Η ΛΑΘΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗ: Η Ελλάδα στη συμμαχία των ηττημένων της παγκοσμιοποίησης

Του Νίκου Ιγγλέση  
https://greekattack.wordpress.com 

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δύο μήνες πριν παραδώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στο μεγάλο νικητή των αμερικανικών εκλογών της 8ης Νοεμβρίου, Ντόλαλντ Τραμπ, επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα.

Κατά την άφιξή του στην Αθήνα, ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι η επίσκεψή του στη χώρα μας ήταν μια πολύ παλιά επιθυμία του, αλλά φαίνεται ότι επί οκτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να την ικανοποιήσει!

Αντίθετα, στην πρώτη περιοδεία του εκτός αμερικανικού εδάφους, τον Απρίλιο του 2009, είχε ευτυχήσει να επισκεφθεί τη γειτονική Τουρκία. Θυμίζουμε ότι σ’ εκείνη την επίσκεψή του ο Μπαράκ Ομπάμα είχε αποκαλέσει την Τουρκία «ευρωπαϊκή χώρα», προκειμένου να ωθήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της με την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Μιλώντας δε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση χαρακτήρισε τη Μικρασιατική Εκστρατεία ως προσπάθεια κάποιων (σ.σ. των Ελλήνων) να αναστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία! Φαίνεται ότι κανείς από τους ανιστόρητους συμβούλους του δεν του είχε εξηγήσει ότι οι Έλληνες πολέμησαν στη Μικρά Ασία για να υπερασπιστούν τους ομοεθνείς τους και τους άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς από την εθνοκάθαρση που εφάρμοζε ο στρατός του Μουσταφά Κεμάλ και οι άτακτοι Τσέτες του. Μια εθνοκάθαρση που είχε αρχίσει πριν αποβιβαστεί ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη με εντολή των συμμάχων – νικητών (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ) του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τελευταία περιοδεία του αμερικανού προέδρου στην Ελλάδα, Γερμανία και Περού σχεδιάστηκε για να αποτελέσει ένα πανηγυρικό απολογισμό του έργου του πριν παραδόσει τη συνέχισή του στη Χίλαρι Κλίντον. Όταν όμως οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν. Ο Μπαράκ Ομπάμα κοιμήθηκε με τη Χίλαρι και ξύπνησε με τον Ντόναλντ, κι έτσι η περιοδεία του αναγκαστικά άλλαξε στόχο. Πλέον καλούνταν να υπερασπιστεί την οκταετή θητεία του και αυτό επιχείρησε με την ομιλία του στην Αθήνα.

Η ατζέντα Τραμπ

Για να αντιληφθούμε τι προσπαθεί να υπερασπιστεί ο Μπαράκ Ομπάμα πρέπει να κατανοήσουμε αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ένας πρωτοεμφανιζόμενος – στην πολιτική σκηνή – επιχειρηματίας, ο Ντόναλντ Τραμπ κατέθεσε μια ριζοσπαστική και αντισυστημική ατζέντα, τα βασικά σημεία της οποίας είναι:

1. Πλήρης αντίθεση στο ελεύθερο – χωρίς δασμούς – εμπόριο που στερεί θέσεις εργασίας από του Αμερικανούς και αυξάνει την ανεργία. Αναθεώρηση της Συμφωνίας Διεθνούς Εμπορίου NAFTA (ΗΠΑ – Καναδάς – Μεξικό). Μη επικύρωση της Συμφωνίας ΤΤΡ (ΗΠΑ με άλλες έντεκα χώρες της Αμερικής, της Ασίας, την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία). Μη υπογραφή της Συμφωνίας ΤΤΙΡ (ΗΠΑ – ΕΕ). Οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις ένιωσαν το εδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Η πρόθεση επιβολής δασμών προκάλεσε πανικό στις μεγάλες εξαγωγικές χώρες όπως η Γερμανία και η Κίνα.

2. Φραγμό την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, που συμπιέζει την αμοιβή της εργασίας στο εσωτερικό των ΗΠΑ, με την κατασκευή ενός φράχτη στα σύνορα με το Μεξικό και την απέλαση όσων έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα.

3. Αναθεώρηση των τεράστιων αμερικανικών αμυντικών δαπανών για το ΝΑΤΟ. Οι σύμμαχοι θα πρέπει να αναλάβουν το οικονομικό βάρος που τους αναλογεί αν θέλουν, σε περίπτωση ανάγκης, να έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ. Μεγάλη αναταραχή προκλήθηκε ιδιαίτερα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που θεωρούν ότι απειλούνται από τη Ρωσία.

4. Διάλογος και όχι επιβολή κυρώσεων και αντιπαράθεση με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν για τη διευθέτηση διεθνών ζητημάτων όπως αυτά της Συρίας και της Ουκρανίας.

Η επίθεση του συστήματος

Οι θέσεις αυτές προκάλεσαν διεθνή αναταραχή γιατί έθιγαν την «ιερή αγελάδα» του υπάρχοντος συστήματος, την παγκοσμιοποίηση (globalisation). Θυμίζουμε ότι οι τρείς βασικοί πυλώνες της παγκοσμιοποίησης, του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, είναι:

α) η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, 
β) η ελεύθερη διακίνηση αγαθών – υπηρεσιών και 
γ) η ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων (ανοιχτά σύνορα). Η Χίλαρι Κλίντον κατηγόρησε τον Ντόναλντ Τραμπ ότι διχάζει τον αμερικανικό λαό, αλλά αυτός μίλησε για ένα κίνημα ξεσηκωμού (rebellion) ενάντια στη διεφθαρμένη γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον και τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών.

Από την αρχή της εκλογικής κούρσας ο Ντόναλντ Τραμπ δέχτηκε μια πρωτοφανή επικοινωνιακή επίθεση όχι μόνο στο εσωτερικό των ΗΠΑ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι χαρακτηρισμοί που του αποδόθηκαν ξεπερνούν κατά πολύ και αυτούς που αποδίδονται στον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. Ενδεικτικά καταγράφουμε μερικούς μόνο απ’ αυτούς: Ξενοφοβικός, ρατσιστής, εχθρός των μουσουλμάνων, ακροδεξιός, φασίστας, μισογύνης, σεξιστής, ναρκισσιστής, μισαλλόδοξος, υποκριτής, συγκρουσιακός, ανεξέλεγκτος, χαμαιλέων, άσχετος με την πολιτική, λαϊκιστής, λαοπλάνος, επικίνδυνος κλόουν και συνεργάτης των Ρώσων. 

Globalists vs Local Societies

Απέναντι σ’ αυτόν τον «κίνδυνο» για την Αμερική και όλο τον πλανήτη, που ενσάρκωνε ένας άνθρωπος, πίσω από τη Χίλαρι Κλίντον συστρατεύτηκαν ο Μπαράκ Ομπάμα, που μετατράπηκε σε κομματάρχη – πρωτοφανές για εν ενεργεία Πρόεδρο να μιλάει στις συγκεντρώσεις υποψηφίου-, η συντηρητική ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το σύνολο σχεδόν των μεγάλων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, οι σταρ του Χόλιγουντ, οι φίρμες της μουσικής σκηνής και του αθλητισμού καθώς και ξένοι ηγέτες όπως ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς κ.ά. Οι χορηγοί (μεγάλες εταιρείες, funds, ιδρύματα) έδιναν εκατομμύρια δολάρια για να ενισχύσουν τη Χίλαρι Κλίντον αλλά μόνο μερικές χιλιάδες για τον Ντόναλντ Τραμπ. Θα πρέπει το διακύβευμα να είναι πολύ μεγάλο για να δημιουργηθεί τέτοια πανστρατιά.

Η πραγματικότητα είναι ότι, όπως στο βρετανικό δημοψήφισμα, έτσι και στις αμερικανικές εκλογές, η σύγκρουση δεν ήταν μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς ή μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών. Η σύγκρουση ήταν ανάμεσα στους «globalists»(τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης) και τις «local societies»(τις τοπικές κοινωνίες – τους λαούς των κρατών). Η πανστρατιά της παγκοσμιοποίησης ηττήθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, που έδιναν προβάδισμα, καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, στην εκλεκτή του συστήματος Χίλαρι Κλίντον, εξευτελίστηκαν για ακόμη μία φορά.

Η ελληνική επιλογή

Μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ οι επιθέσεις εναντίον του συνεχίστηκαν. Η ελληνική κυβέρνηση, τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης και τα συστημικά μέσα προπαγάνδας δεν έκρυψαν την απογοήτευση και τη δυσαρέσκειά τους για το εκλογικό αποτέλεσμα. Όλοι εξέφρασαν την εκτίμηση ότι η γραφειοκρατία και τα διάφορα ισχυρά κέντρα εξουσίας θα εμποδίσουν το νεοεκλεγέντα πρόεδρο να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί, αλλά θα το διαπιστώσουμε στο μέλλον.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπροέδρου στο Ευρωκοινοβούλιο Δημήτρη Παπαδημούλη την επομένη των αμερικανικών εκλογών: «Η νίκη Τραμπ αποτελεί ένα αρνητικό σοκ, μια σοβαρή αρνητική εξέλιξη για τη δημοκρατία και τη σταθερότητα σε όλο τον πλανήτη…Το οδυνηρό σοκ μπορεί να είναι κι ένα εγερτήριο μήνυμα για ένα ευρύ αντιφασιστικό – δημοκρατικό μέτωπο, παντού στον κόσμο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που σηματοδοτεί η νίκη Τραμπ». Αν καταλάβαμε καλά, ο κ. Παπαδημούλης ζητάει τη δημιουργία ενός αντιφασιστικού μετώπου ενάντια στο νέο αμερικανό πρόεδρο για να μπορούμε μετά να κατηγορούμε τις ΗΠΑ για ανθελληνική στάση. Για τον ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης που καταδικάζει ολόκληρους λαούς στην εξαθλίωση και το θάνατο ο κ. Παπαδημούλης δεν είπε τίποτα.

Ο διορατικός Ερντογάν

Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ο νέο-οθωμανός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξέχασε πάραυτα την εξαγγελία του Ντόναλντ Τραμπ για προσωρινή απαγόρευση εισόδου των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ και αμέσως μετά τις εκλογές του τηλεφώνησε για να τον συγχαρεί, να επιβεβαιώσει τη σταθερή συμπαράσταση της χώρας του στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) , να του ζητήσει την έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν και να προτείνει τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία προκειμένου οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία αντάρτες να μην κινδυνεύουν από τη συριακή και ρωσική αεροπορία.

Δύο μέρες αργότερα, σύμφωνα με δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων, ο Ταγίπ Ερντογάν επικοινώνησε ξανά με τον Ντόναλντ Τραμπ και του ζήτησε να επισκεφθεί την Τουρκία στην πρώτη περιοδεία που θα κάνει εκτός ΗΠΑ μετά την ορκομοσία του.

Παράλληλα το τουρκικό λόμπι στην Αμερική δραστηριοποιήθηκε προκειμένου να επηρεάζει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό προσώπων που θα πάρουν θέσεις ευθύνης στη νέα κυβέρνηση. Μεταξύ αυτών είναι και ο απόστρατος υποστράτηγος Μάϊκλ Φλιν πρώην διευθυντής της υπηρεσίας Ασφαλείας των Ενόπλων δυνάμεων (DIA) που, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, προορίζεται για Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του νέου προέδρου. Εμείς θα απαντήσουμε με το αντιφασιστικό μέτωπο!

Το Μανιφέστο Ομπάμα

Μέσα σ’ αυτές τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις ο Μπαράκ Ομπάμα ήρθε στην Ελλάδα. Στην ομιλία του στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» μίλησε για το όραμά του για τη δημοκρατία που το συνέδεσε αριστοτεχνικά με τη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας και τον Περικλή. Αναφέρθηκε στους κινδύνους από την ενισχυση της λαϊκίστικης ρητορικής της Δεξιάς και της Αριστεράς, στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Προειδοποίησε για την άνοδο του εθνικισμού, της εθνικής ταυτότητας που κτίζεται γύρω από ένα «εμείς» και ένα «αυτοί». Συνεχάρει τους Έλληνες για τη συμπόνια και τη γενναιοδωρία που δείχνουν στους πρόσφυγες και πρόσθεσε ότι η δημοκρατία τους ανοίγει την αγκαλιά της. Τέλος είπε ότι το μονοπάτι της παγκοσμιοποίησης πρέπει να καλυτερεύσει!

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ χρησιμοποίησε την Αθήνα για να παρουσιάσει ένα Μανιφέστο υπέρ της παγκοσμιοποίησης κάτω από το παγκόσμιο σύμβολο του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης. Θα μπορούσε κανείς να πει στον επικοινωνιακό πληνανιστόρητο Μπαράκ Ομπάμα ότι η εθνική ταυτότητα δε χτίζεται από την άνοδο του εθνικισμού, αλλά ενυπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία περνώντας από τη φυλή στο γένος και στη συνέχεια στο έθνος. Εθνική ταυτότητα είναι, κατά τον Ηρόδοτο, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον. Επίσης θα μπορούσε να του πει ότι οι πρόσφυγες είναι τα θύματα των δικών του πολιτικών, την τελευταία οκταετία, που για γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους ενθάρρυναν, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν διάφορες οργανώσεις που εκπροσωπούν εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, προκειμένου να ανατρέψουν μη αρεστές κυβερνήσεις, όπως π.χ. στη Λιβύη και στη Συρία.

Μετά την Αθήνα ο Μπαράκ Ομπάμα πήγε στο Βερολίνο όπου υπέγραψε από κοινού με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ένα άρθρο – δημοσιεύηκε στο γερμανικό οικονομικό περιοδικό WirtschaftsWoche -στο οποίο τονίζεται ότι δεν υπάρχει επιστροφή στον κόσμο που υπήρχε πριν την παγκοσμιοποίηση. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε άτυπη Σύνοδος Κορυφής με τους ηγέτες της Αμερικής και των πέντε μεγαλύτερων χωρών της Ευρώπης προκειμένου να δημιουργηθεί μια Διεθνής υπέρ της παγκοσμιοποίησης και ενάντια σε όσους την αμφισβητούν. Στη Σύνοδο συζητήθηκε και η παράταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για να δεσμευτεί προκαταβολικά ο Ντόναλντ Τραμπ. Η προσπάθεια συνεχίστηκε στο Περού.

Δυστυχώς στην Ελλάδα που καταστράφηκε οικονομικά και κοινωνικά από την παγκοσμιοποίηση και το ευρωπαϊκό υποσύνολό της, την ΕΕ και την Ευρωζώνη, επικρατεί πολιτικός αυτισμός. Δέσμιες ιδεοληψιών, οι ετεροπροσδιορισμένες ηγεσίες των μνημονιακών κομμάτων σύρουν τη χώρα σε συμμαχία με τους ηττημένους. Όπως είχε πει ο Ταλεϋράνδος «Είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος».

Υ.Γ.
Ο Αστέρας της Βουλιαγμένης στον οποίο κατέλησε ο Μπαράκ Ομπάμα ανήκει κατά ποσοστό περίπου 33% στον τουρκικό όμιλο Dogus. Ο ίδιος όμιλος ελέγχει σε ποσοστό 90% τις μαρίνες Γουβιών Κέρκυρας και Λευκάδας, κατά 75% τη μαρίνα Ζέας και κατά 32,2% τη μαρίνα Φλοίσβου. Ο τουρκικός όμιλος Dogus αγόρασε πρόσφατα και το 50% του Χίλτον των Αθηνών. Όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν κάθε μέρα τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας και οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας δίνουν ηρωϊκές μάχες για να τους αναχαιτίζουν, όταν κατεχουν επί 42 χρόνια το 38% της Κύπρου, οι πολιτικοί κατ’ εντολή των δανειστών ξεπουλάνε τα φιλέτα της Ελλάδας. Αυτό θα πει μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν τι εστί παγκοσμιοποίηση. 

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 25-11-2016

Share