Η λεγόμενη γενεά των baby-boomers ορίζεται ως η γενεά που υπήρξε μετά το τέλος του β' παγκοσμίου πολέμου και δη αυτή που γεννήθηκε στο διάστημα μεταξύ του 1946 έως του 1964. Η γενεά των baby-boomers ξεχώρισε σε δημογραφικό επίπεδο καθώς πρόσφερε τεράστια άνοδο σε γεννήσεις ζηλευτή από τις μεθεπόμενες γενεές στον δυτικό κόσμο. Αυτό εν συντομία μπορεί να αποδοθεί στον εξής λόγο ότι έζησαν στο μεταίχμιο μίας αλλαγής εποχής της εγκατάλειψης μίας πολεμικής πραγματικότητας για να περάσουν σε μία νέα εποχή της ειρήνης.
Αυτός ο παράγοντας της ειρήνης επέδρασε κυρίως και πρωτίστως θετικά σε μεγάλο βαθμό στη ψυχολογία τους καθώς άφηναν μία πραγματικότητα που ήταν πλήρως καταστροφική με καθημερινό κίνδυνο της ζωής των ανθρώπων απ' τις πολεμικές συγκρούσεις, με πείνα, με κακουχίες και την απόλυτη εξαθλίωση τους ώσπου να περάσουν σε μία νέα εποχή της ειρήνης που αυτή η εξέλιξη από μόνη της ήταν πολύ θετική. Η επόμενη μέρα μετά τον πόλεμο είναι μία μέρα που σαφώς δεν έχεις λόγο να φοβάσαι για την ίδια σου την ύπαρξη κι οι όποιες κακουχίες θα ξεπεραστούν ή δεν φτάνουν από μόνες τους να σε πτοήσουν ψυχολογικά. Η γενιά αυτή έφυγε από την απόλυτη αρνητική πραγματικότητα και οδηγήθηκε στην πλέον θετική.
Οι σημερινές γενεές μεγάλωσαν σε μία εποχή καταναλωτικής ευμάρειας ζηλευτή από κάθε άλλη ιστορική περίοδο. Πλέον όμως αυτή η εικόνα ανατράπηκε από την είσοδο του δυτικού κόσμου στην οικονομική κρίση από το 2007-8 έως σήμερα, άρδην. Οι τυχερές αυτές τελευταίες γενεές που είχαν γνωρίσει την μεγάλη άνοδο στο ανεπτυγμένο βιοτικό επίπεδο ήταν ένα μέρος της δικής τους καθημερινής ζωής, χωρίς να 'ναι ζητούμενο γι' αυτές αλλά δεδομένο.
Η υπερκατανάλωση ήταν ένα γνώρισμα αυτών των γενεών καθώς έζησαν με κάθε λογής καταναλωτικά αγαθά αλλά και με πολυτελή είδη εν πλήρη αντιθέσει με τις προηγούμενες γενεές απ' αυτές. Όμως όταν ήρθε η οικονομική κρίση βρήκε τις σημερινές γενεές πιο ευάλωτες, πιο απροετοίμαστες και απροσάρμοστες στις νέες δύσκολες συνθήκες από τις προηγούμενες απ' αυτές καθώς είχαν ζήσει μέσα στη τρυφηλότητα και στη μαλθακότητα των ανέσεων και ευκολιών της καταναλωτικής εποχής κι ως εκ τούτου δεν είχαν τις απαραίτητες δυνάμεις κι τις αντιστάσεις ώστε να μην χάσουν το ψυχολογικό σθένος τους για να αντιπαλέψουν αυτή την σκληρή πραγματικότητα, πλέον είναι με τη ψυχολογία του ηττημένου.
Η ψυχολογία από το ναδίρ στο ζενίθ και τούμπαλιν
Κατά συνέπεια, θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε ως εξής αυτή την πραγματικότητα ότι οι προηγούμενες γενεές βρέθηκαν από το ναδίρ στο ζενίθ της εποχής τους έχοντας την ψυχολογία με το μέρος τους ενώ αντίθετα οι σημερινές γενιές βρέθηκαν από το ζενίθ στο ναδίρ της σημερινής πραγματικότητας δημιουργώντας μία ψυχολογική καταρράκωση για τις ίδιες. Αυτό το ψυχολογικό μειονέκτημα των σημερινών γενεών μπορεί να αποδειχθεί ως ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την πορεία του δυτικού κόσμου στο μέλλον. Για να γίνει πλήρως αντιληπτό θα φέρω μία παρομοίωση, όπως, ένας στρατιώτης όταν κληθεί να δώσει την μάχη στον πόλεμο του πρέπει να πιστεύει ότι θα νικήσει ή ότι θα δικαιωθεί ο αγώνας του ύστερα ακόμη κι αν ο ίδιος πεθάνει ενώ αντιθέτως εάν πάει εκ των προτέρων με μία ηττοπαθή ψυχολογία για να πολεμήσει τότε είναι προδιαγεγραμμένο από νωρίς το αποτέλεσμα της ήττας του.
Η δημογραφική κατάρρευση των σημερινών δυτικών γενεών έναντι του ανατολικού κόσμου ήδη προοιωνίζει μία αλλαγή σκυτάλης ηγεμονίας της εποχής που μας έρχεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο της δημογραφικής κατάρρευσης όπου ήδη ήταν εμφανέστατο στις τελευταίες γενεές οξύνθηκε κατά πολύ ως μέγεθος για τον δυτικό κόσμο στην μετάβαση της οικονομικής κρίσης στην εποχή μας. Όπερ, σημαίνει άλλο ένα καρφί στη κάσα για το παρόν και το μέλλον του δυτικού κόσμου στο ήδη γνωστό δημογραφικό έλλειμμα του αποτελεί η οικονομική κρίση καθώς καταλυτικά δρα ως ο παράγοντας της περαιτέρω αποδυναμώσεως του, εν τέλει.
Ο πόλεμος είναι φύλου αρσενικού ενώ ο έρωτας θηλυκού
Εν κατακλείδι, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος, "ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και ο βασιλιάς των πάντων, και κάποιους τους δείχνει σαν θεούς, ενώ άλλους τους δείχνει σαν ανθρώπους· κάποιους τους κάνει δούλους, ενώ άλλους τους κάνει ελεύθερους". Ενώ ο Σοφοκλής είπε στο έργο του την Αντιγόνη (ίσως το κορυφαίο έργο της πολιτικής ανυπακοής), "έρωτα ανίκητε στη μάχη Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη, συ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις, συ που ξενυχτάς τα κορίτσια με τα τρυφερά μάγουλα, που δρασκελάς πάν” από θάλασσες και τρυπώνεις στους κήπους, κανείς δε γλυτώνει από 'σε, μήτε Θεός μήτε θνητός. Όποιον αγγίξεις, τονε παλαβώνεις. Συ, άνθρωπο φρόνιμον εξωθείς στ' άδικο και στο χαμό, συ π' ανάβεις ταραχή κι αμάχη ανάμεσα σε γιο και πατέρα, νικά πόθος και λαχτάρα για τη γλυκομάτα νύφη, κόντρα σ” όλους τους μεγάλους νόμους. Σαν ατάραχος Θεός τους περιγελάς, ω Αφροδίτη. Ήδη τώρα κι εγώ παρανομώ που δε μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα, βλέποντας τη δύστυχη Αντιγόνη να τη σέρνουν άκαιρα στον τάφο που μέσα του μια μέρα όλοι θα μπούμε".
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μετά το τέλος του β' παγκοσμίου πολέμου και το μοίρασμα του πλανήτη στους νικητές αυτού απ' τον φιλελεύθερο Ρούζβελτ, τον φιλελεύθερο Τσόρτσιλ και τον σοσιαλιστή Στάλιν στη περίφημη διάσκεψη της Γιάλτας, όπου όρισαν ποιες περιοχές θα ανήκουν σε ποιανού σφαίρα επιρροής, όπου την λεόντεια μερίδα την κατείχαν αναμφίβολα οι Η.Π.Α., ιδιαίτερα μετά το τέλος του υπαρκτού σοσιαλιστικού κόσμου.
Όμως, μηδέ προ του τέλους μακάριζε, όπου τα άπαντα αυτού του κόσμου προήλθαν ως δημιουργίες από τον έρωτα (ζυμώσεις) ανέτρεψαν την κυριαρχία του δυτικού κόσμου στον πλανήτη που θεώρησε ότι έγραψε το τέλος της ιστορίας, η ύβρις της υπέρμετρης αλαζονείας του. Έτσι, αυτός ο κανόνας της φύσης δίνει μία καλή απάντηση στο ερώτημα γιατί ο άλλοτε κραταιός δυτικός κόσμος (Ιαπωνία, Ε.Ε. και Η.Π.Α. η σειρά είναι από την περισσότερο σε υπογεννητικότητα πάσχουσα χώρα προς την λιγότερο) πλέον εξασθενεί σε υπογεννητικότητα έναντι του ανατολικού (βλέπε Κίνα, Ινδία) που συνεχώς αναπτύσσεται δημογραφικά, εκτός των άλλων τομέων.
Geopolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου