Έχει τεθεί ευρέως από όσους νοιάζονται για την Πατρίδα μας ένα καίριο ερώτημα: έχει συνταγματική ισχύ και συνεπώς έννομα αποτελέσματα η ιερή δήλωση των θεματοφυλάκων του Συντάγματος ή όχι;
Το κύριο επιχείρημα όσων παίρνουν τη θέση του “όχι” είναι ότι δεν ισχύει το Σύνταγμα της Ελλάδος, αλλά έχει καταργηθεί από τη συνθήκη της Λισσαβώνας. Επί πλέον, έχουν την άποψη ότι έχει καταργηθεί το Σύνταγμα από το γεγονός το ελληνικό Κράτος και κάθε θεσμός εντός αυτού έχουν καταχωρηθεί στον διεθνή εταιρικό κατάλογο, (που διατηρείται -πού αλλού;- στο Κράτος του Βατικανού!) ως εμπορικές Εταιρείες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ακόμα και η Εκκλησία της Ελλάδος έχει καταχωρηθεί εκεί ως εμπορική Εταιρεία. Εντός ολίγου χρόνου, με τη θύελλα που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ και η οποία βέβαια δεν έχει κοπάσει αλλά υποβόσκει μέχρι τελικής πτώσεως του “βαθέος κράτους” (ή καμπάλ) εκεί και παντού στον κόσμο, θα μάθουμε λεπτομερώς τι σήμαινε αυτή η πρακτική για όλους εμάς. (βλ. Υ.Γ.)
Όλα αυτά τα εταιρικά ήσαν ως τώρα απολύτως μυστικά. Κανένας άνθρωπος, όσες γνώσεις και αν κατέχει, (εκτός αν ανήκει στα υψηλά κλιμάκια των καμπαλιστών) δε γνωρίζει το περιεχόμενο τους και ποια βάρη επιφορτώνουν σε αυτόν και τη χώρα του.
Ωστόσο, θέση μου είναι ότι τα Συντάγματα των χωρών και εν προκειμένω θα αναφερόμαστε στο Σύνταγμα της Ελλάδος δεν έχουν/έχει καταργηθεί. Το Σύνταγμα καταργείται ή αναστέλλεται μόνον με την επιβολή στρατιωτικού νόμου δηλαδή, απροκάλυπτης δικτατορίας.
Αν είχε καταργηθεί ή ανασταλεί το Σύνταγμα για οποιονδήποτε ρητά δηλωμένο λόγο, τότε κανένας δε θα μπορούσε να ισχυρίζεται ότι καταστρατηγείται το Σύνταγμα, αλλά θα δήλωνε ότι δεν ισχύει Σύνταγμα στη χώρα!
Το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι απολύτως μη δημοκρατικό, κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των διεθνών και ντόπιων δραγουμάνων, κυρίως από άποψη πολιτειακής δομής, που είναι το κυρίαρχο θέμα ώστε ο λαός να κρατείται “κάτω”… και μακριά από τις αποφάσεις! Το πολίτευμα της Ελλάδος το έχουν σκόπιμα καταντήσει “ενός ανδρός αρχή”, του πρωθυπουργού, που τη μεταφέρει και στους πιοναρισμένους αυλικούς του.
Ο πρωθυπουργός στην Ελλάδα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να πει προεκλογικά ή μετεκλογικά όσα ψέματα θέλει, ακόμα και να πουλήσει ή να καταστρέψει τη χώρα που κλήθηκε να κυβερνήσει (που προφανώς τη θεωρεί εχθρική χώρα προς το διεθνές σινάφι στο οποίο ανήκει) και να μην τιμωρείται ποτέ, ούτε να υπάρχει τρόπος να απομακρυνθεί. Εκτός αν συμβεί αφύπνιση και “ανάσταση” του λαού, η οποία να ανατρέψει τα πάντα και να γεννήσει ένα νέο, εντελώς διαφορετικό Σύνταγμα.
Δεν έχει, λοιπόν, καταργηθεί ρητά το σήμερα ισχύον Σύνταγμα, αλλιώς η καμουφλαρισμένη δικτατορία του Συστήματος θα ήταν απροκάλυπτη, θα ήταν “γυμνή τη κεφαλή” για να δανειστώ έναν όρο της πατερικής μας γραμματείας, που μας την έκανε γνωστή (ο Θεός να τον ευλογεί!) ο π. Θεόδωρος Ζήσης.
Και αυτό δεν το θέλουν καθόλου οι Συστημικοί τύραννοι των ανθρώπων, οι νεοταξίτες ή αλλιώς καμπαλιστές, γιατί τους αρέσει υπέρμετρα να φοράνε προβιές προβάτων (λεκτικός πλεονασμός, αλλά εδώ αναγκαίος για έμφαση), σε όλα τα θέματα! Ποτέ δε θα φανέρωναν απροκάλυπτα ότι είναι δικτατορικοί τύραννοι, αναστέλλοντας “ανοιχτά” το Σύνταγμα.
Υπάρχει εν ισχύ Σύνταγμα, ατελές ως είναι! Επί πλέον το Σύνταγμα, κατά οξύμωρον σχήμα, είναι και εκτός συνταγματικού Δικαίου, κυρίως διά του άρθρου 28 και διά του άρθρου 86. Το άρθρο 28, που δίνει τη δυνατότητα να παραδοθεί σε υπερεθνικούς θεσμούς η εθνική κυριαρχία, καταστρατηγεί πλήρως το θεμελιώδες άρθρο 1 παρ. 2 που ορίζει ότι “Θεμέλιο του πολιτεύματος {δηλ. και αυτού τούτου του Συντάγματος} είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Και πώς είναι δυνατόν ο λαός να παραδώσει την κυριαρχία του , εν όλω ή εν μέρει, σε άλλους; Ευτυχώς δεν τρελάθηκε ακόμα ως σύνολο ο Ελληνικός λαός. Έχυσαν πολύ αίμα οι Έλληνες ανά τους αιώνες για να μη ζήσουν ως σκλάβοι. Αυτοί που παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία, με άλλα λόγια την κυριαρχία του ελληνικού λαού, παρέδωσαν κάτι που δεν τους ανήκει, που δεν έχουν το συνταγματικό δικαίωμα να το παραδώσουν και άρα αυτή η παράδοση είναι άκυρη. Αλλά για να ακυρωθεί θα πρέπει ο λαός να διεκδικήσει έμπρακτα την κυριαρχία του.
Το άρθρο 86 “Περί ασυλίας βουλευτών”, είναι πλήρως αντισυνταγματικό(!) και αυτό, διότι καταστρατηγεί το θεμελιώδες άρθρο 4. παρ.1 που ορίζει ότι: “Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου”! Και, δυστυχώς, ουδείς από το νομικό κόσμο έχει αντιδράσει ως τώρα για το άρθρο αυτό που επέφερε την πλήρη καταστροφή της Πατρίδος μας, εφ’ όσον η νομική ασυλία αποθράσυνε βαθμιαία και επί χρόνια τους βουλευτο-τυράννους μέχρι σημείου νομοθετικής αντισυνταγματικής παράνοιας, όπως συμβαίνει σήμερα.
Όμως το Σύνταγμα της Ελλάδος, παρ’ όλα τα τραγικά μείον του, με το άρθρο 120 δίνει δυνατότητες αντίστασης στην κατάλυση του στην πράξη από τους βουλευτο-τυράννους. Και διαφύλαξης του, μέχρις ότου ο ελληνικός λαός αφυπνιστεί και με Εθνοσυνέλευση συντάξει και ψηφίσει ένα νέο Σύνταγμα ακλόνητης δημοκρατικότητας.
Δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμη χρόνο να αφιερώσω στην ιερή δήλωση και τα συνοδευτικά της έγγραφα, επειδή θέλω να τα μελετήσω και όχι απλώς να τα αναγνώσω. Σύντομα θα τα μελετήσω και θα επανέλθω μόνον αν σε κάτι διαφωνήσω ως προς τα εκεί γραφόμενα.
Όμως, έχοντας ακούσει συνεντεύξεις και ομιλίες του κ. Π. Αποστολόπουλου μου έχει δημιουργηθεί η βεβαιότητα ότι ο ψυχωμένος αυτός Έλληνας έχει βρει έναν δρόμο να βγει από το τούνελ της καταστρατήγησης του Συντάγματος, σε πολλά θέματα. Και να αποτελέσει παράδειγμα σε όσους θέλουν να αντισταθούν στην από χρόνια διαμορφούμενη και διαρκώς ισχυροποιούμενη κατάσταση πολτοποίησης των δικαιωμάτων μας.
Και του αξίζει ένα μεγάλο εύγε, έστω και αν ο δρόμος που υποδεικνύει δεν είναι ο δρόμος της οριστικής και αμετάκλητης νίκης των ΕΛΛΗΝΩΝ έναντι των τυράννων τους, αλλά ένας δρόμος που καταγγέλλει και ως ένα σημείο αναχαιτίζει στην παρούσα φάση την αντισυνταγματική λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας. Δεν είναι καθόλου ασήμαντο ούτε ευκαταφρόνητο αυτό, αλλά σημαντικό και αξιέπαινο.
Σίγουρα και πέραν κάθε αμφισβήτησης, εφ’ όσον είναι γραμμένο στην πρώτη δανειακή σύμβαση, έχει παραδοθεί αλλά και συντηρείται η παράδοση από τους Εφιάλτες τού Ελληνισμού που κάθονται στα έδρανα της Βουλής η εθνική κυριαρχία. Όχι όμως και τα κυριαρχικά ατομικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών. Ζούμε την de jure και de facto ( διά του νόμου και εν τη πράξει) κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά όχι την κατάλυση των ατομικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, τουλάχιστον όχι de jure-διά νόμου.
Και αυτό είναι μία νομική αντίφαση στην οποία θα μπορούσαν να στηριχτούν νομικές ομάδες ή μεμονωμένοι νομικοί και να ανατρέψουν τις δανειακές συμβάσεις, την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας και όλα τα παραφερνάλια, στηριζόμενοι στην καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων. Τα οποία, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο που αναντίρρητα δεν έχει καταργηθεί, πάντα ισχύουν.
Επειδή, όπως το καταλαβαίνω μη όντας νομικός αλλά κάνοντας απλές λογικές συνδέσεις, πώς είναι δυνατόν να διατηρείς ατομικά δικαιώματα για τα οποία όταν πλήττονται μπορείς ακόμα και να προσφύγεις στα Διεθνή Δικαστήρια, αν η πατρίδα σου έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία;
Αν π.χ. δεν επιτρέπουν στην πατρίδα σου διά φτωχοποίησης και διά συμφωνιών να εξοπλιστεί σωστά, είναι λογικό συνακόλουθο ότι η ατομική σου ελευθερία δεν προστατεύεται. Και με πλήρη βεβαιότητα θα έρθει η στιγμή που θα την χάσεις.
Συνεπώς, αν δεν είναι εθνικά κυρίαρχη η πατρίδα σου διά νόμου και εν τη πράξει, όπως συμβαίνει τώρα με την Ελλάδα , τότε εν τη πράξει (de facto), σε έχουν αποστερήσει και από τα ατομικά σου δικαιώματα, παρ’ όλο που αυτά δεν έχουν καταργηθεί διά νόμου (de jure). Στο ως άνω παράδειγμα των εξοπλισμών το ατομικό σου δικαίωμα στην ελευθερία έχει καταλυθεί εν δυνάμει, δηλαδή δυνητικά. Κι αφού δεν αντέδρασες έγκαιρα, κάποια στιγμή η στέρηση της ελευθερίας σου θα γίνει πραγματική και μόνιμη. Το ίδιο ισχύει για όλα τα ατομικά σου/μας δικαιώματα.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι αναγκαία συνθήκη για την ελευθερία μας να πολεμάμε την de facto, την διά πράξεων καταστρατήγηση του Συντάγματος από το Σύστημα με την οποία περιορίζουν ή πλήττουν εξ ολοκλήρου όλα τα δικαιώματα μας, μηδενός εξαιρουμένου ούτε καν του δικαιώματος να διαχειριζόμαστε κατά τη βούληση μας το σώμα μας!
Τώρα τελευταία το Σύστημα το έπιασε μεγάλος πόνος για το δικαίωμα μας στην υγεία, ενώ ανάλγητα καταδικάζει σε γρήγορο ή αργό θάνατο όλους τους πάσχοντες από βαριές ασθένειες, πλην αυτών που υποτίθεται ότι πάσχουν από τη γριπούλα Covid-19, αφού έχει ανασταλεί η νοσηλεία τους στα δημόσια νοσοκομεία.
Ώστε, με αυτήν την πρόφαση/προβιά ότι νοιάζεται για την υγεία μας, να μας στερήσει, όχι δυνητικά αλλά πραγματοποιημένα, από όλα τα άλλα δικαιώματα μας, χωρίς να κηρύξει δικτατορία. Εν τη πράξει και δια παντός δούλοι των αφεντικών του πλανήτη, τουλάχιστον έτσι σχεδίαζαν.
Και ας μην ξεχνάμε ότι ο τελικός στόχος είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Πατρίδος μας από του τυράννους της, εγχώριους και παγκόσμιους, που είναι ταυτόσημη και με τη δική μας προσωπική Ελευθερία. Και αυτή η διπλή Ελευθερία δεν μπορεί να επιτευχθεί και να στερεωθεί ακλόνητα παρά με ένα νέο Σύνταγμα ακλόνητα δημοκρατικό. Τόσο γερά θεμελιωμένο, ώστε λαός να έχει τον πρώτο λόγο σε όλα. Ακόμα και αν θα παραμείνει κάποιος στον πρωθυπουργικό θώκο ή θα ανακληθεί αμέσως από αυτόν, αν τεκμηριωμένα πράττει ενάντια στο συλλογικό/Εθνικό συμφέρον.
Εμπρός, λοιπόν, όσοι ΕΛΛΗΝΕΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ. Που σημαίνει: για να είμαι και να παραμείνω ελεύθερος δε φοβάμαι και να πεθάνω, αν χρειαστεί. Και το Σύμπαν ακόμα υποκλίνεται σε αυτήν την αταλάντευτη εσωτερική στάση και απόφαση και πραγματοποιεί την Ελευθερία σε τέτοιους λαούς, συχνά ως θαύμα, με ή και άνευ μπαρουτιού!
Χρειάζεται να τον ξαναπούμε τούτο το λόγο, την απαράμιλλη δήλωση, προτροπή και όρκο των αγωνιστών πατέρων μας του 1821, μα κυρίως να το καλλιεργούμε συνεχώς μέσα μας. Και τότε όλα θα γίνουν πιο απλά. Όλα τα θαύματα μπορούν να τα επιτελέσουν οι άνθρωποι που δε φοβούνται το θάνατο, μια απλή ψευδαίσθηση, μια απλή μετάβαση από τον περίπου θάνατο μέσα στο υλικό σώμα της άκρως περιορισμένης αντίληψης προς πληρέστερη Ζωή και Επίγνωση.
Και οι ΕΛΛΗΝΕΣ θαυματούργησαν γιατί δε φοβήθηκαν ποτέ το θάνατο, πόσο μάλλον τον ένδοξο θάνατο, που σηματοδοτεί ο αγώνας για υψηλές Αξίες, χωρίς τις οποίες δεν αξίζει να ζει κάποιος, όπως είναι η Ελευθερία. Η Ελευθερία σε όλα τα επίπεδα του ΕΙΝΑΙ μας: το σωματικό,το ψυχικό, το πνευματικό… τα δεύτερα πολύ πιο σημαντικά από το πρώτο.
Υ.Γ. Το θέμα των εξελίξεων στις ΗΠΑ είναι πάρα πολύ σοβαρό και θα επιρρεάσει όλη την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό θα επανέλθω, με ειδικότερο άρθρο.
* Παρ’ ότι πολιτικός μηχανικός (επίτιμο μέλος του ΤΕΕ πλέον) και όχι νομικός, έχω συγγράψει το βιβλίο: “Νίκη της δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”, εκδόσεις Γκοβόστη 2014.
Σε αυτό το βιβλίο, το οποίο νομίζω ότι έχει εξαντληθεί, κατέθεσα τις τότε σκέψεις μου (το 2013 το έγραψα), για το πώς θα μπορούσε να στηθεί μια νέα πολιτειακή δομή, εντελώς διαφορετική από τη σημερινή. Όχι πιστεύοντας ότι βρήκα το τέλειο Πολίτευμα, αλλά ως μια κατάθεση προβληματισμού για να το αναζητήσουμε και να το βρούμε. Ή, έστω, να προσεγγίσουμε το κατάλληλο για την παρούσα ψυχονοητική και κοινωνική κατάσταση των Ελλήνων, μέσα από έναν δημιουργικό διάλογο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου