Χρηματοδότης του Φαναρίου ο Πάπας;
Ο Βαρθολομαίος είναι ο Πάπας της Ανατολής;
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
egerssi@otenet.gr
www.egerssi.gr
Με την επιλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου (η ενθρόνιση θα γίνει στις 22 Ιουνίου 2019 στη Νέα Υόρκη), πολλά ελέχθησαν και πολλά γράφτηκαν. Σήμερα που κατά κάποιο τρόπο κατάκατσε ο πρώτος κουρνιαχτός, θα καταθέσουμε τη δική μας άποψη και θέση. Που εκφράζεται και στηρίζεται από όσα μας κατέθεσε μια πεφωτισμένη μορφή της Ορθοδοξίας, της Εκκλησίας μας…
Φίλες και φίλοι, θα διαβάσετε παρακάτω αυτά που πιστεύω, πως θα προβληματίσουν έντονα τη γνώση σας, για το πού μας οδηγούν οι Εκκλησιαστικοί ταγοί μας, ακολουθώντας τα ολισθηρά βήματα των πολιτικών μας…
Εγκωμιαστής του Βαρθολομαίου και πρόσωπο της εμπιστοσύνης του…
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς για ποιο λόγο το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέλεξε προ ημερών, Αρχιεπίσκοπο Αμερικής τον Μητροπολίτη Προύσσης κ. Ελπιδοφόρο, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγιας Τριάδος Χάλκης, σχολάρχη της καταργημένης από την Τουρκία Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και καθοδηγητή της Οικουμενικής κίνησης στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εν πρώτοις γιατί δεν διαθέτει, όπως διέθετε παλαιότερα πολλούς αρχιερείς με τα τυπικά ακαδημαικά προσόντα του εκλεγέντος, που αποτελούν κατ΄ αρχήν ένα αντίβαρο στις οποιεσδήποτε αντιδράσεις. Η ραγδαία επίσης προώθησή του σε θέσεις κλειδιά στην Πατριαρχική αυλή, χωρίς να προέρχεται από αυτήν, με παραμερισμό μάλιστα ιστορικών και ικανών στελεχών του Οικουμενικού Θρόνου, δείχνει ότι κέρδισε γρήγορα την εμπιστοσύνη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ότι είναι πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του. Στις δύσκολες ιστορικά στιγμές που διέρχεται ο Οικουμενικός Θρόνος μετά τους τριγμούς που προκάλεσαν στην ενότητα της Ουκουμενικής Ορθοδοξίας η αμφιλεγόμενη Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης, που δεν κατάφερε ούτε την πανορθόδοξο συμμετοχή, ούτε την αποδοχή των αποφάσεών της από το πλήρωμα της Εκκλησίας, και τώρα μετά την πανορθόδοξη απόρριψη της αυτοκεφαλίας των σχηματικών στην Ουκρανία, που για πρώτη φορά οδήγησε σε οδυνηρή απομόνωση την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επιλέγει πρόσωπα που υιοθετούν, στηρίζουν και κολακευτικά εγκωμιάζουν τις διαιρετικές αποφάσεις του. Αυτά ισχύουν και για το νέο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο και για το νέο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριο, υβριστή και συκοφάντη με ανοίκειους χαρακτηρισμούς, όσων αντέδρασαν, για τον τρόπο σύγκλισης και για τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης…
Ιδιαίτερα η Αρχιεπισκοπή της Αμερικής, βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος της Κωνσταντινούπολης, η οποία για πολλούς λόγους δεν θα ήθελε με κανένα τρόπο να χάσει ή να αποδυναμώσει τον έλεγχο της Εκκλησίας της Αμερικής.
Εν πρώτοις γιατί είναι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη στον απόδημο ελληνισμό εκκλησιαστική επαρχία, και από πλευράς πληθυσμιακής, αλλά και οικονομικής ευρωστίας. Θα υποφέρει και θα αποδυναμωθεί πολύ το Πατριαρχείο, χωρίς τα αργύρια της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Με τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο Αμερικής το Φανάρι ασκεί επιρροή στους πολιτικούς κύκλους της Ουάσιγκντον και στα κομματικά επιτελεία, που επιδιώκουν, στις εκλογές τη στήριξη της πολυάριθμης και ισχυρής ελληνικής Κοινότητας. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι ιδιαίτερα από της εποχής του Πατριάρχη Αθηναγόρα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει γίνει όργανο των γεωπολιτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ, ώστε να αποκοπεί ή να παρεμποδιστεί η επιρροή της ομόδοξης Ρωσίας στους Ορθόδοξους λαούς. Ήταν ολοφάνερη και αποδεδειγμένη η συμμετοχή του αμερικανικού παράγοντα, στην Σύνοδο της Κρήτης, πολύ εμφανέστερη ακόμη στην αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, όπου πρωτοστάτησε ο ρωσοφοβικός, δυτικόφιλος Πρόεδρος Ποροσένκο. Εις αυτούς τους σχεδιασμούς εντάσσεται η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου, και ασφαλώς, όχι σε ποιμαντικά και σωτηριολογικά κριτήρια...
Ο κίνδυνος της αυτοκεφαλίας είναι ορατός...
Για την Αμερική υπάρχει κι ένας πρόσθετος σημαντικός λόγος, που επιβάλλει ώστε ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος να είναι της απολύτου εμπιστοσύνης του Φαναρίου. Έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος να ζητήσει αυτοκεφαλία και η Εκκλησία της Αμερικής, εφ΄ όσον βρίσκεται μέσα στα όρια ενός μεγάλου ανεξάρτητου κράτους, με βάση την αρχή που επεκράτησε στην χορήγηση αυτοκεφαλίας. Εδώ μάλιστα χωρίς τα προβλήματα που προκλήθηκαν στην Ουκρανία, όπου η αυτοκεφαλία δεν δόθηκε στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο, αλλά στους σχισματικούς του Φιλαρέτου και του Μακαρίου, υπό τον νέο σχισματικό επίσης Αρχιεπίσκοπο Επιφάνιο.
Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι ούτε φανταστικός, ούτε νέος. Απασχολεί εδώ και πολλές δεκαετίες τους εκκλησιαστικούς και ομογενειακούς κύκλους της Αμερικής, λέγεται δε ότι είναι και ο βασικός λόγος που αποπέμφθηκε από τον Βαρθολομαίο ο συμπατριώτης του Ίμβριος, Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, που ερωτοτροπούσε με την ιδέα της αυτοκεφαλίας. Δημοσιεύματα αποκαλύπτουν ότι ο Ιάκωβος είχε εκμυστηρευτεί σε συνομιλητή του, ότι ένα μεγάλο λάθος της αρχιεπισκοπικής του θητείας ήταν ότι δεν προώθησε την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Αμερικής. Αυτός είναι άλλωστε, κι ο λόγος που το Φανάρι διέσπασε την ενιαία διοίκηση της Αμερικής υπό του Αρχιεπισκόπου, σε ανεξάρτητες μητροπόλεις, ώστε να μειώσει την παντοδυναμία του Αρχιεπισκόπου, αλλά και να προωθεί στις μητροπόλεις πρόσωπα της εμπιστοσύνης του. Το ίδιο σχέδιο θα εφαρμόσει τώρα και στην Αυστραλία…
Στους λόγους εκλογής του Ελπιδοφόρου θα αναφέρουμε ακόμη ένα εξ ίσου σημαντικό, το σημαντικότερο ίσως, για την παρουσία και την επιβίωση της Ορθοδοξίας στη μεγάλη Ήπειρο της Αμερικής. Το πολυπολιτισμικό, πολυομολογιακό, πολυθρησκευτικό και εκκοσμικευμένο από τον Διαφωτισμό περιβάλλον της Αμερικής ευνόησε την ανάπτυξη του συγκριτιστικού Οικουμενισμού, διαχριστιανικού και διαθρησκειακού, με συνέπεια οι Ορθόδοξοι να χάσουν σταδιακά την πίστη και την αυτοσυνειδησία, ότι μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, του Συμβόλου της Πίστεως, ότι μόνο εντός αυτής είναι εγγυημένη και εξασφαλισμένη η σωτηρία τους, ενώ αντίθετα ο Παπισμός, ο Προτεσταντισμός, ο Μονοφυσιτισμός, είναι αιρέσεις εντός των οποίων δεν ενεργεί η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πολύ περισσότερο δεν ενεργεί μέσα στις άλλες θρησκείες των Ιουδαίων, Μουσουλμάνων, Βουδιστών κι άλλοι που αρνούνται την θεότητα του Χριστού και το σωτηριώδες επί της γης έργο του. Η Μασονία και ο Αποκρυφισμός, που έχουν μεγάλη διάδοση στις ΗΠΑ, ισοπεδώνουν και εξισώνουν όλες τις χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες και καταπολεμούν και συκοφαντούν όσους πιστεύουν ότι, μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού, που εγγυάται τη σωτηρία των ανθρώπων.
Την καταστροφική αυτή διδασκαλία προέβαλε και ενίσχυσε διά πολλών, ο διατελέσας Αρχιεπίσκοπος Αμερικής μασόνος Πατριάρχης Αθηναγόρας και στην συνέχεια, ο επίσης μασόνος Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, η οποία πέρασε ως κοσμικά ευπρόσδεκτη σε μεγάλο μέρος των κληρικών, των θεολόγων, αλλά και του λαού, με συνέπεια να ατονεί η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία από γενεάς εις γενεάν.
Σημαντική αναστροφή της καταστάσεως και ελπιδοφόρα άνοιξη για την Ορθοδοξία αποτέλεσε το έργο του Αγιορείτη Γέροντα Εφραίμ, προηγούμενου της Ιεράς Μονής του Αγίου Φιλοθέου στο Άγιο Όρος, ο οποίος ίδρυσε στην Αριζόνα την ανδρική Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου και πλειάδα άλλων μονών, ανδρικών και γυναικείων, στην Αμερική και τον Καναδά που πλησιάζουν τις είκοσι (20).
Ορθά έχει λεχτεί, ότι δημιούργησε στην Αμερική ένα άλλο Άγιον Όρος. Άνεμος Όρθοδοξίας έπνευσε στην Αμερική και εντός ολίγου χρόνου τα μοναστήρια του Γεροντα Εφραίμ, έγιναν τόπος καταφυγής και ανάπαυσης των διψασμένων για γνήσια Ορθοδοξία ομογενών μας. Αυτό δυσαρέστησε μεγάλο μέρος των κληρικών, οι οποίοι αντιμετώπισαν ανταγωνιστικά το έργο του Γέροντα Εφραίμ, όχι μόνο γιατί εγκρέμιζε τον συγκρητιστικό Οικουμενισμό και παρουσίαζε τη γύμνια τους, αλλά και διότι τους έβλαπτε οικονομικά, αφού πολλοί πιστοί άφηναν τις ενορίες τους και έτρεχαν στα μοναστήρια, ακόμη κι αν έπρεπε να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις.
Ευτυχώς κατά θεία συγκυρία, κατά τα πρώτα χρόνια αυτού του ευλογημένου έργου, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση ο Οικουμενιστής Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, για άλλους λόγους, ενώ ο διαδοχός του Σπυρίδων, όχι μόνο δεν παρεμπόδισε, αλλά αντίθετα βοήθησε και ενίσχυσε το ορθόδοξο έργο του Γέροντα Εφραίμ.
Φαίνεται κατά τη γνώμη πολλών, ότι αυτός ήταν και ο λόγος της εντός ολίγου χρόνου απομάκρυνσης του Σπυρίδωνος από τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο. Ο διάδοχος του Σπυρίδωνος, Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος συμπλήρωσε εικοσαετία στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο και εξαναγκάστηκε κι αυτός σε παραίτηση, για να εκλεγεί αυτές τις ημέρες ως διάδοχός του ο Προύσης Ελπιδοφόρος, προφανώς γιατί εξυπηρετεί καλύτερα τα οικουμενιστικά, παγκοσμιοποιητικά σχέδια του Φαναρίου.
Είναι αλήθεια, ότι ο Δημήτριος, σοβαρός ιεράρχης και επιστήμων, στην πράξη βοήθησε τον Βαρθολομαίο στα οικουμενιστικά του ανοίγματα, όπως αυτό ολοφάνερα εκδηλώθηκε στην Σύνοδο της Κρήτης. Δεν βοήθησε καθόλου, ούτε ενίσχυσε τα μοναστήρια του Γέροντα Εφραίμ. Δεν ήγειρε πάντως και διωγμό εναντίον τους, όπως επιθυμούν οι Οικουμενιστές και οι Μασόνοι. Οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν, ότι η απομάκρυνση του Δημητρίου οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, σε οικονομικά σκάνδαλα που πρέπει αυτά να καλυφτούν.
Ωστόσο, η ελληνική ομογένεια στην Αμερική είναι αναστατωμένη. Δεν θα ασχοληθούμε με αυτό το θέμα, γιατί το διαδίκτυο είναι γεμάτο από σχετικά δημοσιεύματα. Κατά τη δική μας εκτίμηση ο νέος Αρχιεπίσκοπος στους βασικούς στόχους του, θα προτάξει την συρρίκνωση και εξασθένηση της μοναστικής κίνησης του Γέροντα Εφραίμ, του Αριζωνίτη, τώρα μάλιστα που η κατάσταση της υγείας του, και η ηλικία του, έχουν μειώσει το δυναμισμό του και οι διάδοχοί του δεν έχουν ακόμη εκδηλώσει τις προθέσεις και τα σχέδιά τους. Η ελπιδοφόρα άνοιξη της Ορθοδοξίας που έφερε ο Γέροντας Εφραίμ μέσα στον βαρύ οικουμενιστικό – μασονικό χειμώνα της Αμερικής θα μετατραπεί με τον Ελπιδοφόρο, σε άνοιξη και άνθηση του Οικουμενισμού, του φιλοπαπισμού, της πανθρησκείας, της αναδείξεως του Βαρθολομαίου σε αυταρχικό Πάπα και μονάρχη της Ανατολής.
Απογοητευτικά τα δείγματα γραφής…
Τα όσα μέχρι τώρα έχει πει και έχει πράξει ο νέος Αρχιεπίσκοπος, συνηγορούν στο ότι θα συνεχίσει, ακολουθώντας το παράδειγμα του Βαρθολομαίου, προκλητικότερα από την γραμμή των προκατόχων του Αθηναγόρα και Ιακώβου, που την ανέκοψαν εν μέρει ή για λίγα χρόνια η αρχιεπισκοπία του Σπυρίδωνος και η εικοσαετής θητεία του Δημητρίου. Θα μείνει τελικά κανένα χλωρό χορτάρι, κανένα λουλουδάκι Ορθοδοξίας στο καρπερό και εύφορο χωράφι της Εκκλησίας της Αμερικής;
Θα υπενθυμίσουμε απλώς εμείς, μερικά από τα λεχθέντα και πραχθέντα του Ελπιδοφόρου από το ογκώδες αντορθόδοξο υλικό που έχει δημοσιευθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
Υποστηρίζει ενισχύοντας την πρωτειομανία του Βαρθολομαίου και ακολουθώντας Παπικά πρότυπα, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν είναι σε σχέση με τους άλλους προκαθημένους, αλλά και σε σχέση με όλους τους Επισκόπους, “πρώτος μεταξύ ίσων”, αλλά “πρώτος άνευ ίσων”! Ένα είδος, δηλαδή, Πάπα της Ανατολής. Ανατρέποντας μάλιστα σύνολη, την πατερική, συνοδική και ιεροκανονική Παράδοση, επεχείρησε για πρώτη φορά, ακολουθώντας τον άλλο μεγάλο φωστήρα του Οικουμενισμού, τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, να θεμελιώσει τριαδολογικά το πρωτείο του Πατριάρχη, ισχυριζόμενος ότι και μεταξύ των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, υπάρχει “πρώτος”, ο Πατήρ!
Αυτό δεν το είχαν προσέξει και διδάξει οι θεοφώτιστοι Άγιοι Απόστολοι και Άγιοι Πατέρες, το ανακάλυψαν οι νέοι φωστήρες του Οικουμενικού Πατριάρχη;
Φθάνει μάλιστα μέχρι του σημείου ο Ελπιδοφόρος να ισχυριστεί, ότι όποιος αρνείται την ύπαρξη “πρώτου” και “πρωτείου” στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αιρετικός. Την δουλικότητα προς τον Πάπα και τον φιλοπαπισμό του, που χαρακτηρίζουν μετά τον Αθηναγόρα όλους σχεδόν τους Φαναριώτες, κληρικούς και θεολόγους, φανέρωσε δημόσια ο Ελπιδοφόρος, με δυο απρόσμενες και απαράδεκτες για Ορθόδοξο Ιεράρχη ενέργειές του.
Όταν επισκέφτηκε το Φανάρι, τον Νοέμβριο του 2006 ο Πάπας Βενέδικτος, ο Ελπιδοφόρος, ως Αρχιμανδρίτης τότε, έσκυψε και του φίλησε σεβαστικά και χαρούμενα το χέρι. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί βίντεο που αποδεικνύει του λόγου το ασφαλές. Λέγεται μάλιστα, ότι Γέροντας παλαιός ηγούμενος ανδρικού μοναστηριού της Μακεδονίας, τον ήλεγξε γι΄ αυτήν του την τιμητική πράξη προς τον αιρεσιάρχη Πάπα, για να λάβει από τον Ελπιδοφόρο την καθόλου τιμητική απάντηση:
«Τι να κάνουμε Γέροντα; Ο Πάπας μας στέλνει χρήματα στο Φανάρι»!
Μετά από αυτό τι να πει κανείς; Προδίδουμε την Πίστη μας “έναντι τριάκοντα αργυρίων”;
Τον Οκτώβριο του 2015 επισκέφτηκε ως Μητροπολίτης Προύσης, ουνιτικό Ναό στην Καλαβρία της Ιταλίας. Όπως φαίνεται σε σχετικό βίντεο, εισερχόμενος στον ουνιτικό (Παπικό) Ναό ευλόγησε τους Ουνίτες και στη συνέχεια συνοδευόμενος από τον Ουνίτη Επίσκοπο της περιοχής, εισήλθε στο Ιερό και ασπάσθηκε την ουνιτική Αγία Τράπεζα. Στην προσφώνησή του δε, ονόμασε “αδελφούς” τους αιρετικούς Παπικούς Ουνίτες και τους επαίνεσε γιατί κρατούν τις παραδόσεις…
Φαίνεται στη θεολογία του νέου Αρχιεπισκόπου, το πρωτείο του Πάπα και το filogue που δέχονται οι Ουνίτες ανήκουν στις παραδόσεις της Εκκλησίας μας...
Αλλά, ο νεωτεριστής Αρχιεπίσκοπος αισθάνεται πολύ βαρύ το ράσο του Ορθόδοξου κληρικού, γι΄ αυτό και εκτός Τουρκίας, ακόμη, όπου μόνον ο Πατριάρχης επιτρέπεται να κυκλοφορεί με ράσα, περιφέρεται φορώντας το κουστούμι των λαϊκών, δηλαδή κυκλοφορεί “κουστουμάτος”, εφαρμόζοντας τις μεταρρυθμίσεις του μασόνου Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη. Σκανδαλίζει έτσι τους φοιτητές της Θεολογίας και τους πιστούς και δίνει κακό παράδειγμα στους νέους κληρικούς, που άρχισαν ήδη να βγάζουν τα ράσα, μιμούμενοι τοιυς ιερείς και τους πάστορες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού…
Είναι τελικά Ελπιδοφόρος;
Ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος και εσχάτως Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, παιδί φτωχής οικογένειας, όπως φαίνεται από το βιογραφικό του, άρχισε καλά τη θεολογική του πορεία στο πατερικό περιβάλλον της Θεολογικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, συναναστρεφόμενος με παραδοσιακούς κληρικούς και θεολόγους.
Η μετά ταύτα ένταξή του στον κλήρο του Οικουμενικού Θρόνου τον υπέβαλε στους μεγάλους πειρασμούς του πλούτου και της δόξας; Τους οποίους υπέμεινε και ο Κύριός μας για να μας δείξει το δρόμο της νίκης. Μέχρι τώρα όμως, ο ίδιος γιατί δεν ακολουθεί αυτόν τον Σωτήριο δρόμο; Επειδή είναι ακόμη νέος στην ηλικία;
Ευχόμαστε να τον φωτίσει ο Θεός και να αλλάξει πορεία και να σωθεί ο ίδιος, αλλά κυρίως για να μη γίνει αίτιος, ως υπεύθυνος ποιμένας, να χάσουν τη σωτηρία τους και πολλοί άλλοι. Ας μην ξεριζώσει στην Αμερική την Ορθοδοξία, που άρχισε ελπιδοφόρα να ανθίζει και να καρποφορεί…
Τότε θα δικαιώσει το όνομα Ελπιδοφόρος.
Διαφορετικά, μήπως καταντήσει Ελπιδοκτόνος; Το απευχόμαστε ολόψυχα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου