Το 1921 η Ελλάδα ήταν απασχολημένη με τη Μικρασιατική Εκστρατεία, που κατέληξε στη μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ποτέ ο ελληνισμός στην ιστορία του και δεν κατέστη δυνατόν να εορταστεί η επέτειος των 100 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Έκτοτε πέρασε ένας αιώνας, ο ελληνισμός «ακρωτηριάστηκε», αφού –πέραν της ανταλλαγής των πληθυσμών, που υπογράψαμε το 1923– είδαμε αυτά τα εκατό χρόνια να εξελίσσεται το φαινόμενο της συρρίκνωσης του ελληνισμού από πολλές περιοχές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου, όπου είχε παρουσία χιλιετιών.
Η μόνη αναλαμπή ήταν η παραχώρηση από τους συμμάχους μας στον Β΄ ΠΠ και την Αντίσταση των Δωδεκανήσων, που επισκιάστηκε από την απώλεια του 37% της Κύπρου του 1974.
Σε περίπου επτά μήνες θα καλωσορίζουμε το 2021, χρονιά που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
Οι εθνικές εορτές και οι επέτειοι θεσπίστηκαν και εξυπηρετούν έναν συγκεκριμένο σκοπό: Την ενότητα του έθνους, μέσα από τη διατήρηση της συλλογικής ιστορικής μνήμης και την τόνωση του εθνικού φρονήματος.
Ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για μια τέτοια επέτειο, όπως είναι η συμπλήρωση 200 χρόνων από το ξέσπασμα της Επανάστασης, την οποία θα γιορτάσουμε σε μια περίοδο που η Ελλάδα, η Κύπρος και ο ελληνισμός γενικότερα βρίσκεται εν μέσω μιας σοβαρής κρίσης, με τον κίνδυνο επανάκαμψης του οθωμανισμού με νέο πρόσωπο, θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση και από τον πνευματικό κόσμο να αρπάξουν την ευκαιρία για να κάνουμε μια εθνική ανασκόπηση, έναν εθνικό απολογισμό της ίδιας της Επανάστασης αλλά και της πορείας της Ελλάδας και του έθνους αυτά τα 200 χρόνια.
Για όσους παρεξηγούνται για τη συχνή χρήση των όρων «ελληνισμός» και «έθνος», θεωρώ χρέος την αναφορά στις έννοιες αυτές, γιατί, παρότι το μεγάλο βάρος της Επανάστασης και τον μεγαλύτερο φόρο αίματος τον πλήρωσαν Μοραΐτες και Ρουμελιώτες, την ιδέα της Επανάστασης την καλλιέργησαν Έλληνες που δεν κατάγονταν από την Ελλάδα, όπως επίσης την ίδια την Επανάσταση την ξεκίνησαν Έλληνες του οικουμενικού ελληνισμού, στις παραδουνάβιες χώρες, με πρωτοπόρο τον Υψηλάντη.
Επίσης, ο πραγματικός αρχηγός της Επανάστασης ήταν ένας Έλληνας της οικουμένης, ο Ιωάννης Καποδίστριας, τον οποίον ξαναδολοφόνησε προχθές ο Αριστείδης Χατζής, μέλος της Επιτροπής Greece 2021, όχι απλά με ανιστόρητες αναφορές, αλλά με ασύστολα ψεύδη.
Ενώ λοιπόν θα μπορούσε το 2021 να είναι μια χρονιά αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα επανάσταση απέναντι σε ό,τι μας κατατρύχει ως έθνος αυτά τα 200 χρόνια αλλά και απέναντι στην τουρκική και στην όποια άλλη απειλή, είδαμε να συγκροτείται μια Επιτροπή που στελεχώνεται και από στοιχεία που αποτελούν κι αυτά ενός είδους απειλή για την πατρίδα μας.
Προσοχή, δεν μιλούμε για όλους, αλλά πολλοί –αν όχι οι περισσότεροι– είναι μιας συγκεκριμένης σχολής σκέψης, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα και με τις παραδόσεις του ελληνικού λαού.
Αντί λοιπόν στην Επιτροπή να κληθούν οι απόγονοι των αγωνιστών του 1821, των Μακεδονομάχων, των μαχητών του 1919-1922, του Έπους του 1940 και τις Εθνικής Αντίστασης, και οι εν ζωή ήρωες που πολέμησαν στον προδομένο αγώνα της Κύπρου, το 1974, είδαμε και τι δεν είδαμε...
Εθνομηδενιστές, άνθρωποι που μισούν οτιδήποτε ελληνικό, διαστρεβλωτές της ιστορίας, οι οποίοι έδειξαν ποιοι πραγματικά είναι με το σήμα που επέλεξαν για την επιτροπή, απ’ όπου λείπει ο σταυρός από τη σημαία, αλλά και από τις απαράδεκτες αναρτήσεις που έχουν τα θράσος να κάνουν στον επίσημο λογαριασμό της Επιτροπής, η οποία υποτίθεται ότι πρέπει να εκφράζει το σύνολο του ελληνισμού και όχι περιθωριακά στοιχεία που κατέλαβαν ακαδημαϊκούς θώκους, με σημαδεμένη τράπουλα.
Παρεμπιπτόντως, μια κυβέρνηση που θα θελήσει να ανορθώσει την Ελλάδα, ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνει είναι να ερευνήσει με μια πραγματικά ανεξάρτητη Επιτροπή τον τρόπο με τον οποίο εθνομηδενιστές στην πλειονότητά τους κατέλαβαν ακαδημαϊκές θέσεις στις σχολές Ιστορίας των ελληνικών πανεπιστημίων. Ποια κέντρα υπάρχουν πίσω από αυτήν την επιχείρηση παράλλαξης της ιστορίας και της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων και το ρόλο σε όλο αυτό το... εγχείρημα του καθηγητή που διορίστηκε παράνομα και έπρεπε να εκδιωχθεί από το πανεπιστήμιο, με βάση απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, την οποία δεν εφάρμοσε ο πρύτανης, γιατί φοβόταν την σπείρα, τη συμμορία που βρισκόταν και βρίσκεται πίσω απ’ αυτόν.
Δεν ξέρω με ποιον τρόπο έγινε η επιλογή των προσώπων και με ποιο σκεπτικό, όμως δεν είναι αργά η κυβέρνηση να επανορθώσει.
Ξανά όλα από την αρχή, για να δούμε μια Επιτροπή αντάξια αυτής της τεράστιας σημασίας για το Ελληνικό έθνος επετείου και για να αποφύγουμε ανοησίες του τύπου: «Στην Ελλάδα που ονειρευόμαστε, αυτήν του 2021 και μετά, οι διαφορετικές προτιμήσεις δεν είναι αιτία πολέμου. Ο Κοραής, στα σχόλιά του για το Σύνταγμα της Ελλάδας, έλεγε: “δεν με ενδιαφέρει σε ποιο θεό πιστεύει ο καπετάνιος, αρκεί να οδηγεί με ασφάλεια το καράβι”. Οι άνθρωποι έχουν προτιμήσεις και οι πολιτισμένοι άνθρωποι έχουν μάθει να πορεύονται με αυτές. Σε άλλον, π.χ. αρέσει ο Μπραμς και σε άλλον ο Τσιτσάνης. Άλλος είναι σοσιαλιστής, κομμουνιστής ή φιλελεύθερος και άλλος χριστιανός ή μουσουλμάνος. Άλλος είναι Πανιώνιος και άλλος Δόξα Δράμας».
Ξανά όλα από την αρχή, για να μην ξαναδούμε την εκ νέου δολοφονία του Καποδίστρια, του πιο δημοκράτη πολιτικού της εποχής του αλλά και διαχρονικά, από περιθωριακά στοιχεία με ταυτότητα ακαδημαϊκού, που χαρακτηρίζουν δικτάτορα τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε το πιο δημοκρατικό πολίτευμα του κόσμου, που είναι εν ισχύ μέχρι σήμερα, του ανθρώπου που οραματιζόταν μια δημοκρατική Ελλάδα, απαλλαγμένη από την ξενοδουλία και τις εξαρτήσεις των πρεσβειών, που καταταλαιπωρούν την πατρίδα μας μέχρι σήμερα.
Γι’ αυτό τον δολοφόνησαν οι αγγλογάλλοι το 1831, χρησιμοποιώντας εθελόδουλους Έλληνες, γι’ αυτό τον ξαναδολοφονούν σήμερα, με πένα Έλληνα αυτή τη φορά, για να μην εκπέμπει η ιστορική αυτή φυσιογνωμία το πνεύμα της πραγματικής δημοκρατίας και της ανεξάρτητης Ελλάδας.
Διώξτε τους, όσο είναι καιρός...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου