Του Φοίβου Κλόκκαρη*
Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου, υλοποιείται αδίστακτα και μεθοδικά βάσει μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού από την δεκαετία του 1950 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ 1956, σχέδιο επανάκτησης Κύπρου 1957). Ο στόχος της για έλεγχο όλης της Κύπρου υλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό με την κατάληψη του 37% του εδάφους της Κύπρου, του 57% της ακτογραμμής της, του 40% της ΑΟΖ της και την εκρίζωση του Ελληνικού στοιχείου από το Βόρειο τμήμα της Κύπρου, τον εποικισμό του και την ισχυρή στρατιωτική κατοχή του.
Η Τουρκία συνεχιζει τις επεκτατικές ενέργειες της, για ολοκλήρωση του στόχου της, ο οποίος πηγάζει από τον "εθνικό όρκο", που ψήφισε η τουρκική εθνοσυνέλευση το 1920, για αναβίωση του νεοοθωμανικού οράματος τής Τουρκίας, να επεκτείνει τα σύνορα της και να περιλάβει εδάφη της Ελλάδας, της Συρίας, του Ιράκ και όλη την Κύπρο.
Το βασανιστικό ερώτημα που τίθεται σήμερα, είναι τι πράττουμε για να ανακόψουμε την Τουρκική επιθετικότητα, η οποία συνεχίζεται παρά τις ενέργειες μας στον διπλωματικό τομέα; Τα ΗΕ παραμένουν απαθή και η ΕΕ αντιδρά υποτονικά, επειδή τα κράτη μέλη τους, έχουν πολύ μεγάλα συμφέροντα με την Τουρκία.
Αυτό που επείγει, είναι η ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της ΚΔ. Να αποκτήσει αποτελεσματική αποτρεπτική ισχύ και ικανότητα αντίστασης, με κύριες ενέργειες:
- Την ενίσχυση της δυνατότητας αυτοάμυνας της ΚΔ, που απαιτεί ενδυνάμωση της ΕΦ.
- Την στενή στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα και την αναζωογόνηση του δόγματος του ΕΑΧ Κύπρου – Ελλάδας. Η υποβάθμιση του προκάλεσε κενό ασφάλειας, το οποίο εκμεταλλεύθηκε η Τουρκία και αύξησε την επιθετικότητα της στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου – Ρόδου / Κρήτης και τις διεκδικήσεις της σε βάρος των ΑΟΖ Κύπρου – Ελλάδας.
- Την επιδίωξη να επεκταθούν και σε αμυντικές συμμαχίες, όπου αυτό είναι δυνατόν, οι στρατηγικές συνεργασίες που έχει αναπτύξει η Κύπρος με τις γειτονικές της χώρες και ισχυρές φίλες χώρες.
- Την σύνταξη Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) και την συγκρότηση συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Τα μικρά κράτη όπως η ΚΔ, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη στρατηγικής, γιατί δεν έχουν περιθώρια λαθών.
- Την συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος της ΚΔ και την επιδίωξη οριοθέτησης της ΑΟΖ της με την Ελλάδα και την Συρία. Η Ελλάδα πρέπει να διακηρύξει άμεσα τα όρια της ΑΟΖ της.
- Την υποστήριξη του αγωγού φυσικού αερίου EASTMED, που είναι μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας. Αποτελεί συμπληρωματική πηγή ενέργειας της ΕΕ, και συμβάλλει στην ενίσχυση της κρατικής οντότητας της ΚΔ και των συνθηκών ασφάλειας της, γιατί δημιουργεί κοινότητα συμφερόντων μεταξύ των εμπλεκομένων χωρών.
- Εκσυγχρονισμό των μέσων και οπλικών συστημάτων της, που είναι μεγάλης ηλικίας.
- Συμπλήρωση υφισταμένων κρίσιμων ελλείψεων στις δυνάμεις ξηράς, θαλάσσης και αέρος με σύγχρονο οπλισμό και μέσα.
- Προγραμματισμό, έστω και αργά, απόκτησης ικανού πολεμικού ναυτικού( ΠΝ) και πολεμικής αεροπορίας(ΠΑ), που θα είχαμε σήμερα, αν από ιδρύσεως του ΤΑΘ το 1984, όλες οι εισπράξεις του διετίθεντο στην ΕΦ. Η ημικατεχόμενη Κύπρος έχει αμυντικές δαπάνες κάτω του 2% επί του ΑΕΠ, όταν χώρες, όπως η Συγκαπούρη με έκταση πολύ μικρότερη της επαρχίας Πάφου, έχει άνω του 3% και διαθέτει σύγχρονα οπλικά συστήματα ξηράς και σύγχρονο ΠΝ και ΠΑ απο πολεμικά αεροσκάφη, φρεγάτες, υποβρύχια, κορβέτες και πυραυλακάτους.
Οι Κυπριακές κυβερνήσεις διαχρονικά, διαπράττουν το σοβαρό λάθος να μην δίδουν την ίδια βαρύτητα στον συντελεστή της στρατιωτικής ισχύος ,σε σύγκριση με τούς υπόλοιπους συντελεστές ισχύος (οικονομία, διπλωματία, πληροφορίες). Αυτό προφανώς οφείλεται στο γεγονός, ότι δεν έχει κατανοηθεί στον απαιτούμενο βαθμό, ότι οι συντελεστές ισχύος αλληλοεπηρεάζονται.
Η Κύπρος χρειάζεται ένα μικρό αλλά σύγχρονο και αποτελεσματικό στρατό με αγωνιστικό φρόνημα, όχι για να ανταγωνιστεί τον Τουρκικό στρατό. Αυτό είναι αδύνατον και ουτοπικό. Αλλά για:
- Να λειτουργεί αποτρεπτικά στην Τουρκική επιθετικότητα. Η Τουρκία να υπολογίζει κόστος σε αίμα και διεθνή κατακραυγή.
- Να εμπεδώνει το αίσθημα ασφάλειας του λαού
- Να ενισχύσει την διπλωματική ικανότητα της ΚΔ και τη δυνατότητα της να συνάπτει αμυντικές συμμαχίες, οι οποίες απαιτούν ύπαρξη κοινών συμφερόντων, αλλά και κοινής συνεισφοράς στην ασφάλεια και ιδιαίτερα την διάθεση αεροναυτικών δυνάμεων, για τον έλεγχο του θαλάσσιου και εναέριου χώρου, που διασυνδέει τις γειτονικές χώρες.
Σήμερα η επιθετικότητα της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου βρίσκεται σε έξαρση (εισβολή στην ΑΟΖ, ενίσχυση των Τουρκικών δυνάμεων κατοχής με άρματα, πυροβολικό και drones, σχέδια για αεροναυτική βάση στην περιοχή Λευκόνοικου-Τρίκωμου κ.α. ). Αν η Τουρκία με την απειλή χρήσης ισχύος, δεν πετύχει τον πολιτικό στόχο της για έλεγχο της Κύπρου, δεν πρέπει να αποκλείεται θερμό επεισόδιο στη ξηρά, μετά από μια πράξη προβοκάτσιας (μέθοδος δοκιμασμένη από την Τουρκία), για να αναγκάσει την ΚΔ, να αποδεχθεί τους όρους της Τουρκίας στις συνομιλίες για το Κυπριακό.
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, η ημικατεχόμενη επί 46 χρόνια Κύπρος, η οποία σήμερα υφίσταται από την Τουρκία νέο ακρωτηριασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στην ΑΟΖ της, να στερείται θεσμικού κειμένου ΣΕΑ και να έχει υποβαθμισμένη την αμυντική θωράκιση της, επειδή διαθέτει μόνο μικρό μέρος του ΤΑΘ για τις ανάγκες εξοπλισμών της ΕΦ. Για να έχουμε αποτρεπτική ισχύ και ικανότητα αντίστασης, χρειάζεται πολιτική βούληση και χρήματα. Χρήματα υπάρχουν με επάρκεια από το ΤΑΘ. Υστερούμε στην πολιτική βούληση. Αυτή η συνθήκη πρέπει να αναθεωρηθεί από την κυβέρνηση και όλο τον πολιτικό κόσμο. Στην ουσία είμαστε μόνοι, έναντι ενός αδίστακτου επιδρομέα, αλλά δεν πρέπει να παραδοθούμε. Πρέπει να ενισχύσουμε την δυνατότητα αντίστασης μας για να διασφαλίσουμε την ελευθερία μας (Θουκυδίδης Δ92). Να το πράξουμε τάχιστα.
* αντιστράτηγος ε.α.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου