Της Ελλάδας δεν της είναι ακόμα βολετό να πεθάνει.
Την κρατούν σθεναρά ο Σταυρός, οι προσευχές και τα ματωμένα στήθια των αγίων και ηρώων.
Όχι, όχι, δεν είναι έτοιμη να παραδοθεί.
Αφήσαν προίκα γνήσια, αφήσαν παρακαταθήκη πλούσια σε αγαθά οι αδικημένοι αθάνατοι.
Ευτυχώς, που υπάρχουν ακόμα οι λίγοι πιστοί, οι λίγοι τρελοί-πλην όμως συνετοί-, οι λίγοι χειμαζομένοι, αυτοί που με αρίστη δεξιότητα και οξυδέρκεια αητού σηκώνουν στις πλάτες τούς πολιτευτάδες, τους υβριστές, τους εμπαθείς και φθονερούς, τους πλανεμένους, ενίοτε τους φαντασιόπληκτους και τραγικούς.
Ως υπέρμαχοι του δικαίου, ως φιλόπατρεις, ως ευγνώμονες φιλόθεοι και ταπεινοί αρνητές κάθε ευτελών προνομίων, κάθε κακουργιών, πασχίζουν νυχθημερόν να φέρουν και πάλι τη λησμονημένη ανατολή.
Να ανατείλουν οι ψυχές μας, αδέλφια, να φωτιστούν τα μάτια μας, οι αγκαλιές μας να ζεσταθούν.
Και τα πρόσωπά μας, αυτά τα επιμελώς κρυμμένα πίσω από προσωπεία μαύρα, χρωματιστά, βαμβακερά, χειρουργικά, επιτέλους να ανασάνουν λίγο αέρα λεύτερο, να καθαρίσουν τα πνευμόνια μας που καήκανε από το μολυσμένο χνώτο.
Κι όλο σηκώνουν στις πλάτες τους, κι όλο σηκώνουν, μα το φορτιό τους τις νυχτιές αλαφρώνει καθώς ομιλούν με τον Χριστό, την Παναγιά και τους Αγίους.
Και μόλις τελειώσουν τα λόγια αυτά, ξεκινούν διάλογο με τους αθανάτους.
Πόσες ορμήνειες, πόσες φωνές, πόσοι αφορισμοί και λόγοι.
Αρματωσιές γερές τα έργα τους, τιμόνι η βιοτή τους.
Και ξεχνούν οι λίγοι πιστοί την αδικία εις βάρος τους, ξεχνούν τη λύπη για τους σκόρπιους, ρημαγμένους αδελφούς τους, και αντρειεύονται, και την άλλη μέρα πιο δυνατές οι πλάτες τους σηκώνουν κι άλλα βάρη.
Θα νικήσουν την αυταρχική φρενίτιδα, τον διχασμό, τη φθονερή ψευτιά, θα τη νικήσουν.
Το ξέρουν καλά και το ταξίδι τους συνεχίζουν.
Το πλοίο τους δε θα πάρει λαθεμένη ρότα.
Είναι η πλώρη του που κοιτά αθόλευτα τον ήλιο.
Είναι το κατάρτι που ψηλά ορθώνεται ίσαμε τον ουρανό.
Είναι αυτοί οι λίγοι πιστοί, οι λίγοι τρελοί-πλην όμως-συνετοί-, οι λίγοι χειμαζομένοι που ξέρουν σωστά ν’ απαντούν στους “δυνατούς”, πως αν και “είναι αδύνατες οι θέσεις τους κι αυτοί, είναι δυνατός ο Θεός που τους προστατεύει”.
4 σχόλια:
ΝΑ ΞΕΡΑΤΕ ΕΣΕΙΣ Κ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ Κ ΕΛΠΙΔΑ ΔΙΝΕΤΕ!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΠΑΝΤΑ.
ΕΥΓΕ.
Η Ρωμηοσύνη', Βασίλη Μιχαηλίδη
Η Ρωμηοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου.
Κανένας εν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψει.
Κανένας, γιατί σσιέπει την που τά΄ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμηοσύνη εννα χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει.
Το νύν, ανταν να τρώ΄την γην, τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλιέται.
Σφάξε μας ούλλους τζι΄ας γενεί, το γαίμαν μας αυλάτζιην.
Κάμε τον κόσμον ματζιελιόν τζιαι τους Ρωμηούς τραούλια.
Αμμά΄ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάτζιην,
τριγύρω του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
τίχοι του κύπριου ήρωα-ποιητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη (28 Φεβ. 1938 - 14 Μαρ. 1957):
Ρώτησα τα μάτια που δακρύζουν
κάποια αλήθεια να μου πουν
κλαίνε πικρά να σ' αντικρύσουν
γιατί μπορεί να σ' αγαπούν.
Την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι' εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
Ρώτησε εκείνη υπνωτισμένος
μη σε δουν γιατί σιωπούν
το συνιστούν κι' αυτά θλιμμένα
για να σου πουν πως σ' αγαπουν.
Την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι' εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
Παλληκαρίδη, άριστα, Ευαγόρα πάντα πρώτος!
Στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης
συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι
και του σκολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία!
Και από τον ήρωα μαθητή Έλληνα της Κύπρου που έπεσε ηρωϊκά μαχόμενος και άφησε ιερή παρακαταθήκη ... Διαβάστε ..
«Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια».
ΤΑ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ .... ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, ΑΦΟΥ ΤΡΩΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ ....
ΑΑ
12 στίχοι γεμάτοι Ελλάδα, ποος αφύπνιση μνήμης νεοταξιτών και ανθελλήνων.
Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
Οδυσσέας Ελύτης
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Γιώργος Σεφέρης
Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.
Νίκος Καζαντζάκης
Ελλάδα… Όλα εδώ ξεκίνησαν κι εδώ θα καταλήξουν!
Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί, πέρσης ποιητής
Ο κόσμος είναι η Ελλάδα που διαστέλλεται. Η Ελλάδα είναι ο κόσμος που συστέλλεται.
Βικτώρ Ουγκό, γάλλος λογοτέχνης
Κλείσε στην καρδιά σου την Ελλάδα και θα πάθεις έμφραγμα.
Νίκος Δήμου
Νιώθω το ίδιο αν ακούσω ένα ζεϊμπέκικο, ένα ποίημα του Ελύτη ή βυζαντινή μουσική. Υπάρχει ένα φως που ενώνει την αρχαία με τη σύγχρονη Ελλάδα.
Ζακ Λακαριέρ, γάλλος συγγραφέας
Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μες στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή.
Γεώργιος Θεοτοκάς, συγγραφέας
Άλλες χώρες σου προσφέρουν την ανακάλυψη των εθίμων, της λαϊκής δοξασίας ή του τοπίου, αλλά η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο δύσκολο: την ανακάλυψη του εαυτού σου.
Λόρενς Ντιρέλ, βρετανός συγγραφέας
Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα (...) και θα αισθανθείς μέσα σου να λαχταρίζει κάθε είδος μεγαλείου.
Διονύσιος Σολωμός
Θε μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!
Οδυσσέας Ελύτης
Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη.
Β. Γκαίτε, γερμανός φιλόσοφος και ποιητής
ΑΑ
Μια μικρή παράλειψη στο δεύτερο σχόλιο... Τιμής ένεκεν προσθέτω...
Ο ήρωας μαθητής ... ήταν Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΣ. 17 ΧΡΟΝΩΝ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ. …. ΠΟΛΥΒΟΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΨΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΣΤΙΣ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1956 ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ…..
Και άλλα πολλά κείμενα ιστορικής παρακαταθήκης και αυτοθυσίας μας κληροδότησαν και ο Σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου και όλοι οι ένδοξοι ήρωες πρόγονοι μας. Ήταν όλοι λατρεμένοι και αξέχαστοι στοχαστές των οραμάτων όλων ΕΛΛΗΝΩΝ, αλλά και του απανταχού Ελληνισμού....Τότε ...
Δακρύζουν απ τα ουράνια, τρίζουν τα ιερά οστά τους, όλων των εθνομαρτύρων μας, όταν μας κοιτούν νοερά με λύπη να … «υποστέλλουμε» Ελληνικές σημαίες και να κοντεύουμε να ξεχάσουμε το … «Ω,παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».
«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;»
ΟΧΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ... ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ... ΠΟΤΕ!
ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΙΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ, ΙΟΥΔΕΣ, ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΝΕΚΟΙ, ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΧΩΝΙΑΖΟΥΝ.
Η ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΩΝΤΑΙ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ .. ΠΑΝΤΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ...ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ ΩΣ Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ...
ΜΡ
Δημοσίευση σχολίου