25 Οκτωβρίου 2021

Η αγέραστη Ελλάδα του 1940 και η παρανοϊκή χώρα του 2021.

Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε ο Στρατής Μυριβήλης αναφέρει και ένα ωραίο επεισόδιο. Ο σπουδαίος λογοτέχνης μας είχε εξασφαλίσει άδεια από το Γενικό Επιτελείο για να ανεβεί τις παγωμένες αετοράχες της Πίνδου και να παρευρεθεί θεατής στον πανεθνικό συναγερμό του Σαράντα. Είδε πολλά και θαυμαστά. Διαβάζω: «Ένας φαντάρος έπιασε αιχμάλωτο έναν Ιταλό λοχία, την ώρα που ο λόχος του δέχτηκε στα σκοτεινά την αιφνιδιαστική επίθεση. Ο Ιταλός ετοιμαζόταν να τον μαχαιρώσει στα μουλωχτά με την ξιφολόγχη του. Έπιασε το χέρι του, το δάγκωσε και τον αφόπλισε. 
-“Πώς σου ήρθε και δεν τον σκότωσες μες στην νύχτα;”, τον ρώτησα.
 
-“Να σας πω” μου είπε. “Εκείνη την ώρα, έτσι που με ξάφνιασε, ετοιμαζόμουν να του την φέρω. Οι σύντροφοί του, που μας είχαν κάνει τον αιφνιδιασμό, το ‘βαλαν στα πόδια και τον άφησαν. Όπου τόνε κοίταξα στη φέξη της φωτιστικής ρουκέτας. Ήταν όμορφο παλληκάρι. Λυπήθηκα να τον χαλάσω”. Και γέλασε σαν παιδί για την αδυναμία του. Φαντάζομαι πως μόνο ένας Έλληνας πολεμιστής, ανάμεσα σε όλους τους πολεμιστές του κόσμου, μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Και η φράση που μεταχειρίστηκε ήταν τόσο ωραία. Είπε “λυπήθηκα να τον χαλάσω”. Υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές , που ένα άτομο, ξαφνικά συγκεντρώνει και εκφράζει την ευγένεια ενός λαού, μιας ολάκερης φυλής». (Ακαδημία Αθηνών, «Πανηγυρικοί λόγοι ακαδημαϊκών», σελ. 319).  
 
Αυτά τω καιρώ εκείνω, την 28η Οκτωβρίου του 1940, που «κοιμηθήκαμε άνθρωποι και ξυπνήσαμε έθνος». Όταν ήμασταν αληθινοί Έλληνες και όχι ασκέρι αδέσποτο.  
 
Διαβάζω για τις σημερινές προκοπές της «άλκιμης» νεολαίας μας. 23 Οκτωβρίου 2021. «Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ομάδα 100 περίπου κουκουλοφόρων βγήκε από το ΑΠΘ και επιτέθηκε με βόμβες μολότοφ σε διμοιρία των ΜΑΤ. Οι αστυνομία απώθησε τους νεαρούς, οι οποίοι επέστρεψαν στο ΑΠΘ, για να επιτεθούν εκ νέου λίγα λεπτά αργότερα… Να σημειωθεί ότι εντός του πανεπιστημιακού χώρου, βρισκόταν σε εξέλιξη πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης φυλακισμένων και διωκομένων αντεξουσιαστών». (Από τον ιστότοπο «εφημερίδα»).  
 
Μάλιστα. Στο πρώτο κείμενο αναπνέεις. Ανάσες λευτεριάς, ηρωισμού και ευγένειας. Στο δεύτερο πιάνεις την μύτη σου από τις αναθυμιάσεις. Δυσωδία, παρακμή και μίσος. Η αγέραστη Ελλάδα του ’40 και η ετοιμοθάνατη Ελλάδα του 2021.  
 
Στο προλογικό κείμενο, ένα νέο παιδί, στρατιώτης στο μέτωπο, από κάποιο χωριό της πατρίδας, με λίγα ή καθόλου γράμματα, που πριν ανέβει στα διάσελα της ιστορίας, πάλευε με τη γη των προγόνων του, την καλλιεργούσε. Δεν ήταν χώμα απλό, ήταν αγκαλιά γι’ αυτόν. Έπαιρνα τον ιδρώτα του και του έδινε καρπούς. Έπαιρνε την ζωή του και του έδινε μνήμη, ευλάβεια, σέβας στα χώματα που ήταν θαμμένοι οι γεννήτορες. Ήταν η πατρίδα του έννοια και αξία σεπτή, αγία. Και άγια έπραξε και δεν χάλασε τον αιχμάλωτο εχθρό. Έρρεε η ιστορία του Γένους στις αρτηρίες του.  
 
Κάποτε τα παλληκάρια του αετού της Ρούμελης, του Καραϊσκάκη, συνέλαβαν ένα δειλό, έναν κιοτή, σαπιοκοιλιά που έλεγε ο στρατηγός. Τον έφεραν μπροστά του. Η ποινή γι’ αυτόν ήταν ο θάνατος. Τον ρώτησαν τι να τον κάνουν, αρπάζοντας τα γιαταγάνια. «Αν τον σκοτώσετε θα πράξετε δίκαια», τους λέει. «Αν του χαρίσετε την ζωή, θα πράξετε άγια». Και του χάρισαν την ζωή, γιατί και αυτός είχε το «φύσημα του Θεού» μέσα του που θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης.  
 
Έξω από το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ελληνόπουλα κι αυτά. Με μόρφωση και ξένες γλώσσες. Μπουκωμένα από μεταπτυχιακά και διδακτορικά χαρτιά. Μεγαλωμένα με χειρότερη τιμωρία που καταδικάσαμε τα παιδιά μας. Να μην τους λείπει τίποτε. Με τα θαυμάσια παιδικά δωμάτια, σκαρφαλωμένα σε κάποιον όροφο πολυκατοικίας. Μοσχοαναθρεμμένες μοναχοκόρες και μοναχογιοί οι περισσότεροι. Με την, καταπώς λένε τα τελευταία χρόνια, «κλασσική Ελληνίδα μαμά», δούλα του και υπηρέτρια.  
 
Παρένθεση. Όχι, δεν είναι αυτή η κλασσική Ελληνίδα μητέρα. Αυτή είναι το κακέκτυπό της. Διαβάζω στην τότε, του 1940, εφ. «Πρωία», μια επιστολή μιας μάνας, χήρας από το Μέγαρα, που μόλις είχε λάβει τον πολεμικό σταυρό ανδρείας του σκοτωμένου γιου της. «Ο Δημητρός μου, ο μοναχογιός μου, ο προστάτης των τριών κοριτσιών μου, έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Χαλάλι της πατρίδας ο Δημητρός μου. Ας ήτανε να πέθαινα κι εγώ πολεμώντας μαζί του. Ζήτω η Ελλάς». (Από τον τόμο «ο τύπος στον αγώνα»). Αυτή είναι Ελληνίδα μάνα και όχι κάποια «κλασσική» μαμά του σήμερα, που, με το κινητό στο χέρι, ανατρέφει τον αυριανό «ανδρείο» κουκουλοφόρο γιο της.  
 
Έβγαιναν οι λόχοι των… κουκουλοφλώρων από τα απόρθητα και άσυλα ορμητήριά τους στο ΑΠΘ. Και ποιους στόχευαν με τις βόμβες τους; Την αστυνομία. Πώς λέγεται αυτό, χωρίς να τα μπογιατίζουμε με αριστερόμυαλες ανοησίες και ιδεοληψίες; Εμφύλιες διαμάχες. Ποιος τρίβει τα χέρια του; Ο λύκος απέναντι. Ποιος λάκκο σκάβουμε; Τον δικό μας. Ποιος φταίει; Ας γράψει ο καθένας μας την απάντηση. Μόνο να σκεφτούμε πολύ προς τα πού θα στρέψουμε τον δείκτη του χεριού μας. (Η παράνοια είναι χωρίς όρια. Ενώθηκαν ορδές κουκουλοφόρων με ρομάδες, απειλώντας για αντίποινα. Όταν έπεφτε νεκρό ένα παιδάκι στην αυλή του σχολείου του, στην Αθήνα, από αεροντουφεκιές των ρομάδων, πού ήταν οι κουκουλοφόροι να διαμαρτυρηθούν; Και το έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο. Τι να πει κανείς;).  
 
Πίσω πάλι στα «μεγάλα χρόνια», στην Ελλάδα που ήξερε να αντιστέκεται, στην τρανή πατρίδα που είχε τα μάτια της στραμμένα στον ουρανό. Ο συγγραφέας Χρ. Ζαλοκώστας στο βιβλίο του «Το περιβόλι των θεών», (σελ. 135), περιγράφει την επίσκεψη του πρωθυπουργού Μεταξά στο στρατιωτικό νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και την στιχομυθία με πληγωμένο στρατιώτη: 
«-Πού πληγώθηκες εσύ, παιδί μου; 
-Στο Ιβάν! 
-Ε, το Ιβάν το τιμωρήσαμε! Έπεσε χθες το βράδυ. 
-Ναι, έπεσε κ. Πρόεδρε. Θα μπορούσε όμως να είχε πέσει εδώ και πέντε μέρες. Όταν βρήκαμε την πρώτη αντίσταση, έπρεπε να μας θυσιάσει ο συνταγματάρχης μας. Θα το παίρναμε από τότε».  
 
Ας τιμήσουμε μεθαύριο κατά την επέτειο του ΟΧΙ, κάποιους «κλασσικούς Έλληνες» που ήξεραν να πουν γιατί, εδώ και εικοσιπέντε αιώνες, ο Αισχύλος, θέλησε να του γράψουν στον τάφο του επιτύμβιο, όχι πως στάθηκε ο ποιητής της «Ορέστειας», αλλά ότι πολέμησε στον Μαραθώνα.  
 
Δημήτρης Νατσιός 
δάσκαλος-Κιλκίς



Share
Posted by ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚ at 1:00 μ.μ.
Κατηγορία Θέματος , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Λίγες οδηγίες πριν επισκεφθείτε το ιστολόγιό μας (Για νέους επισκέπτες)

1. Στην στήλη αριστερά βλέπετε τις αναρτήσεις του ιστολογίου μας τις οποίες μπορείτε ελεύθερα να σχολιάσετε επωνύμως, ανωνύμως ή με ψευδώνυμο, πατώντας απλά την λέξη κάτω από την ανάρτηση που γραφει "σχόλια" ή "δημοσίευση σχολίου" (σας προτείνω να διαβάσετε με προσοχή τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω από την φόρμα που θα ανοίξει ώστε να γραψετε το σχόλιό σας). Επίσης μπορείτε να στείλετε σε φίλους σας την συγκεκριμένη ανάρτηση που θέλετε απλά πατώντας τον φάκελλο που βλέπετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Θα ανοίξει μια φόρμα στην οποία μπορείτε να γράψετε το email του φίλου σας, ενώ αν έχετε προφίλ στο Facebook ή στο Twitter μπορείτε με τα εικονίδια που θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης να την μοιραστείτε με τους φίλους σας.

2. Στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας μπορείτε να βρείτε το πλαίσιο στο οποίο βάζοντας το email σας και πατώντας την λέξη Submit θα ενημερώνεστε αυτόματα για τις τελευταίες αναρτήσεις του ιστολογίου μας.

3. Αν έχετε λογαριασμό στο Twitter σας δινεται η δυνατότητα να μας κάνετε follow και να παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας από εκεί. Θα βρείτε το σχετικό εικονίδιο του Twitter κάτω από τα πλαίσια του Google Friend Connect, στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας.

4. Μπορείτε να ενημερωθείτε από την δεξιά στήλη του ιστολογίου μας με τα διάφορα gadgets για τον καιρό, να δείτε ανακοινώσεις, στατιστικά, ειδήσεις και λόγια ή κείμενα που δείχνουν τις αρχές και τα πιστεύω του ιστολογίου μας. Επίσης μπορείτε να κάνετε αναζήτηση βάζοντας μια λέξη στο πλαίσιο της Αναζήτησης (κάτω από τους αναγνώστες μας). Πατώντας την λέξη Αναζήτηση θα εμφανιστούν σχετικές αναρτήσεις μας πάνω από τον χώρο των αναρτήσεων. Παράλληλα μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις του τρέχοντος μήνα αλλά και να επιλέξετε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία αναρτήσεων από την σχετική στήλη δεξιά.

5. Μπορείτε ακόμα να αφήσετε το μήνυμά σας στο μικρό τσατάκι του blog μας στην δεξιά στήλη γράφοντας απλά το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο στην θέση "όνομα" (name) και το μήνυμά σας στην θέση "Μήνυμα" (Message).

6. Επίσης μπορείτε να μας στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα στην διεύθυνσή μας koukthanos@gmail.com με όποιο περιεχόμενο επιθυμείτε. Αν είναι σε προσωπικό επίπεδο θα λάβετε πολύ σύντομα απάντησή μας.

7. Τέλος μπορείτε να βρείτε στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας τα φιλικά μας ιστολόγια, τα ιστολόγια που παρακολουθούμε αλλά και πολλούς ενδιαφέροντες συνδέσμους.

Να σας υπενθυμίσουμε ότι παρακάτω μπορείτε να βρείτε χρήσιμες οδηγίες για την κατασκευή των αναρτήσεών μας αλλά και στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας ότι έχει σχέση με δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Χρήσιμες οδηγίες για τις αναρτήσεις μας.

1. Στις αναρτήσεις μας μπαίνει ΠΑΝΤΑ η πηγή σε οποιαδήποτε ανάρτηση ή μερος αναρτησης που προέρχεται απο άλλο ιστολόγιο. Αν δεν προέρχεται από κάποιο άλλο ιστολόγιο και προέρχεται από φίλο αναγνώστη ή επώνυμο ή άνωνυμο συγγραφέα, υπάρχει ΠΑΝΤΑ σε εμφανες σημείο το ονομά του ή αναφέρεται ότι προέρχεται από ανώνυμο αναγνώστη μας.

2. Για όλες τις υπόλοιπες αναρτήσεις που δεν έχουν υπογραφή ΙΣΧΥΕΙ η αυτόματη υπογραφή της ανάρτησης. Ετσι όταν δεν βλέπετε καμιά πηγή ή αναφορά σε ανωνυμο ή επώνυμο συντάκτη να θεωρείτε ΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ότι ισχύει η αυτόματη υπογραφή του αναρτήσαντα.

3. Οταν βλέπετε ανάρτηση με πηγή ή και επώνυμο ή ανώνυμο συντάκτη αλλά στη συνέχεια υπάρχει και ΣΧΟΛΙΟ, τότε αυτό είναι ΚΑΙ ΠΑΛΙ του αναρτήσαντα δηλαδή είναι σχόλιο που προέρχεται από το ιστολόγιό μας.

Σημείωση: Να σημειώσουμε ότι εκτός των αναρτήσεων που υπογράφει ο διαχειριστής μας, όλες οι άλλες απόψεις που αναφέρονται σε αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους συντάκτες των άρθρων. Τέλος άλλες πληροφορίες για δημοσιεύσεις και πνευματικά δικαιώματα μπορείτε να βρείτε στην κάτω μπάρα του ιστολογίου μας.