Η έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποτέλεσε την αφορμή να αναδειχθούν για μία ακόμη φορά και κάποιες «παράπλευρες αλήθειες» αναφορικά με την ισχύ των ιδεολογικών προτύπων των αντιμαχομένων δυνάμεων. Εν προκειμένω, χαρακτηριστική είναι η συμπεριφορά πολλών τραπεζικών, οικονομικών και βιομηχανικών κύκλων, ιδίως των ΗΠΑ, οι οποίοι διακατεχόμενοι από μία πολυεθνική αντίληψη και έχοντας διαμορφώσει τις τράπεζες και τις εταιρείες τους επάνω σε μία πολυεθνική βάση, έθεταν το κέρδος υπεράνω του πατριωτισμού και δεν δίσταζαν να βοηθούν, παράλληλα με την πολεμική προσπάθεια της χώρας τους, και την ναζιστική Γερμανία.
Μια πλήρως τεκμηριωμένη απογραφή του τι ακριβώς συνέβη εμπεριέχεται στο έργο του Τσαρλς Χίγκαμ «Trading with the enemy» («Εμπορευόμενοι με τον εχθρό») που πρωτοεκδόθηκε το 1983 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2005 κάτω από τον μάλλον παραπλανητικό τίτλο «Αμερικανο-Ναζιστική Συνωμοσία». Εδώ θα αρκεσθούμε σε μία πολύ περιληπτική, αλλά άκρως χαρακτηριστική, σκιαγραφία κάποιων ιδιαίτερα χτυπητών περιπτώσεων:
1. Στην σκληρή καρδιά της Ευρώπης, την Ελβετία, παραδοσιακό κράτος-θησαυροφυλάκιο όλων των μετασχηματισμένων σε χρήμα ανομιών του πλανήτη, είχε την έδρα της (στη Βασιλεία), ένα τυπικό παράδειγμα αναλγησίας έναντι των μαχόμενων ανθρώπων κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: η διαβόητη Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ), που δημιουργήθηκε το 1930 από τις μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου (διοικούμενη από Αμερικανούς, Γερμανούς, Βρετανούς, Ιάπωνες και Ιταλούς τραπεζίτες), οι οποίες κατά την διάρκεια του πολέμου έπαιρναν κανονικά τα μερίσματά τους, τα προερχόμενα κατά βάση από την ναζιστική λεία κρατών και ανθρώπων (κυρίως εβραίων) την οποία εναπόθεταν εκεί προς φύλαξη. Η λεία απαρτίζονταν από χρυσό αξίας 378 εκατομμυρίων δολαρίων προερχόμενο από τις εθνικές τράπεζες των κατακτημένων από την Γερμανία χωρών, όπως η Αυστρία, η Τσεχοσλοβακία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, αλλά και από πλάκες χρυσού που προήλθαν από το λιώσιμο χρυσαφικών (κοσμήματα, μονόκλ, σκελετοί γυαλιών, ρολόγια, τσιγαροθήκες και χρυσές οδοντοστοιχίες) των εβραίων που εγκλείσθηκαν και εξοντώθηκαν μαζικά στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Η δικαιολογία της αρμονικής και φιλικής συνύπαρξης των τραπεζιτών των αντιμαχόμενων χωρών κατά την διάρκεια του πολέμου ήταν ότι μετά το πέρας του θα ήταν όλοι τους απαραίτητοι για την ανασυγκρότηση των χωρών από τα δεινά του πολέμου!!!
2. Η μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαιοειδών του κόσμου, η αμερικανική Στάνταρντ Όϊλ του Νιού Τζέρσεϋ και η αμερικανική τράπεζα Τσέϊζ Νάσιοναλ (μετέπειτα Τσέϊζ Μανχάταν), αμφότερες ιδιοκτησίας Ροκφέλερ, με βάση καθαρώς οικονομικά κριτήρια, στήριζαν προ και κατά την διάρκεια του πολέμου, πέραν των ΗΠΑ, και την ναζιστική Γερμανία. Η Στάνταρντ Όϊλ για να αποφύγει το βρετανικό μπλόκο στα παράλια του Ατλαντικού τροφοδοτούσε τα πρώτα χρόνια του πολέμου την Γερμανία με καύσιμα μέσω Ρωσίας (με την οποία η Γερμανία είχε συνάψει το σύμφωνο φιλίας Μολότωφ-Ρίμπεντροπ), ξεφορτώνοντάς τα στο Βλαδιβοστόκ, απ’ όπου οι Ρώσοι με τον Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο τα μετέφεραν στο Βερολίνο!
Παράλληλα η ίδια εταιρεία ανεφοδίαζε με καύσιμα τα γερμανικά υποβρύχια στην περιοχή των Καναρίων νήσων. Επίσης τροφοδοτούσε μέσω της θυγατρικής της, βρετανικής Εθύλ-Στάνταρντ, την γερμανική πολεμική αεροπορία του Γκαίριγκ με τετρααιθυλικό γραφίτη, απαραίτητο πρόσθετο των καυσίμων των αεροπλάνων της με τα οποία ο Γκαίριγκ βομβάρδιζε το Λονδίνο! Ακόμη η Στάνταρντ Όϊλ εφοδίαζε την Γερμανία με συνθετικό καουτσούκ απαραίτητο στην κατασκευή των τροχών των τανκς, αεροπλάνων και θωρακισμένων αυτοκινήτων, την ίδια μάλιστα στιγμή κατά την οποία η εταιρεία αυτή το αποστερούσε από τους Αμερικανούς που αντιμετώπιζαν μεγάλη έλλειψη σε καουτσούκ. Εξάλλου η τράπεζα του ιδίου ομίλου του Ροκφέλερ Τσέϊζ Μπανκ στο Παρίσι είχε δοσοληψίες ύψους εκατομμυρίων δολαρίων με τους ναζί οι οποίοι είχαν υφαρπάξει τραπεζικούς λογαριασμούς και περιουσίες εβραίων. Παρ’ όλα αυτά ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούζβελτ δεν τολμούσε να λάβει μέτρα εναντίον αυτού του αμερικανικού εμποροκρατικού κατεστημένου λόγω της πλήρους εξάρτησης από αυτό του αμερικανικού στρατού και ναυτικού για τον εφοδιασμό των καυσίμων τους!!!
3. Την ίδια αμοραλιστική στάση έναντι των εμπολέμων επέδειξε και ο αμερικανικός πολυεθνικός κολοσσός της τηλεφωνίας, η εταιρεία ΙΤΤ (με τις ανά τον κόσμο θυγατρικές της), η οποία βελτίωνε συνεχώς τα γερμανικά συστήματα τηλεπικοινωνιών, δια της τελειοποίησης των οποίων οι ναζί κατέστη δυνατόν να βρίσκονται σε συνεχή και άμεση επαφή, χωρίς να υπόκεινται σε τηλεφωνική κρατική παρακολούθηση, με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, μέσω των οποίων ανεφοδιάζονταν σπάζοντας τον συμμαχικό αποκλεισμό. Η ΙΤΤ επίσης βελτίωνε και τα γερμανικά βομβαρδιστικά Φόλκε Βουλφ αλλά και τους πυροδοτικούς μηχανισμούς των ιπτάμενων βομβών, με τις οποίες ο Χίτλερ κατέστρεφε το Λονδίνο.
4. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και τα εργοστάσια αυτοκινήτων της αμερικανικής εταιρείας Φορντ, υπό τη διεύθυνση του Χένρυ Φορντ, αλλά και η αμερικανική Τζένεραλ Μότορς, υπό τη διεύθυνση της οικογενείας Ντυπόν, δεδομένου μάλιστα ότι, πέραν των οικονομικών κριτηρίων για τις δραστηριότητές τους (κατασκευή στρατιωτικών οχημάτων), οι διευθύνσεις και των δύο αυτών κολοσσών ήταν σαφώς φιλοχιτλερικές και αντισημιτικές (παρά το ότι οι ίδιοι οι Ντυπόν ήταν εβραϊκής καταγωγής!), μέχρι του σημείου μάλιστα να επιχειρήσουν να σχεδιάσουν – ανεπιτυχώς – πραξικόπημα ανατροπής του αμερικανού προέδρου Ρούζβελτ και αντικαταστάσεώς του από στρατηγό ο οποίος θα επέβαλε μία φασιστικού τύπου δικτατορία στις ΗΠΑ!
Προδημοσίευση από το έργο του Χρίστου Γούδη
«Τοτέμ και Ταμπού της Νεώτερης Ιστορίας μας»
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου