Προετοιμασία ενός νέου πολέμου ενάντια στους Λιβύους

Γράφει ο Τιερί Μεϊσάν – Δίκτυο Βολταίρος 

Η άφιξη νέων όπλων και νέων μαχητών στη Λιβύη προαναγγείλει έναν νέο πόλεμο εναντίον του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση δεν έχει ποτέ μετριάσει μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ σύμφωνα με τη στρατηγική Rumsfelf / Cebrowski για τον ατέλειωτο πόλεμο. Κάνοντας ένα βήμα περαιτέρω, οι πρωταγωνιστές δεν θα λύσουν τίποτα, αλλά θα επεκτείνουν τη ζώνη των συγκρούσεων.

Ο πρόεδρος Fayez Al–Sarraj ενώ μελετά το τουρκικό σχέδιο επέμβασης με τον υφυπουργό Άμυνας του, ταξίαρχο Salah Al–Namroush. 

Όλοι συμφωνούν ότι η τρέχουσα δραματική κατάσταση στη Λιβύη και στο Σάχελ είναι η συνέπεια της παράνομης επέμβασης του ΝΑΤΟ το 2011. Ωστόσο, λίγοι έχουν μελετήσει την περίοδο αυτή και προσπάθησαν να καταλάβουν πώς φτάσαμε εκεί. Ελλείψει προβληματισμού, κατευθυνόμαστε επομένως προς μια νέα καταστροφή. 

Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου πολλά γεγονότα τα οποία υποχρεωθήκαμε να ξεχάσουμε:

– Η Λιβυκή Αραβική Τζαμαχίρια, που δημιουργήθηκε με ένα ιδιαίτερα ανώδυνο πραξικόπημα, δεν ήταν ανάληψη της εξουσίας από έναν νευρωτικό δικτάτορα, αλλά ένα έργο εθνικής απελευθέρωσης από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό. Ήταν επίσης η έκφραση μιας επιθυμίας για εκσυγχρονισμό που είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της δουλείας και μια προσπάθεια συμφιλίωσης των αραβικών και μαύρων πληθυσμών της Αφρικής.

– Η λιβυκή κοινωνία είναι οργανωμένη σε φυλές. Είναι επομένως αδύνατο να εγκατασταθεί εκεί η δημοκρατία. Ο Μουαμάρ Καντάφι οργάνωσε την Λιβυκή Αραβική Τζαμαχίρια με το μοντέλο των κοινοτήτων ζωής που φαντάστηκαν οι Γάλλοι ουτοπικοί σοσιαλιστές του 19ου αιώνα. Αυτό ισοδυναμούσε με τη δημιουργία μιας τοπικής δημοκρατικής ζωής, αλλά και να εγκαταλείπεται αυτό το ιδεώδες σε εθνικό επίπεδο. Εξάλλου, η Τζαμαχίρια πέθανε επειδή δεν είχε πολιτική συμμαχιών και συνεπώς δεν μπορούσε να αμυνθεί.

– Ο συνασπισμός που επιτέθηκε στη Λιβύη ήταν υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που έκρυψαν τον αληθινό σκοπό τους στους συμμάχους τους κατά τη διάρκεια όλης της σύγκρουσης και τους έθεσε ενώπιον τετελεσμένου γεγονότος (leading from behind). Αφού ισχυρίστηκαν για μήνες ότι δεν τίθεται θέμα εμπλοκής του ΝΑΤΟ, ήταν η δομή αυτή που τελικά διοίκησε τις επιχειρήσεις. Η Ουάσιγκτον δεν προσπάθησε ποτέ να προστατέψει τους πολίτες ούτε να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση του χεριού της, αλλά αντίθετα, εγκατάστησε αντιπάλους μεταξύ τους και απέτρεπε την ειρήνη με όλα τα μέσα (δόγμα Rumsfeld / Cebrowski). 

– Δεν υπήρξε ποτέ λαϊκή επανάσταση ενάντια στην Τζαμαχίρια, αλλά η επέμβαση της Αλ Κάιντα στο έδαφος, η αφύπνιση της διαίρεσης μεταξύ της Κυρεναϊκής και της Τριπολίτιδας και η επέμβαση που συντονίστηκε από το ΝΑΤΟ (οι Σύμμαχοι στον αέρα, η φυλή των Μισράτα και οι ειδικές δυνάμεις του Κατάρ στο έδαφος). 

Ως εκ τούτω, η αντιπαλότητα μεταξύ της κυβέρνησης της Τρίπολης και της κυβέρνησης της Βεγγάζης έφερε πίσω τη διχοτόμηση της χώρας όπως ήταν πριν από το 1951 σε δύο διαφορετικά κράτη, τη Τριπολίτιδα και τη Κυρεναϊκή, στη συνέχεια στην αφύπνιση αυτής της διαίρεσης κατά την επίθεση του ΝΑΤΟ. Σε αντίθεση με την αντίδραση που έχει κανείς αυθόρμητα, δεν πρόκειται σήμερα, για να αποκαταστήσουμε την ειρήνη, να υποστηρίξουμε την μία πλευρά ενάντια στην άλλη, αλλά αντίθετα, να ενώσουμε τις δύο πλευρές ενάντια στους εχθρούς της χώρας.

Επί του παρόντος, η κυβέρνηση της Τρίπολης υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ, την Τουρκία και το Κατάρ, ενώ η κυβέρνηση της Βεγγάζης υποστηρίζεται από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Πιστές στη στρατηγική τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη χώρα που υποστηρίζει και τις δύο πλευρές την ίδια στιγμή, ώστε να σκοτώνονται μεταξύ τους επ ‘αόριστον.

Ψήφισμα της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης που εξουσιοδότησε την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη.

Η αρχή της τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης εγκρίθηκε από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση στην Άγκυρα στις 2 Ιανουαρίου 2020. Μπορεί να ερμηνευτεί με τρεις σωρευτικούς τρόπους: 

• Η Τουρκία υποστηρίζει την Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων στην εξουσία στην Τρίπολη. Αυτό εξηγεί την υποστήριξη του Κατάρ (ευνοϊκό υπέρ της Αδελφότητας) στην ίδια κυβέρνηση και την αντιπαλότητα της Αιγύπτου, των Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας. 
• Η Τουρκία αναπτύσσει τις περιφερειακές της φιλοδοξίες βασιζόμενη στους απογόνους των πρώην οθωμανών στρατιωτών στη Μιστράτα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υποστήριζε πάντα την κυβέρνηση της Τρίπολης μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας, το 2011, από τη φυλή των Μιστράτα. 
• H Τουρκία χρησιμοποιεί τους τζιχαντιστές που δεν μπορεί πλέον να προστατεύσει στην Ιντλίμπ (Συρία). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τους μεταφέρει στην Τριπολίτιδα και θα πάει να επιτεθεί στη Βεγγάζη. 
• Η τουρκική επέμβαση είναι νόμιμη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και βασίζεται στο αίτημα της κυβέρνησης της Τρίπολης που νομιμοποιήθηκε με τη συμφωνία του Skhirat (Μαρόκο) στις 17 Δεκεμβρίου 2015 και το ψήφισμα 2259 της 23ης Δεκεμβρίου 2015. Αντίθετα, όλες οι άλλες ξένες επεμβάσεις είναι παράνομες. Αυτό ενώ η κυβέρνηση της Τρίπολης απαρτίζεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την Αλ-Κάιντα και το Ντάες. Συνεπώς, παρατηρούμε μια αναστροφή των ρόλων, οι προοδευτικοί βρίσκονται τώρα στα ανατολικά της χώρας και οι φανατικοί στα δυτικά.
  

