστιανικής Δημοκρατίας και άλλων μικρότερων.
Η ΝΔ όπως διαμορφώθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη, όταν εκείνος πήρε την αρχηγία του κόμματος παραγκωνίζοντας τον μεγάλο αντίπαλο του και αυθεντικό Δεξιό Κωστή Στεφανόπουλο, έπαψε πλέον να εκπροσωπεί την Δεξιά του τρίπτυχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αλλοιώθηκε σε ένα κόμμα ΚΕΝΤΡΩΩΝ νεοφιλελευθέρων, που δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από το αντίστοιχο κεντροαριστερό κόμμα του ΠΑΣΟΚ κι ας το «έπαιζαν» και οι δύο…θανάσιμοι εχθροί!
Επρόκειτο επί της ουσίας, περί ενός καλοστημένου θεάτρου.
Η μεταστροφή της ΝΔ ΔΕΝ ΗΤΑΝ τυχαία. Οφείλεται στο μεγαλύτερο λάθος που έκανε ο Κ.Καραμανλής το 1978, όταν – όντως πιεζόμενος κυρίως από τον γερμανικό και αμερικανικό παράγοντα και δευτερευόντως από τον εγχώριο παράγοντα του Τύπου (βλέπε συγκρότημα Λαμπράκη) – επέβαλε σχεδόν δια της βίας, τον «αποστάτη» Κ. Μητσοτάκη στην ΝΔ. Αυτό συνέβη μετά τις εκλογές του ‘77, όταν το «Κόμμα Νεο-Φιλελευθέρων» του οποίου ηγείτο και που υπήρξε κάτι σαν…απόηχος του κόμματος των Φιλελευθέρων που είχε ιδρύσει στις αρχές του 20ού αιώνα ο Ελ.Βενιζέλος, έπιασε ένα ισχνό 1,08% των ψήφων και δύο έδρες αλλά δεν κράτησε πολύ και διαλύθηκε και η οικογένεια Μητσοτάκη κινδύνευε να βρεθεί εκτός πολιτικής σκηνής.
Ο Μητσοτάκης εκπροσωπούσε πολλά αμερικανικά και γερμανικά συμφέροντα, όντας ο ίδιος καταγόμενος από οικογένεια δωσίλογων της Κατοχής και γνώριζε πολύ καλά τόσο τα ευρωπαϊκά πράγματα, όσο και τα αμερικανικά. Και επί του λόγου αυτού, ο Μητσοτάκης δεν έγινε απλά ένας ακόμη βουλευτής της ΝΔ. Έγινε ο σημαντικότερος ίσως υπουργός της 2ης κυβέρνησης Καραμανλή στην Μεταπολίτευση, παίρνοντας το μεγαλύτερο τότε υπουργείο, αυτό του Συντονισμού και Προγραμματισμού (έτσι λεγόταν τότε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας) αντικαθιστώντας τον Γ. Ράλλη.
Μ’ άλλα λόγια, ήταν ένας υπέρ-Υπουργός ξένος από τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος της ΝΔ, όπου έλυνε και έδενε, κανονίζοντας τις οικονομικές υποθέσεις του Κράτους. Όλα τα υπόλοιπα υπουργεία εξαρτώνταν από αυτόν. Κι αυτό δημιούργησε δυσφορία, η οποία έγινε ορατή μετά την διένεξη που είχε με τον Π.Παπαληγούρα, όταν αυτός είχε αναλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών και ζητούσε περισσότερους πόρους για το υπουργείο του. Τα περισσότερα μεγαλοστελέχη της δεξιάς τότε ΝΔ δεν τον έβλεπαν με καλό μάτι. Κυρίως οι φανατικοί δεξιοί, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ (ο οποίος ήταν και ο μόνιμος Υπουργός Αμύνης των κυβερνήσεων Καραμανλή), επειδή ήξεραν άπαντες τόσο για τον ρόλο που έπαιξε στην Ένωση Κέντρου, όσο και για το δωσιλογικό του παρελθόν αλλά και βεβαίως, για το βενιζελικό του υπόβαθρο. Αυτός ήταν νεοφιλελεύθερος και το διατυμπάνιζε με καμάρι, ενώ η ΝΔ ήταν η παράταξη της ριζοσπαστικής Δεξιάς. Και η αντιπάθεια αυτή μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, όταν ο Μητσοτάκης πήρε το Υπουργείο Εξωτερικών, ένα υπουργείο καθοριστικό για την πορεία της Ελλάδας προς την πλήρη ένταξη στην ΕΟΚ και την διευθέτηση των Ελληνοτουρκικών διαφορών για την υφαλοκρηπίδα.
Όταν ο Ράλλης ως πρόεδρος της ΝΔ – έχοντας αντικαταστήσει τον Καρμανλή έχασε τις εκλογές, ο Αβέρωφ τον αντικατέστησε στη προεδρία του κόμματος, έχοντας την υποστήριξη όλων των δεξιών, φανατικών και μετριοπαθών. Ο Αβέρωφ είχε στη μπούκα τον Μητσοτάκη έκτοτε, προσπαθώντας να τον εξοβελίσει και θεωρώντας τον υπεύθυνο για την βαριά ήττα της 18ης Οκτωβρίου του 1981 με το αιτιολογικό ότι επιρρέαζε αρνητικά τον Ράλλη. Η εσωτερική αυτή αντιπαράθεση, έφερε και τη νέα συντριπτική ήττα που υπέστη η ΝΔ όταν το κόμμα συμμετείχε στις πρώτες ευρωεκλογές του 1984 και που έφερε ταυτόχρονα και την τελική παραίτηση του Αβέρωφ από την αρχηγία του κόμματος. Μ’ άλλα λόγια δηλαδή, ο Μητσοτάκης απλά του πριόνιζε τη καρέκλα.
Τον Σεπτέμβρη του ιδίου έτους, την αρχηγία του κόμματος διεκδίκησαν ο Μητσοτάκης κι ο ευπατρίδης της Δεξιάς Κων/νος Στεφανόπουλος. Τότε ακριβώς παίχτηκε και η τύχη της Δεξιάς στην Νέα Δημοκρατία.
Ο Μητσοτάκης, αφού στο μεταξύ μέσω διαφόρων ραδιουργιών κατάφερε να πείσει την κοινοβουλευτική όμαδα ότι είναι ο μόνος που μπορεί να αντιμετωπίσει τον Α.Παπανδρέου επειδή τον… ξέρει καλύτερα από όσο ίδιος ξέρει τον εαυτό του, κατόρθωσε να επιταχύνει τις διαδικασίες για την εκλογή νέου αρχηγού έτσι η ΚΟ τού κόμματος τον ανέδειξε αρχηγό της ένα χρόνο πριν τις εκλογές του 1985 και οι… ελπίδες των Δεξιών αναπτερώθηκαν ελπίζοντας να απαλλαγούν από το καρκίνωμα του ΠΑΣΟΚ.
Ο Κων.Μητσοτάκης (δεξιά) και ο Γ. Παπανδρέου (αριστερά) και το …βαφτιστήρι του, η… μικρή Ντόρα με τη κούκλα στο χέρι
Δεν γνώριζαν όμως οι περισσότεροι από την λαϊκή βάση του κόμματος, ότι ο Μητσοτάκης ο ίδιος ήταν… όχι μόνο φίλοι και συνεργάτες με τους Παπανδρέου, αλλά και…συγγενείς (φώτο επάνω)!
Γιατί στην ουσία, ο Μητσοτάκης δεν είχε …καμμιά απολύτως έχθρα με τον Παπανδρέου κι ας τον «προκαλούσε» επιδεικτικά νυχθημερόν με… τηλεοπτικό ντιμπέιτ για να μιλήσουν περί της «αποστασίας» και των γεγονότων που την προκάλεσαν, κατηγορώντας εμμέσως έτσι τον ίδιο τον Αν. Παπανδρέου ως τον πραγματικό προδότη. Ήταν ένα καλοστημένο θέατρο, το οποίο εγώ ο ίδιος το ανέφερα σε μια συνεδρίαση της ΕΦΕΕ στο Πάντειο το 1988 και …προκάλεσα έτσι την τύχη μου για τα καλά. Γλίτωσα ως εκ θαύματος το… λιντσάρισμα κι απ τις δύο πλευρές!
Σε αυτό μου όμως το συμπέρασμα, είχα καταλήξει μέσω μιας άτυπης έρευνας μου για τους Παπανδρέου και Μητσοτάκη τότε ως φοιτητής διότι με παρεξένευε πολύ αυτή η…περίεργη αντιπαλότητα, η οποία προσπαθούσε να διχάσει – και τα είχε καταφέρει μια χαρά – γι άλλη μια φορά την ελληνική μετεμφυλιακή κοινωνία. Και μια από τις αφορμές γι αυτή την έρευνα, υπήρξε και η περίεργη δολοφονία του εκδότη της «Βραδυνής» και επίσης ευπατρίδη της Δεξιάς, Τζώρτζη Αθανασιάδη τον Μάρτιο του 1983, της οποίας ο δολοφόνος «περιέργως» δεν βρέθηκε ποτέ.
Ο Αθανασιάδης, υπήρξε Καραμπινάτος εχθρός του Μητσοτάκη. Δεν τον ήθελε στο κόμμα όπως και οι περισσότεροι Δεξιοί νεοδημοκράτες. Και είχε πάρα πολλούς λόγους να μην τον θέλει. Από την πλευρά του ο Μητσοτάκης, ήθελε διακαώς να αποκτήσει ερείσματα στον δεξιό τύπο και ο Αθανασιάδης δεν ήταν από αυτούς που μπορούσε να διαχειριστεί.
Η Βραδυνή ως εφημερίδα, επί της ηγεσίας Αθανασιάδη, δεν ήταν τυχαία. Εκτός από το ότι υπήρξε κάτι σαν καραμανλικό προπύργιο, ήταν και η μόνη αληθινά πατριωτική εφημερίδα, η οποία μάλιστα έκανε… αντιπολίτευση(!) ακόμη και στην ίδια τη… χούντα! Και ο Αθανασιάδης, ως «δάσκαλος» του πολιτικού ρεπορτάζ, ήξερε τα πάντα, τόσο για τους Μητσοτακαίους, όσο και για τους Παπανδρέου και τις σχέσεις φυσικά μεταξύ τους, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στον ίδιο τον Ελ. Βενιζέλο. Επίσης και ότι και οι δύο υπήρξαν φανατικοί αντιβασιλικοί και συνεργάτες των Ναζί, ο καθείς με τον δικό του τρόπο.
Από την άλλη μεριά, ο Αθανασιάδης επιρρέαζε ουσιαστικά την βάση της ΝΔ, μιας και τόσο το δικό του ήθος ως ανθρώπου και δημοσιογράφου, όσο και η εφημερίδα του ήταν κάτι σαν το…ευαγγέλιο του καλού Δεξιού. Οπότε και οι φημολογίες για την αιτία της δολοφονίας (χρέη προς τοκογλύφους, σχέσεις με υπόκοσμο κλπ) ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα και διαψευδόταν από τους ίδιους τους εργαζόμενους στην εφημερίδα. Μ’ άλλα λόγια, ήταν ο μόνος που αντιδρούσε έντονα και αντιπολιτευόταν τον ίδιο τον Μητσοτάκη μέσα στη ΝΔ.
Παράλληλα, την ίδια ακριβώς χρονιά (κατά… σύμπτωσιν;), ο επιχειρηματίας και πρώην συνεταίρος του Σωκράτη Κόκκαλη Άρης Βουδούρης, παλιός βενιζελικός επίσης, κατορθώνει να επανεκδώσει μια άλλη ιστορική εφημερίδα, τον «Ελεύθερο Τύπο», η οποία είχε ιδρυθεί το 1916 από «βενιζελικούς» – ασφαλώς – δημοσιογράφους και που είχε κατά καιρούς υποστεί διάφορα «κλεισίματα» κι «ανοίγματα», με σκοπό να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ και να «παραγκωνίσει» την Αυριανή του Κουρή και τα ΝΕΑ του Λαμπράκη.
Και με το …αζημίωτο ασφαλώς.
Διότι ο ίδιος ο πανίσχυρος τότε Παπανδρεόυ, του είχε υποσχεθεί μια μεγάλη δουλειά σχετικά με τον λιγνίτη και τα μηχανήματα εξόρυξης του για το εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και το έντυπο του θα ήταν καθαρά «παπανδρεϊκό». Ο ίδιος ως βενιζελικός βεβαίως, υποστήριζε κάθε τι που θα μπορούσε να βοηθήσει την πολιτική αυτή «σέχτα», οπότε δεν εξέπληξε κανέναν η εκδοτική αυτή κίνηση του. Ένα χρόνο αργότερα, κατάλαβε ότι ο Παπανδρέου τον είχε ρίξει (τη δουλειά ανέλαβε ο Μπόμπολας) και αμέσως στράφηκε προς τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη, που τον γνώριζε επίσης από παλιά και ήταν κι αυτός από την ίδια «φάρα».
Ο Μητσοτάκης από τη μεριά του, έκανε ό,τι μπορούσε για να …χάσει τις ευρωεκλογές η ΝΔ, εκτιμώντας – ορθώς – ότι ο Αβέρωφ δεν έχει στόφα ηγέτη και θα ήταν εύκολη λεία όταν ερχόταν η ώρα να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος. Μετά τον θάνατο του Αθανασιάδη, την εφημερίδα ανέλαβε για κάποιο διάστημα ως αρχισυντάκτης ο Γιώργος Τράγκας και μετά τον Τράγκα κάποιοι…τυχάρπαστοι, οι οποίοι και στήριξαν τον Μητσοτάκη μέχρι το 1989, μέχρι που η εφημερίδα κατέρρευσε από τα χρέη και την κακοδιαχείριση. Έτσι κι αλλιώς, ο μεγάλος αντιμητσοτακικός δημοσιογραφικός εχθρός, είχε πέσει. Μέσω μιας δολοφονίας, που κανείς δεν έμαθε ποτέ ποιός έδωσε την εντολή να πατηθεί η σκανδάλη…
Στο μεταξύ, η ΝΔ άρχιζε να μεταμορφώνεται σε… νεοφιλελεύθερο καθαρά κόμμα και μάλιστα στον τίτλο της – έτσι, για να μην γίνονται… παρεξηγήσεις – προστέθηκε και το… «φιλελευθέρη» και η «Βραδυνή» που ψυχορραγούσε, αντικαταστάθηκε από τον «Ελεύθερο Τύπο», ο οποίος με αρχισυντάκτη τον Δημήτρη Ρίζο, μετετράπη σε πραγματικά ρυπαρό έντυπο, λαμβάνοντας τον άτυπο τίτλο της «αντι-Αυριανής» και χαρακτηρίστηκε ως το…νεό προπύργιο του Μητσοτακισμού.
Έτσι, χωρίς κανείς από τους δεξιούς να καταλάβει οτιδήποτε (κοιμόνταν οι δεξιοί τον ύπνο του δικαίου πιστεύοντας αληθινά ότι ο Μητσοτάκης θα έφερνε και πάλι την πατριωτική δεξιά στην εξουσία), ο επαίσχυντος «βενιζελισμός» θρονιάστηκε για τα καλά στην πολιτική ζωή της Ελλάδας έχοντας έρεισμα και στα δύο μεγάλα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και καπέλωσε οριστικά και αμετάκλητα τον πατριωτικό χώρο.
Την τετραετία 1989-1993, οι δεξιοί του πατριωτικού χώρου και όχι μόνο, τα…είδαν όλα και τράβαγαν – δικαίως – τα…μαλλιά τους! Από μια «περίεργη» συγκυβέρνηση(!) ΝΔ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ (δηλ.ΚΚΕ-ΚΚΕ εσωτ.) η οποία και συνεστήθην για την παραπομπή Παπανδρέου-Κουτσόγιωργα-Πέτσου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, μέχρι και μια…οικουμενική κυβέρνηση πραγματική παρωδία με συμμετοχή και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με πρωθυπουργό τον πρώην τραπεζίτη και ευπατρίδη της δεξιάς Ξενοφώντα Ζολώτα, πάντα για να…στηριχθεί η λεγόμενη…κάθαρση!
Και μέσα από αυτή την αληθινά «περίεργη και καθ’ όλα ύποπτη συγκυβέρνηση, έπεσαν και οι μάσκες εξ ολοκλήρου. Το θέατρο αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο. Διότι από τα μητσοτακικά ξεσπάσματα του τύπου «Θα σε κλείσω φυλακή» και «κατέστρεψες τη χώρα» προς τον Παπανδρέου, ξαφνικά ακούσαμε όλοι εμβρόντητοι να αυτοαποκαλούνται οι «θανάσιμοι εχθροί» ως … «μα κοίταξε Κώστα μου…», «μα φυσικά Ανδρέα μου…» και δώστου αγκαλίτσες και θερμές χειραψίες! Μ’ άλλα λόγια, το αληθινό Ψευτορωμαίϊκο γιόρταζε την πλήρη επικράτηση του! Αριστερά και Κέντρο-Φιλελεύθεροι, αποθέωσαν την οριστική και αμετάκλητη επικράτηση του βενιζελισμού κι εγώ προσωπικά έμεινα να αναρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσε να δει αυτός ο έρημος τόπος μας…
Το θέμα ήταν ότι είχα δικαιωθεί πλήρως για τις εκτιμήσεις μου ως… ψεκασμένος και «απόβλητο» για πρώτη μου φορά, σε ηλικία μόλις 25 ετών και επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου για τον επικείμενο σταδιακό εκφυλισμό της πατρίδας μου.
Άλλως τε, όταν ο Μητσοτάκης στις τελικές εκλογές του Απριλίου του 1990 ανέβηκε στην πρωθυπουργία με την μια ψήφο του Θ. Κατσίκη της ΔΙΑΝΑ του Στεφανόπουλου (μετά από αυτό ο ευπατείδης αυτός δεξιός έκλεισε το κόμμα και ιδιώτευσε), έδειξε νωρίς τις διαθέσεις του. Προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, ερχόμενος σε συμφωνία με μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρίες πάντα με το… αζημιώτο (οι μίζες ήταν τεράστιες) με κορυφαίες τις ιδιωτικοποιήσεις της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ και την μετοχοποίηση του ΟΤΕ, ενώ διέλυσε τις αστικές συγκοινωνίες παραχωρώντας τα λεωφορεία στους…οδηγούς τους ξεσηκώνοντας σχεδόν τους πάντες ως λαϊκή κατακραυγή. Επίσης, ήταν έτοιμος να παραχωρήσει στον τότε πρόεδρο των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόρωφ το όνομα της Μακεδονίας κι αν δεν έβγαιναν στους δρόμους όλοι οι Έλληνες, ακόμη και οι Νεοδημοκράτες (τότε υπήρχε ακόμη πατριωτισμός) θα τα είχε καταφέρει.
Αρκεί να προσθέσω πως ήταν ο μόνος ο οποίος εξομάλυνε τις κλονισμένες σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ μέσω της «φιλίας» με τον Τζώρτζ Μπούς, τον Νο1 διεθνιστή, αυτόν που για πρώτη φορά ξεστόμισε την φράση «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και ο μόνος ο οποίος συμμετείχε ως πρωθυπουργός στις συνόδους του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και μάλιστα είχε εκεί και ιδιαίτερες συνομιλίες με τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Ντεμιρέλ.
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά την πτώση του από την αποστασία Σαμαρά, αποκάλυψε ορθά-κοφτά σε συνέντευξη του στον Γιώργο Τράγκα ό,τι είχαν συμφωνήσει με τον Ντεμιρέλ, λέγοντας «τα πράγματα με τα ελληνοτουρκικά είναι απλά… πάρα πολύ απλά. Είχαμε συμφωνήσει τότε με τον Ντεμιρέλ. Εμείς θα πάρουμε το μεγάλο μέρος (του Αιγαίου), η Τουρκία θα πάρει το μικρό. Μετά θα πάμε στη Χάγη, όπου το δικαστήριο θα κληθεί να χαράξει τη γραμμή και… αυτό θα τα έλυνε όλα». Στην ουσία, ομολόγησε την ενοχή του ως προς τον σχεδιασμό της κατακρεούργησης της πατρίδας!
Επι πλέον, αυτός ο ίδιος άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία όταν και ελάμβανε χώρα η πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη, πλημμυρίζοντας την πατρίδα με ό,τι σάπιο και ελεεινό είχαν οι φυλακές του Εμβέρ Χότζα από εγκληματίες και βαριά κατάδικους με αποτέλεσμα μέσα σε ένα χρόνο, η Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα απέραντο χωράφι για εγκληματίες.
Εν κατακλείδι, ο Μητσοτακισμός μέσω της άλωσης του παραδοσιακά δεξιού πολιτικού φορέα, δηλαδή της ΝΔ, άνοιξε τον δρόμο για να μετατραπεί η χώρα σε άντρο του Παγκοσμιοποιητισμού, θέτοντας πλέον στο περιθώριο όλη την πατριωτική Ελλάδα που διαφωνούσε ριζικά με όλα αυτά.
Από την άλλη μεριά, οι «εκσυγχρονιστές» βενιζελικοί του ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Κων/νο Σημίτη, βρήκαν στο όνομα του Μητσοτάκη τον καταλληλότερο σύμμαχο. Η πτώση του Μητσοτάκη και ο θάνατος του Παπανδρέου, άνοιξαν τις πόρτες για να αλωθεί εντελώς όχι μόνο ο λεγόμενος πατριωτικός χώρος, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα και να παραδοθεί στους Αμερικανούς της ΝΤΠ επισήμως. Ο Σημίτης θα ολοκλήρωνε το έργο του Μητσοτάκη με τις καλύτερες προϋποθέσεις και μετά την «συνθηκολόγηση των Ιμίων» και το ξεπούλημα της σημαίας μας και έχοντας πλέον στην ατζέντα του, την περίφημη Ατζέντα 2000,
δύο πράγματα, δηλαδή την ένταξη της χώρας στην νομισματική ένωση (ΟΝΕ και Ευρώ) και την διευθέτηση των Ελληνοτουρκικών (συνθήκη Λισσαβώνας), θα προχωρούσε αμέσως μετά και στην έκδοση των ψηφιακών ταυτοτήτων. Μόνο το τρίτο δεν ευόδωσε. Τα υπόλοιπα πλέον είχαν ήδη δρομολογηθεί…
Το πόσο όμοιοι ήταν και οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι, αυτό αποκαλύφθηκε περίτρανα στην περίοδο των μνημονίων 2009-2012, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεφτε μέσα στη λαϊκή χλεύη και οι εκλογές του 2012 δεν έδωσαν κυβέρνηση. Τότε ήταν που ο Σαμαράς, επίσης βενιζελικός από τη γενιά των Μπενάκηδων, όντας ως νεός αρχηγός της ΝΔ μετά την πτώση Καραμανλή, συγκυβέρνησε με τον…μέχρι χτές αντίπαλο του, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και οι μάσκες έπεσαν οριστικά. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όντας βασικοί υπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας, παρεχώρησαν την εθνική μας κυριαρχία στους ξένους τοκογλύφους της ΕΕ και των ΗΠΑ χωρίς καμμιά ντροπή και αιδώ, αποκαλύπτοντας την πραγματική τους ταυτότητα: αυτή του βενιζελικού προδότη και χαφιέ των επικυρίαρχων…
Σήμερα, στην ουσία κυβερνάει το …ΠΑΣΟΚαριό (8 στα 10 στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι του σημιτικού ΠΑΣΟΚ) και φυσικά ο κατιμάς των βενιζελικών δοσίλογων, οι οποίοι εκτός του γερμανικού φασισμού την περίοδο 1941-44, προσκύνησαν και μάλιστα με βαθιά υπόκλιση και το φασισταριό του WEF και την κόπρο του καμπαλιστή Σβάμπ.
Αυτή είναι η Ιστορία των τελευταίων 50 χρόνων με λίγα λόγια κι αυτή η ίδια η αλήθεια.
Μα ποιός τελικά έχασε αυτές τις εκλογές της ντροπής;
Αν νομίζετε ότι τις εκλογές αυτές τις έχασε ο… ΣΥΡΙΖΑ, είστε πολύ γελασμένοι. Τις εκλογές αυτές τις έχασε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΕΞΙΑ! Δεν τις κέρδισε ο Μητσοτάκης. Η Ελληνική Δεξιά τις έχασε. Η ελληνική ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ. Τελεία και παύλα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε καμμιά εκλογική μάχη, γιατί απλούστατα… δεν έδωσε ΚΑΜΜΙΑ απολύτως μάχη! Ο Τσίπρας, όλον αυτό τον καιρό που κυβερνούσε το Κτήνος της οδού Ηρώδη Αττικού, δεν έκανε τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από το να τον σιγοντάρει σε κάθε του φασιστική απόφαση και νομοθέτηση. Ο Μητσοτάκης κυβερνούσε καταργώντας όλους τους νόμους και τους θεσμούς της χώρας και ο Τσίπρας…απλώς προήδρευε της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως!
Απλώς προήδρευε όταν ο Μητσοτακισμός άλωνε το κράτος δίνοντας πεσκέσια σε βουλευτές του τα χρέη του κοσμάκη στις τράπεζες για να του πάρουν τα σπίτια! Προήδρευε απλώς, όταν ο Μητσοτακισμός διόριζε δικαστές, όταν πάλι ο Μητσοτακισμός εφάρμοζε τα πιο φασιστικά υγειονομικά μέτρα που είχε δει ποτέ τόσο η Ελλάδα, όσο και ο υπόλοιπος δυτικός πλανήτης χωρίς ο Τσίπρας να ψελλίσει το παραμικρό. Άνθρωποι πέθαιναν μαζικά στις ΜΕΘ από τα…απολύτως ορθά μέτρα των «ειδικών» και ο Τσίπρας έπινε καφεδάκι στο Κολωνάκι. Χιλιάδες υγειονομικοί εξοβελίστηκαν γιατί απαίτησαν το απόλυτο συνταγματικό τους δικαίωμα για την υγεία τους και ο Τσίπρας… διαφήμιζε το…εμβόλιο που επέβαλε φασιστικά και ανάλγητα ο… αντίπαλός του!
Τι έκανε δηλαδή αυτός ο απίθανος σβίγκος του ψευτοαριστερού ΣΥΡΙΖΑ; Μα το πολύ απλό, όσο και… παρανοϊκό! Σιγοντάριζε και σε κάποιες περιπτώσεις ΕΣΠΡΩΧΝΕ τον ίδιο τον…Μητσοτάκη με όλες του τις – πενιχρές βεβαίως – δυνάμεις, παριστάνοντας τον…ανύπαρκτο!
Αν αυτό δεν είναι καθαρή συμπαιγνία, τότε τι στα κομμάτια είναι;
Παρ’ όλα αυτά, η απάντηση υπάρχει. Και είναι μία, η οποία προέρχεται μέσα από την απλή λογική σκέψη και το συναγόμενο συμπέρασμα.
Ο Τσίπρας δεν είναι παρά ένας «γιαλαντζή» επαναστάτης, ο οποίος νόμιζε ότι είναι… ο «Λέων της Ιουδαίας» κατά την Π.Διαθήκη, που θα κατατρόπωνε τα γεράκια του Δ.Ν.Τ και της ΕΕ, ώσπου κάτι… καλόπαιδα τον πήραν από το αυτί σε εκείνη την ντροπιαστική σύνοδο κορυφής του Ιουνίου του 2015 και τον έσυραν σε ένα μικρό δωμάτιο, από το οποίο βγήκε την… επόμενη κυριολεκτικά μέρα και… αγνώριστος. Είχε απειλήσει – σύμφωνα με το βιβλίο του Βαρουφάκη «Αdults in the Room» – με αποχώρηση από το ευρώ αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα της Ελλάδας και πλεύση με τη Ρωσία και τους BRICS και… το άλλο πρωί παρουσιάστηκε μπροστά σε όλους τους συνεργάτες του ως …ένας άλλος άνθρωπος, θαρρείς και του είχαν κάνει λοβοτομή. Να τον σκότωναν, δεν μπορούσαν. Απλά του… έκαναν πλύση εγκεφάλου μέχρι σκασμού.
Κι έτσι λοιπόν, ο Τσίπρας είχε μετατραπεί από… «πατριώτης» αριστερός σε ένα πειθήνιο όργανο των Γερμανών και των Αμερικανών νεοταξιτών και ως τέτοιος, πήρε πολλές υποσχέσεις και ανταλλάγματα. Του εξήγησαν τα άκρως απόρρητα σχέδια τους, του όρισαν ότι θα είναι πρωθυπουργός για τα επόμενα χρόνια και μέσα στην πρωθυπουργία του θα διευθετούσε τόσο τις μνημονιακές δεσμεύσεις, όσο και το ζήτημα των Σκοπίων με αντάλλαγμα μετά την τετραετία Μητσοτάκη, συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και …ισόβιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και για να γίνει αυτό, απλά θα… προήδρευε στην αξιωματική αντιπολίτευση και δεν θα ενοχλούσε τον Μητσοτάκη σε ό,τι κι αν αυτός έκανε. Η υπόσχεση ήταν ότι και οι δύο, θα συνυπήρχαν μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 2030 διότι θα είχαν συνεισφέρει τα ίδια στην υπόθεση της νέας Παγκόσμιας κυβέρνησης, στην οποία και οι δύο ήταν απολύτως ευθυγραμμισμένοι. Και ο Ταίπρας… απλά τα έχαψε με μιας. Έτσι εξηγείται λοιπόν η ακατανόητη – για πολλούς – παθητικότητα που έδειξε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ο μόνος που είχε μείνει και έκανε μια κάποια αντιπολίτευση, ήταν ο… Πολάκης, ο οποίος και παραλίγο να κοπεί στο τέλος από τον ίδιο τον Τσίπρα.
Ο Τσίπρας λοιπόν, με το που βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα, κατάλαβε το πόσο ηλίθιος ήταν και πόσο οικτρά εξαπατήθηκε. Προφανώς, μετά και την 25η Ιουνίου, ο Τσίπρας θα είναι παρελθόν και πιθανόν και να… χαθεί εντελώς από την πολιτική σκηνή.
Ο μεγάλος χαμένος λοιπόν, ήταν η – πάντα προδομένη και πάντα φορτωμένη με όλες τις αμαρτίες των βενιζελικών εις βάρος της – ελληνική ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ Δεξιά. Ο θεματοφύλακας δηλαδή των διαχρονικών αξιών του Ελληνισμού μέσω του τρίπτυχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»
Ο Μητσοτάκης δεν κινδύνευσε ποτέ στ’ αλήθεια από τους… άλλους δύο καππαδόκες της ΝΔ, δηλαδή τον ανιψιό Καραμανλή και τον βενιζελικό Σαμαρά. Αντιθέτως, και με τους δύο είχε αγαστές σχέσεις, παρά το ότι έβγαιναν και …πέταγαν σαϊτιές προς το μέρος του κατά καιρούς. Ο πρώτος γιατί το παίζει… θεματοφύλακας του καραμανλισμού στη ΝΔ και ο δεύτερος γιατί έχει πολλά συμφέροντα στη Καλαμάτα που εξαρτώνται από την βούληση Μητσοτάκη. Το Κτήνος της Οδού Ηρώδη Αττικού φοβόταν πάντα τους αληθινούς Δεξιούς. Αυτούς δηλαδή που κάποτε πριμοδότησαν τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 (ο ίδιος ο Τάκης Μπαλτάκος είχε δηλώσει στον ρ/σ Real FM και στον Χατζηνικολάου μετά τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ότι «εγώ προσωπικά αλλά και πολλοί δεξιοί μαζί μου, βαράμε προσοχές μπροστά στον Τσίπρα…»), προκειμένου να ξεκαθαριστεί η ΝΔ από τα σκουλίκια του βενιζελισμού που επέφερε η προεδρία Σαμαρά. Αυτούς που κάποτε επίσης, ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή ως διέξοδο από το …αδιέξοδο στις εκλογές του 2012. Τους αληθινούς Έλληνες πατριώτες. Αυτούς που πολέμησαν δίπλα στον Βελουχιώτη του ΕΑΜ (γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο κατασυκοφαντήθηκε η ηρωική εθνική αντίσταση ως…κομμουνιστική(!) από τους βενιζελικούς των μεταπολεμικών ελληνικών κυβερνήσεων για να ξεπλυθούν οι δοσίλογοι που συμμετείχαν σε αυτές), αυτούς που επέμεναν στην Βασιλευομένη Δημοκρατία, αυτούς που έφυγαν σωρηδόν από τη ΝΔ όταν αυτή υπέκυψε στα μνημόνια το 2011. Αυτοί που αποτέλεσαν το κίνημα των «αγανακτισμένων» το 2010 και 2011 και που το προδοτικό ΚΚΕ πήγε να τους καπελώσει και πάλι, όπως έκανε και το 1944 με το ΕΑΜ.
ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΗΡΩΔΗ ΑΤΤΙΚΟΥ!
Αυτούς που το βενιζελικό σμάρι των δοσιλόγων, τους φόρτωσε τον Εμφύλιο, το δήθεν «παρακράτος της Δεξιάς», την δικτατορία, τις εξορίες και τα βασανιστήρια. Αυτούς τους Έλληνες που τόσα χρόνια ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις, είτε δεξιές είτε κεντρώες. Ακόμα και αριστερές!
Αυτούς τρέμει, αυτούς φοβάται!
Γι αυτόν τον λόγο τους μείωνε κάθε τρείς και λίγο με το να τους αποκαλεί «φασίστες» όταν αντιστέκονται στην ανωμαλία των gay pride και στους ομοφυλόφιλους που έχει μαζέψει στο Μαξίμου. Γι αυτό τους έβριζε χυδαία «ψεκασμένους» και «τζαμπατζήδες», επειδή αντιστεκόταν στα δολοφονικά εμβόλια. Γι αυτόν τον λόγο προσπαθούσε να τους μειώσει, βάζοντας τους δικούς του ανθρώπους να τους αποκαλούν «χριστιανοταλιμπάν», όταν αυτοί επικαλούνταν τους Άγιους Γέροντες οι οποίοι είχαν προφητεύσει αυτά που ο ίδιος επέβαλε. Και τον πραγματικό του αυτόν φόβο, τον έδειξε λίγο πριν τις εκλογές, όταν και διπλάρωσε τους δικαστές του Αρείου Πάγου τάζοντας τους θέσεις και αξιώματα, αν δεχόταν την γνωστή (ν)τροπολογία που θα απαγόρευε σε κάποια κόμματα να κατέβουν στις εκλογές, θρυμματίζοντας κυριολεκτικά τον Συνταγματικό Χάρτη της χώρας.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ. Ή τουλάχιστον, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ!
Γιατί τώρα;
Μα ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ!
Πολεμώντας το «αύριο» του Μητσοτακισμού
Το αύριο που μας επαγγέλλονται οι βενιζελικοί ληστοσυμμορίτες, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου καλό για όλους εμάς τους εναπομείναντες Έλληνες. Η συμμορία αυτή έχει βάλει στόχο της την πλήρη εξαφάνιση των γνησίων Ελλήνων και αντικατάσταση τους από ένα σμάρι Ασιατών, οι οποίοι ως άλλοι Μογγόλοι του Τζένκις Χαν, θα νυμφεύονται τις γυναίκες μας και θα αυξάνονται μέρα με τη μέρα, μέχρι που να μη μείνει κανείς από εμάς. Ο σκοπός τους είναι να δημιουργηθεί μια ελίτ από δαύτους που θα κυβερνούν εσαεί τον τόπο αυτόν και από κάτω μια μάζα «απροσδιορίστου φυλετικής ταυτότητος» με χαρακτηριστικά «Μελαμψών Ασιατών», οι οποίοι και θα υπακούουν σε κάθε κέλευσμα της ελληνικής ελίτ. Μ’ άλλα λόγια, οι μόνοι που θα ξεχωρίζουν χρωματικά από αυτό το σμάρι, θα είναι όσοι ανήκουν στην ελίτ, η οποία και θα διατηρείται μέσω γενετικού ελέγχου ατόφια και επαρκή σε αριθμό.
Δια του λόγου μου το αληθές, δείτε επίσης και ένα σχετικό με το θέμα αυτό άρθρο του φίλου και αδελφού Γεωργίου Μεταξά για τον πόλεμο εναντίον των λευκών Χριστιανών όλου του κόσμου!
Κάτι πολύ παρόμοιο είχε …προβλεφθεί(!) από έναν δευτεροκλασάτο ελληνικής καταγωγής αμερικανό συγγραφέα, τον Πήτερ Έβανς (Παναγιώτης Ευαγγέλου) ο οποίος είχε γράψει ένα μικρό βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Βιβλίο Τσέπης» περίπου το 1995. Ο τίτλος του «Επιχείρηση Φιλάδελφος», όπου περιγράφει μια κατεστραμμένη Ελλάδα του… 2020(!), η οποία πλέον είναι αποικία Αμερικανών και Βρετανών, με κατοίκους Ασιάτες μιγάδες και λίγους… ντόπιους οι οποίοι τείνουν και να εξαφανιστούν! Το βιβλίο αυτό το είχα στη κατοχή μου αλλά με την…τσαπατσουλιά που με δέρνει, όσο και να έψαξα δεν το βρήκα.
Εν πάσει περιπτώσει για να προχωρήσουμε, ο δεύτερος και μεγαλύτερος στόχος της βενιζελικής της ελληνικής ελίτ, είναι η πάση θυσία εφαρμογή των ήδη συμπεφωνημένων με την Τουρκία σχετικά με την μοιρασιά του Αιγαίου και την παράδοση – ανεξαρτητοποίηση θα το ονομάσουν – της Θράκης αλλά και την κατάσταση που θα ακολουθήσει για τα νησιά του Αιγαίου που θα βρίσκονται πέραν του 25ου παράλληλου, τα οποία και θα περικυκλωθούν από την Τουρκία.
Και τα παραπάνω δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς …σταθερή κυβέρνηση. Ήδη ο Μητσοτάκης έχει διατρανώσει την επιθυμία του για αυτοδυναμία πάση θυσία, πράγμα που σημαίνει πως μπαίνει επί της ουσίας, ο εκβιασμός μέσω του φόβου στις ερχόμενες εκλογές. Και επειδή είναι βέβαιος ότι θα το πετύχει, ήδη έχει αναγγείλει ως πρώτη προτεραιότητα του την ανάγκη αλλαγής του Συντάγματος στα πλαίσια της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» και την δημιουργία… Υπουργείου Οικογένειας (!), το οποίο και θα καθορίζει και θα ελέγχει τις γεννήσεις, τον έλεγχο της λειτουργίας των νέων οικογενειών και φυσικά την εκπαίδευση των παιδιών, πάλι στα νέα πρότυπα των εξαγγελιών του Σβάμπ. Ήδη στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης που ακολουθούν την Ατζέντα 2030, έχουν εισάγει τροπολογίες στα συντάγματα τους σχετικά με τον οικογενειακό προγραμματισμό, την διαμόρφωση των οικογενειών (είτε αυτές προέρχονται από straight γονείς ή από gay ανάδοχους, δηλαδή ΛΟΑΤΚΙ+) και θα επιτρέπεται πλέον ανοιχτά από τους γονείς ή τους αναδόχους να…διδάσκουν στα παιδιά τους το Σεξ είτε μέσω πορνοταινιών, είτε μέσω απ’ ευθείας συμμετοχής τους σε… οικογενειακά όργια (ναί, όπως ακριβώς το διαβάζετε!). Έχει ήδη προετοιμαστεί το έδαφος για κάτι τέτοιο, μέσω του Πορνό και της ελεύθερης πλέον πρόσβασης σε αυτό μέσω Ίντερνετ, όπου κυριαρχούν οι ταινίες…οικογενειακού σέξ (family inzest), με τη μητέρα να…αποπλανά τον γιό της, ο πατέρας την… κόρη ή απλά το ζευγάρι των γονιών να… υποδέχεται την επίσκεψη στην κρεββατοκάμαρα των εφήβων παιδιών τους στην περίπτωση που είναι όλοι… straight ή κάτι παραπλήσιο όταν η «οικογένεια» αποτελείται από ΛΟΑΤΚΙ. Στην Σουηδία έχει ήδη γίνει επιτρεπτή η «οικογενεια» με τρία μέλη (άνδρας, γυναίκα, ερωμένη ή τράνς) με νόμο!
Αν την ώρα που διαβάζετε όλα αυτά σας έρχεται να κάνετε εμετό, είναι απολύτως φυσιολογικό. Εγώ ξέρασα ήδη όταν τα είδα σε μια έρευνα που έκανα.
Και μετά την πλήρη ισοπέδωση της όποιας ηθικής έχει απομείνει, στη συνέχεια βεβαίως θα ακολουθήσει το γνωστό μας… τσιπάρισμα και ό,τι άλλο χρειαστεί για να δημιουργηθεί ο νέος Μετά-άνθρωπος, όπως ακριβώς τα περιγράφει ο Αλντους Χέξλευ στο μνημειώδες έργο του «Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» το οποίο και αποτέλεσε μαζί με το εξ ίσου εφιαλτικό «1984» του Τζ. Όργουελ η πηγή…εμπνεύσεως των «Πεφωτισμένων» του Σβάμπ και της Μασονίας για την διαμόρφωση της νέας μετά-ανθρώπινης παγκόσμιας κοινωνίας.
Όλα αυτά όμως, δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ στην Ελλάδα, χωρίς την καθοριστική συμβολή της Μαφίας των βενιζελικών, οι οποίοι έχουν ως καθοδηγητή την βρώμικη οικογένεια Μητσοτάκη, που θα την έλεγε κανείς και Nona Cosa Nostra.
Πώς θα πολεμήσουμε αδέρφια αυτό το εφιαλτικό αύριο; Μα με ό,τι διαθέτουμε ως όπλα αυτή τη στιγμή: Τον Θεό, τους Αγίους μας και… τη ψήφο μας!
Αυτή τη φορά, ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ. ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ!
Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω φίλους καρδιακούς, συναδέλφους και συναγωνιστές οι οποίοι έχουν διαφορετική άποψη, αλλά η αποχή ΑΥΤΗΝ ΕΙΔΙΚΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, θα είναι απλά ένα ακόμη μπόνους για αυτή την ληστοσυμμορία των ανθελλήνων ανώμαλων και ψυχασθενών.
Ούτε κι εγώ ψήφιζα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν είδα κανένα απολύτως… καλό. Διότι προφανώς, δεν ελάμβαναν υπ’ όψη το…μήνυμα που τους έστελνα ως … ψηφοφόρος! Και φυσικά όλο το υπόλοιπο 35-50% των Ελλήνων που έπραττε το ίδιο με εμένα. Πάντοτε κέρδιζαν οι… άλλοι και με ούτε καλά – καλά τα μισά των μισών ψήφων που έμπαιναν στις κάλπες, αυτοί συνέχιζαν να κυβερνούν εμένα και τη πατρίδα μου. Όφελος ΜΗΔΕΝ!
Κάναμε πολλά λάθη όλα αυτά τα χρόνια αγαπητοί μου συνέλληνες. Και από τα δικά μας αυτά λάθη, με την απαξίωση μας από τα κοινά και την πλήρη εσωστρέφεια μας, η βενιζελική συμμορία μας καθήλωσε και μας ποδοπάτησε.
Τώρα, έστω και την ύστατη στιγμή, πρέπει να τους δείξουμε τη δύναμη μας. Ψηφίζοντας κατά κόρον ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ και βάζοντας τα στη Βουλή, τουλάχιστον κερδίζουμε χρόνο, αποτρέποντας την όποια αυτοδυναμία χρειάζεται η μητσοτακική λαίλαπα. Ο χρόνος που θα κερδηθεί, θα είναι υπέρ-πολύτιμος, διότι το … χάος που θα δημιουργηθεί, θα γίνει ο εφιάλτης τους. Θα νοιώθουν το έδαφος να φεύγει από τα πόδια τους και ως ηλίθιοι που είναι, θα κάνουν τεράστια λάθη. Και τους αποκαλώ «ηλίθιους» εν πλήρη συνειδήσει, διότι δεν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν μέσα τους κάποια ικανότητα. Τους αποκαλώ έτσι διότι πρόκειται επί της ουσίας για αυθεντικές μαριονέτες. Απλά εκτελούν τις εντολές των Επικυρίαρχων και μάλιστα πειθήνια και αυτό έχει αποδειχθεί πλειστάκις εδώ και 15-20 χρόνια.
ΟΛΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ την 25η Ιουνίου. Όλοι όσοι απομείναμε με την Ελλάδα και τον Χριστό μέσα μας, ΟΛΟΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΧΩΡΙΣ κυριολεκτικά ΑΥΡΙΟ!
Ένα γεμάτο 20% είμαστε, αυτό το 20% που ανέβαζε κάποτε και κατέβαζε τις κυβερνήσεις των Νουδουπασόκων και που οι «δημοσκόποι» αποκαλούσαν ως… αναποφάσιστους. Αυτό το 20% ήταν που ανέβασε τον Καραμανλή στο ύπατο κυβερνητικό αξίωμα του Πρωθυπουργού το 1974. Και αυτό το 20% γκρέμισε την καραμανλική ΝΔ και έδωσε το… χρίσμα στο ΠΑΣΟΚ και τον Αν.Παπανδρέου. Αυτό το 20% επίσης γκρέμισε το ΠΑΣΟΚ το 1989-90 και έχρισε πρωθυπουργό τον «εφιάλτη» Κ. Μητσοτάκη. Κι αυτό επίσης το 20% ρύθμιζε την πολιτική ζωή της χώρας μέχρι και το 2012, όπου άρχιζε να διασπάται σε… μικρά κόμματα, μέχρι που κατέληξε να απέχει πλέον βλέποντας πως… «ό,τι κι αν ψήφιζε, ΠΑΣΟΚ θα έβγαινε». Και το διαπίστωσε περίτρανα, όταν και εμπέδωσε πως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο νεοπαγής ΣΥΡΙΖΑ, είναι ακριβώς οι όψεις του ιδίου νομίσματος.
Σήμερα, η ΝΔ ελέω διεθνιστών του WEF του Σβάμπ και των Ροθτσαιλντ και Ροκεφέλερ, εμφανίζεται ως… κυρίαρχη των πάντων, επειδή έχει «κονιορτοποιήσει» όλους τους αντιπάλους της μεταχειριζόμενη κάθε είδους παράνομο και δολερό τρόπο. Οι Παγκοσμιοποιητές την πατρονάρουν επίσης με κάθε τρόπο, δίνοντας μας να καταλάβουμε πως… δεν έχουμε άλλη λύση από το να την επανεκλέξουμε, προσπαθώντας να μας πείσουν μέσω των ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ πως… δεν υπάρχει άλλη λύση, επειδή κι αν αυτή υπήρχε έστω ως αμυδρή ιδέα, φρόντισαν με «νομιμοφανή» τρόπο απλά να εξαφανιστεί.
Αυτό λοιπόν το εξαίρετο 20% των αυθεντικών Ελλήνων, δεν θα τους κάνει το χατήρι.
Όλοι εμείς που ανήκουμε σε αυτό, ξέρουμε πως κανένα από αυτά τα μικρά νεοπαγή κόμματα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ υπό τις συνθήκες αυτές να βγεί πρώτο και να κυβερνήσει. Όλα μαζί όμως αυτά, αν και εφ’ όσον μπούν στη ΒΟΥΛΗ, θα αποτελέσουν τους ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ ενάντια στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ των αντίχριστων, των ανθελλήνων και των ανώμαλων.
Ήδη ο Μητσοτάκης έχει τρομάξει με τη δυναμική του κόμματος ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, το οποίο πήρε άδεια να συμμετάσχει στις εκλογές και το οποίο υποστηρίζει πλέον ο Κασιδιάρης. Ήδη έχει τρομάξει από το κόμμα της Κωνσταντοπούλου ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Ήδη έχει τρομάξει από τη δυναμική της ΝΙΚΗΣ του Νατσιού. Και αν αυτά τα τρία πιάσουν ή ξεπεράσουν το όριο του 3% και υπάρξει οκτακομματική ΒΟΥΛΗ, τότε ο… πανίσχυρος(;) Μητσοτάκης θα βρεθεί στο καναβάτσο. Δεν θα μπορεί να περάσει τίποτε, ακόμη κι αν …συγκυβερνήσει με έναν από τους άλλους δύο του Ψευτορωμαίϊκου. Θα είναι πλέον ανίσχυρος και απολύτως ελεγχόμενος και πιθανόν, όχι πρωθυπουργός. Και μέσα στο χάος που θα έχουμε δημιουργήσει, ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, τον οποίο έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ.
Η ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ!
Ας δώσουμε εμείς τον ύστατο αυτόν αγώνα ΚΙ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΕΜΑΣ. Όπως ακριβώς έγινε και το 1821, τότε που ξεσηκωθήκαμε μια χούφτα Έλληνες ενάντια στο… αδύνατο, στο να νικήσουμε μια πανίσχυρη και κατάμαυρη αυτοκρατορία. Και μερικώς, το καταφέραμε, φέρνοντας ακόμη πιο κοντά, το λεγόμενο ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ. Οι ληστοσυμμορίτες βενιζελικοί, αυτή τη φορά ΔΕΝ θα κερδίσουν. Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ και η ΑΛΗΤΕΙΑ, ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ, Η ΒΡΩΜΑ ΚΑΙ Η ΔΥΣΩΔΙΑ δεν μπορούν να νικούν εσαεί. Είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟ.
Επομένως, ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ Έλληνες! Αυτή, είναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ που μας δίνεται. ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΝΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ το βδελυρό «ΑΥΡΙΟ» που σχεδιάζουν άλλοι για εμάς και τα παιδιά μας! Πάτε ΟΛΟΙ στις κάλπες, διαλέξτε ένα ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ μικρό κόμμα από αυτά που μπορούν να μπούν στη Βουλή και ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟ!!!
Και μετά, προσευχηθείτε σε κάποια εκκλησιά, ανάψτε ένα κερί για την Ελλάδα και χαμογελάστε. Κάνατε το χρέος σας.
Κι αν έχετε φτάσει διαβάζοντας ως αυτή τη γραμμή, σας ευχαριστώ όλους μέσα από τη καρδιά μου. Αυτό σημαίνει, πως κι εγώ, ως Έλληνας και ως δάσκαλος, έκαμα το χρέος μου απέναντι σας κι απέναντι στη βασανισμένη μου πατρίδα.
Ο Θεός μαζί μας, ως το τέλος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου