Το αγγλικό «κάψιμο» να πείσουν ότι Κύπριοι ίσον μη Έλληνες...

Από την έλευση τους στο νησί το καλοκαίρι του 1878 μέχρι και τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι Άγγλοι έμειναν το ίδιο πιστοί σε μια επιθυμία τους. Μια επιθυμία, που πρόβαλλε ταυτόχρονα και ως «πεποίθηση», και η οποία εμφανίστηκε ξανά κυρίως από το 1974 και εντεύθεν, από ημεδαπούς και ξένους, για να φτάσει τα τελευταία χρόνια να πάρει νέα ώθηση. 

Η επιθυμία – «πεποίθηση» των Άγγλων ήταν ότι οι Κύπριοι δεν ήταν Έλληνες και έπρεπε να σταματήσουν να φαντάζονται κάτι τέτοιο. Επρόκειτο, υποτίθεται, για μια «ψευδή συνείδηση» ελληνικότητας η οποία κατασκευάστηκε και «μετακενώθηκε» στην Κύπρο μέσα στο πλαίσιο του ελληνικού εθνικισμού. 

Χρήστος Αλεξάνδρου

Πολιτικός Επιστήμονας – Ιστορικός

Κοινοβουλευτικός συνεργάτης Κ. Σ. ΕΔΕΚ 

Αυτή η επιθυμία-«πεποίθηση» πήρε διάφορες μορφές και εντάσεις κατά την διάρκεια της αγγλοκρατίας. Άλλοτε εκδηλώθηκε περιστασιακά και μεμονωμένα και άλλοτε συστηματικά και ως επίσημη πολιτική. Ο στόχος για τους Άγγλους ήταν προφανής. Αν οι Έλληνες Κύπριοι αποεθνικοποιούνταν και γίνονταν λεβαντίνοι, μια άλλη πληθυσμιακή ομάδα «μαλτέζων» στην Μεσόγειο, θα σταματούσαν να πιέζουν συνέχεια για την Ένωση του νησιού με την Ελλάδα και θα μετατρέπονταν σε πιστούς και συνεργάσιμους υπηκόους της αυτοκρατορίας. Μια πίεση που μπορούσε να οδηγήσει σε εξεγέρσεις, αλλά και τη σύμμαχο τους Ελλάδα να διεκδικήσει κάποια στιγμή το νησί.

Το γεγονός ότι αυτό το ιδεολόγημα εκδηλώθηκε από την αρχή της αγγλοκρατίας, πιστοποιείται από τον Τύπο της εποχής – η πρώτη εφημερίδα εκδίδεται συμπτωματικά το 1878 – ο οποίος αναλάμβανε μαχητικά να υπερασπιστεί την ελληνική ταυτότητα των κατοίκων. Ακόμα και ο χειρισμός της πρώτης εφημερίδας, της «Κύπρος – Cyprus» ή οι πρώτες – πρώτες κιόλας απόψεις τους για την παιδεία του τόπου είναι αποκαλυπτικές αυτού του «προτάγματος». Έκτοτε ακολούθησαν πολλά επεισόδια. 

Το αγγλικό ιδεολόγημα παρήγαγε και τη βολική εντύπωση ότι οι μεγάλες μάζες των Ελλήνων Κυπρίων, οι οποίες διαβιούσαν στην ύπαιθρο, δεν νοιαζόταν και τόσο για την Ένωση. Αυτή ήταν υπόθεση κάποιων «αστών» εθνικιστών στις πόλεις. 

Μια άποψη που υιοθετείται ακόμα και σήμερα από στρατευμένους διανοουμένους στην Κύπρο και την Ελλάδα, πρώην ή νυν αριστερούς, κατά κύριο λόγο και τώρα στην υπηρεσία του εθνομηδενισμού. Μια εντύπωση, η οποία και όταν ακόμα διαψευδόταν πανηγυρικά με τον πληθυσμό να διαδηλώνει μαζικά την βούληση του για Ένωση, εντούτοις αυτή συνέχιζε να προβάλλεται.

Οι ισχυροί, όπως πάντα συνέβαινε, ως εκ της ισχύος τους, εκτός από το να κατέχουν και να κυβερνούν, έχουν και την ευχέρεια να πιστεύουν και ό,τι επιθυμούν και αυτό δεν είναι άλλο απ’ ό,τι διευκολύνει τα συμφέροντα τους. «Πεποιθήσεις» των οποίων η υιοθέτηση αξιώνεται, με διάφορα μέσα, από τις «καθυστερημένες» ή «παραπλανημένες» μάζες, προκειμένου να επιτευχθεί και η ιδεολογική τους κατοχή, εξέλιξη καθοριστική προκειμένου να νομιμοποιηθεί και η κατοχή του εδάφους. 

Όπως αναφέρθηκε, η επιθυμία αυτή εκδηλώθηκε μέσα στις δεκαετίες της αγγλικής κατοχής με διάφορους τρόπους μέχρι που έφτασε να συγκεκριμενοποιηθεί ως κυβερνητική πολιτική μετά την εξέγερση των Οκτωβριανών του 1931 για μια σχεδόν δεκαετία. Λίγα χρόνια προηγουμένως, οι Άγγλοι είχαν πετύχει να ελέγξουν σε μεγάλο βαθμό την δημοτική εκπαίδευση και λίγο αργότερα και την μέση, αν και όχι με τον ίδιο βαθμό επιτυχίας. 

Οι αποικιοκράτες θα κάνουν μερικά βήματα πίσω με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ειδικά μετά την 28η Οκτωβρίου του 1940 οπόταν η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο. Η διάθεση τους για προπαγάνδα όμως, πάντα με στόχο τον αφελληνισμό των Ελλήνων, άρχισε να αναζωπυρώνεται μετά το τέλος του πολέμου, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, εκδηλώθηκε με μεγαλύτερη ένταση.

Συγκεκριμένα, το 1953 ιδρύθηκε η Κρατική Υπηρεσία Ραδιοφωνίας, ενώ το 1957 εξέπεμψε και το τηλεοπτικό πρόγραμμα. Το 1954 το Γραφείο Τύπου μετατράπηκε σε απροκάλυπτο μηχανισμό προπαγάνδας, κάτι που σηματοδοτήθηκε με τον διορισμό στην θέση του διευθυντή του γνωστού λογοτέχνη Lawrence Durrell. Έτσι δεν είναι τυχαίο που τα χαράματα της 1ης Απριλίου του 1955 κτυπήθηκαν από την ΕΟΚΑ, ανάμεσα σ’ άλλα, και σταθμοί αναμετάδοσης της συγκεκριμένης «Υπηρεσίας». 

Η οξυδέρκεια του Γιώργου Σεφέρη συνέλαβε το φαινόμενο σ’ όλη του την έκταση. Μετά από τη δεύτερη του επίσκεψη στο νησί το 1954, έγραψε στον Γιώργο Θεοτοκά τα ακόλουθα: «Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις κάνουν λουλούδια του θερμοκηπίου. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς – Κυπρίους – όχι Έλληνες, που κάνει τους ανθρώπους μπάσταρδους […]. 

Το ιδεολόγημα συνεχίζεται και σήμερα με ενσυνείδητους αλλά και αφελείς υπηρέτες του. Με την προδιαγραφόμενη «λύση» του Κυπριακού αναμένεται να θεριέψει, για να σημάνει μια ώρα αρχύτερα το τέλος του κυπριακού Ελληνισμού.

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ

Φυσικά δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να αντικρουστεί η ανιστόρητη επιδίωξη των Αγγλων....

Ωστόσο εγώ προσωπικά αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ την Κύπρο μας...

Και με απλά ιστορικά παραδείγματα να ξεφτιλίσω τους Εγγλέζους αποικιοκράτες...

Ας ξαναδιαβάσουμε την επιδίωξη τους:
Η επιθυμία – «πεποίθηση» των Άγγλων ήταν ότι οι Κύπριοι δεν ήταν Έλληνες και έπρεπε να σταματήσουν να φαντάζονται κάτι τέτοιο. Επρόκειτο, υποτίθεται, για μια «ψευδή συνείδηση» ελληνικότητας η οποία κατασκευάστηκε και «μετακενώθηκε» στην Κύπρο μέσα στο πλαίσιο του ελληνικού εθνικισμού.

Αρα ο ελληνικός εθνικισμός ευθύνεται για το ότι έπεισε τους Κυπρίους ότι είναι Ελληνες.....

Ο εθνικισμός ως πολιτικό κίνημα και ιδεολογία είναι προϊόν του περασμένου 20ου αιώνα...

Ομως εδώ έχουμε τους Ελληνες Κυπρίους να στηρίζουν την εθνική τους καταγωγή με τις πράξεις τους από αρχαιοτάτων χρόνων...

Πέρα από άπειρα αρχαιοελληνικά ευρήματα σε ολόκληρο το νησί αλλά και τα βυζαντινά ναούς κλπ, ας δούμε την ιστορία της Κύπρου μας...

Οι Κύπριοι έχουν πολιτισμικές σχέσεις με τους αρχαίους Ελληνες Κρήτες τους λεγόμενους και Μινωϊτες πριν κι από το 3500π.Χ.... 

Δέχονται την γραφή τους και δημιουργούν την Κυπρο-μινωϊκή γραφή που σημαίνει απλά ότι η γραφή αυτή μπορεί να εκφράσει την γλώσσα τους που είναι προφανώς η ελληνική...

Τα έθιμα τους όπως δείχνουν οι ανασκαφές των τάφων παρουσιάζουν μεγάλες ομοιότητες με τους Ελληνες της Κρήτης και του Αιγαίου...

Την Εποχή του Χαλκού 2300 - 1900 π.Χ. παρουσιάζεται ακόμα και η λατρεία του ταύρου όπως και στην Κρήτη...

Οι Αχαιοί έρχονται στο νησί περίπου το 1400π.Χ. μαζικά και αφομοιώνουν τους ντόπιους Κυπρίους μέσα σε μερικούς αιώνες... όπως ακριβώς έγινε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας...

Τότε δημιουργείται και η πρώτη εθνική συνείδηση των Κυπρίων...

Τον 9ο αιώνα δημιουργείται μια φοινικική αποικία στο Κίτιον... (σημερινή Λάρνακα)

Ακολουθούν οι καταλήψεις της νήσου από τους Ασσύριους και τους Αιγυπτίους και τέλος από τους Πέρσες...

Οι Κύπριοι συμμαχούν με τους ομοεθνείς τους Ιώνες και επαναστατούν κατά των Περσών...

Λόγω προδοσίας η καθοριστική μάχη με τους Πέρσες χάνεται και οι Κύπριοι υποχρεώνονται από τους Πέρσες να συμμετάσχουν στην εκστρατεία κατά της Ελλάδας με 150 πλοία...

Μετά τους Περσικούς πολέμους οι Αθηναίοι συγχωρόντας τα αδέρφια τους εκστρατεύουν στην Κύπρο και την απελευθερώνουν απο τους Πέρσες με τον Κίμωνα...

Ο Κύπριος βασιλιάς Ευαγόρας  ο Α νικάει και τους Φοίνικες και η Κύπρος ελευθερώνεται...

Τα μετέπειτα χρόνια οι Κύπριοι βασιλείς συμμαχούν άλλοτε με τους Αθηναίους κι άλλοτε για λόγους συμφέροντος με τους Πέρσες...

Παράλληλα στην Κύπρο ¨εισβάλλουν¨ και οι ιδέες της δημοκρατίας από την Αθήνα...

Ομως με την Συνθήκη του Καλλία μεταξύ Αθήνας και Περσικής Αυτοκρατορίας, η Κύπρος παραχωρείται οριστικά στους Πέρσες....

Οταν ο Μ. Αλέξανδρος συγκρούεται με τους Πέρσες πολλά πληρώματα των περσικών πλοίων αποτελούνται από Κυπρίους οι οποίοι ως Ελληνες ήξεραν την ναυτική τέχνη από αρχαιοτάτων χρόνων και προφανώς ήταν οι πλέον έμπειρη ναυτικοί υποτελείς των Περσών...

Μετά τον Μ. Αλέξανδρο που το νησί θα ελευθερωθεί και πάλι αρχίζει ένας αγώνας των διαδόχων του για την Κύπρο... που τελικά θα καταλήξη στους Πτολεμαίους...

Το 30 π.Χ. η Κύπρος καταλαμβάνεται οριστικά από τους Ρωμαίους μετά από αγώνες που κρατούν περίπου 30 χρόνια με τους Πτολεμαίους... 

Την εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας εμφανίζονται στο νησί και οι πρώτοι Ιουδαίοι έποικοι...

Οπως αναφέρουν οι ιστορικοί στην Κύπρο την περίοδο μέχρι το 300 μ.Χ. η πολυπληθέστερη ομάδα είναι οι Ελληνες Κύπριοι και ακολουθούν οι Ιουδαίοι έποικοι...

Οι Ρωμαίοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι και οι Φοίνικες έχουν στο μεγαλύτερο μέρος τους αφομοιωθεί από τους Ελληνες...

Σε όλη αυτήν την περίοδο που αρχίζει κι ο εκχριστιανισμός του νησιού από τον Απ. Παύλο και τον Κύπριο βοηθό του Βαρνάβα λειτουργει παράλληλα και το "Κοινό των Κυπρίων", ένας πανελλήνιος πανκύπριος θεσμός με έδρα την Πάφο που ξεκίνησε επί της εποχής των Πτολεμαίων...

Οι Ρωμαίοι και οι Ιουδαίοι αντιστάθηκαν στον εκχριστιανισμό των Κυπρίων χωρίς επιτυχία αφού οι Ελληνες Κύπριοι ακολούθησαν την πίστη του Χριστού με πείσμα και σθένος...

Ακολουθεί η Βυζαντινή περίοδος στην οποία η Κύπρος βρέθηκε ελεύθερη κι ελληνική μέρος της Ελληνικής αυτοκρατορίας μας για πολλά χρόνια...

Το 650μ.Χ άρχισαν αραβικές επιδρομές που αναχαιτίστηκαν όμως από τους Βυζαντινούς.

Το 654 μ.Χ. 12.000 Αραβες άνδρες εγκαταστάθηκαν στο νησί χωρίς όμως να αλλοιώσουν τον εθνικό χαρακτήρα του νησιού λόγω του μειωμένου αριθμού τους, αλλά το 691 μ.Χ ο Ιουστινιανός συνέλαβε όλους τους Αραβες του νησιού...

Εκτοτε για 400 χρόνια η Κύπρος γίνεται βυζαντινό θέμα και ευημερεί.

Το 1092 ο διοικητής της Κύπρου Ραψομάτης συμμαχεί με τον διοικητή της Κρήτης Καρύκη και επαναστατούν κατά του Αυτοκράτορα Αλέξιου Α Κομνηνού ο οποίος όμως κατέπνιξε την επανάσταση αποστέλλοντας τον στρατηγό Ιωάννη Δούκα.

Το 1191 η Κύπρος καταλαμβάνεται από τον Αγγλο βασιλιά Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και κατόπιν παραχωρείται στους Φράγκους...

Στα μετέπειτα χρόνια οι Ελληνες της Κύπρου φορολογούνται εξοντωτικά και πολλές φορές επαναστατούν ανεπιτυχώς...

Η φραγκοκρατία δημιουργεί στο νησί ρωμαιοκαθολική πληθυσμιακή μειονότητα...

Τους Φράγκους διαδέχονται οι Βενετοί και οι Γενουάτες... 

Σε όλη την περίοδο της Φραγκοκρατίας οι Ελληνες Ορθόδοξοι Κύπριοι βρίσκονται σε συνεχή κόντρα με τους Παπικούς. Μάλιστα μετά την πτώση της Βασιλεύουσας άρχισε να διώκεται ο Ελληνορθόδοξος κλήρος και προσπάθησαν βιαίως αλλά ευτυχώς ανεπιτυχώς να εξαφανίσουν τους Ορθοδόξους οι Λατίνοι...

Μπροστά στον Οθωμανικό τουρκικό κίνδυνο οι έριδες μεταξύ των Ελληνορθοδόξων κατοίκων και των παπικών εξομαλύνθηκαν και άρχισε μια περίοδος ειρηνικής συνύπαρξης...

Το 1571 η Κύπρος καταλαμβάνεται από τους Τούρκους οι οποίοι σε απογραφή διαπιστώνουν ότι κατοικούν στο νησί 200.000 άνθρωποι σε συντριπτική πλειοψηφία Ελληνες στην εθνικότητα... Οι Τούρκοι την ίδια εποχή δεν ξεπερνούσαν τους 2.500...

Μέσα από τις κακουχίες της Τουρκοκρατίας ο πληθυσμός μειώθηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε 100.000 με τους Τούρκους να παραμένουν στο νησί περίπου 3.000...

Οι Τούρκοι προσπάθησαν να μεταφέρουν μικρασιάτες στο νησί αλλά αυτό δεν πέτυχε...

Στα επόμενα χρόνια με εξισλαμισμούς και πολύ αίμα δημιουργήθηκε ένας μικρός μουσουλμανικός πληθυσμός στο νησί από εξισλαμισθέντες κυρίως Ελληνες, οι οποίοι χάνοντας την ελληνορθόδοξη πίστη τους σύντομα έχασαν και την εθνικ΄πη τους συνείδηση και εκτουρκίστηκαν... δημιουργώντας τον λεγόμενο τουρκοκυπριακό πληθυσμό του νησιού..

Με την επανάσταση του 1821 εθνικός ενθουσιασμός κατέλαβε το νησί...

Οι Τούρκοι διαβλέποντας ότι οι Κύπριοι θα ξεσηκωθούν ενίσχυσαν τις φρουρές τους, αφόπλισαν τους κατοίκους και άρχισαν να σφάζουν πρόκριτους και κληρικούς...

Ετσι οι Κύπριοι δεν μπόρεσαν να ξεσηκωθούν αλλά εντούτοις κατά χιλιάδες έγιναν μέλη της Φιλικής εταιρείας και άρχισαν να ενισχύουν με χρήματα των Απελευθερωτικό Αγώνα ελπίζωντας ότι μελλοντικά θα ελευθερωνόταν και το νησί τους...

Παράλληλα πολλοί Κύπριοι έφυγαν για την Ελλάδα να ενισχύσουν τους επαναστάτες...

Ο Κανάρης και οι άλλοι ναυτικοί ηγέτες των Ελλήνων πλησίαζαν της κυπριακές ακτές για εφόδια και άντρες... Μάλιστα ο Καποδίστριας μετά την δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους διατύπωσε την επιθυμία στο μέλλον η Κύπρος να αποτελούσε τμήμα της Ελλάδος...

Το 1878 η Αγγλία "νοίκιασε" την Κύπρο από τους Τούρκους... και το 1914 το νησί πέρασε στην αγγλική κυριαρχία.

Την περίοδο αυτή ο πληθυσμός αρχίζει να αυξάνεται ραγδαία και επέρχεται οικονομική ευρωστία απο μία ανθούσα αστική τάξη των Ελλήνων Κυπρίων... Τα 4/5 του πληθυσμού είναι Ελληνες Ορθόδοξοι και το 1/5 δηλώνουν Τούρκοι μουσουλμάνοι... Η αναλογία αυτή έμεινε περίπου σταθερή μέχρι την τουρκική εισβολή το 1974...

Εκτοτε οι Κύπριοι προσπαθούν συνεχώς να πετύχουν την απελευθέρωση και την Ενωση με την Ελλάδα... ανεπιτυχώς.

Οι Κύπριοι Ελληνες συμμετέχουν σε όλο το φάσμα της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα...

Μάχονται με τους άλλους Ελληνες στους Βαλκανικούς πολέμους...

Συμμετέχουν με τον ελληνικό ή τον αγγλικό συμμαχικό στρατό στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο...

Με την έναρξη της Ιταλικής εισβολής οι Κύπριοι κατάσσονται μαζικά (6000) στον ελληνικό στρατό για να πολεμήσουν για την υπεράσπιση της Ελλάδας...

Μετά την κατάληψη της Ελλάδας κατάσσονται μαζικά στις συμμαχικές δυνάμεις (37000) με την ελπίδα μετά τον πόλεμο να τους επιτρέψουν οι σύμμαχοι την πολυπόθητη Ενωση με την μάνα Ελλάδα.

Με το τέλος του Β Παγκ. Πολέμου και από την στιγμή που οι Βρετανοί αρνήθηκαν την απελευθέρωση της Κύπρου αρχίζει ο αγώνας για την Ενωση...

Αρχικά ιδεολογικώς και αργότερα ενόπλως...

Μάλιστα το 1950 διενεργείται δημοψήφισμα στο οποίο η Ενωση θα πάρει 96%!!!

Το 1960 μετά από αιματηρό αγώνα κατά των Αγγλων αποικιοκρατών αλλά και των τουρκοκυπρίων συνεργατών τους, η Κύπρος ελευθερώνεται... και δημιουργείται η Κυπριακή Δημοκρατία...

Ακολουθούν τα γεγονότα του 1963-64 και η τουρκικη εισβολή του 1974 με τον Αττίλα...

Σήμερα το 38% του κυπριακού ελληνικού εδάφους έχει καταληφθεί απο τους Τούρκους...

Και ο αγώνας συνεχίζεται...

Μέχρι την τελική απελευθέρωση και νίκη...

ΘΑΝΟΣ

ΥΓ. Μετά από αυτην την ιστορία έρχονται οι Αγγλοι (που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν ακριβώς τι εθνικότητας είναι-ένα συνοθύλευμα Γερμανών Σαξώνων Φράγκων Νορμανδών και αρχαίων Κελτών) να πουν στους Ελληνες Κυπρίους ότι .... δεν είναι Ελληνες....

Κούνια που τους κούναγε...

Share