Προς το παρόν, υπάρχουν μόνο λίγοι Τούρκοι στρατιώτες στο πλευρό ν της κυβέρνησης της Τρίπολης, αλλά αρκετοί Αιγύπτιοι, Εμιράτοι, Γάλλοι και Ρώσοι στρατιώτες στην πλευρά της Βεγγάζης. Η ανακοίνωση της επίσημης αποστολής μερικών επιπλέον Τούρκων στρατιωτών δεν θα αλλάξει πολύ την ισορροπία αυτή, αλλά η μεταφορά τζιχαντιστών μπορεί να περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες πολεμιστές. Μπορεί να ανατρέψει τη σκακιέρα. 

Να υπενθυμίσουμε ότι, αντίθετα με τη δυτική αφήγηση, ήταν οι Λίβυοι μαχητές της Αλ Κάιντα και όχι οι Σύροι λιποτάκτες που δημιούργησαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό στην αρχή του πολέμου κατά της Συρίας. Το ταξίδι επιστροφής αυτών των πολεμιστών ήταν προβλέψιμο. 

Μόνο οι συριακές πολιτοφυλακές των Τουρκμένων και η Λεγεώνα του Λεβάντα (Faylaq al-Sham) τεθήκαν σε κίνηση, ήτοι περίπου 5.000 μαχητές. Εάν η μετανάστευση αυτή συνεχίσει μέσω της Τυνησίας, θα μπορούσε να διαρκέσει αρκετά χρόνια μέχρι την πλήρη απελευθέρωση του κυβερνείου της Ιντλίμπ. Αυτό θα ήταν εξαιρετική είδηση ​​για τη Συρία, αλλά καταστροφή για τη Λιβύη ειδικότερα και για το Σάχελ γενικότερα. 

Θα βρίσκαμε στη Λιβύη την ίδια κατάσταση με τη Συρία: οι τζιχαντιστές που υποστηρίζονται από τη Τουρκία, ενάντια στους τοπικούς πληθυσμούς που υποστηρίζονται από τη Ρωσία, με τις δύο χώρες να αποφεύγουν προσεκτικά την άμεση αντιπαράθεση όσο η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. 

Με την εγκατάσταση της στην Τρίπολη, η Τουρκία ελέγχει από τώρα και στο εξής τη δεύτερη ροή μεταναστών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνεπώς, θα μπορεί να ενισχύσει τον εκβιασμό που ασκεί στις Βρυξέλλες με τη δική της ροή από την Τουρκία. 

Ελλείψει φυσικών συνόρων, οι τζιχαντιστικοί στρατοί δεν θα παραλείψουν να υπερχειλίσουν στην έρημο, από τη Λιβύη έως το σύνολο του Σαχέλ. Θα καταστήσουν τις χώρες του G5-Sahel (Μαυριτανία, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρα και Τσαντ) ακόμη πιο εξαρτημένες από τις γαλλικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις και την Africom. Θα απειλήσουν την Αλγερία, αλλά όχι την Τυνησία, που βρίσκεται ήδη στα χέρια των Αδελφών Μουσουλμάνων και διαχειρίζεται τη διέλευση των τζιχαντιστών στο Τζέρμπα.

Οι σουνιτικοί πληθυσμοί του Σάχελ θα εκκαθαριστούν και οι χριστιανοί του Σάχελ θα απελαθούν όπως έγινε και με τους χριστιανούς της Ανατολής. 

Θα έρθει η στιγμή που οι τζιχαντιστικοί στρατοί θα διασχίσουν τη Μεσόγειο, τα ιταλικά νησιά (μεταξύ άλλων η Lampedusa) και η Μάλτα βρίσκονται σε απόσταση περίπου 500 ναυτικά μίλια. 

Ο 6ος Στόλος των ΗΠΑ θα επέμβει αμέσως για να τους απωθήσει σύμφωνα με τις Συνθήκες του Βόρειου Ατλαντικού και του Μάαστριχτ, αλλά το χάος θα εξαπλωθεί αναπόφευκτα στη Δυτική Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι που ανέτρεψαν την Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία, δεν θα έχουν παρά μόνο τα μάτια τους για να κλάψουν.  

Τιερί Μεϊσάν 
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά 
Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) 
το είδαμε ΕΔΩ

Share