Κατὰ τοὺς νικηφόρους πολέμους τοῦ 1912-13 καὶ χάριν στὸν ὑπερδιπλασιαστὴ τῆς Ἑλλάδος Βασιλέα Κωνσταντίνο τὸν Στρατηλάτη (*) καὶ στὸ Ἐπιτελεῖον του, τὸ νεοσύστατο ἑλληνικὸ κρατίδιο ἐπεκτάθη πέραν τῆς γραμμῆς Ἀμβρακικοῦ-Παγασητικοῦ.
Ἀπελευθερώσαμε, προσαρτήσαμε (ναί, προσαρτήσαμε!) καὶ σταδιακὰ ἐποικίσαμε (**) τὴ Βόρειο Ἑλλάδα, ὄχι πλήρως ἀλλὰ μέχρις σημείου που μᾶς ἐπέτρεπε ἡ ἰσχὺς μας, ἡ διπλωματία, ἡ τύχη ἤ-ἄν θέλετε-ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδος.
Ἀκολούθησε ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ καὶ-τὸ τονίζω-ὄχι ἧττα, μὲ τὶς γνωστὲς συνέπειες ἐπὶ ὅλων σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων.
Τὸ τελευταῖο γεγονὸς χρησιμοποιήθηκε ἀποτελεσματικὰ γιὰ τὴν διαμὀρφωση τῆς λαϊκῆς μας ψυχολογίας γιὰ τὰ ἑπόμενα 92 περίπου χρόνια. Οἱ γραικούλοι ἐθνικοὶ ὀλετήρες που μᾶς κυβερνοῦν μέχρι τώρα, ὄχι μόνο ἔκαναν τὸ πᾶν γιὰ νὰ μὴ συνέλθη ἡ τότε γενιὰ ἀπὸ μιὰ ἐθνικὴ περιπέτεια, λὲς καὶ ἦταν ἡ πρώτη ἤ ἡ τελευταῖα στὴν ἱστορία μας, ἀλλὰ καὶ τὴ διαιώνισαν στὴν ψυχολογία τῶν ἑπομένων γενεῶν.
Ἔπρεπε, βλέπετε, νὰ κατασκευάσουν αὐτὸ τὸ νέον δεῖγμα ἕλληνος (...), που ἡ διαγωγὴ του θὰ συνέφερε τοὺς κοσμοεξουσιαστές. Δεῖγμα μικροελλαδίτη, που μεταξὺ τῶν ἄλλων αὐτοκτονικῶν ἐλαττωμάτων θὰ εἶναι ἄτολμος, εὐπτόητος, δειλὸς καὶ μαλθακόςˑ ἀνήκανος νὰ φαντασθῆ κἄν τὴν σκιὰ τῆς ἰδέας τῆς ἐθνικῆς του ὁλοκλήρωσης.
Τὸ ‘’Δὲ βαριέσαι, ἄν ὅλοι διεκδικοῦν ἀπ’ ὅλους ὁ πλανήτης θὰ γίνει κόλαση.’’, τὸ ‘’Αὐτὰ συμφέρουν τὸ ἐμπόριο ὅπλων.’’, τὸ ‘’Μὴν πεθάνης γιὰ τὴν Πατρίδα-ζῆσε γιὰ τὴν Πατρίδα.’’, καθῶς καὶ τὸ ‘’Τρελλὸς εἶσαι, θες πόλεμο;’’ ἔχουν παρέλθει. Πλέον ὅποιος κάνει νύξη τοῦ θέματος χαρακτηρίζεται συλλήβδην ἀστεῖος, γραφικός, τυχοδιώκτης, ἀκραῖος φιλοπόλεμος, τέρας καὶ ἐθνικιστὴς τοῦ κερατᾶ.
Οἱ ψευτοπροοδευτικοὶ παρωπιδικοὶ που κουβαλοῦν ὑπὸ μάλης πολλὲς ἔτοιμες ταμπέλλες τοῦ τύπου ‘’μιλιταριστής’’καὶ ‘’σωβινιστής’’, δὲν μπαίνουν κἄν στὴ διαδικασία νὰ σκεφθοῦν τὶς διάφορες διεθνεῖς συνθῆκες, τὴ διαρκὴ μεταβολὴ τῶν πάντων, καθῶς καὶ τὸ ὅτι ἀνέκαθεν παγκοσμίως ὅλοι διεκδικοῦν ἀπὸ ὅλους... πλὴν ἡμῶν φυσικά.
Ἀγνοοῦν ὅτι δὲν διαθέτουμε ἐνδοχώρα. Πρᾶγμα καθοριστικὸ γεωπολιτικὰ καὶ γεωστρατηγικὰ γιὰ τὰ ἑπόμενα χρόνια, εἰδικὰ μὲ τὴ νέα πραγματικότητα που προετοιμάζεται στὰ Βαλκάνια καὶ τὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Μεσογείου. Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ ἔχουμε ἐνδοχώρα ὄχι γιὰ ἐπεκτατικοὺς πολέμους, ἀλλὰ γιὰ τὴν προοπτικὴ τῆς ἴδιας τῆς ἐπιβίωσής μας καὶ τὴν μελλοντικὴ δυνατότητα τῆς ὑπάρξεως τῆς χώρας που λέγεται Ἑλλάς.
Ὁ ἀναγνώστης ἄς μὴ βιασθῆ νὰ ἀντειπῆ ὅτι ἐδῶ κοντεύουμε νὰ χάσουμε αὐτὰ που ἔχουμε καὶ ὅτι μὲ ἄδειο στομάχι δὲν μπορεῖ νὰ σκέπτεται τὴν εὐλογημένη Ἰωνία. Ἄν καὶ ἄνεργος φοιτητής, δύναμαι άκόμα νὰ τρώω ψωμί. Συνεπῶς, ἄς μὲ ἀφῆση νὰ ὀνειροπολῶ καὶ ἄς μὴ συνεχίση τὴν ἀνάγνωση. Ἐξ’ ἄλλου, ὡς συνήθως, ἀπευθύνομαι πρὸς τοὺς ὀλίγους.
Λοιπόν, Ὀλίγοι μου... Σὲ καιροὺς τῆς καθολικῆς κατάπτωσης, γκρίνιας καὶ μιζέριας, ΞΥΠΝΗΣΤΕ! Βάλετε λίγο μεγαλεῖο στὴ ζωὴ σας! Ἡ ὑλικὴ κρίση δὲν εἶναι ἐμπόδιο ἰδεῶν. Οἱ διάφοροι πειναλέοι γείτονές μας τὸ ἀποδεικνύουν ἀπὸ δεκαετιῶν μὲ τὶς διεκδικήσεις τους ἐπὶ ὅλου τοῦ γεωγραφικοῦ μας χώρου.
Ἡ κρίση, ὅπως καὶ ὅλα, εἶναι παροδική. Ἔχουμε μία πορεία ἑκατομμυρίων ἐτῶν πάνω σ’ αὐτὴ τὴ Σφαῖρα που μᾶς φιλοξενεῖ. Εἴμαστε ἡ συνέχεια τῶν προκατακλυσμιαίων πολιτισμῶν.
Εἴμαστε οἱ ἐπικρατήσαντες τῶν Ἀτλάντων. Εἴμαστε ἡ βιολογικὴ καὶ πολιτισμικὴ συνέχεια τῶν Μινυῶν καὶ Πελασγῶν κοσμοκρατόρων.
Ἡ Ἑλλάς εἶναι πρωτίστως ἰδέα καὶ ὄχι ἁπλῶς ἕνα κρατίδιο ἐντὸς ὑλικῶν συνόρων. Ἡ πανθομολογούμενη ὑπεροχὴ τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, προδιαγράφει μία κατ’ ἀνάγκην δυναμικὴ μελλοντικὴ προοπτική. Ὁ ρόλος που μᾶς προόρισε ἡ Φύσις νὰ παίζουμε στὰ Βαλκάνια καὶ παγκοσμίως εἶναι ὁ φυσικὸς ρόλος λέοντος καὶ ὄχι καρπαζοεισπράκτορος.
Ὁραματίζομαι τὴ νὲα ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ.Ὄχι μόνο ἐδαφικὴ ἀλλὰ καὶ πολιτισμική. Μία πνευματικὴ ἀναγέννησή μας μὲ συνέπεια τὴν ἐθνικὴ ὁλοκλήρωση κατόπιν ἐδαφικῶν ἀξιώσεων μέσω τῆς προπαγάνδας, μὲ βάση τὸ διεθνὲς δίκαίο ἀλλὰ καὶ κυρίως τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροῦ, ὅταν γίνουμε-διότι θὰ γίνουμε.
Ὁραματίζομαι ἕναν δυναμικὸ ἑλληνικὸ ἀλυτρωτισμό διότι εἴμαστε ἀλύτρωτοι. Ὑπάρχουν ἀλύτρωτες καὶ καταπιεσμένες ρωμαίικες κοινότητες σὲ ὅλα τὰ γειτονικὰ μας βαλκανικὰ κράτη. Ἡ Βασιλεύουσα εἶναι ἡ φυσικὴ καὶ ἱστορικὴ πρωτεύουσα τοῦ ἀπανταχοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὴν Ἰωνία καὶ στὴν Μαύρη Θάλασσα ἔχουμε ἐξισλαμισμένους ἀδελφούς, κρυπτοχριστιανούς, ἑλληνόφωνους μουσουλμάνους. Ἐπιβάλλεται ἡ πλήρης ἐδαφικὴ ἐπανάκτηση τῆς Κύπρου.
Ἐπιβάλλεται ἡ ἐνδυνάμωση τῶν Πατριαρχείων διότι παίζουν σημαντικὸ πολιτισμικὸ καὶ γεωπολιτικὸ ρόλο. Ἐπιβάλλεται ἡ ἐπανελλήνιση τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς Θράκης. Ἐπιβάλλεται ἐπαναπατρισμὸς τῶν κλεμμένων ἀρχαιοτήτων-διεκδίκηση μὲ βάση τὰ πνευματικὰ δικαιώματα. Ἐπιβάλλεται ἐπαναπροσδιορισμὸς παντὸς πιθανοῦ συμμάχου σὲ ἐπίπεδο κρατῶν καὶ λαῶν (Σέρβοι, Βάσκοι, Ἀρμένιοι, Κοῦρδοι, Ἰάπωνες,...).
Ἐπιβάλλεται νὰ διεκδικοῦμε παντοιοτρόπως καὶ μὲ κάθε διαθέσιμο μέσο τὰ ἐδάφη μας: Πόλη. Βόρειος Ἤπειρος. Ἀνατολική Ρωμυλία. Ἰωνία. Ἴμβρος. Τένεδος. Πόντος. Κύπρος.
Δὲν ἀποζητῶ τὴν ἱστορικὴ καὶ ἠθικὴ ἀποκατάσταση. Δὲν διψῶ γιὰ ἐκδίκηση. Ὁ πόθος μου γιὰ τὶς σκλαβωμένες πατρίδες εἶναι γονιδιακός, σχεδὸν μεταφυσικός. Ἡ Ἰωνία εἶναι καταγεγραμμένη στὴν κυτταρικὴ μου μνήμη. Ἐν ἔτει 2013, εἰς πεῖσμα τοῦ ὡρίμου ὀρθολογισμοῦ ἀναρριγῶ καὶ παραμιλῶ: ‘’-Πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς...‘’
*Ἐδῶ οἱ ἀκραιφνεῖς δημοκρατικοὶ θὰ φρίξουν ἀλλὰ τὶ νὰ κάνω, κύριοι, που τὴν ἱστορία τὴν γράφουν οἱ προσωπικότητες καὶ ὄχι οἱ δῆθεν κυρίαρχοι λαοί.
**Μέχρι καὶ μετὰ τὴν έπάρατο μεταπολίτευση, τὸ ἑλληνικὸ κράτος λειτουργοῦσε γραφεῖα ἐποικισμοῦ γιὰ τὴν πληθυσμιακὴ ρύθμηση τῶν Νέων Χωρῶν(π.χ. Γραφεῖον Ἐποικισμοῦ Καβάλας).
Σπάρτακος Τανασίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου