«Πηγαίνω κάποιες φορὲς στὸ Δημοτικὸ Θέατρο ἢ σὲ κάποιες ἐκδηλώσεις. Μιλοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ, ὁ Δήμαρχος θὰ πεῖ τὰ τῆς πόλεως, οἱ πολιτευτές μας τὰ τῆς Πολιτείας τὰ δικά τους κ.λπ. καὶ κάποια στιγμὴ ἢ στὴν ἀρχὴ ἢ στὸ τέλος λένε «παρακαλοῦμε καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ μᾶς πεῖ τὴ γνώμη της, ὁ Μητροπολίτης». Ἐκείνη τὴν ὥρα δὲν δείχνω τὸ θυμό μου ποὺ μὲ πιάνει, ἀλλὰ σᾶς τὸ λέω ὅτι τὸν ἔχω. Ἐκκλησία δὲν εἶμαι ἐγώ. Ἀλίμονο ἂν ἡ Ἐκκλησία εἶχε ἐμένα ὡς μαντρόσκυλο. Ἐγὼ θὰ πῶ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Θὰ ἀφουγκραστῶ τοὺς χριστιανοὺς τί λένε, ποιὸ θεωροῦν σωστό. Ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοὶ μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐγὼ θὰ ὑπερασπιστῶ αὐτὸ ποὺ λένε οἱ χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοὶ μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἔφτιαξε τὸ Εὐαγγέλιο τὴν Ἐκκλησία». [1] Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.
«Συνεπώς το ερώτημα που δημιουργείται είναι απλό: ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ;»[2]
Παρακολούθησα το σχετικό με τη θέση του Εσταυρωμένου συνέδριο που οργάνωσε ο Μητροπολίτης Περιστερίου [3], καθώς και τη μέχρι τώρα σχετική αρθρογραφία επί του θέματος. Θα ήθελα λοιπόν να εκφράσω μία πτυχή του συμβάντος, η οποία δεν έχει θιχθεί και κατά την ταπεινή μου άποψη έχει την σημαντικότερη αξία καθώς οδηγεί στην ουσία του γεγονότος και στα βαθύτερα αίτια/σκοπούς αυτού. Αν ίσως κάνω λάθος, ας το κρίνει ο αναγνώστης αυτού του άρθρου και ας με συγχωρήσουν αυτοί που θεωρούν ότι θίγονται από τα γραφόμενα.
Το ερώτημα που έθεσε παραπάνω ο αρθρογράφος στο [2] δεν είναι απλό. Και στην προκειμένη περίπτωση είναι μάλλον εσφαλμένο. Στόχος του Μητροπολίτη Περιστερίου δεν ήταν να απομακρύνει τον Εσταυρωμένο από το Ιερό Βήμα, πάντως όχι ο πρωταρχικός (αν το πετύχαινε ακόμα καλύτερα). Σκοπός του ήταν η αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος μέσω της -όπως θα εξηγήσουμε- εκκλησιαστικά αντιθεσμικής και ουσιαστικά παράνομης σύναξης που οργάνωσε.
Είναι σύνηθες στους ινστρούχτορες της «Νέας Εποχής» να χρησιμοποιούν διάφορες ψυχολογικές μεθόδους αποπροσανατολισμού των ανθρώπων ώστε να περάσουν τα σκοτεινά σχέδιά τους. Επίσης είναι αρκετά εμφανές σε αυτούς που παρακολουθούν σε βάθος τα τεκταινόμενα, ότι αυτός ο σχεδιασμός προχωράει σταδιακά, με πράξεις που οδηγούν κάθε φορά «ένα βήμα» πιο κοντά στην επίτευξη αυτών των σχεδίων.
Στην προκειμένη περίπτωση, το γεγονός της συνάξεως στο Περιστέρι ήταν το επόμενο βήμα ή θα λέγαμε η πρακτική εφαρμογή της δήλωσης του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, που παρουσιάζουμε στην αρχή του άρθρου.
Ας δούμε λοιπόν πιο αναλυτικά τι εννοώ. Η Εκκλησία μας δεν είναι ένας οργανισμός που ο καθένας πράττει κατά το δοκούν. Έχει κανόνες, διαδικασίες, θεσμούς, ιεραρχία, παράδοση. Τι έπρεπε εν ολίγοις να γίνει στην παρούσα περίπτωση; Ο Μητροπολίτης, εφόσον θεωρούσε ότι υπάρχει ένα θεολογικό ζήτημα, θα έπρεπε να συντάξει μία εισήγηση την οποία κατόπιν θα προωθούσε στην Ιερά Σύνοδο προς εξέταση. Η Ιερά Σύνοδος, με την βοήθεια των οργάνων της (επιτροπές, κ.τ.λ.) θα αποφάσιζε αν αυτή ήταν ορθή ή όχι. Αν την απέρριπτε, το θέμα θα έληγε εκεί. Αν την αποδεχόταν, τότε θα προωθούσε την πρακτική εφαρμογή της, οπότε το θέμα θα ερχόταν προς κρίση από τον πιστό λαό του Θεού, ο οποίος, σαν θεματοφύλακας της Πίστεως, είτε θα συμφωνούσε (οπότε η σχετική αλλαγή τελικώς θα εφαρμοζόταν) και το θέμα θα έληγε, ή θα διαφωνούσε και θα ακολουθούσαν διάφορες «ζυμώσεις» μέχρι την τελική διευθέτηση (πιθανώς με απόσυρση) της προτεινόμενης αλλαγής. Αντ’ αυτού τι έγινε; Η αλλαγή που ήθελε ο Μητροπολίτης, εφαρμόστηκε άγνωστο με ποιες μεθόδους (προτροπές; πιέσεις; άλλο τρόπο;) σε κάποιες ενορίες της Μητροπόλεως. Κατόπιν ο Μητροπολίτης κάλεσε την σύναξη αυτή, στην οποία παρουσίασε τη θεολογική του θέση και άκουσε απόψεις θετικές και αρνητικές των παρευρισκόμενων κληρικών και πιστών.
Με αυτό τον τρόπο λοιπόν και με σαφέστατη ευθύνη του Μητροπολίτη, καταστρατηγήθηκαν οι θεσμοί και οι διαδικασίες της Αγίας μας Εκκλησίας.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο εδώ, διότι στη σύναξη αυτή συμμετείχε λαός και κλήρος της Μητροπόλεως, οι οποίοι είτε συμφώνησαν με τον Μητροπολίτη, είτε διαφώνησαν, είτε παρακολούθησαν σιωπηλοί, με μόνο την παρουσία τους εκεί, αποδέχθηκαν de facto την νομιμότητα αυτής της σύναξης, η οποία όπως ήδη εξηγήσαμε αντιτίθεται θεσμικά στην Αγία μας Εκκλησία.
Έτσι όλοι οι παρόντες, με ευθύνη του μητροπολίτη, υπέστησαν έναν πνευματικό μολυσμό και συνέβαλαν στο μελλοντικό τορπιλισμό (με άλλες μελλοντικές παρόμοιες παρεμβάσεις) της λειτουργίας της Εκκλησίας μας, μιας και έτσι δημιουργήθηκε ήδη ένα προηγούμενο, το οποίο έγκειται στο ότι ο πιστός λαός μπορεί να ενεργεί και να αποφασίζει αντιθεσμικά για ένα θεολογικό ζήτημα.
Πρόκειται λοιπόν περί μίας ενορχηστρωμένης επιχείρησης αλλοίωσης του ορθοδόξου φρονήματος των πιστών και διάλυσης των θεσμών της Αγίας μας Εκκλησίας.
Σπυρίδων Ζορμπαλάς
Παραπομπές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου