τους εκλεκτούς μου λάμψη
εγώ που άλλους έσπρωξα
στης Λήθης το κενό.”
Τα βήματα της ιστορίας. – Μαρία Λαέρτη
Γράφει ο Προκόπης Μπίχτας
«Θα είναι τρελοί οι Πέρσες αφού, ενώ ζουν μέσα σε τέτοιο πλούτο, πολεμούν για να κατακτήσουν ένα φτωχό και άγονο τόπο σαν τον δικό μας» αναφώνησαν οι πολεμικά γενναίοι, αλλά πολιτικά αφελείς Σπαρτιάτες όταν αντίκρισαν τους θησαυρούς που είχαν κουβαλήσει από την χώρα τους οι Μήδοι.
Αυτό που δεν είχαν καταλάβει οι Σπαρτιάτες ήταν ότι, αφού οι Πέρσες ήθελαν να κατακτήσουν την, απροσπέλαστη από ανατολικά, Αίγυπτο, την πλούσια νότια Ιταλία και να επεκταθούν στην Ευρώπη με τα ορυχεία του πολύτιμου αλατιού, και του, επίσης, πολύτιμου κασσίτερου, αποκτώντας θησαυρούς, δούλους και τον έλεγχο της Μεσογείου, έπρεπε να κατακτήσουν πρώτα την μικρή Ελλάδα.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην θερμότερη ζώνη του πλανήτη. Δεσπόζει στο κρίσιμο σύστημα της Ανατολικής Μεσογείου και είναι η χώρα κλειδί για τον χερσαίο, θαλάσσιο, εναέριο, οικονομικό, στρατιωτικό – άρα και πολιτικό έλεγχο – των Βαλκανίων, της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και αντίστροφα.
Γι αυτό ύστερα από τον χαρακτηρισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως «Μεγάλου Ασθενούς» και την εμφάνιση του Ανατολικού Ζητήματος, οι προσπάθειες των εκάστοτε Μεγάλων Δυνάμεων επικεντρώνονται στον έλεγχο του ελληνικού χώρου (χωρίς, βέβαια, να παραβλέπουν και τα υπόλοιπα). Η Ιστορία δείχνει αυτές τις Δυνάμεις να αλλάζουν συνεχώς πολιτικές και, συχνά, να αντιφάσκουν με προηγούμενες θέσεις τους αφού, όταν μια Δύναμη κέρδιζε έδαφος οι υπόλοιπες συνασπίζονταν εναντίον της. Αιώνιες συμμαχίες και φιλίες κατέρρεαν σε μια νύχτα, ενώ καινούργιες δημιουργούνταν. Αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα και είναι αποτέλεσμα της ρευστής και πολύπλοκης φύσης του Ανατολικού Ζητήματος. Διάφοροι αναλυτές που προσπαθούν να μειώσουν την γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου, ισχυριζόμενοι ότι στον σύγχρονο αιώνα της πληροφορικής, της νανοτεχλογίας κ.λ.π. αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία, δρουν με αφέλεια ή σκοπιμότητα. Είναι σαν να ισχυρίζονται ότι, επειδή εφευρέθηκε το τσιπ πυριτίου, έχασαν την αξία τους οι διώρυγες του Παναμά και του Σουέζ – κι ακόμα χειρότερα.
Σήμερα, μάλιστα, ύστερα από την ανάδειξη νέων μεγάλων δυνάμεων, που διεκδικούν κυριαρχία και, τελικά, ηγεμονία σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη, και με τις φιλοδοξίες μικρότερων κρατών που επιδιώκουν μια σημαντική, περιφερειακή θέση στα πλαίσια του παγκόσμιου πολυπολικού συστήματος ασφάλειας, έχει δημιουργηθεί επιτακτικά η ανάγκη της παγκόσμιας αναδιανομής των σφαιρών επιρροής. Σε αυτό το ρευστό και αβέβαιο κλίμα ο ελληνικός χώρος έχει αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη σημασία και η επιδίωξη του προσεταιρισμού ή της καταστροφής του και, εξ’ αυτής, τού ελέγχου του από ισχυρές χώρες, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικός.
Στοιχεία της γεωπολιτικής αξίας του ελληνικού χώρου είναι η γεωγραφική του θέση, η οικονομία, που εξακολουθεί να έχει μεγάλες δυνατότητες παρά την υποβάθμιση που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια, ο πλούτος του υπεδάφους του, οι διεθνείς συμμαχίες του, τόσο σαν πραγματικότητα όσο και σαν δυνατότητα, ο ομοιογενής πληθυσμός του, η ιστορία και ο πολιτισμός του, που τού έχει χαρίσει μια ισχυρότατη εθνική ταυτότητα και ο λαός του ο οποίος, παρά τα πολλά και μεγάλα ελαττώματά του, σε πολλές κρίσιμες στιγμές έδειξε απαράμιλλο θάρρος και δίδαξε μεγαλείο. Ας αναλογιστούμε τις συνεχείς εξεγέρσεις του κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, την Επανάσταση του 1821, τον Μακεδονικό αγώνα, την απελευθερωτική εκστρατεία της Μικράς Ασίας, τα έπη του ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου και της Εθνικής Αντίστασης, τον ηρωϊκό αγώνα των Ελληνοκυπρίων εναντίον της αγγλικής επικυριαρχίας και πολλά άλλα.
Το γεγονός ότι ο ελληνισμός επέζησε και δημιούργησε παρά τις αντίθετες θελήσεις ισχυρών κρατών και παρά τις αλλεπάλληλες εθνικές προδοσίες των εγχώριων υπηρετών τους οφείλεται αποκλειστικά στην αίσθηση του πατριωτισμού και την θέληση και ικανότητα των υγειών στοιχείων του για πρόοδο. Τα δεινά του προήλθαν και προέρχονται από τις επιδιώξεις μεγάλων κρατών και των συνεργατών τους που λειτουργούν στο εσωτερικό του στον βαθμό που επιτυγχάνουν να διαβρώσουν την συνείδησή του.
Καμία μεγάλη δύναμη στον κόσμο δεν θέλει να είναι ανεξάρτητη και ισχυρή μια χώρα με τη γεωπολιτική σημασία του ελληνικού χώρου. Αλλοίμονο αν, μια τέτοια χώρα, ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική και μεριμνά για τα συμφέροντα του λαού της. Αλλοίμονο αν εκμεταλλεύεται τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα για τους δικούς της σκοπούς. Αλλοίμονο αν τέτοιος λαός αγωνίζεται για τα συλλογικά του συμφέροντα.
Μια τέτοια χώρα «πρέπει» να είναι αιώνια υποταγμένη, η πολιτική της δράση υπαγορευμένη από τις ισχυρές χώρες και ο λαός της οικονομικά, ηθικά και πνευματικά καταρρακωμένος.
Τα τελευταία χρόνια, γι άλλη μια φορά, ο ελληνικός χώρος δέχεται μια ολομέτωπη και πολυεπίπεδη επίθεση με σκοπό την καθυπόταξη ή την καταστροφή του.
Στο οικονομικό επίπεδο οι δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας κομματιάζονται, δυσφημούνται, σαμποτάρονται με κάθε τρόπο και πωλούνται για ένα ξεροκόμματο σε ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις ξένων χωρών ή κλείνουν. Δημόσια γη και το πλούσιο υπέδαφος της χώρας εκχωρείται ή πωλείται με μηδενικό αντάλλαγμα σε ξένες εταιρίες ή χώρες. Ο ιδιωτικός τομέας πλήττεται με πολλούς τρόπους, άμεσους και έμμεσους. Τα εισοδήματα εκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή οι όροι ζωής επιχειρηματιών και εργαζομένων, εξανεμίζονται. Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις υπογράφονται, εντείνοντας την υποταγή της χώρας σε εξωθεσμικά κέντρα. Οι τράπεζες είναι χρεοκοπημένες και επιζούν μόνο αφαιμάσσοντας επιχειρήσεις και ιδιώτες. Κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν στις ξένες τράπεζες για την εξυπηρέτηση ενός παράνομου και επαχθούς χρέους, το οποίο λειτουργεί εις βάρος της ζωής και μπορεί να διαγραφεί μονομερώς, σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες και σύμφωνα με την πρακτική που έχει λάβει χώρα σε δεκάδες κράτη ύστερα από τον Α’Π.Π.
Το σύστημα της παιδείας προσπαθεί να παράγει αδαή, απαθή και άβουλα όντα χωρίς αίσθηση της ιστορίας τους, της κοινωνικής και εθνικής τους ταυτότητας και των δικαιωμάτων τους.
Οι ένοπλες δυνάμεις έχουν αφεθεί στην μοίρα τους και το αξιόμαχό τους διατηρείται αποκλειστικά λόγω της ικανότητας και της αυτοθυσίας των στελεχών τους.
Εδώ και πολλά χρόνια τα αξιώματα της Γερμανίας και οι απαιτήσεις της Τουρκίας έχουν γίνει σημαίες στο πολιτικό σύστημα και οι διπλωματικές ήττες διαδέχονται η μια την άλλη.
Ο ελληνικός χώρος έχει ομοιογενή πληθυσμό. Έχει θρησκευτικές μειονότητες, αλλά όχι εθνικές. Οι θεωρίες για τσάμικες, σλαβομακεδονικές κ.λ.π. μειονότητες δεν έχουν καμμία αξία.
Η θέση για την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στην Θράκη είναι σαθρή. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες όπως αναγνωρίζεται και από την συνθήκη της Λωζάννης, την οποία έχει υπογράψει και το τουρκικό κράτος. Είναι απορίας άξιο γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις το «ξεχνούν» τις τελευταίες πολλές δεκαετίες.
Αφού, λοιπόν, το παιγνίδι των μειονοτήτων δεν μπορεί να παιχθεί, παρά μόνο βασιζόμενο σε ανιστόρητα στοιχεία, πρέπει να αλλοιωθεί η ιστορική μνήμη και η συνείδηση του ελληνικού λαού.
Από την δεκαετία του ’90 εντάθηκε η επίθεση μιας μερίδας διανοουμένων με σκοπό να επιβάλλουν την αντίληψη της ασυνέχειας του ελληνικού έθνους. Ενδεικτικά και μόνο ας θυμηθούμε την άποψη ότι, με την Επανάσταση του 1821 δεν επιτεύχθηκε η απελευθέρωση ενός, επί αιώνες, σκλαβωμένου έθνους, αλλά αντίθετα, αυτό προέκυψε τεχνητά, εκ του μηδενός, με την φροντίδα και προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.
Τέτοιες απόψεις αλλά και άλλες, επίσης ανιστόρητες, που διαστρεβλώνουν την γέννεση και πορεία του ελληνισμού από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, ακολουθούν το δόγμα «οι Έλληνες πρέπει να ξεχάσουν την ιστορία τους και την γλώσσα τους» και είναι ενταγμένες στα πλαίσια της διάλυσης των εθνών. Έχουν σαν σκοπό να διαλύσουν την εθνική συνείδηση του ελληνικού λαού, να τον βυθίσουν στην ηττοπάθεια και την απάθεια και να του καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να είναι υποταγμένος σε κάποια Μεγάλη Δύναμη.
Στην προπαγάνδα αυτή έχουν στρατευθεί ΜΜΕ, ΜΚΟ, ομάδες ανθρώπων, σχήματα, μορφώματα, παράγοντες του δημοσίου βίου και του εκπαιδευτικού συστήματος, διανοούμενοι, ακόμα και καλλιτέχνες αμφιβόλου καλλιτεχνικής ή άλλης αξίας, όμως εγνωσμένης αγραμματοσύνης.
Η πολιτική των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών – και καθόλου προσφυγικών – ροών που προωθούν οι πολιτικοί απατεώνες, δεν υπηρετεί καμμία έννοια ανθρωπισμού, παρά μόνο τον σκοπό της αλλαγής της σύνθεσης του πληθυσμού. Το γεγονός ότι αυτοί οι μετανάστες στην πλειοψηφία τους διακρίνονται από θρησκευτικό φανατισμό και άσβεστο μίσος για οποιονδήποτε και οτιδήποτε δεν συνάδει με την κουλτούρα τους μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα ιδιαίτερα στις σημερινές, κρίσιμες μέρες.
Ταυτόχρονα, συντονισμένες επιθέσεις από ξένα και εγχώρια κέντρα έχουν σαν σκοπό να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι αυτός φταίει για όλα τα δεινά του: την ανεργία, την αποτυχία, την εξαθλίωση, την δυστυχία, την πείνα, την εθνική καταστροφή. Τον βρίζουν ασύστολα σαν ψεύτη, τεμπέλη, απατεώνα, ασυνεπή και τόσα άλλα, οδηγώντας τον σε μια, θρησκευτικού τύπου εσωτερική συντριβή, που του αφαιρεί την ικανότητα να υπερασπιστεί τα ατομικά, οικογενειακά και εθνικά δίκαιά του ενώ η μοναδική και μεγάλη ευθύνη που έχει είναι ότι ανέχθηκε και συνεχίζει να ανέχεται τους καταστροφείς του.
Τέτοιου είδους απόψεις, εκτός από την διάλυση του κοινωνικού ιστού, τροφοδοτούν την εθνικιστική προπαγάνδα γειτονικών χωρών (Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία κ.α.), οι οποίες εκμεταλλεύονται την χρόνια παραλυσία των ελληνικού πολιτικού συστήματος και την μόνιμη έλλειψη σταθερής πολιτικής για την αντιμετώπισή τους.
Επικεντρωμένη, έντεχνη προπαγάνδα και σχεδιασμένες πρακτικές έχουν συρρικνώσει τους πολιτειακούς θεσμούς.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας έχει καταρακωθεί. Τα εκλεγμένα όργανα άσκησης πολιτικής έχουν υποκατασταθεί από πλήθος οδηγητών της κοινής γνώμης κι από ομάδες άσκησης πίεσης, ελέγχονται από άγνωστα κέντρα και λογοδοτούν μόνο σε αυτά, κι όμως έχουν τα μέσα και το βήμα να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα και να εκφέρουν απόψεις για όλα. Δηλαδή να δημιουργούν συνειδήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Εγχώριοι και διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί οργανισμοί, «οίκοι» και «ινστιτούτα» απαιτούν να διατάζουν κυβερνήσεις και να επιβάλλουν πρόσωπα, απόψεις και πρακτικές εχθρικές προς τον γενέθλιο τόπο του ελληνισμού.
Αυτά κλονίζουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στους θεσμούς, την ενότητα και την συλλογική εθνική και κοινωνική δράση. Μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σε άθροισμα λούμπεν ατόμων, ανικάνων να προβάλλουν την παραμικρή αντίσταση και να διεκδικήσουν οποιοδήποτε δικαίωμά τους.
Αν καταστραφεί η ελληνική οικονομία, αν ξεπουληθεί ο φυσικός πλούτος, αν δεν αξιοποιηθεί η δυνατότητα απόκτησης ερεισμάτων στο διεθνές περιβάλλον, αν αλλοιωθεί η συνείδηση του λαού της, η γεωπολιτική της αξία θα περάσει στα χέρια ξένων συμφερόντων. Αυτή η γεωπολιτική αξία είναι τεράστια γι αυτό είναι τεράστιες οι δυνάμεις που ερίζουν.
Όλες οι σχολές διεθνών σχέσεων συμφωνούν ότι μια χώρα που βρίσκεται σε μια θερμή περιοχή του πλανήτη έχει μόνο δυο επιλογές: α) να ακολουθήσει μια πολιτική που, αξιοποιώντας τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα θα την οδηγήσει σε ευημερία και β) να καταστραφεί.
Στις μέρες μας πλησιάζουμε στην τελική πράξη ενός δράματος που προετοιμαζόταν εδώ και δεκαετίες από εχθρικές δυνάμεις και τούς υπηρέτες τους στο εσωτερικό του ελληνικού χώρου. Είναι η πρώτη φορά, ύστερα από την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Γερμανούς το 1944(*), που κινδυνεύουν να χαθούν οριστικά όχι μόνο η εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, αλλά ακόμα και η εδαφική ακεραιότητα τής Ελλάδας και της Κύπρου στην στεριά και την θάλασσα, δηλαδή κινδυνεύει να χαθεί η ύπαρξη του Ελληνισμού, και είναι η πρώτη φορά που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και ο συνασπισμός εξουσίας συναινούν απροκάλυπτα. Η ομολογημένη απέχθεια του κ. πρωθυπουργού προς τον νατιβισμό τούς χαρακτηρίζει όλους. Οποιεσδήποτε καθυστερημένες και αντανακλαστικές αντιδράσεις του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος απένατι στην τουρκική επιθετικότητα αποσκοπούν στην διάσωση αυτού και όχι, καθόλου, στη σωτηρία της πατρίδας.
Τα κάστρα πέφτουν από μέσα και η Κερκόπορτα έχει ξεκλειδωθεί.
Όποτε, στο παρελθόν, ο ελληνικός λαός αφυπνίστηκε, ανέτρεψε ανάλογα σχέδια. Όποτε αδράνησε υπέστη μεγάλες καταστροφές.
Αν αφυπνισθεί έστω και αυτήν την ύστατη ώρα, αν αποφασίσει να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να σταθεί στα πόδια του, αν αναδείξει δυνάμεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τα συμφέροντά του, αν συσπειρωθεί γύρω τους και προχωρήσει, θα ζήσει μέρες εθνικής κυριαρχίας, υπερηφάνειας κι ευημερίας. Αν όχι, δεν θα τον σώσει ούτε η Αμερική ούτε η Γαλλία ούτε κάποιος από μηχανής θεός.
Η Ιστορία απεχθάνεται τους λαούς που δεν αγωνίζονται και δεν αστειεύεται.
(*) Η τραγωδία του εμφυλίου πολέμου είχε προδιαγεγραμμένο τέλος, αφού είχε υπογραφεί η συμφωνία της Γιάλτας.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου