Στην σημερινή ταραχώδη και απάνθρωπη κοινωνία που ζει ο Άνθρωπος, ποιος ενδιαφέρεται για αρχές και αξίες που πρέπει να διδάσκονται και να παραδειγματίζονται οι νέοι μας; Σχεδόν κανείς. Διότι δεν είναι πολιτικό θέμα, δεν είναι δράμα, δεν είναι πράξεις απελπισίας, δεν είναι καταλήψεις κ.λπ. για να ενδιαφερθούν τα Μ.Μ.Ε, επειδή στη σημερινή κοινωνία αυτά, κατά την γνώμη των πουλάνε. Ποιος; θ’ ασχοληθεί με αρχές και αξίες των νέων μας, συμπαρομαρτούντος και του Υπουργείου δια βίου Μάθησης, γι’ αυτό και το παρακάτω περιστατικό δεν το είδαμε, ούτε το ακούσαμε, έστω στα ψιλά γράμματα των ΜΜΕ.
Η ΙΙΙ τάξη της Σ.Σ.Ε. αφού τελείωσε με τη θαλάσσια εκπαίδευση, πήρανε τις μηνιαίες άδειες για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς, σχεδόν το σύνολο της ΙΙΙ τάξεως, ζήτησαν από την Σχολή των να ενεργήσει ώστε να εγκρίνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, την περίοδο των διακοπών, αυτοί να πάνε να εκπαιδευτούν Αλεξιπτωτιστές, χωρίς να χάσουν μαθήματα και με Υπεύθυνη δήλωση, χωρίς αποζημίωση, για να μην επιβαρύνουν τα οικονομικά του Υπουργείου.
Τι θα ήθελα να επισημάνω στο σημείο αυτό, που ίσως για πολλούς δεν λέει τίποτε, ότι οι Μαθητές αυτοί, αντί να πάνε στα σπίτια των με άδεια, να διασκεδάσουν, να απολαύσουν από πάσης πλευράς τις διακοπές τους, προτίμησαν να πάνε στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών των Ειδικών Δυνάμεων, να υποστούν την σκληρή επίγεια εκπαίδευση για να προσπαθήσουν να γίνουν αλεξιπτωτιστές, που δεν τους το υπαγορεύει κανένας. Υπ’ όψιν για όσους δεν γνωρίζουν, το άλμα στο κενό με το Αλεξίπτωτο, δεν είναι απλό πράγματα, προσωπικά έχω στο ενεργητικό μου 137 άλματα, σε λάσπες, στη θάλασσα, στα χιόνια κ.λπ. το κάθε Άλμα είχε την δική του ιστορία και όποιος κάνει άλμα με αλεξίπτωτο και λέει ότι την στιγμή εκείνη δεν φοβάται είναι ψεύτης. Αλλά! για να ξεπεράσεις τον φόβο, δηλ. να τιθασεύσεις το διανοητικό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και για να το πετύχεις αυτό, πρέπει να έχεις έμφυτες και επίκτητες αρχές, αξίες και πιστεύω στο χαρακτήρα σου. Οι μαθητές αυτοί εμφορούνται από τις αρετές αυτές και αυτό πρέπει να το ομολογήσουμε είναι έργο της Διοίκησης, και των άξιων Δασκάλων της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, βοηθούμενοι από το λοιπό Στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό της Σχολής.
Παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν για την τελική εκπαίδευσή των, λόγω του μεγάλου αριθμού των επιθυμούντων και μη υπάρξεως δυνατότητας στην παρούσα φάση να εκπαιδευθούν από την Σχολή Αλεξιπτωτιστών, τελικά εκπαιδεύθηκαν περί τους 90 Ευέλπιδες. Κατά την τελετή απονομής Πτερύγων στην Σχολή Αλεξιπτωτιστών παρέστη και ο Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, ο οποίος δεν έκρυψε κατά την τελετή την συγκίνησή του, για τον ενθουσιασμό, την αποφασιστικότητα, την θέληση και την άδολη επιθυμία των σε κάτι που θέλει τόλμη.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αρίστευσης, ήθους, λεβεντιάς, διανόησης των νέων μας, όχι μόνο μέσα στο Στρατό, παντού, μόνο που πνίγονται μέσα στην πολιτική αθλιότητα, που είναι το κυρίαρχο στοιχείο σήμερα στα ΜΜΕ. Πόσο εποικοδομητικό θα ήταν για τους νέους μας, για το μέλλον της πατρίδας μας, η προβολή των αρίστων, που παράλληλα θα βραβεύουν τους δασκάλους και γιατί όχι και τους γονείς.
Ζούμε δυστυχώς σε μια εποχή που η πολιτική, τα πολιτικά κόμματα και ο άθλιος συνδικαλισμός, που κυριάρχησαν στην παιδεία, δεν άφησαν τίποτε όρθιο, από αρχές και αξίες που πρέπει να διδάσκονται παράλληλα με την επιστήμη των οι νέοι. Από την άλλη, οι ανίκανες και αδολεσχείς Κυβερνήσεις μας των τελευταίων τριάντα ετών μηδέ της σημερινής εξαιρουμένης, έχουν καταμαυρίσει την ψυχή του Έλληνα πολίτη, με την κατάντια που έφεραν στην χώρα μας.
Και! άθελα ο Σκεπτόμενος Έλλην πολίτης φέρνει στο νου του σήμερα τους στίχους του ΠΑΛΑΜΑ:
«– Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
– Ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
– Κούφιοι και οκνοί καταφρονάν την θεία τραχειά σου γλώσσα,
– των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων Παλιάτσοι…
– Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
– και Μαμμωνάδες Βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι,
– λύκοι ω κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
– και οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!
Δυστυχώς! Η πατρίδα μας έζησε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, τέτοιους δραματικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς, που κατέλυσαν ένα ολόκληρο σύστημα διακυβερνήσεως, ιεραρχίας και αξιών.
Παρ’ όλα αυτά ελπίζουμε σε κάποια γενιά των Ελλήνων, γιατί η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία, γιατί το μαντείο των Δελφών είπε για την Ελλάδα ότι είναι «…ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος».
Τέλος, γιατί λέει ο Ελληνικός λαός: «ο ανήφορος έχει πάντα και κατήφορο».
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου