Χάρτης-ἀπάντησις τῶν ἐθνικῶν διεκδικήσεων σέ Αἰγαῖο καί Μεσόγειο
ΕΝΑ νέο πλαίσιο πολιτικῆς ἔναντι τῆς Τουρκίας, τό ὁποῖο βασίζεται στήν ἐμπειρία του ἀπό τήν θητεία του στό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τήν περίοδο 2004-2009 ἀλλά καί στήν νέα γεωπολιτική κατάσταση πού ἔχει διαμορφωθεῖ στήν περιοχή μας, εἰσηγεῖται ὁ καθηγητής, πρώην ὑφυπουργός καί βουλευτής Γιάννης Βαληνάκης.
Μέ τό νέο βιβλίο του «Ἡ Ἑλλάς τῶν Τεσσάρων Θαλασσῶν “Τό Σχέδιο Ἑλλάς ἐπί Τέσσερα”» πού κυκλοφορεῖ ἀπό τίς ἐκδόσεις «Ι. Σιδέρη» ὁ Βαληνάκης ἀποκαλύπτει τό μυστικό σχέδιο τῆς κυβερνήσεως Καραμανλῆ γιά τήν αὔξηση τῆς ἐκτάσεως τῶν θαλασσίων συνόρων μας κατά 505.000 τ.μ. μέσω μυστικῶν καί φανερῶν διαπραγματεύσεων μέ τίς κυβερνήσεις τῆς Ἀλβανίας (καταλήξαμε σέ συμφωνία πού ἀνεγνώριζε πλήρη ἐπήρεια στά νησιά τοῦ Ἰονίου), τῆς Λιβύης καί τῆς Αἰγύπτου, οἱ ὁποῖες εὑρίσκοντο σέ προχωρημένο στάδιο τό 2009 (ἡ Λιβύη εἶχε μάλιστα ἀναγνωρίσει ἐν μέρει τήν ἀρχή τῆς μέσης γραμμῆς καί εἶχε καταθέσει χάρτες, πού δικαίωναν τίς ἑλληνικές θέσεις, οἱ ὁποῖοι λογικῶς ὑπάρχουν στό ἀρχεῖο τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν γιά νά ἀμφισβητήσουν τό ἀνυπόστατο μνημόνιο Ἐρντογάν – Σάρατζ.)
Φέρνει ἐπίσης στό φῶς τῆς δημοσιότητος τήν μυστική συμφωνία τῆς Ἑλλάδος μέ τήν Γαλλία γιά τήν δημιουργία ναυτικῆς βάσεώς της στήν Λέρο, προκειμένου πολεμικά της πλοῖα καί τοῦ Λιμενικοῦ της νά φυλάσσουν τά ἑλληνικά θαλάσσια σύνορα, ἐνῶ ἀποκαλύπτει ἀκόμη ὅτι ἦταν ὅρος στηρίξεως στόν Μπαρόζο γιά τήν ἐκλογή του στήν Προεδρία τῆς Κομμισσιόν ἡ σύστασις χαρτοφυλακίου Θαλασσίων ὑποθέσεων (ὥστε ἡ Τουρκία νά ἀναγνωρίσει κατά τό ἄνοιγμα τοῦ κεφαλαίου 13 τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεών της τό Δίκαιο τῆς Θαλάσσης ὑπό τήν ἀπειλή ἑλληνικοῦ βέτο.) Φωτίζει, τέλος, τίς συνθῆκες ὑπό τίς ὁποῖες συνεστήθη Ὑποστρατηγεῖο τῆς Frontex στόν Πειραιᾶ (τό μόνο μετά τά κεντρικά τῆς Βαρσοβίας) καί τόν τρόπο πού προωθήθηκε μέ ἐπιμονή ἀπό τόν πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλῆ ἡ σύστασις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἀκτοφυλακῆς. Ὅλες αὐτές οἱ πρωτοβουλίες, μή δημοσιοποιήσιμες οἱ περισσότερες, εἶχαν ἕναν διπλό στόχο: τόσο τήν διεύρυνση τοῦ ζωτικοῦ θαλασσίου ἑλληνικοῦ χώρου στό Αἰγαῖο καί στήν Μεσόγειο, ὅσο καί τήν φρούρηση τῶν συνόρων μας ὡς Εὐρωπαϊκῶν ἀπό δυνάμεις τῆς ΕΕ.
Τό βιβλίο Βαληνάκη ὡστόσο ἀποτελεῖ δῶρο γιά τήν ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική γιά δύο βασικούς λόγους: Πρῶτον, φέρνει στήν δημοσιότητα ἕνα ἄγνωστο ντοκουμέντο γιά τήν Ζώνη Ἀποκλειστικῆς Ἁλιείας πού κληροδότησαν στήν Ἑλλάδα κατά τήν μεταβίβαση τῶν Δωδεκανήσων οἱ Ἰταλοί χωρίς νά τήν ἀμφισβητήσουν ποτέ οἱ Τοῦρκοι. Ὁ ἀναγνωρισμένος αὐτός ἱστορικός τίτλος ἀπό τό Διεθνές Δίκαιο βοηθεῖ νά διατηρηθεῖ ἡ ἑνότης τοῦ θαλασσίου χώρου μεταξύ Ρόδου καί Καστελλορίζου, ἀνάμεσα στά ὁποῖα οἱ Τοῦρκοι ἐπεχείρησαν μέ τό ἀνυπόστατο μνημόνιο νά χαράξουν ἕνα τεῖχος γιά νά τήν ἀποκόψουν. Ὁ χάρτης τῶν Γερμανῶν καί τῶν Ἰταλῶν πού κομίζει ὁ Βαληνάκης εἶναι ἐθνικός θησαυρός πρός ἀξιοποίησιν. Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι διότι παρουσιάζει ἐξαντλητικά τά δικαιώματα πού ἔχει ἡ Ἑλλάς βάσει τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου γιά νά διεκδικήσει τήν γαλάζια πατρίδα, ἡ ὁποία ὅπως προκύπτει ἀπό τόν χάρτη πού δημοσιεύουμε εἶναι μία καί ἑλληνική.
Γράφει συγκεκριμένως ὁ καθηγητής Βαληνάκης: «Ἡ Ἑλλάς πρέπει νά προετοιμαστεῖ σοβαρά καί πολύπλευρα γιά τήν μέρα πού θά ἐπιχειρεῖτο πραγματικά ἡ ἐξομάλυνση τῶν διμερῶν σχέσεων. Ἡ πρώτη προϋπόθεση εἶναι νά ἀπεμπλακεῖ ἡ χώρα μας ἀπό τό σύνδρομο ὅτι δέν διεκδικεῖ τίποτα. Ὅ,τι ἐπιτρέπει στήν Ἑλλάδα τό Διεθνές Δίκαιο τῆς Θάλασσας καί μέχρι σήμερα δέν ἀπέκτησε, ὅ,τι ἐπιτρέπεται ἐπί δεκαετίες καί μέχρι σήμερα δέν ἔχει ἀπολαύσει τούς καρπούς του, ἔχει κάθε συμφέρον καί νόμιμο δικαίωμα νά διεκδικήσει, καί μέ τήν σωστή στρατηγική τελικά νά κατοχυρώσει. Εἶναι ἐντυπωσιακή ἡ ἀναντιστοιχία ἀνάμεσα στήν ἰσχύουσα ἐθνική νομοθεσία καί τίς δυνατότητες πού τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας παρέχει πρός τήν Ἑλλάδα. Εὐθεῖες καί ἀρχιπελαγικές γραμμές βάσης, κλείσιμο κόλπων, ἐπέκταση τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης μέχρι τά 12 ν.μ., συνορεύουσα καί ἀρχαιολογική ζώνη, ἀποκλειστική ζώνη ἁλιείας στά Δωδεκάνησα, καί, βεβαίως, ὑφαλοκρηπῖδα καί ΑΟΖ γιά τήν χώρα μας, ὅλα αὐτά συνιστοῦν προοπτικά πολύ σημαντικά κέρδη γιά τήν χώρα μας. Μέ τήν κατάλληλη θεσμοθέτηση βάσει τῶν προνοιῶν τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας καί τήν δέουσα καί στόν κατάλληλο χρόνο ἐφαρμογή, τά δικαιώματα αὐτά μποροῦν νά χαρίσουν στήν χώρα μας μία τεράστια θαλάσσια ἔκταση. Μία ἔκταση 505.000 τ.μ., στό Ἰόνιο Πέλαγος, στό Κρητικό-Λιβυκό, τό Αἰγαῖο καί τήν Ἀνατολική Μεσόγειο τέσσερεις φορές μεγαλύτερη ἀπό τήν ξηρά ἐπικράτεια πού δημιουργεῖ στήν πράξη τήν Ἑλλάδα τῶν τεσσάρων Θαλασσῶν».
Ὁ Βαληνάκης ἀσπάζεται τήν ἄποψη τοῦ Κέινς γιά τίς διαπραγματεύσεις: «Εἶναι σοφό νά ξεκινᾶς ἀπό μία ἀκραία θέση ὅταν ἐπιδιώκεις μία ἐπωφελῆ συμφωνία». Ζητεῖ «νά σκεφτοῦμε out of the box» ἐκπονῶντας «ἐπιτέλους τό δικό μας ἐπίσημο χάρτη πού θά ἀπεικονίζει μέ ἀκρίβεια τά δικαιώματα καί τίς διεκδικήσεις μας». Ὁ χάρτης πού δημοσιεύουμε καί ὑπάρχει μαζί μέ ἄλλους στό ἐνδιαφέρον βιβλίο εἶναι ἡ δική του προσφορά στήν ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική. Ἀξίζει νά μελετηθεῖ.
Εφημερίς Εστία
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου