(Θύμησες από μια πολυόμματη και ταπεινή αφιερωμένη ψυχή)
Γράφει ο Νώντας Σκοπετέας
…Στις 2 τη νύχτα είχαμε συναποφασίσει έγερση.
Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του. Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη, για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του. Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων, ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν για ησυχία και προσευχή.
Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα, με ένα έκπαγλο φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο. Πετάμε από χαρά! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς. Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους! Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη, ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν!
Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ! Βολεύτηκε όπως – όπως πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες περίπου! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία, ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί, για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών. –Είχαμε έρθει και πέρυσι! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες, γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα! Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος!
Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής. Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης σειράς να δουν τον Γέροντα, το πνευματικό άνθος της σποράς του Αγίου Παϊσίου.
Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές. Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση: Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. (Σοφ.Σειράχ 6,36)
Ένας άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας! Εμένα μου άλλαξε την ζωή! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ’ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα! Άλλος άνθρωπος ήμουνα, μέσα και έξω ! Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει.
Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα, που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε, κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε: Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα! Μόλις επέστρεψε, την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή!
Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί!
–Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια! 1983, 84 ήτανε! Μπήκαμε μέσα, βλέπουμε έναν Γέροντα. Μας λέει: Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ! Μόλις ήρθατε έφυγε! Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων, έχουν συμβεί θαύματα! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό! Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα: Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ!
Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους, αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία; Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους. Σχεδόν πεντέμισι το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα. Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου, μόλις μας άνοιξαν την πόρτα, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο Άθωνα! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου! Ο Παπάς, ο Θεολόγος, ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ, ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής, ο φωτιστής, ο διακριτικός, ο ελεήμων, ο καλλίφωνος!
Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη, σε τούτο το χάραγμα μιας νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό, να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του. Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος, και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου ουρανίου οίκου και να δούμε μέσα τους τον ταλαίπωρο εαυτό μας, τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της αδρανούς ψυχής μας, διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους, από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων. Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ, ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου. Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη, πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας.
Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, μας μιλά για τα δικά του θαύματα, τα δυο παιδιά του! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή!
-Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη. Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω. Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι. Τι να κάνω, φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες. Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει …Γελούσε μόλις κατάλαβε! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης. Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι, ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά. Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης! -Παρ το αδελφέ μου, θα βρω άλλο εγώ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή! Κύριος οίδε!
Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ, την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο μέρος της μυρώπης καρδιάς του, όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές. Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά, υποχωρεί, πολλαπλασιάζεται, βαραίνει, σημαδεύεται …
Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, στο κελί της κάτω Καψάλας! Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του! –Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ! Καλή υπομονή παιδιά! Αξίζει η αναμονή! Να ξέρατε πόσο! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί!
Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως. Καθόμαστε στις απόσκιες πάνω πεζούλες με τον π.Σ., από την Αθήνα τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών. Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο! Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση. Κάθεται μαζί μας περιμένοντας και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή! Κανείς δεν έχει φύγει, από το αξημέρωτο ακόμα. Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος, έστω από πέντε λεπτά τον καθένα, θα πρέπει να φτάσει σούρουπο ! Πέντε λεπτά! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά! Όλοι κάτι θέλουμε, έστω ελάχιστο, να λάβουμε σαν τροφή πνευματική, να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της, την καρτερία της, την μεγάλη πίστη της! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε!
Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια. Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του: -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω, του είπα! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ’ το οτιδήποτε! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας, αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος, ένας θαυματοποιός! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε με τέτοιον τρόπο! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες, είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά !Ταπείνωση, πραότητα, αρχοντιά, συγχωρηρικότητα, διάκριση! Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι, γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε!
Σχεδόν πέντε το απόγευμα! Πλησιάζει η σειρά μας! Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα! Έρχεται μαζί τους και ένας λογισμός! Μου ψιθυρίζει να τους παρακολουθήσω, να δω μήπως μας πάρουν την σειρά! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό, σαν το Όρος των μακαρισμών! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα, να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει!
Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι ! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι! Και αυτοί που ήρθαν τώρα, την ενδεκάτη ώρα και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως τελικώς θα λάβουμε το δηνάριό μας!
Δυο ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς! Ούτε λόγος για κούραση! Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη! Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών, άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας να την κρατούν έτσι! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα! Και Εκείνος, ιδού έστηκε και κρούει! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του! Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά, να ακούσει την δική μας φωνή και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα Του το δίκαιο! Μια τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει!
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από το βιβλίο: «Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί» (Εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο: Πρόμαχος Ορθοδοξίας) και από Ημερολόγια Αγίου Όρους με θύμησες από έναν ταπεινό ασκητή έμψυχη πνευματική δικλείδα στα πυκνά σκοτάδια των ημερών μας.
Στήριγμα η καθαρή του καρδιά και η ολοκάθαρη φωνή του τούτες τις δύσκολες και διλημματικές ώρες. Πολυόμματη η ψυχή του! Σε ενάργεια οι πνευματικές του αισθήσεις! Πνευματικά αισθητήρια διαθέτουν όσοι μακριά από τον εχθρό και μισόψυχο κόσμο και τον ολέθριο συρμό, νήφουν, γρηγορούν και κακοπαθούν κατά το Παύλειο αέναο κέλευσμα. Και ο Γέροντας πιστά ακολουθεί τα ουράνια προστάγματα αταλάντευτα και απαρασάλευτα! Όσοι έστω και μια φορά τον έχουν αντικρίσει γνωρίζουν καλά πως αυτός ο ταπεινός, υπομένοντας διωγμούς και συκοφαντίες σύμφυτες με τις ζωές των αληθινά ευσεβών, σαν άλλος Τιμόθεος υπακούει σε όσα ο Χριστός μας προστάζει! Και μένει εκεί πιστός και ανδρείος στο λείμμα της Πίστης και των γνησίων φίλων Του Αρχηγού και Τελειωτή Ναζαρηνού! Σε όσα λοιπόν ακούγονται και θα ακουστούν για εκείνον, ταιριάζει θαρρούμε απόλυτα ένας λόγος από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή: «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· …»
Πριν από αρκετά χρόνια πολλές από τις παραπάνω θύμησες μεταφέρθηκαν και στο ραδιόφωνο στην εκπομπή: Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως.
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου