“Η Ρωμιοσύνη, Πατροκοσμά, δε λησμονεί, το μαρτύριό σου, την αγιοσύνη, τη διδαχή”.

(το μαρτύριο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, η θαυμαστή ανεύρεση του λειψάνου του και το χρέος του Ελληνισμού στον μεγάλο Διδάσκαλο του Γένους- μέσα από ένα όμορφο κείμενο και ποίημα, γραμμένο για παιδιά)

Έφυγε ο Αϊ- Κοσμάς…

τώρα ποιος θα παρηγορεί τους σκλάβους Έλληνες;

Ένας Γέροντας που βάδιζε στο δρόμο είπε:

“Θα μας παρηγοράν οι διδαχές του.

Θα μας παρηγοράν οι προφητείες του.

Είπε ο άϊ-Κοσμάς πως για πληρωμή στους κόπους του θέλει να κάνουμε  όσα μας δίδαξε”.

Οι Τούρκοι τον κρεμάσαν 

τον Αιτωλό

τον γδήσαν και τον πέταξαν

στον ποταμό.

.

Και οι χριστιανοί ψάχναν να βρουν 

τον αϊ- Κοσμά

μεσ΄τα νερά του ποταμού

μα πουθενά!

.

Ένας παπάς εψές αργά

μονάχ΄ αυτός

είδε στα κύματα να λάμπει

ο Αιτωλός.

.

Τον αγκαλιάζει, τον φιλεί,

ήταν ορθός

μες΄τα νερά του ποταμού

σαν ζωντανός.

.

Του βάζει ράσο και στην βάρκα 

τον τραβά.

Και στα κρυφά τον κουβαλά

στην εκκλησιά.

.

Ήρθαν παπάδες, Δεσποτάδες,

Χριστιανοί,

και τον κηδέψαν με ψαλμωδίες

και με τιμή.

.

Επάνω του έλαμπε και ολόγυρά του

άγιο φως.

Μοσχοβολούσε το λέιψανό του

θυμιατός.

.

Χαμογελούσε λες και ευλογούσε

σα ζωντανός.

Λαμποκοπούσε ο Άϊ- Κοσμάς

ο Αιτωλός.

.

Ευγνωμοσύνη του χρωστά

κάθε Ρωμιός.

Κερί του ανάβει στο μανουάλι

ο Χριστιανός.

.

Η Ρωμιοσύνη, Πατροκοσμά,

δε λησμονεί,

το μαρτύριό σου,την αγιοσύνη,

τη διδαχή.

.

Γιατί ο άγιος Κοσμάς δεν είναι μόνο ο  μεγαλύτερος Διδάσκαλος του Γένους΄δεν είναι μόνο ένας μεγάλες χαρισματούχος “προφήτης”‘ δεν είναι μόνο ένας Απόστολος. Είναι και ένας μάρτυρας- άγιος νεομάρτυρας της Εκκλησίας του Χριστού.Έφυγε ο Άγιος Κοσμάς! Πάει στον παράδεισο γεμάτος χαρά και στεφανωμένος με το στεφάνι του μαρτυρίου.
Εμείς όμως δεν κλαίμε σήμερα για το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου Κοσμά.
Ο άγιος Κοσμάς μας δίνει την ευλογία του από τον Παράδεισο στον οποίο βρίσκεται.
Το μαρτύριό του ήταν η μεγάλη νίκη και η χαρά του. Ήταν το λαμπρό του στεφάνι.

Εμείς σήμερα καυχιόμαστε για τα σχολεία που πρόσφερε στο Έθνος μας ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Χαιρόμαστε την ελευθερία, την οποία προφήτεψε, όσο ακόμα η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη.
Στις 24 Αυγούστου που έφυγε εκείνος από τη γη  και πήγε στον Παράδεισο εμείς γιορτάζουμε.
Τότε εμείς πανηγυρίζουμε και τιμάμε τον Δάσκαλο του Έθνους μας.

το κείμενο από το βιβλίο: ” Ένας μύλος τραγουδούσε και ο Παπουλάκης τριγυρνούσε”, της μοναχής Ευθυμίας, εκδ. Ι. Μονής Αγ. Κοσμά Αιτωλού, Μεγαδένδρου Θέρμου

εικόνες από ΕΔΩ

για την αντιγραφή: Αντέχουμε…

Share