Ο πρώην Ρεπουμπλικανός πρόεδρος ήταν μισητή προσωπικότητα για την αμερικανική νεολαία, που πλημμύριζε τους δρόμους διαμαρτυρόμενη για τον πόλεμο. Πράγματι ο συντηρητικός Ρίτσαρντ Νίξον έμοιαζε, κυριολεκτικά, «ξένο σώμα» στην νέα εποχή που έμοιαζε να σηματοδοτεί ο Μάης του 1968. Στις προεδρικές εκλογές του 1972 αναμενόταν μία καθαρή ήττα του Νίξον, από τον υποψήφιο τον Δημοκρατικών Τζορτζ Μακ Γκόβερν.
Σύμφωνα με τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο η «σιωπηλή πλειοψηφία» αποτελούνταν από «τους συνεπείς φορολογούμενους, τους νομοταγείς πολίτες, τους ανθρώπους που αγαπούν αυτήν την χώρα, οι οποίοι αποφεύγουν να εκδηλώνονται«. Μπορούμε να ισχυριστούμε πως η σιωπηλή πλειοψηφία είναι «αόρατη». Οι πολίτες της δεν διαδηλώνουν, εμφανίζονται αδιάφοροι για την πολιτική και γενικά δεν δείχνουν την παραμικρή ακτιβιστική συμπεριφορά. Αυτή όμως η «σιωπηλή πλειοψηφία» έδωσε σαρωτική νίκη στον Ρίτσαρντ Νίξον.
Τηρουμένων των αναλογιών, μπορούμε να κατανοήσουμε την μεγάλη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Ευρωεκλογές. Μία νίκη που μοιάζει να αποτέλεσε έκπληξη ακόμα και για τον ίδιο τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Σίγουρα ήταν έκπληξη για πολλά κορυφαία στελέχη του κεντροδεξιού κόμματος, τα οποία «γκρίνιαζαν» για τα απανωτά επικοινωνιακά «φάουλ» του αρχηγού τους.
«Βουβή οργή» κατά του ΣΥΡΙΖΑ
«Ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μνημόνιο χωρίς να ανοίξει μύτη» ήταν η μόνιμη επωδός των ευρωπαϊκών ΜΜΕ. Πράγματι, σαν από θαύμα, οι κοινωνικές αντιδράσεις για τα μέτρα λιτότητας είχαν ατονήσει. Υπήρξαν ορισμένες μαζικές κινητοποιήσεις, όπως των αγροτών, αλλά έμοιαζαν περισσότερο με αντιδράσεις συντεχνιακού χαρακτήρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνονταν να έχει αξιοσημείωτες διαρροές στα αριστερά του. Τελικά αυτή η κοινωνική «βουβαμάρα», αποδείχτηκε η ηρεμία πριν από την καταιγίδα.
Στην πραγματικότητα τίποτα δεν προμήνυε την μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Πολλά στελέχη του κεντροδεξιού κόμματος ψιθύριζαν πως «ο Κυριάκος δεν τραβάει». Η διαφημιστική καμπάνια της αντιπολίτευσης πέρασε απαρατήρητη, viral έγιναν τα «προβοκατόρικα» σποτάκια του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συγκεντρώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν αποκαρδιωτικές, ειδικά στα Χανιά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάζεψε στην γενέτειρα του, μόλις μερικές εκατοντάδες άτομα.
Τις εντυπώσεις στην μάχη των συγκεντρώσεων κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «πύρινες ομιλίες» του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Ελάχιστοι έδειχναν σημασία στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Είχαν πέσει έξω στις εκτιμήσεις τους, τόσο στο δημοψήφισμα, όσο και στις εκλογές του 2015. Κάθε πρόβλεψη έμοιαζε επισφαλής, λόγω του μεγάλου ποσοστού αδιευκρίνιστης ψήφου. Οι αστοχίες των δημοσκοπικών εταιρειών δεν περιορίζονταν στην Ελλάδα.
Σε εκλογικές αναμετρήσεις χωρών όπως η Αυστραλία, η Ολλανδία και η Ιρλανδία, οι προβλέψεις των δημοσκοπήσεων απέτυχαν παταγωδώς. Όπως όμως προαναφέραμε η «σιωπηλή πλειοψηφία» αποφεύγει να εκδηλώνεται. Αυτή είναι που έδωσε την μεγάλη νίκη στην Νέα Δημοκρατία, μία νίκη που έγινε προοίμιο πολιτικών εξελίξεων.
Μάτι, φόροι και Μακεδονικό
Θα την περιγράψουμε χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ρίτσαρντ Νίξον. Είναι οι «νομοταγείς πολίτες», οι οποίοι είδαν σοκαρισμένοι την κατάρρευση του κράτους στο Μάτι. Βλέπουν πλέον με οργή την περίεργη «ανοχή» της κυβέρνησης σε ακραίες ομάδες που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια και το κέντρο της Αθήνας. Είναι οι «συνεπείς φορολογούμενοι» των χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελμάτων στην Ελλάδα.
Αισθάνονται «ασφυξία» από τα συνεχιζόμενα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης, τα οποία θεωρούν πως καταλήγουν σε μία άνευ ουσίας «επιδοματική» πολιτική. Αγρότες και ελεύθεροι επαγγελματίες, που καταψήφισαν την κυβέρνηση Σαμαρά για τον ΕΝΦΙΑ, βρέθηκαν πλέον να πληρώνουν (επιπλέον) αυξημένη προκαταβολή φόρου εισοδήματος και εισφορές.
Τέλος είναι «οι άνθρωποι που αγαπούν αυτή την χώρα». Προφανώς δεν θα ισχυριστούμε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από «προδότες». Όμως ο Αλέξης Τσίπρας υποτίμησε τις ευαισθησίες των πολιτών στο Μακεδονικό Ζήτημα, ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα. Όσοι πολίτες διαμαρτύρονταν για την Συμφωνία των Πρεσπών χαρακτηρίζονταν από την κυβέρνηση ως «ακροδεξιοί», «φασίστες» και «τραμπούκοι».
Ήταν τέτοια η εθελοτυφλία του κυβερνώντος κόμματος που απέφυγε να διαγνώσει την συντριβή που υπέστη στην Μακεδονία. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ανεπιθύμητος στην Βόρεια Ελλάδα, όπως ο Βασιλέας Κωνσταντίνος την εποχή του Εθνικού Διχασμού. Το Μακεδονικό αποδείχτηκε η «αχίλλειος πτέρνα» του Αλέξη Τσίπρα, όπως ήταν το μεταναστευτικό για την Άνγκελα Μέρκελ.
50 έδρες με μία ψήφο διαφορά
Παρά τα επικοινωνιακά του λάθη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέτυχε όλους τους εκλογικούς του στόχους. Εξασφάλισε καθαρή πρωτιά από την ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έφτασε τις 10 μονάδες. Ξεπέρασε κατά πολύ τον πήχη του 30%, φτάνοντας σχεδόν ταποσοστά αυτοδυναμίας. Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε 5 ποσοστιαίες μονάδες, σε μία εκλογική αναμέτρηση στην οποία, παραδοσιακά, κυριαρχεί η «χαλαρή ψήφος».
Στις επικείμενες εκλογές του Ιουνίου μοιάζει βέβαιη, περισσότερο από ποτέ, μία εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην καλύτερη περίπτωση, αναζητεί μία αξιοπρεπή ήττα. Είναι αλήθεια πως παρά τις ανεπάρκειες του εξασφάλισε ένα ποσοστό κοντά στο 25%. Όμως η διαφορά του πρώτου και του δεύτερου κόμματος ελάχιστη σημασία έχει στις επικείμενες εθνικές εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία θα πάρει το μπόνους των 50 εδρών, ακόμα και με μία ψήφο διαφορά.
Αυτό που μπορεί να δυσκολέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στον σχηματισμό κυβέρνησης είναι η κοινοβουλευτική είσοδος μικρότερων κομμάτων στην Βουλή. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό τους, τόσο ανεβαίνει ο πήχης της αυτοδυναμίας. Για αυτό έχει μεγάλη σημασία αν διατηρήσουν την δυναμική τους τα κόμματα του Κυριάκου Βελόπουλου και του Γιάνη Βαρουφάκη. Η Ελληνική Λύση και το ΜεΡΑ25 είναι οι «μικρομεγάλοι» νικητές των Ευρωεκλογών.
Γιώργος Λυκοκάπης
SLPress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου